Το συκώτι του Ανατολάκη (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Τροντ Σόλιντ βιάζεται να ολοκληρώσει τον προγραμματισμό του. Γι' αυτό έκλεισε τον Ουαντού, μολονότι από τον Ολυμπιακό του «έλεγαν» διακριτικά να περιμένει μήπως βρεθεί κάτι καλύτερο. Πώς «λέγεται» διακριτικά αυτό το «περίμενε»; Θα σας το εξηγήσω. Εδώ και μέρες ήταν γνωστό ότι ο Σόλιντ θέλει τον Ουαντού. Κάθε φορά που το όνομα του Μαροκινού έβγαινε στην επικαιρότητα διακριτικά εμφανιζόταν το όνομα κάποιου καλύτερου και ακριβότερου μπακ. Του Σκιλασί π.χ. ή του Πόλγκα. Οταν ο Σόλιντ έλεγε «Ουαντού», του έλεγαν «ναι, αλλά να δούμε κι αυτή την περίπτωση». Πέρυσι, όταν ο Νορβηγός έλεγε «Ιβερσεν», ερχόταν ο Ντάνι. Φέτος, όμως, ο Κόκκαλης ακούει αποκλειστικά τον Νορβηγό και γι' αυτό πήρε έναν Μαροκινό μπακ της Ρεν κι όχι έναν Βραζιλιάνο τριαντάρη, με επτά μάνατζερ.

Δεν είναι κακή επιλογή η απόκτηση του Ουαντού. Θα δει τον Ολυμπιακό σαν πρόκληση στην καριέρα του, δεν θα αρχίσει να κωλοβαράει ύστερα από τρεις μήνες, δεν θα μπει σε κανένα λόμπι? το πολύ-πολύ να κάνει λίγη παρέα παραπάνω με τον Μπαμπαγκίντα ή τον Τουρέ, αν ο τελευταίος μείνει. Είναι παίκτης με εμπειρίες από δύο τουλάχιστον σοβαρά πρωταθλήματα, ξεπέρασε με επιτυχία ένα σοβαρό τραυματισμό, έχει χαμηλό κασέ. Μπορεί να αποδειχτεί ανώτερος του Γιώργου Ανατολάκη. Τον οποίο, όμως, αν τον διώξουν, θα μετανιώσουν πικρά.

Τσαμπουκάς

Ο Ολυμπιακός ψάχνει χρόνια τώρα έναν αντικαταστάτη του Ανατολάκη. Για τη θέση του έφερε τον Μπερμούδες, τον Βάλλα, τον Καψή, τον Ντρασένα, και σίγουρα ξεχνάω κι άλλους. Ολοι αυτοί ήταν τεχνικά πιο προικισμένοι, είχαν όλοι πολύ καλά στοιχεία, αλλά κανένας δεν έπαιξε βασικός. Διότι ήταν καλοί παίκτες, αλλά όχι οι κατάλληλοι παίκτες. Ο Ανατολάκης την καταλληλότητά του την έχει αποδείξει πολλαπλώς: ποτέ κανένας δεν τον θαύμασε για τα τεχνικά του προσόντα, όμως όποιος αμφισβητεί την αυταπάρνησή του, τη θέλησή του, τον τσαμπουκά του και το πάθος του, τον αδικεί και του χρωστάει μια «συγγνώμη».

Προβλήματα

Ποτέ κανένας δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει τι είδους αγωνιστικά προβλήματα έχει αντιμετωπίσει ο Ανατολάκης στον Ολυμπιακό. Αντιθέτως, πολλοί -μα πάρα πολλοί- επισήμαναν πόσα αγωνιστικά προβλήματα δημιουργούσε. Το δεύτερο είναι προφανώς ευκολότερο: παίρνεις μια φάση, στην οποία ο Ντέμης π.χ. του έχει κάνει μια ντρίμπλα, τη δείχνεις και τον θάβεις. Μετά βρίσκεις και μία με τον Φαν Νιστελρόι και λες «να γιατί ο Ολυμπιακός δεν θα διακριθεί ποτέ στο Τσάμπιονς Λιγκ» –για όλα, άλλωστε, φταίει ο Ανατολάκης!

Απλό

Είναι όμως έτσι; Ας πούμε ότι όντως ο Ανατολάκης φταίει. Γιατί, όμως, δεν στέριωσε και κανένας από τους υπόλοιπους; Η απάντηση είναι απλή: Διότι ο Ολυμπιακός της τελευταίας δεκαετίας, ο Ολυμπιακός των ρεκόρ και των πρωταθλημάτων, ποτέ δεν είχε ένα παιχνίδι που βόλευε τους αμυντικούς του.

Αβαντάζ

Ο Ανατολάκης δέκα χρόνια τώρα παίζει ένας εναντίον ενός με όλους τους επιθετικούς του κόσμου. Και τους παίζει μάλιστα ψηλά, μακριά από την περιοχή και κοντά στη σέντρα, εκεί που έχουν το αβαντάζ της ταχύτητάς τους. Δεν έχει το δικαίωμα να κάνει λάθος όταν βγαίνει πρώτος στην μπάλα, διότι πίσω του δεν υπάρχει κανείς.

Δεν μπορεί να περιμένει βοήθειες, διότι ποτέ δεν είχε λίμπερο στις πλάτες του και διότι ο εκάστοτε αμυντικός χαφ (από τον Καρεμπέ μέχρι τον Στολτίδη κι από τον Πουρσανίδη μέχρι τον Πασσαλή) έχει πάντα το μυαλό του πώς να καλύπτει τα κενά στο πλάι.

Ο Ανατολάκης δεν είχε, επίσης, ποτέ του έναν τερματοφύλακα που να βγαίνει και δεν είχε ισάξιο αναπληρωματικό του, ώστε να παίρνει ανάσες: όποιος ήρθε, αποδείχτηκε όχι ανάξιος να του πάρει τη θέση, αλλά και προβληματικός όταν χρειάστηκε να τον αντικαταστήσει. Οχι επειδή ο Ανατολάκης είναι κατάλληλος για μια τέτοιου τύπου ομάδα και δεν φοβάται να εκτεθεί, αλλά επειδή ο ίδιος τρόμαζε να παίξει σε μια τέτοια χύμα άμυνα.

Πουθενά

Ο Ανατολάκης δεν θυμάμαι να τρόμαξε πουθενά και ποτέ. Ακόμα και στα ματς που δεν ήταν καλός, ποτέ του δεν θυμάμαι να κιότεψε. Με αντιπάλους γρήγορους, δυνατούς, τεχνίτες, σούπερ σταρ, εκκολαπτόμενους ή φτασμένους, ο Ανατολάκης ήταν εκεί. Στη Λεωφόρο, στην Τούμπα, στη Νέα Φιλαδέλφεια, έτοιμος να σκοτωθεί με όλους και για όλους τους συμπαίκτες του, που ανάθεμα κι αν ποτέ τους προβληματίστηκαν πώς να του δώσουν ένα χέρι βοήθειας. Ο Ανατολάκης μπορεί περισσότερο από τον οποιονδήποτε να ισχυρίζεται ότι την τύχη του την έκανε μόνος του: καλός, κακός, ανίκανος, φταίχτης ή ήρωας, δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν. Μόνο στον Ολυμπιακό νιώθει ότι χρωστάει και ίσως γι' αυτό παθιάζεται στο γήπεδο πιο πολύ από τον καθένα.

Μπιγκόν

Ηρθε κάποτε ο Μπιγκόν κι έφτιαξε έναν Ολυμπιακό με πέντε αμυντικούς και δύο κόφτες. Εκείνος ο Ολυμπιακός έκανε 8 ματς στη σειρά χωρίς να φάει γκολ, αλλά δεν άρεσε σε κανέναν! Ξέρετε γιατί; Διότι ο οπαδός του Ολυμπιακού προτιμάει μια ομάδα στην οποία να εκτίθεται ο Ανατολάκης παρά μια ομάδα στην οποία να παίζει χωρίς στήριγμα ο φορ ή στην οποία να χρειάζεται να επιστρέφει συνεχώς ο «Τζόλε» ή να πρεσάρει ο Ζιοβάνι. Με τον καιρό ο Ανατολάκης έμαθε όχι μόνο να κολυμπάει μόνος στους ωκεανούς των κενών χώρων που υπάρχουν όταν ο Ολυμπιακός πρέπει να αμυνθεί, αλλά και να αντέχει το μπινελίκι της εξέδρας. Ο Σόλιντ μπορεί να βρει αμυντικούς που να κολυμπάνε στα βαθιά καλύτερα, αμφιβάλλω όμως αν μπορεί να βρει κάποιον με το συκώτι του Ανατολάκη.

Αλίμονο

Μπορεί να αντικατασταθεί ο «Ανατόλ», ώστε να ησυχάσει και η ταραγμένη ψυχή του κόμματος των επικριτών του; Βεβαίως. Αν ο Σόλιντ μάθει στους παίκτες του να παίζουν οργανωμένα στην άμυνα, να βοηθάνε ο ένας τον άλλον, να καλύπτουν, να μοχθούν, να μαρκάρουν, να τρέχουν για να ξαναπάρουν την μπάλα, τότε ο Ανατολάκης δεν είναι τόσο απαραίτητος. Αλλά μέχρι να γίνουν αυτά, έτσι και τον διώξουν (όπως ψιθυρίζεται), αλίμονο σε όλους και όχι μόνο στους αντικαταστάτες του…

Δεν κουνιέται φύλλο

Για τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟ, την ΑΕΚ και τα μεταγραφικά τους υπάρχει υπερπληροφόρηση. Για να δούμε τι κάνουν, για την ώρα, οι υπόλοιποι.
- Ηρακλής: Πρώτον, να μείνει ο Επαλέ. Δεύτερον, να αποκτηθεί ο Βάλλας. Και μετά, σιγά σιγά βλέπουμε.
- Ξάνθη: Η μεγάλη μεταγραφή είναι ο Μάνσο. Μετά την παραμονή του Αντζα, ψάχνει και κάτι για την επίθεση. Εναν αντικαταστάτη του Λουτσιάνο π.χ.
- ΠΑΟΚ: Κάθε συζήτηση για μεταγραφές είναι στα όρια του παράλογου.
- Ατρόμητος: Θέλει τον Λουτσιάνο, στον οποίο λέγεται ότι δίνει 240 χιλιάδες ευρώ για ένα χρόνο, μετρητά! Από εκεί κι έπειτα, ψάχνει έναν παίκτη για τη θέση του Πέτκοφ κι έναν τουλάχιστον κεντρικό αμυντικό.
- Λάρισα: Εκτιμούν ότι το φετινό μεταγραφικό παζάρι είναι τραπέζι πόκερ γεμάτο μπλόφες κι ότι θα πρέπει να μιλήσουν αργά. Ευελπιστούν ότι θα πάρουν τον Φωτάκη, θα ήθελαν τον Ταραλίδη και σίγουρα έναν καλό κεντρικό αμυντικό. Κι έναν αντικαταστάτη του Κυπαρίσση.
- Αιγάλεω: Περιμένει προτάσεις για να πουλήσει παίκτες, αλλά δεν βλέπω πάλι να έρχονται. Ο Θωμάς κοιτάζει, όπως πάντα, κυρίως μικρούς. Και περιμένει και κάποιους δανεικούς από τον Ολυμπιακό.
- Καλαμαριά: Φτου κι απ’ την αρχή. Αν φύγουν ο Κάλατς, ο Παππάς και ο Κλέιτον(;), ο Δαμήλος πρέπει να βρει αντικαταστάτες τους. Δεν είναι εύκολο.
- Ιωνικός: Θέλει κατ’ αρχάς ένα τερματοφύλακα έμπειρο –κάποιον π.χ. σαν τον Μπαρτζώκα. Μετά ψάχνει δύο–τρεις παίκτες σε άμυνα και μεσαία γραμμή. Θα τους βρει είτε εδώ είτε στο εξωτερικό.
- Πανιώνιος: Ολα εξαρτώνται από την απάντηση του Αχιλλέα στον Τσακίρη. Πρώτα η απάντηση και μετά βλέπουμε.
- ΟΦΗ: Ο Βατσινάς ψάχνει χρήματα για το πιστοποιητικό συμμετοχής. Ο κόσμος θέλει τον Ουγκουνσότο. Εγώ λέω ότι αν δεν βρουν έναν καλό παρτενέρ του Ισα, πάλι θα μπλέξουν.
- Κέρκυρα: Η ομάδα είναι σχεδόν έτοιμη και αρκετά πλήρης. Ο Καλογιάννης ψάχνει μόνο παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά και δεν πρόκειται να κάνει τρέλες, όπως την προηγούμενη φορά.
- Εργοτέλης: Ολα περιστρέφονται γύρω από τον Ογκουνσότο. Αν πωληθεί, θα έρθουν τουλάχιστον τρεις παίκτες ενδεκάδας, αν όχι, η πολιτική θα είναι πιο συντηρητική.
- Αρης: Ο «Αναστό» θέλει πρώτα να ξεκαθαρίσει το ρόστερ και δεν βιάζεται. Πάντως, αναζητεί κυρίως παίκτες με εμπειρία Α' Εθνικής, διότι γνωρίζει ότι οι Βραζιλιάνοι που θα 'ρθουν, όσο καλοί κι αν είναι, θ' αργήσουν να προσαρμοστούν.