Οι αθώοι που παραδέχτηκαν τις παραβάσεις (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

«Σήμερα μπροστά στο αθλητικό δικαστήριο οι Ελληνες αθλητές Κωνσταντίνος Κεντέρης και Αικατερίνη Θάνου δέχθηκαν την παράβαση του αντιντόπινγκ τεστ των τριών τεστ που δεν έκαναν μεταξύ της 27ης Ιουλίου και 12 Αυγούστου 2004 (παράβαση του κανόνα 32.2 d) και την αποτυχία τους στο να δώσουν ούρα και δείγμα αίματος στις 12 Αυγούστου (παράβαση κανόνα 32.2 c). Το αποτέλεσμα είναι ότι η διαδικασία έφτασε στο τέλος της». Είναι η ανακοίνωση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Στίβου, όπως ανακοινώθηκε προχθές στο σάιτ της. Αν το να δεχθείς όλες τις κατηγορίες είναι απόδειξη αθωότητας, να το ξέρω και στο μέλλον αν κάποιος μου κάνει αγωγή, να πηγαίνω στο δικαστήριο και να παραδέχομαι την ενοχή μου για να φανεί πόσο αθώος ήμουν.

Το μόνο που δεσμεύθηκε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου ήταν να μην επιβάλει μεγαλύτερη τιμωρία στον Κεντέρη και τη Θάνου. Για να δείξει την ενοχή των δύο αθλητών, η IAAF συνεχίζει την τιμωρία τους μέχρι το τέλος του 2006. Η αποδοχή της ενοχής από τους δύο αθλητές ήταν χαστούκι και στη δικαστική επιτροπή του ΣΕΓΑΣ.

Φυσικά, το ΣΕΓΑΣ προσπαθεί να κλείσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα την υπόθεση, γράφοντας σε ανακοίνωσή του: «Η κοινά αποδεκτή λύση με αντίτιμο την παραδοχή εκ μέρους των αθλητών κάποιων παραβάσεων των κανονισμών, χωρίς να υπάρξει καταδίκη...». Ποιων «κάποιων παραβάσεων των κανονισμών»; Οι «οι κάποιες παραβάσεις» ήταν ολόκληρο το κατηγορητήριο. Επίσης, ο Κεντέρης και η Θάνου δεν είχαν καταδικαστεί για χρήση απαγορευμένων ουσιών. Εάν κάποιος δεν εμφανίζεται και τη μαρμίτα του μάγου να έχει πιει, πάλι θα μπορεί να λέει ότι ποτέ δεν βρέθηκε ντοπαρισμένος.

Η δίκη γινόταν με προσφυγή της IAAF κατά της αθωωτικής απόφασης του ΣΕΓΑΣ. Το ΣΕΓΑΣ είχε αποφανθεί ότι ο Κεντέρης και η Θάνου δεν είχαν ειδοποιηθεί για το επίμαχο ντόπινγκ στις 12 Αυγούστου στο Ολυμπιακό Χωριό. Οτι όταν το έμαθαν το βράδυ, πήραν την μοτοσικλέτα του Τζέκου, έπεσαν, τραυματίστηκαν, μπήκαν στο νοσοκομείο και ακολούθησε το μέγα δράμα. Ολα αυτά, παρά το πόρισμα της αστυνομίας και της εισαγγελικής έρευνας ότι ατύχημα και νοσηλεία ήταν μαϊμούδες. Η IAAF στον CAS και πριν από την τελική απόφαση οι δύο Ελληνες πρωταθλητές συμβιβάζονται. Και δέχονται ότι είχαν ειδοποιηθεί και είναι ένοχοι για no show, στο ότι δεν εμφανίστηκαν για τον έλεγχο αντιντόπινγκ στο Χωριό. Πώς νιώθει τώρα η δικαστική επιτροπή του ΣΕΓΑΣ, που οι αθλητές που αθώωσε δέχονται σε άλλο όργανο την ενοχή τους; Μαλακοειδώς περίεργα; Περιέργως μαλακισμένα; Επίσης, ποιους κοροϊδεύει η διοίκηση του ΣΕΓΑΣ, όταν λέει «...οι αθλητές μας θα επανέλθουν σύντομα στην ενεργό αθλητική δράση, αφού παραμένει σε ισχύ η απόφαση της δικαστικής επιτροπής». Γιατί δεν επανέρχονται τώρα στην ενεργό δράση; Επειδή είναι τιμωρημένοι, σωστά; Και τι τους είχε κάνει η δικαστική επιτροπή του ΣΕΓΑΣ; Τους είχε αθωώσει, σωστά; Αντε, λοιπόν, γιατί με αυτά που λένε το «Αρχαίο πνεύμα αθάνατο» θα πρέπει να αντικατασταθεί από το «Στο τέλος θα μας πούνε και μαλάκες».
Για την έρευνα στην αποθήκη του Τζέκου, όπου είχαν βρεθεί οι απαγορευμένες ουσίες, για το σχέδιο Κόρυβος που δύο προπονητές είχαν επισκεφθεί τον τότε υφυπουργό Αθλητισμού Γιώργο Λιάνη και του είχαν ζητήσει δύο δισ. δραχμές, για την εισαγγελική έρευνα που είχε αποφανθεί ότι δεν υπήρχε ούτε ατύχημα ούτε τραυματισμός, ας ελπίσουμε ότι θα μας πάνε σε κανένα ευρωπαϊκό δικαστήριο να μάθουμε την αλήθεια. Και ας «δικαιωθούμε»...

Το μόνο που οφείλει να κάνει το ελληνικό κράτος από εδώ και πέρα είναι να διαχωρίσει τον αθλητισμό από τον πρωταθλητισμό. Οσο τα λεφτά θα πηγαίνουν στον πρωταθλητισμό, ένα ποσοστό τους είναι βέβαιο ότι θα μετατρέπεται σε ντόπα. Εκτός αν νομίζει κάποιος ότι οι απαγορευμένες ουσίες δεν αγοράζονται με κρατικό χρήμα... Λεφτά μόνο για τον αθλητισμό, δηλαδή τους συλλόγους και εγκαταστάσεις που απευθύνονται στον κοινό άνθρωπο. Οσο για τον πρωταθλητισμό, έχει τους χορηγούς. Οι οποίοι είναι και περισσότερο προσεκτικοί για την εικόνα που δίνεται από τους αθλητές που επιδοτούν.

Χοντρό στοίχημα στο πέταλο του Μαλιακού

Προχθές, οι Τσοχοχελάκηδες, τρομοκρατημένοι μπροστά στη δημοφιλία του γίγαντα Δημήτρη Μπαλή, προσπάθησαν να τον φιμώσουν. Κόβοντάς του όχι μόνο τη στήλη, αλλά και τη δημοφιλή ραδιοφωνική εκπομπή με τη γελοία δικαιολογία ότι πρέπει να μεταδώσουν τα προημιτελικά ενός τουρνουά που γίνεται στη Γερμανία. Ο Δημήτρης δέχτηκε την επίθεση με τη στωικότητα ενός τετράχρονου πολύστροφου μοτέρ, που πρέπει να υποστεί τη χρήση υποδεέστερου στην κλάση του λιπαντικού. Αντεξε και χθες επανήλθε. Με το συγκλονιστικότερο κείμενο στην ιστορία της γραφής, το «Κινητικότητα για Κόρινθο-Πάτρα».

«Στοιχήματα στο ποδόσφαιρο μπαίνουν πολλά», ξεκινάει τις διαπιστώσεις του ο Δημήτρης. Και συνεχίζει: «Στοιχήματα όμως βάζουμε και για τα μεγάλα έργα στη χώρα μας». Ναι. Επιτέλους, κάποιος λέει την αλήθεια έξω από τα δόντια. Για τη μάστιγα του στοιχήματος στα δημόσια έργα. Ιστορίες κυκλοφορούν πολλές και ανατριχιαστικές. Για γονιούς που έπεσαν στην παγίδα του εύκολου πλουτισμού μέσα στον στοιχηματισμό των δημοσίων έργων και σήμερα λένε στα παιδιά τους: «Γιαννάκη, μην κλαις. Θα έχεις γάλα. Θα έχουμε τα πάντα. Φτάνει να έχουν πέσει τα μπετά μέχρι τις 20 του μήνα στον σταθμό του Μετρό της Ηλιούπολης». Για θύματα του τζόγου που ακολουθούν τα συνεργεία ασφαλτόστρωσης, φωνάζοντας στους εργάτες: «Στρώνε την άσφαλτο πιο γρήγορα, Αλία. Καλά την πάτησες, Μοχάμεντ. Πάμε δυνατά, παιδιά».
Αλλά το κείμενο του Δημήτρη προχωράει και σε προγνωστικά. «Η Εγναντία οδός θα παραδοθεί ολοκληρωμένη το 2008». «Το ρεύμα της Κακιάς Σκάλας ρεύμα προς Αθήνα σε έναν-δυο μήνες». «Το πέταλο του Μαλιακού σε ένα χρόνο». Και όσοι αγαπούν τις εκπλήξεις, δεν έχουν παρά να βάλουν τα λεφτά τους στην Ιόνια οδό, η οποία όμως πρέπει να παιχτεί σε διπλή παραλλαγή «πέντε-έξι χρόνια».

«Βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη ο Χαραγκιώνης για να φέρει μεγάλους σοβατζήδες». «Κοντά στη μεταγραφή διεθνούς καλουπά από το εξωτερικό η J&P Αβαξ». «Εφέτος το βάρος θα δοθεί στις αποχετεύσεις, λέει ο Μπόμπολας». Στο καλαίσθητο -πιο ευρύχωρο και από σαλόνι του Picado- γραφείο του ο ιδρυτής του Media Group θα θυμάται τις δύσκολες μέρες, όταν η στήλη του κοβόταν σε μία εφημερίδα, που το όνομά της θα έχει ξεχαστεί. «Ευχαριστώ, Γιώργο», θα λέει στον γεροθυρωρό -κάποτε εκδότη εφημερίδας- που θα του ανοίγει την πόρτα. «Στο αεροδρόμιο, Μιχάλη. Γρήγορα». Ο Μιχάλης -κάποτε διευθυντής εφημερίδας- θα στρώνει το μαξιλαράκι που κάθεται ώστε να μπορεί να βλέπει έξω από το παρμπρίζ. Θα λέει «μάλιστα», τη στιγμή που θα προσπαθεί να χαμογελάσει. Η ώρα του Δημήτρη έρχεται. Πιο σύντομα και από την ολοκλήρωση του πέταλου του Μαλιακού.