Ο Τζόρνταν, ο Ζιντάν και, Μπίλι, άσ' τα να πάν'... (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Ποιος χάρηκε για το τέλος της κρίσης των σχέσεων της Ελλάδας με τη FIFA; Πιστεύω ο εικονιζόμενος στο κέντρο της σελίδας Πέτρος Κόκκαλης, που είχε δηλώσει πριν από λίγες μέρες ότι ονειρεύεται ένα ευρωπαϊκό Kύπελλο για τον Ολυμπιακό. Ο Ορφανός πήγε να του στερήσει το όνειρο. Η ζωή του Πέτρου χωρίς όνειρα θα ήταν ένας εφιάλτης. Το να μην πάρεις ποτέ «κούπα» το συνηθίζεις, το να μην την ονειρεύεσαι ξέρεις τι δύσκολο είναι;
– n –
«Συγχαίρω τις δύο δημοτικές κινήσεις για την πρωτοβουλία τους. Ο αθλητισμός φέρνει κοντά τους λαούς. Το ζήσαμε στα γήπεδα της Πορτογαλίας, το ίδιο γίνεται τώρα στο Μουντιάλ. Οι αθλητές έχουμε την υποχρέωση να συμβάλουμε για την εξάλειψη του ρατσισμού από τα γήπεδα και την κοινωνία. Αγωνίζομαι τρία χρόνια στο εξωτερικό και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η επαφή με τους ανθρώπους που διαφέρουν από μένα στο χρώμα και τη θρησκεία με έπεισε ότι ο ρατσισμός δεν πρέπει να έχει καμία θέση στη ζωή μας. Η ανοχή στο διαφορετικό είναι δύναμη».
– n –
Ο,τι προηγήθηκε είναι νέος, ακυκλοφόρητος Στέλιος Γιαννακόπουλος, που αυτή τη φορά έσπασε τη σιωπή του μιλώντας αποκλειστικά στο μόνο Μέσο στο οποίο δεν είχε μιλήσει έως τώρα: στο επίσημο site του Συνασπισμού στο Διαδίκτυο…
– n –
(Του κάνω πλάκα του Στέλιου, αλλά ομολογώ ότι αυτή τη φορά η δήλωσή του ήταν εύστοχη. Μία από αυτές που οφείλει κάθε ποδοσφαιριστής να κάνει.)
– n –
Ο Γκρόσο έχει έντεκα τατουάζ, ο Ντελ Πιέρο πέντε, ο Καναβάρο οκτώ, ο Τότι τέσσερα, ο Γκατούζο τρία, αλλά πολύ μεγάλα. Οι Ιταλοί κατέβηκαν στο Μουντιάλ κουρεμένοι και ξυρισμένοι, για να παίξουν μπάλα και να αποδείξουν ότι δεν είναι νούμερα. Ετσι, από ό,τι είχε προηγηθεί έμειναν μόνο τα τατουάζ. Καταραμένε Μότζι! Και τώρα πού θα μάθουμε εμείς τις νέες τάσεις της κομμωτικής;
– n –
Σας γράφω για τους Ιταλούς επειδή για τον «Ζιζού» τα είπε όλα ο Βασίλης Σκουντής –ή τουλάχιστον έτσι νόμισα όταν άρχισα να διαβάζω το άρθρο του στην τελευταία σελίδα του χθεσινού «Sportime», στην οποία μάλιστα φιγουράρει η φωτογραφία του αρχηγού των «τρικολόρ».
– n –
Πάντως, ο Βασίλης τα έγραφε πολύ ωραία για τον «Ζιζού», φίλοι αναγνώστες. Κι αν δεν πιστεύετε, διαβάστε και μόνοι σας:
– n –
«Οι ώρες από προχθές το βράδυ έως την Κυριακή θα μοιάζουν αιώνες για τον Ζιντάν. Δυστυχώς δεν έχει μαλλιά για να χρησιμοποιεί τσατσάρα και να κόβει κάθε ώρα και από ένα δόντι, όπως οι φυλακισμένοι και οι φαντάροι. Αν και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο "Ζιζού" απολύεται και τρελαίνεται…».
– n –
Ο,τι διάβασες, διάβασες, φίλε αναγνώστη, για τον μεγάλο αρχηγό της εθνικής Γαλλίας. Βέβαια, μέχρι να φτάσουμε στο μικρό απόσπασμα που μόλις ανάγνωσες –το οποίο σε πληροφορώ ότι βρίσκεται στη μέση του άρθρου– έχουν μεσολαβήσει εκατό και βάλε χρόνια γαλλικής ιστορίας, τα οποία ο Βασίλης θεωρεί χρήσιμο να τα εξιστορήσει. Παρευλάνουν, λοιπόν, πριν φτάσουμε στον «Ζιζού», ο Βοναπάρτης, η 17η Ιουλίου, ημέρα του Βατερλώ, ο Ουέλινγκτον, που έκανε τη ζημιά στον Ναπολέοντα, Αγγλοι, Γάλλοι, Πρώσοι, ο Βίκτορ Ουγκό και μετά περνάμε στα σύγχρονα, με Ανρί, Βιεϊρά, Μπαρτέζ, Τουράμ και… Γιάννη Ιωαννίδη!
– n –
Ναι, φίλε μου, καλά διάβασες. Παρελαύνει και ο «ξανθός», διότι στα άρθρα του Βασίλη χίλιοι καλοί χωράνε. Εχω την εντύπωση ότι κατά έναν παράξενο τρόπο όταν ο Σκουντής γράφει άρθρο, νομίζει πως αν δεν αναφερθεί σε κάποιον που έχει στο μυαλό του, αυτός θα παρεξηγηθεί και δεν θα του ξαναμιλήσει. Κι έτσι, γράφει τελικά για όλους.
– n –
Θέλετε να μάθετε πώς συνεχίζεται το άρθρο, το αφιερωμένο στον Ζιντάν; Διαβάστε και πείτε μου αν έχω άδικο:
– n –
«Θυμάμαι τη μυθολογία του τελευταίου ματς του Μάικλ Τζόρνταν και είχα το προνόμιο να είμαι λαθρεπιβάτης στη μυσταγωγία της αποχώρησης του Παναγιώτη Γιαννάκη. Τόση συγκίνηση ένιωσα έξω από τα αποδυτήρια του "Georgia Dome" στις 4 Αυγούστου του '96, που ανατριχιάζω ακόμα με την ανάκληση της εικόνας».
– n –
Πώς δεν είναι σχετικό, φίλε αναγνώστη; Μη βιάζεσαι! Θα σε μαλώσω... Εχει και συνέχεια.
– n –
«Αν ο Τζόρνταν (σ.σ. τι σχέση έχει ο Τζόρνταν με ένα άρθρο για τον Ζιντάν, μη με ρωτάς, φίλε αναγνώστη, δεν θέλω να μπλέξω) ξεπέρασε ακόμα και την "Αποκάλυψη του Ιωάννου" (διότι δεν αρκέστηκε στη Δευτέρα, αλλά υπέκυψε και στον πειρασμό της Τρίτης Παρουσίας), το "αντίο" του ήταν συγκλονιστικό».
– n –
Του Τζόρνταν το «αντίο», όχι του «Ζιζού», μην μπερδευόμαστε. Για τον Γάλλο έχουμε ακόμα…
– n –
«Στις 14 Ιουνίου '98, στο "Delta Center" του Σολτ Λέικ Σίτι, με μια προσποίηση (και ολίγον από φάουλ) "έσπασε τη μέση" του Μπάιρον Ράσελ, έκανε το τζαμπ σουτ και χάρισε τη νίκη και το πρωτάθλημα (με 4-2 επί της Γιούτα) στους Μπουλς. Τόσο συνεπαρμένος ήταν από την επικείμενη απόσυρσή του, ώστε μερικές εβδομάδες νωρίτερα, στην τελευταία του εμφάνιση στο "Madison Square Garden", έβαλε τα παπούτσια που είχε φορέσει στο ντεμπούτο του στο NBA. Τα φύλαγε 14 χρόνια στην ντουλάπα του».
– n –
Μη ρωτάς πού είμαστε, φίλε αναγνώστη. Κάνε λίγη υπομονή, φτάνουμε στον «Ζιζού»… Οχι ακριβώς, αλλά λέμε τώρα…
– n –
«Βεβαίως, ο Τζόρνταν αναθεώρησε την απόφασή του και ξαναγύρισε στα γήπεδα. Αλλά ο Γιαννάκης, βράχος (σ.σ. μην τρελαίνεσαι, αναγνώστη, κάνουμε και μια στάση στον Γιαννάκη. Τόσα χρόνια φίλοι…). Γι' αυτό παρακάλεσε ακόμη τον Δενδρινό και τον Τσάβα να βγουν απ' τα αποδυτήρια. Γι' αυτό βαλάντωσαν στο κλάμα οι έντεκα συμπαίκτες του. Γι' αυτό ενώ ήθελαν να ανακοινώσουν την αποχώρησή τους από την Εθνική, τόσο ο Φασούλας όσο και ο Χριστοδούλου κόμπιασαν».
– n –
Και τώρα γκραν φινάλε:
– n –
«"Αν είχα τη ματαιοδοξία να κλάψουν λίγο και για μένα, δεν θα τους περίσσευαν δάκρυα", είπε τότε ο Φασούλας, σε μία από τις μυθικότερες ατάκες στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ. Οι παίκτες είχαν φορέσει τα δάφνινα στεφάνια που τους πρόσφεραν οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων επί τη ευκαιρία του τελευταίου ματς (με τη Βραζιλία) στο κεφάλι, έκλαιγαν ένα τέταρτο (γιατί "αυτός που φεύγει είναι το ίδιο το μπάσκετ", όπως είπε ο Σιγάλας) και σκούπισαν τα δάκρυα με τις ιδρωμένες φανέλες τους».
– n –
Οταν σε ένα άρθρο για τον Zιντάν έχουν θέση Αγγλοι, Γάλλοι, Πρώσοι, ο Βοναπάρτης, ο Ιωαννίδης, ο Τσάβας, ο Τζόρνταν, ο Δενδρινός, ο Φασούλας, ο Χριστοδούλου, ο Σιγάλας και τ' άλλα παιδιά, μοιραία σκέφτεσαι πως δεν θα υπήρχε χειρότερη περίπτωση από το να καίγεται το σπίτι σου κι εσύ να ζητάς από τον Σκουντή να τηλεφωνήσει στην Πυροσβεστική για να την ενημερώσει σχετικά…
– n –
ΥΓ.: Επειδή οφείλουμε να λέμε και τα καλά, συγχαρητήρια στο «Derby» που ζήτησε συγγνώμη από τους αναγνώστες για την αντιαισθητική «πατάτα» με τον Λάκοβιτς.