Η ενδεκάδα των καλύτερων (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Περιμένοντας τους ημιτελικούς κάνω πράξη αυτό που σας είχα υποσχεθεί, δηλαδή σας παρουσιάζω την ενδεκάδα των καλύτερων του Παγκοσμίου Κυπέλλου έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται τώρα, που το τουρνουά φτάνει προς το τέλος του. Τα ματς του β' γύρου και των προημιτελικών –αληθινές δοκιμασίες για νικητές και ηττημένους– βοήθησαν να ξεχωρίσουν όχι απλά οι καλοί παίκτες από τους μέτριους, αλλά οι αληθινοί πρωταθλητές. Για τις ομάδες και τα κατορθώματά τους θα γράψω πολλά και μετά το τέλος της διοργάνωσης. Σήμερα απλώς ψάχνω τους καλύτερους.

Στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (karpetshow@yahoo.gr) περιμένω παράπονα και ενστάσεις.

Τερματοφύλακας

Ο Γενς Λέμαν έδειξε ολύμπια ψυχραιμία απέναντι στα αστέρια της Αργεντινής όταν ο προημιτελικός έφτασε στα πέναλτι. Ο Ρικάρντο ψάρεψε τους Αγγλους, όμως αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο. Ο Τσεχ χάθηκε στο ναυάγιο της Τσεχίας, ο Κασίγιας δεν έλαμψε. Ο Ντίντα δεν είχε την παραμικρή ευθύνη για τον αποκλεισμό της Βραζιλίας –όμως παρά το εξαιρετικό ξεκίνημά του δεν έκανε κάποια μεγάλη επέμβαση. Ο Μπαρτέζ με τη στολή του Νικοπολίδη εμπνέει σιγουριά. Τον τίτλο του καλύτερου της διοργάνωσης τον παίρνει όμως ο Μπουφόν, που έχει και την πιο ωραία γκόμενα.

Δεξί μπακ

Ο Αργεντινός Μπουρδίσο τραυματίστηκε τη στιγμή που η ομάδα του τον χρειαζόταν. Ο Καφού χαμογελούσε σε κάθε φάση, αλλά το ίδιο έκαναν και οι αντίπαλοί του, που έβλεπαν ότι δεν γυρνούσε ποτέ. Ο Ουλίσε ντε λα Κρουζ φρέναρε στα ματς με τη Γερμανία και την Αγγλία, στα οποία ωστόσο έδειξε ότι ξέρει και να αμύνεται. Ο Τζαμπρότα μετέτρεψε το ματς με την Ουκρανία σε one man show. Ομως ο τίτλος του καλύτερου ανήκει στον Πορτογάλο Μιγκέλ: οι επιταχύνσεις του θυμίζουν πολύ αυτές του Γιούρκα Σεϊταρίδη στο Euro.

Αριστερό μπακ

Η εικόνα του Ρομπέρτο Κάρλος να κρατάει τα γόνατά του πριν από την ασίστ του Ζιντάν στον Ανρί είναι η εικόνα της κουρασμένης Βραζιλίας σε ολόκληρο το τουρνουά. Ο Ασλεϊ Κόουλ έκανε σχετικά καλά ματς, όπως και ο Γκρόσο, που έδωσε στους Ιταλούς την πρόκριση στο ματς με την Αυστραλία. Ο Σορίν είναι χαφ, ο Μποκά από την Ακτή Ελεφαντοστού αποκάλυψη. Κανείς όμως δεν συγκρίνεται με τον Φίλιπ Λαμ, αληθινό MVP της Γερμανίας.

Στόπερ

Ο Γκαλάς συμμετείχε στην ανάσταση των Γάλλων, ο Φέρντιναντ έκανε δύο μεγάλα ματς με το Εκουαδόρ και την Πορτογαλία. Ο πορτογάλος Μέιρα ήρθε από το πουθενά και ήταν υπέροχος, ο Λούσιο από τους λίγους που διασώθηκαν στο ναυάγιο της Βραζιλίας. Ομως η μάχη για τον τίτλο του καλύτερου δόθηκε ανάμεσα στον αλάνθαστο Τουράμ και τον εξαιρετικό Αγιάλα. Το γκολ εναντίον της Γερμανίας βοηθά καθοριστικά τον δεύτερο να κλέψει τις εντυπώσεις.

Λίμπερο

Οι δύο Μεξικανοί, ο Μάρκες και ο Οσόριο, στον αγώνα του Μεξικού με την Αργεντινή έδειξαν πώς δύο λίμπερο μπορούν να παίζουν μαζί και να αλληλοσυμπληρώνονται. Ο made in Τσέλσι Καρβάλιο κατεύθυνε έξοχα την άμυνα των Πορτογάλων. Ομως αυτός που κατέπληξε ως λίμπερο ήταν ο Φάμπιο Καναβάρο. Οταν τραυματίστηκε ο Νέστα κι αποβλήθηκε με τους Αυστραλούς ο Ματεράτσι, ο Καναβάρο έπαιξε και για τους δύο.

Αμυντικό χαφ

Ο Εσιέν έλειψε από την Γκάνα τη χειρότερη στιγμή. Ο Φρινγκς, που έκανε καταπληκτικό τουρνουά, τζάμπα έχασε τον ημιτελικό με την Ιταλία. Η απόδοση του Πίρλο έπεσε σε σχέση με το εντυπωσιακό του ξεκίνημα, όμως ανέβηκε ο Περότα και κυρίως ο Γκατούζο. Ο Μασεράνο συνέχισε να παραδίδει μαθήματα τακτικής σοφίας, όμως τη διαφορά την έκανε τελικά ο Πατρίκ Βιεϊρά.

Οργανωτής

Ολος ο κόσμος περίμενε τη «μάχη» του Κακά με τον Ρικέλμε. Στο κρίσιμο ματς των Βραζιλιάνων με τη Γαλλία ο Παρέιρα χρησιμοποιώντας τον Ζουνίνιο κατέστρεψε το παιχνίδι του Κακά. Ο Πέκερμαν είχε φροντίσει μια μέρα πριν, στο ματς της Αργεντινής με τη Γερμανία, να αποσύρει τον Ρικέλμε, στραγγαλίζοντας τη μεσαία γραμμή της ομάδας του. Οι δύο έχουν το ελαφρυντικό ότι δεν βοηθήθηκαν από τους προπονητές τους. Ομως και οι δύο πρέπει να παρακαλέσουν τον Ζινεντίν Ζιντάν να τους πει ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας.

Δεξί χαφ

Ο Μπέκαμ ήταν συγκινητικός –η αποχώρησή του στο ματς της Αγγλίας με την Πορτογαλία ήταν ένας από τους λόγους της παράδοσης των «λιονταριών». Ο Φίγκο, παρά τα χρόνια του, κάνει ένα σπουδαίο τουρνουά. Λάμπει ο χαρακωμένος Ριμπερί. Ομως η αληθινή αποκάλυψη ήταν ο Αργεντινός Μάξι Ροντρίγκες, που πέτυχε εναντίον του Μεξικού το ωραιότερο γκολ της διοργάνωσης. Ο Μέσι μπορεί να περιμένει.

Αριστερό χαφ

Ο Ρόμπεν δεν είχε συνέχεια. Αν ο Σβαϊνστάιγκερ ήταν εξίσου καλός με τον Λαμ, η Γερμανία θα είχε ήδη κερδίσει το Κύπελλο. Ο Ροναλντίνιο δεν είναι αριστερό χαφ και κακώς ταλαιπωρήθηκε στη συγκεκριμένη θέση. Το ίδιο τζάμπα θυσιάστηκε και ο Τζο Κόουλ, που πάντως έκανε ένα-δύο καλά ματς. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο παίρνει τη θέση έλλειψη άλλου, μολονότι αγωνίζεται άνετα και στην άλλη πλευρά του γηπέδου.

Φορ

Ο Τόρες χάθηκε στα δύσκολα, ο Τόνι ξεμπλοκαρίστηκε αργά, ο Κρέσπο δεν πέτυχε τα γκολ που οι Αργεντινοί περίμεναν, ο Ρούνεϊ κατέστρεψε ό,τι είχε απομείνει από την Αγγλία, ο Οουεν τραυματίστηκε, ο Ρονάλντο σκόραρε όσα γκολ χρειάζονταν για να ξεπεράσει τον Γκερντ Μίλερ. Ο Κλόζε ήταν ο πιο αξιόπιστος φορ της διοργάνωσης.

Ελεύθερος επιθετικός

Ο Ποντόλσκι έγινε στη διαδρομή καλύτερος. Ο Σαβιόλα χάθηκε μετά το εντυπωσιακό ξεκίνημα. Ο Τέβες δεν άρπαξε την ευκαιρία για να κάνει κάτι σπουδαίο και ο Τζιλαρντίνο δεν είχε παρά ελάχιστες καλές στιγμές. Ο Ανρί δεν θα μπορούσε να λείπει από την ενδεκάδα των καλύτερων μιας διοργάνωσης στην οποία υπήρξε πρωταγωνιστής.

Ντροπή

Δεν μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι σύσσωμος ο αθλητικός Τύπος συντάχθηκε εναντίον του Γιώργου Ορφανού. Ο Ορφανός έκανε λάθος χειρισμούς –σε αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Οπως δεν χωράει αμφιβολία και στο ότι είναι πάντοτε πιο εύκολο να τα βάζεις με τους υφυπουργούς παρά με τους απατεώνες: οι υφυπουργοί σε αυτή τη χώρα έρχονται και παρέρχονται, οι απατεώνες αντιθέτως είναι πάντα εδώ. Με τους υφυπουργούς δεν έχεις να κάνεις και πολλά. Αν τους επιτίθεσαι ανεβαίνεις στα μάτια όλων εκείνων που γουστάρουν να βλέπουν τους κρατικούς λειτουργούς στριμωγμένους –αντίθετα, το να τα βάζεις με τους απατεώνες δεν σου δίνει σε αυτή τη χώρα παρά μόνο την ηθική ικανοποίηση του Δον Κιχώτη, που τα βάζει με τους ανεμόμυλους. Ολα αυτά είναι απολύτως κατανοητά: όπως κατανοητή είναι και η στήριξη της ΕΠΟ από το σύνολο των αθλητικών εφημερίδων και των προέδρων των ομάδων. Αμα δεν στηρίξουμε το μαγαζάκι που λέγεται ποδόσφαιρο, θα πέσει να μας πλακώσει. Ας το παραδεχτούμε μια και καλή: απατεώνες είμαστε κι εμείς, καθ' εικόνα και ομοίωση των αφεντάδων-παραγόντων με τους οποίους νταλαβεριζόμαστε. Ολοι μαζί σε μια παπάρα, που λέει κι ο Τζίμης ο Πανούσης.

Δύο χρόνια μετά την κατάκτηση του Euro αναρωτιόμαστε γιατί χάθηκε η ευκαιρία να δούμε ένα ποδόσφαιρο καλύτερο: εδώ η δική μας υποκρισία συναντάει τη γενική ξεφτίλα. Πώς να γίνει καλύτερο το ποδόσφαιρό μας όταν εμείς, οι λειτουργοί του Τύπου, απέναντι στην αθλιότητα μένουμε σιωπηλοί; Ποιος έχει ασκήσει αυτά τα δύο χρόνια κριτική σε όσους συντηρούν αυτό το χάλι; Ποιος έχει τολμήσει να απαιτήσει να φύγουν τα σκουριασμένα πρόσωπα που ο κόσμος έκραζε στο Παναθηναϊκό Στάδιο όταν γύρισαν με την «κούπα» που οι παίκτες κατέκτησαν; Ποιος ακόμα υπερασπίζεται ό,τι έχει απομείνει από τη χαμένη (μας) ηθική; Να σας πω εγώ: κανένας απολύτως!

Σε αυτό το καρκατσουλιό της αθλιότητας που λέγεται ποδοσφαιρική Ελλάδα ο αθλητικός (μας) Τύπος θρηνεί γιατί χάθηκε η ευκαιρία να κάνουμε μια νέα αρχή μετά το Euro. Στην πραγματικότητα, αν χάθηκε η ευκαιρία, τεράστια ευθύνη έχει κι όποιος προτιμά να γίνεται ουρά των απατεώνων. Ας πιαστούμε, λοιπόν, χέρι χέρι, να φωνάξουμε «ντροπή στον Ορφανό». Ολοι μαζί. Ντροπή σου, υφυπουργέ, και ζήτω η εκκωφαντική μούγκα μας…