Λίγη ψυχοθεραπεία και θα αντέξουμε! (Sportday / Στέφανος Χάρης)

«Θα πήγαινες με τον Ροναλντίνιο;», ρώτησε ο Θανάσης Λάλας την Αλεξάνδρα Πασχαλίδου σε αυτή την πανέμορφη εκπομπή της ΝΕΤ, που ήρθε σαν καταπραϋντικό για τον πόνο που νιώσαμε όλοι εμείς που λατρέψαμε τη «Δίκη» και άλλα ανάλογα trash θεάματα. «Εσύ θα πήγαινες;», ρώτησε η Πασχαλίδου τον Λάλα. Ηταν 1:30 π.μ., το Πανελλήνιο (εν πάση περιπτώσει, ο μικρός αριθμός των τηλεθεατών που οι μετρήσεις της ΑGΒ ισχυρίζονται ότι παρακολουθούν την εκπομπή…) κράτησε την ανάσα του από την αγωνία: ο Θανάσης Λάλας δεν απάντησε. Τι κρίμα! Κανείς δεν θα λύσει το μυστήριο…

Ενα βράδυ αργότερα το σεξουαλικό ένστικτο του Λάλα ήταν και πάλι πιο δυνατό από το βασικό της Σάρον Στόουν. Παρουσιάζοντας την πρωταθλήτρια του μπιτς βόλεϊ Βίκυ Αρβανίτη δήλωσε ότι «πολύς κόσμος δεν τη γνωρίζει γιατί έχει συνηθίσει να τη βλέπει από πίσω!». Συνεπαρμένος από το σχόλιο (ένα μίγμα χυδαιότητας και λιγούρας), σκεφτόμουν πόσο αξέχαστος θα έμενε ο ίδιος ο Λάλας σε όποιον τον έβλεπε με ή χωρίς μαγιό από πίσω! Και τότε θυμήθηκα το ανέκδοτο με τον γιο του Νώε στην κιβωτό.

Αφού τα ζώα μπήκαν ένα ένα, ο γιος του Νώε επισήμανε στον μπαμπά του ότι ήδη άρχισε να χαλάει ο καιρός κι έρχεται βροχή.«Οχι, παιδί μου, απλώς έκλασε ο ρινόκερος που βλέπεις από πίσω», του είπε ο σοφός πατέρας…

Θεωρώντας ότι δεν είναι δυνατόν να προλάβω τα πάντα και να καταγράψω όσα ακούγονται στην τηλεόραση αυτές τις μέρες, είχα ζητήσει τη βοήθειά σας. Σπεύσατε στο sxard@yahoo.gr να αποδείξετε ό,τι ακούτε και καταγράφετε κάθε στιγμή…

Δεν είναι λίγα αυτά που έχετε στείλει μέχρι τώρα. Ο Μεγαλέξανδρος Θεοφιλόπουλος, μετρ των ποδοσφαιρικών αναλύσεων, είναι ένας από τους αγαπημένους σας. Πιθανότατα τον λατρεύετε για τις μικρές παρεμβάσεις του στην προφορά των ονομάτων (στο ματς Γερμανία – Κόστα Ρίκα ο «Μετερζάκερ» έγινε «Μελζετάκερ»), σίγουρα τον προσκυνάτε για τη σπάνια ικανότητά του να αλλάζει το όνομα του παίκτη που έχει την μπάλα πάνω στην περιγραφή. Η περιγραφή του τέταρτου γκολ των Γερμανών («το σουτ του Κελ και εκπληκτικό γκολ από τον Φρινγκς») έχει κάτι το βαθιά λογοτεχνικό: σαφή επιρροή από την ιστορία του Δόκτορος Τζέκιλ, που ήταν ταυτόχρονα και Μίστερ Χάιντ…

Λατρεία διακρίνω και για τις παρατηρήσεις του Αντώνη Κατσαρού, που αποδεικνύει ότι έχει ένα φοβερό κρυφό βίτσιο: είναι λάτρης των στοιχημάτων. Μέχρι τώρα μίλησε εκτεταμένα για το στοίχημα του Εκουαδόρ (που ουδείς, ομολογώ, κατάλαβε…), αλλά και για το στοίχημα του Ροζίτσκι, που προσπάθησε να επιστρέψει εγκαίρως από έναν τραυματισμό και τα κατάφερε. Εδώ η χρήση του όρου είναι σαφής: στοίχημα θεωρείται ό,τι δεν είμαστε βέβαιοι πως θα συμβεί. Πού είσαι, Μπαμπινιώτη…

Ομολογώ ότι δεν περίμενα πως θα στεκόσασταν και στον διδακτικό χαρακτήρα των περιγραφών του. Οπως επισημαίνει φίλος αναγνώστης: «Μέχρι τώρα από τον Κατσαρό μάθαμε δύο πράγματα: το πρώτο είναι ότι όποιος παίζει σε Παγκόσμιο Νέων δεν μπορεί να παίξει σε Μουντιάλ! "Ηταν στο Παγκόσμιο Νέων το 2001, γι' αυτό δεν έπαιξε στο Μουντιάλ του 2002 ο Γκουάγκουα του Εκουαδόρ", είπε. Το δεύτερο είναι πως όλοι αυτοί οι Αιθίοπες, Κενυάτες, Μαροκινοί και Αλγερινοί δρομείς μεγάλων αποστάσεων είναι βλάκες που πάνε και κάνουν προπόνηση και προετοιμασία σε μεγάλα υψόμετρα για να νιώθουν καλύτερα στα χαμηλά. "Θα περίμενε κανείς οι του Εκουαδόρ να έχουν βαρύτερα πόδια λόγω της αλλαγής κλίματος και υψομέτρου", επισήμανε. Μα δεν πήγαν από τα χαμηλά στα ψηλά. Εκτός αν το Γκελζενκίρχεν είναι πιο ψηλά από τα 2.900 μέτρα του Κίτο στο Εκουαδόρ…».

Αφήνω στην άκρη τη χρήση του όρου «χαμηλό υψόμετρο»: είναι λογοτεχνικός…

Ψηλά στις εκτιμήσεις σας είναι και ο Κώστας Βερνίκος, μια θεότητα. Μέχρι τώρα τον ακούσαμε να λέει ότι «η Ακτή Ελεφαντοστού είναι με τα πορτοκαλί, η ακτή Αργεντινής… η εθνική Αργεντινής με τα μπλε», να αποκαλεί τον Σαβιόλα «Σάβι Σαβιόλα», ίσως γιατί τον μεγάλωσε, μάθαμε ότι ο Ζοκορά «κρατάει τις ντρίμπλες των αντιπάλων» και κυρίως νιώσαμε στο πετσί μας «το δολοφονικό βλέμμα του Ντρογκμπά!». Το είπε τόσες φορές ο Βερνίκος, που η θεία μου η Λουκρητία έκλεισε την τηλεόραση και την άνοιξε μόνο όταν της είπαν ότι ο Λάλας φλερτάρει τη Βάνα Μπάρμπα, αποκαλώντας τη «σύμβολο του sex»…

Για όσους θέλουν κι άλλο Βερνίκο, ακόμα περισσότερο Βερνίκο, θέλω να επισημάνω ότι ο αγαπημένος σχολιαστής γράφει και στο site της ΕΡΤ. Οι ανταποκρίσεις του από τη Γερμανία έχουν έναν αυτοβιογραφικό τόνο, είναι κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο με όλα τα έξοδα πληρωμένα. «Οργανωτικά τουλάχιστον, οι δημοσιογράφοι νοσταλγούν την Αθήνα», γράφει. «Βλέπετε, οι Γερμανοί δεν πολυενδιαφέρονται για την εικόνα του υπόλοιπου κόσμου γι' αυτούς (…), κάνουν το στάνταρ απαιτούμενο και τίποτα παραπάνω».

Ναι, αγαπητέ αναγνώστη: οι διαπιστευμένοι στο Μουντιάλ δημοσιογράφοι νοσταλγούν την Αθήνα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της. Η χώρα, χάρη στην παρατήρηση του μεγάλου στοχαστή Βερνίκου, μπορεί να νιώθει περήφανη. Τώρα το ότι αυτοί που ήταν εδώ για τους Αγώνες είναι δύσκολο να είναι στη Γερμανία για το Μουντιάλ, είναι μια απλή υπόθεση. Το ότι ο Βερνίκος ήταν στους Ολυμπιακούς υπεύθυνος για τους διαπιστευμένους (όχι εθελοντής, πληρωνόταν!) και κατά ομολογία του νοσταλγεί τις μέρες εκείνες, είναι το μόνο σίγουρο…

Η παρουσία του Αλέξανδρου Λυκουρέζου σαν Φρόιντ στο κέντρο της σελίδας είναι ένα μήνυμα στους αναγνώστες. Με λίγη ψυχοθεραπεία θα αντέξουμε.