Συνηθισμένοι στα skata (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

«The three S. Sun, sea…» και σουβλάκι είπε δίπλα μου ο Μιχαηλίδης. Και σκατά σκέφτηκα. Γιατί ο απεσταλμένος της ελληνικής κυβέρνησης που είχε έρθει για να παρακολουθήσει το συνέδριο για την πρόοδο του γκολφ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο έτρωγε χρόνο σε πλατειασμούς και γενικότητες. Μετά την ομιλία, βρεθήκαμε στο λόμπι. «Μου είπαν την τελευταία στιγμή ότι πρέπει να πάω στην Κύπρο την άλλη μέρα και να μιλήσω για γκολφ. Πρέπει να σου πω ότι δεν έχω ιδέα για το αντικείμενο. Εγώ με τα τουριστικά ακίνητα ασχολούμαι, άλλα κάποιος έπρεπε να έρθει». Δεν γράφω το όνομά του, γιατί ο άνθρωπος είχε πέσει θύμα του καθήκοντος. Κάποιος έπρεπε να πάει. Και κάποιος είχε πάει... Στο σημαντικότερο συνέδριο για την ανάπτυξη μιας μορφής τουρισμού, του επιλεγόμενου των πέντε αστέρων, που το γκολφ θεωρείται σχεδόν απαραίτητο. Με τα «κάποιος πήγε» και με τα «sun, sea and...», προσθέστε μια λέξη της αρεσκείας σας, δεν κάνουμε τίποτα. Μάλλον τα κάνουμε σκατά. Ομολογώ ότι από το συνέδριο της KPMG στην Κύπρο λίγα μου έμειναν. Πιθανότατα αυτό να δείχνει και τη βαρύτητα της εκδήλωσης, αφού το συνέδριο είχε μαζέψει το creme de la creme της παγκόσμιας ελίτ κατασκευαστών, χρηματοδοτών και εν γένει ειδικών γηπέδων γκολφ. Μου έμεινε το στοιχείο που είπε ο θρύλος του παγκόσμιου γκολφ Γκάρι Πλέιερ: «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την ύδρευση των γηπέδων σε περιοχές με πρόβλημα εξεύρεσης νερού, αφού αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα» και η διάθεση των χωρών της περιοχής μας, της Κύπρου, της Τουρκίας και λίγο μακρύτερα της Κροατίας να μπουν στην αγορά του τουρισμού των υψηλών απαιτήσεων μέσω του γκολφ.
Είναι δικαίωμα του κάθε Ελληνα να προτιμάει ένα είδος τουρισμού στη χώρα του. Ο Ελληνας, που λέει ότι προτιμάει τον τουρίστα με καρπούζι να παίζει κιθάρα έξω από το αντίσκηνό του στη Γαύδο, έχει το ίδιο ισχυρά επιχειρήματα με εκείνον που λέει ότι θα ήθελε ο τουρίστας να κλείνει δωμάτιο στο Hilton, αφού πρώτα έχει κλείσει ένα 10μετρο ιστιοπλοϊκό για κρουαζιέρα στα νησιά. Ο κάθε ένας Ελληνας έχει δικαίωμα να επιχειρηματολογεί και να παπαρολογεί. Η κυβέρνηση όμως δεν έχει το ίδιο δικαίωμα. Απλώς το κάνει, όπως το έκανε η απαράμιλλη Φάνη Πάλλη Πετραλιά, που μετά το Pro–Am της Κρήτης είχε πει ότι σύντομα θα φτιάξουμε κι άλλα γήπεδα. Ετσι άνετα. «Σύντομα κι άλλα». Οπως έγινε με την αποστολή ενός άσχετου στην Κύπρο για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα. Για το sun & sea ευτυχώς κανείς δεν μπορεί να κάνει πολλές ζημιές. Στην ιστορία, όμως, του τουρισμού των πέντε αστέρων, δύο χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς, το skata το καταφέρνουμε εύκολα.

Στα αγγλικά η έκφραση είναι «small print». Στα ελληνικά το λέμε «ψιλά γράμματα». Το νόημα όμως είναι το ίδιο. Τα κείμενα που συνήθως βρίσκονται στην πίσω πλευρά των ασφαλιστήριων συμβολαίων. Αυτά που ενώ στην μπροστινή πλευρά του συμβολαίου γράφεται «...και θα αποδοθούν 10 εκατομμύρια ευρώ στους νόμιμους κληρονόμους», πίσω γράφουν «η εταιρεία δεν έχει υποχρέωση αποζημίωσης σε περιπτώσεις που ο αποθανών δεν εξέλιπε μετά από εύλογη χρονική προθεσμία, την οποία όφειλε να κοινοποιήσει στην εταιρεία μας, εάν μετά τον θάνατό του παρέλειψε να συμπληρώσει, να υπογράψει και να καταθέσει αυτοπροσώπως στην εταιρεία μας το έγγραφο Ζ8». Τα «ψιλά γράμματα» υπάρχουν για να ρίχνουν τον πελάτη. Υπάρχουν επίσης για να κρύβουν την αλήθεια από το κοινό. Οποιος έχει αμφιβολίες, ας γυρίσει στη σελίδα 51.

Οταν ο Γουτεμβέργιος ανακάλυψε την τυπογραφία, στο τέλος έκανε και τη χάρη στις ασφαλιστικές εταιρείες. «Ρε Γιόχαν», είπε στον βοηθό του. «Με πήραν από τη Volkssicherheitschutz Gmbh και μου ζήτησαν να φτιάξω τα μικρότερα γράμματα που γίνεται. Πόσο μπορείς να το ρίξεις το γράμμα;». «Acht, μάστορα», απάντησε ο Γιόχαν. «Κάνε μια προσπάθεια να το πας στο sieben, κοπρίτη. Θέλουν κάτι που να μη διαβάζεται από κανέναν». Ο υπάκουος Γιόχαν πραγματικά το έφτασε στο επτά. Στο μέλλον οι απόγονοί του τιμωρήθηκαν με το να φτιάχνουν τανκς μαζί με τους απογόνους του Πέτρου και του Φρανς, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Το εφταράκι έμπαινε στην τυπογραφία για να ληστεύουν χήρες και ορφανά και να μένει ο λαός στην τύφλα του. Αφού οι Τσοχοχελάκηδες για μία ακόμα φορά προσπάθησαν να φιμώσουν την περήφανη ξετσιμπούκωτη (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, στη γλώσσα της μοτοσικλέτας σημαίνει χωρίς εξάτμιση) φωνή της ελληνικής δημοσιογραφίας, χρησιμοποιώντας εφταράκι γράμμα στη δημοφιλέστερη σελίδα της εφημερίδας –πιθανώς και του Τύπου– Sports & Fun (ναι, και τα δύο, ρε) Αυτοκίνητο του Δημήτρη «Picado» Μπαλή.

Μάλιστα, αγαπητοί. Αυτή τη φορά οι άθλιοι του Τύπου δεν είχαν το θάρρος να κόψουν τη σελίδα ή τη στήλη του Δημήτρη Μπαλή. Φοβήθηκαν την αντίδραση του κοινού, που την προηγούμενη φορά που την είχαν κόψει, διαμαρτυρόμενο δεν πήρε ούτε ένα τηλέφωνο για να διαμαρτυρηθεί, για να μη δώσει την ικανοποίηση στους Τσοχοχελάκηδες ότι το ανάγκασαν να διαμαρτυρηθεί. Το δίδυμο των εχθρών του αυτοκινήτου πήρε το μήνυμα της πρώτης πραγματικά σιωπηλής διαμαρτυρίας και αυτή τη φορά δεν τόλμησε να βγάλει ή να μειώσει τη σελίδα για να βάζει φωτογραφίες αυτουνού με τα μεγάλα δόντια που έχουν κομματάκια από πατατάκια ανάμεσά τους. Μείωσε το γράμμα. Ιδιαίτερα στη στήλη «Δρόμοι αντοχής», που το γράμμα έφτασε στο μέγεθος των κειμένων που αναφέρουν την τιμή των SMS στις στήλες με 090: «Μιλήστε με τη μορφωμένη βρομόστομη. Κάνω τα πάντα και έχω τελειώσει και το πανεπιστήμιο στο Μινσκ». Ετσι ο λαός δεν μπόρεσε να χαρεί το σχόλιο του Δημήτρη μας: «Η GM αύξησε τις πωλήσεις». Να παρατηρήσω ότι το «τις» εσκεμμένα έχει γραφτεί σαν «της», όπως λέμε «της Πόπης», σαν μήνυμα του συγγραφέως για το τι μέλλει γενέσθαι την επόμενη φορά που το φαινόμενο επαναληφθεί. Η αδικία πάντως πρέπει να επανορθωθεί. Δημοσιεύω επίλεκτα αποσπάσματα του σχολίου με μεγαλύτερα –ελπίζω, κερατάδες, να μου μικρύνετε κι εμένα το γράμμα– στοιχεία.

«Το μερίδιο της GM ήταν 9,34% (2005 9,6%)». Παρατηρήστε εδώ ότι το μερίδιο έχει πέσει. Αλλά γιατί είμαστε χαρούμενοι στην GM; Γιατί αυξήσαμε τις πωλήσεις. Μάλιστα, φίλοι μου, όλοι εσείς που ανησυχούσατε για τις πωλήσεις της GM, μπορώ να σας πω ότι φέτος στην Ευρώπη πουλήσαμε 12.172 μονάδες περισσότερες από το περσινό πρώτο πεντάμηνο. Και τι πουλήσαμε; Τράβηξαν τα Cadillac και οι Corvette. Τώρα θα μου πείτε και ποιος δεν το ξέρει. Κάθε μέρα συναντάμε συνανθρώπους μας που ο ένας οδηγάει μία Cadillac και ο άλλος μία Corvette και χαιρετιούνται στο γκέτο του Παγκρατίου «Hello, Bubba», «Hello Leroy». Παρά το ότι η Τροχαία Αθηνών στη μυστική της έρευνα «Πόσες πιθανότητες έχει να τρακάρει μία μάρκα αυτοκινήτου με μία άλλη» έχει δώσει στο Pegeuot 106 εναντίον Smart 0,92% και στο Corvette εναντίον Cadillac 0,00004% και μόνο αν το ένα από τα δύο οχήματα το οδηγεί μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη, οι δύο μάρκες της GM είναι από τις δημοφιλέστερες στη χώρα μας, μόνο που τα αυτοκίνητα μένουν στο γκαράζ και δεν τα βλέπουμε.

Τι γίνεται όμως με την Opel/Vauxhall; Ελα ντε... Ομολογώ ότι το θέμα μού είχε έρθει στο μυαλό, αλλά το έδιωξα. «Είτε θα πηγαίνει καλά η Opel, αλλά όχι η Vauxhall, είτε αντίστροφα», σκέφτηκα. Αλλά ποιος θέλει να ξεκινάει τη μέρα του γνωρίζοντας ότι ένας συνάνθρωπός του είναι δυστυχισμένος; Γιατί αν η Opel πήγαινε καλά, οι σχεδιαστές της Vauxhall θα ήταν σαν να μη πω τι «καλλιγραφία». Τα μάτια μου διάβασαν με αγωνία το κείμενο του Δημήτρη. Δεν χρειαζόταν. Στα κείμενα του Δημήτρη υπάρχει μόνο η ελπίδα και η χαρά. Εάν ο Δημήτρης Μπαλής έγραφε «Τα νέα του Αουσβιτς», θα υπήρχε στήλη και για τα σινεμά. Πριν από το τέλος, λοιπόν, ο Δημήτρης μάς πληροφορούσε ότι «Για τις Opel/Vauxhall υπάρχει μια σταθερή ανάπτυξη φέτος, σε πολλές χώρες το μερίδιο της αγοράς αυξήθηκε. Για παράδειγμα, στην Ολλανδία (+0,5%), την Ιρλανδία (+0,8%), τη Δανία (+0,9%)... και τη Ρωσία (+0,2%)». Τη Ρωσία... Σαν τον Κώδικα ντα Βίντσι είχα καταλάβει τον λόγο της φίμωσης του Μπαλή.

Οχι, ρε Τσοχοχελάκηδες. Δεν κερδίσατε στον Συμμοριτοπόλεμο και δεν θα κερδίσετε στον βρόμικο σημερινό σας πόλεμο για να μη μάθει ο λαός την αλήθεια. Αυτή που τολμάει και λέει ο περήφανος γραβατοφόρος της σελίδας 51 Δημήτρης Μπαλής. Ναι, ρε. Οταν η Ιρλανδία και η Ολλανδία -για να μην πω τι σας κάνει η Δανία- αγοράζουν τα κέρατά τους σε Opel/Vauxhall, το θλιβερό λίκνο του κομμουνισμού αγκομαχάει να έχει 0,2% αύξηση, που υποθέτω είναι δύο αυτοκίνητα, αφού την εποχή του Στάλιν και του Μπρέζνιεφ δεν νομίζω ότι υπήρχαν πολλοί που θα είχαν Opel/Vauxhall. Τώρα όμως ο λαός ξέρει. Και θα μαθαίνει την αλήθεια κάθε μέρα, όσο αυτή η γραβάτα θα μένει σφιχτή, όπως οι ηθικές μας αρχές.