Πώς έζησα το 1970 το ματς του αιώνα! (Sportday / Φίλιππος Συρίγος)

Τα αποτυπώματα μιας σπασμένης Coca-Cola που πέταξα στο ταβάνι του γραφείου μου στην «Απογευματινή» όταν ο Ριβέρα έκανε στο 110' το 4-3, έμειναν εκεί επί χρόνια, για να θυμίζουν τη μεγαλύτερη νύχτα του ποδοσφαίρου, την οποία συνέθεσαν με τον ανεπανάληπτο μεταξύ τους ημιτελικό Ιταλία και Γερμανία.

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο «ACTIVE» λίγο πριν αρχίσει το Μουντιάλ, στο πλαίσιο ενός αφιερώματος στο μεγάλο γεγονός. Κατά βάση αφορά τον ανεπανάληπτο ημιτελικό Ιταλία-Γερμανία 4-3 –στην παράταση– το 1970. Μιας και απόψε έχουμε ξανά ημιτελικό ανάμεσα σε αυτές τις δύο ομάδες, νομίζω ότι η αναδημοσίευση είναι επιβεβλημένη.

«Στο Μουντιάλ του 1970 για δύο πράγματα γιόρταζε η Ελλάδα. Για την πρώτη τηλεοπτική μετάδοση του κορυφαίου αυτού ποδοσφαιρικού γεγονότος και την εισαγωγή της Coca-Cola! Οσο για τον υπογράφοντα, γιόρταζε και κάτι ακόμα, μιας και εκείνο ήταν το πρώτο Μουντιάλ που κάλυπτε (έστω από το γραφείο) ως επαγγελματίας δημοσιογράφος.

Η τηλεόραση και η Coca-Cola πήγαιναν σύννεφο στον θρυλικό έκτο όροφο της οδού Φειδίου, όπου ήταν το άντρο των αθλητικών συντακτών της "Απογευματινής". Α, σύννεφο πήγαινε και κάτι ακόμα: τα στοιχήματα, μιας και όλοι ήμαστε φανατικά ταγμένοι στο πλευρό κάποιας ομάδας.

Οι αδικημένες της προηγούμενης διοργάνωσης, δηλαδή η Βραζιλία, που είχε φύγει από τους ομίλους λόγω της κλοτσοπατινάδας που είχε εισπράξει ο Πελέ, και η Γερμανία, η οποία στον τελικό του "Γουέμπλεϊ" είχε καταδικαστεί από ένα γκολ-φάντασμα των Αγγλων, συγκέντρωναν τις μεγαλύτερες προτιμήσεις. Επίσης, φανατικούς (όπως πάντα) θαυμαστές είχε η Αγγλία, που πήγε στα γήπεδα του Μεξικού με πολλούς από τους θριαμβευτές του 1966 στην ενδεκάδα της. Οσο για την Ιταλία, αν και διέθετε μερικούς αξεπέραστους ποδοσφαιριστές (Φακέτι, Ματσόλα, Ριβέρα, Ρίβα), δυσκολευόταν να απαλλαγεί από την κατάρα του "κατενάτσιο" και τη ρετσινιά του 0-1 από την Κορέα μόλις πριν από τέσσερα χρόνια στην Αγγλία. Κι όλα αυτά παρ' ότι στο ενδιάμεσο διάστημα είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Από τους ομίλους, Βραζιλία και Γερμανία πέρασαν με τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια η καθεμία και η Αγγλία πίσω από τη Βραζιλία (1-0), αλλά καθαρά μπροστά από Ρουμανία και Τσεχοσλοβακία. Αντίθετα, η Ιταλία έγινε το μεγάλο θέμα αρνητικής συζήτησης, καθώς σε τρεις αγώνες πέτυχε μόνο ένα γκολ, αλλά παρ' όλα αυτά κατέκτησε την πρώτη θέση στον όμιλό της! Ιδού τα αποτελέσματά της: με Σουηδία 1-0, με Ουρουγουάη 0-0, με Ισραήλ 0-0…

Με βάση την πολύ κακή εικόνα των προκριματικών, σχεδόν όλοι θεώρησαν ότι η "σκουάντρα ατζούρα" δεν είχε μέλλον στη διοργάνωση, όταν στον προημιτελικό έπεσε πάνω στην οικοδέσποινα ομάδα του Μεξικού, η οποία είχε πετύχει συνολικό σκορ 5-0 στον όμιλό της. Οι λάτρες του επιθετικού ποδοσφαίρου, της ωραίας μπάλας, όπως έλεγαν, θεώρησαν πως είχαν μπροστά τους μια καλή ευκαιρία και άρχισαν να προτείνουν στοιχήματα στους δύο, όλους κι όλους, ιταλόφιλους της "Απογευματινής", τον Ανδρέα Μπόμη κι εμένα.

Από ό,τι θυμάμαι, δεν χαλάσαμε κανενός το χατίρι. Με τον ένα βάλαμε μια μακαρονάδα, με τον άλλον έναν καφέ, με τους υπόλοιπους βάλαμε μια Coca-Cola. Μέχρις εκεί έφταναν, άλλωστε, οι οικονομικές μας δυνατότητες εκείνη τη δύσκολη εποχή. Στο ξεκίνημα του αγώνα, όταν το Μεξικό προηγήθηκε με γκολ του Γκονζάλες, η εις βάρος μας καζούρα ήταν απερίγραπτη από τους αντι-Ιταλούς, που νόμιζαν ότι είχαν πέσει διάνα. Τους έβαλε φρένο η ισοφάριση με αυτογκόλ του Πένια (1-1 ημίχρονο) και τους έριξαν σε μαύρη απελπισία τα τρία γκολ της Ιταλίας από τους Ρίβα (2), Ριβέρα στην επανάληψη!

Ομως το μεγάλο σόου των προημιτελικών ήταν το Γερμανία-Αγγλία, δηλαδή η ρεβάνς του τελικού του 1966. Οι Αγγλοι προηγήθηκαν με γερμανικό αυτογκόλ και στο 49' έκαναν με τον Πίτερς το 2-0. Οι “φρουροί της βασίλισσας”, που είχαν καταλάβει τον έκτο όροφο, παράγγελναν μπίρες αντί για Coca-Cola, αλλά η Γερμανία μείωσε στο 68' με τον Μπεκενμπάουερ, ισοφάρισε στο 76' με τον Ζέελερ και νίκησε με γκολ του Γκερντ Μίλερ στην παράταση! Αυτό ήταν το παιχνίδι που στάθηκε αφορμή για να γεννηθεί ο θρύλος της ακατάβλητης Γερμανίας, της ομάδας που δεν τα παρατάει ποτέ. Και ήταν πράγματι μια τρομερή, μια απίστευτη ανατροπή, που ανέβασε τους Γερμανούς στα ουράνια.

Εδώ που τα λέμε, με Φογκτς, Μπεκενμπάουερ, Σνέλινγκερ, Λιμπούντα, Ζέελερ, Μίλερ, Οφερατ στην ενδεκάδα τους, οι Γερμανοί είχαν ομαδάρα, η οποία κατά τους ειδικούς ήταν η μόνη ικανή να κοντράρει τη Βραζιλία στον τελικό. Για τους περισσότερους, ο “Κάιζερ” Μπεκενμπάουερ και η παρέα του ήταν ήδη στον τελικό. Λες και η Ιταλία, με την οποία θα έπαιζαν στον ημιτελικό, δεν υπήρχε…
Το ματς λόγω διαφοράς ώρας άρχισε ξημερώματα και οι χαμένοι του προημιτελικού πόνταραν μονοκούκι Γερμανία για να ρεφάρουν. Ο Μπόμης κι εγώ, εκεί, αμετακίνητοι: "φόρτσα Ιτάλια".

Κανένας, πάντως, δεν υποψιαζόταν ότι το ματς που θα ξεκινούσε σε λίγο θα κέρδιζε τον τίτλο του κορυφαίου στην ιστορία των Μουντιάλ, πράγμα που ισχύει μέχρι και σήμερα. Ο Μπονισένια, εκείνος ο στρουμπουλός επιθετικός της Ιντερ, έκανε την αρχή μόλις στο 7'. Το ματς είχε πάρει φωτιά. Σιγά σιγά οι Γερμανοί άρχισαν να πιέζουν ασφυκτικά την ιταλική άμυνα. Μπροστά στο τέρμα του Αλπερτόζι γίνονταν "σφαγές". Ο Μπεκενμπάουερ σε μια σκληρή φάση βγάζει τον ώμο του, αλλά μπαντάρεται και επιστρέφει, για να ηγηθεί ως άλλος "Ελ Σιντ" της μεγάλης αντεπίθεσης. Οι Ιταλοί κρατάνε με νύχια και με δόντια μέχρι το 90' και βάλε…

"Σφύρα, αλήτη διαιτητή", φωνάζω την ώρα που ξεκινάει μία ακόμα γερμανική επίθεση και δείχνω το ρολόι μου. Πριν κατεβάσω το χέρι μου η Γερμανία είχε ισοφαρίσει με τον Σνέλινγκερ, τον περίφημο ακραίο αμυντικό που τότε έπαιζε στη Μίλαν. Ηταν το 92'… Δεν έγινε ούτε σέντρα! Παράταση…

Οι θαυμαστές της Γερμανίας χαμογελούσαν ήδη ειρωνικά και παρέπεμπαν στη πρόσφατη ανατροπή με την Αγγλία. Κι όταν σχεδόν αμέσως ο Μίλερ έκανε το 1-2, ξεσπάθωσαν: "Γαμώ το κατενάτσιο σας, ρουφιάνοι Ιταλοί". Η συνέχεια έμεινε στην ιστορία. Με έναν μπακ, τον Μπούρνιτς της Ιντερ, ισοφάρισε η "σκούαντρα ατζούρα" στο 98' και με τον κανονιέρη της, τον Τζίτζι Ρίβα, προσπέρασε στο 103' (3-2). Οι Γερμανοί, όμως, εκεί, δεν το έβαζαν κάτω. Πάλι ο Μίλερ ισοφάρισε στο 109', αλλά σχεδόν με τη σέντρα (110') ο Ριβέρα πέτυχε το νικητήριο (4-3) γκολ της Ιταλίας!

Miracolo (θαύμα)! Τρελαμένος απ' τη χαρά μου, άρπαξα μια Cola-Cola και την πέταξα με δύναμη ψηλά. Το μπουκάλι έσπασε στο ταβάνι και τα αποτυπώματα έμειναν για χρόνια εκεί για να θυμίζουν τη μεγαλύτερη νύχτα του ποδοσφαίρου!

Στον τελικό δεν υπήρχαν περιθώρια για την αγαπημένη Ιταλία. Στο 37' ισοφάρισε με τον Μπονισένια το γκολ που είχε δεχθεί από τον Πελέ στο 18' και στην επανάληψη υποκλίθηκε στην ανωτερότητα των Βραζιλιάνων (4-1). Οι "καριόκας" είχαν αποδείξει πόσο άδικος ήταν ο αποκλεισμός τους από τα προημιτελικά του 1966. Ο Πελέ είχε κατακτήσει το τρίτο του Μουντιάλ, το ίδιο και η Βραζιλία. Και οι δύο μαζί πήραν το "Ζιλ Ριμέ" στο Ρίο ντε Τζανέιρο».