Η προσμονή απ' τη Σούπερ Λίγκα (...που μας μάρανε!) (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Η Α' Εθνική είναι αγορά περίπου 125 εκατομμυρίων ευρώ. Αθροιστικά τόσα πάνω-κάτω εισρέουν ετησίως στη χοάνη από τηλεοπτικά συμβόλαια, χορηγικά προγράμματα κ.λπ. Διά 16 (ομάδες), μέσος όρος κοντά οκτώ εκατομμύρια ευρώ. Η Πρέμιερσιπ στην Αγγλία είναι αγορά στην οποία ετησίως εισρέουν ένα δισεκατομμύριο και πλέον. Όσο η ελληνική «πισίνα» παραμένει αυτή που είναι, πάντοτε οι μικρομεσαίοι του αγγλικού ή του ισπανικού πρωταθλήματος θα 'χουν το αβαντάζ έναντι των μεγάλων κλαμπ της Ελλάδας στην προσέλκυση του Τακινάρντι ή του Μεντιέτα. Άρα και το αιώνιο αβαντάζ στον ανταγωνισμό.

Είναι η απλή «κεντρική ιδέα» της Σούπερ Λίγκας. Να μεγαλώσει η «πισίνα». Ακόμα και η τρέχουσα αγορά των 125 εκατομμυρίων είναι λογαριασμός όχι ευκαταφρόνητος, πολύ περισσότερο όταν τα 125 γίνουν 500, για ν' αφήνεται η διαχείρισή του σε ερασιτεχνικά χέρια. Θέλει τεχνογνωσία, διάθεση, κούτελο, επαγγελματική προσήλωση, φουλ τάιμ απασχόληση. Και πάλι, όλ' αυτά δεν εγγυώνται το αποτέλεσμα. Είναι όμως η πρόκληση. Και είναι εν όψει μέλλοντος και υποχρεωτικός μονόδρομος. Άλλος τρόπος στην πράξη δεν υπάρχει. Ο οποιοσδήποτε άλλος τρόπος οδηγεί με ακρίβεια στη διαιώνιση του ντεζαβαντάζ απέναντι στον ανταγωνισμό.

Η Σούπερ Λίγκα έρχεται και μπαίνει στη ζωή μας μ' ένα καταφανές χάντικαπ. «Η Σούπερ Λίγκα τους μάρανε». Η αναμενόμενη δυσπιστία. Τι τάχα άλλαξε; Οι... νοσταλγοί θα το (υπερ)τονίζουν και θα βρουν στον Τύπο άφθονο χώρο φιλοξενίας για να το κάνουν σε κάθε ευκαιρία. Δεν θα χρειαστεί καν το πρώτο περίεργο πέναλτι ή το πρώτο καμένο κάθισμα. Αρκεί και το πρώτο σημαιάκι που θα λείπει απ' το κοντάρι του κόρνερ. «Κακομοίρηδες, μου θέλατε και Σούπερ Λίγκα». Τόσος ντόρος, τόσος (και τηλεοπτικός) χρόνος, τόση προσμονή. Και λείπει το σημαιάκι!

Εάν η προσδοκία είναι ότι το επόμενο Αιγάλεω-Ιωνικός θα θυμίζει... Τσάμπιονς Λιγκ ή Πρέμιερ Λιγκ, η απάντηση είναι «όχι, δεν θα θυμίζει». Θα 'ναι όπως και το προηγούμενο Αιγάλεω-Ιωνικός. Επιπλέον, περίεργα πέναλτι θα εξακολουθήσουν να σφυρίζονται. Και καθίσματα θα ξανακαούν. Το εγχείρημα (ενέχει το «μειονέκτημα» ότι) δεν πρόκειται να φέρει άμεσο, απτό στον μέσο θεατή... απ' τον Σεπτέμβριο κιόλας, αποτέλεσμα. Ο ορίζοντας είναι για αρχή ο τριετής έως το 2009 (τότε που εκπνέουν όλα τα επιμέρους τηλεοπτικά και χορηγικά), όταν και θα δοθεί η πρώτη ευκαιρία εφαρμογής ενός κεντρικού μοντέλου.

Εκεί είναι και το στοίχημα. Να αξιολογεί κανείς τότε, εν έτει 2009, το προϊόν και να μην έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι πράγματι σε σχέση με το 2006 είναι αναβαθμισμένο. Οτι για να παίζεις στο πρωτάθλημα, σημαίνει αυτονόητα ότι είσαι εναρμονισμένος με το licensing. Οτι αξίζει να βγει το προϊόν στην αγορά και να πωληθεί σε υψηλότερο τίμημα. Οτι δεν θα 'ναι χαριστικά αποκλειστικός χορηγός... ο ΟΠΑΠ, επειδή ο ιδιώτης θα βλέπει (και θα φεύγει μακριά) ότι στο γήπεδο τη διαφημιστική πινακίδα την επικαλύπτει ενδεχομένως το άσχετο πανό του υπερήφανου λαού. Αλλά θα προσελκύει το πρωτάθλημα χορηγούς επειδή εκείνοι θα έχουν στ' αλήθεια πειστεί πως θα απολαύσουν τα ανταποδοτικά οφέλη.
Όλο αυτό θέλει ένα ιδιαίτερο πακετάρισμα. Η εκτίμησή μου (και συνάμα η προσδοκία μου απ' τη Σούπερ Λίγκα) είναι ότι ο δρόμος προς τα μεγάλα ξεκινάει, έχει γι' αφετηρία, τα μικρά. Το σημαιάκι του κόρνερ. Την ελεύθερη από πανό πινακίδα. Οτιδήποτε ελάχιστο αποκαλύπτει σοβαρότητα. Σημασία στη λεπτομέρεια. Το πρώτο μέτωπο είναι το ματς της Κυριακής. Αυτό το πράγμα που κοστίζει 15 ευρώ κι έχει να ανταγωνιστεί (στην επιλογή ελεύθερου χρόνου της οικογένειας) το The Mall, τα Virgin, το λούνα παρκ. Θα χρειαστεί απ' την πρώτη αγωνιστική ένα είδος καλού venue management και στα οκτώ γήπεδα. Να το εισπράξει ο θεατής στην κερκίδα. Και ο τηλεθεατής στο σαλόνι, ώστε μετά να μπει στα μεράκια να γίνει κι εκείνος θεατής στην κερκίδα.

Το σταθερό πρόγραμμα είναι μία καλή -ταπεινή, αλλά διόλου ασήμαντη- αρχή. Να μην αλλάζει την Πέμπτη η ώρα της Κυριακής, επειδή ο προπονητής γκρινιάζει που θα παίξει νύχτα ή επειδή δεν έχει αεροπορικά εισιτήρια (ή επειδή το αστέρι μας θέλει εξτρά αποθεραπεία και δεν προλαβαίνει). Εάν στην εκκίνηση έχει ήδη ανακοινωθεί το αναλυτικό schedule των πρώτων δέκα αγωνιστικών με ημέρες-γήπεδα-ώρες (και φυσικά τηρηθεί), αυτό μοιάζει λίγο. Αλλά δεν είναι. Είναι το μικρό η αφετηρία προς το μεγάλο.