Γιατί φεύγει ο Λίπι (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ήμουν στην Ιταλία το 1994, όταν το βράδυ μιας Δευτέρας ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Μαρτσέλο Λίπι από τον Μότζι. Η Γιούβε είχε εννέα χρόνια να κατακτήσει το πρωτάθλημα, η οικογένεια Ανιέλι είχε γονατίσει από τις αποτυχίες και ο Λουτσιάνο ήταν η μόνη λύση. Στην Ιταλία κυκλοφορούσαν ως υποψήφιοι για τον πάγκο της «Κυρίας» ο Κρόιφ, ο Σάκι, ο Σκάλα –όλοι τους προπονητές που εκείνα τα χρόνια είχαν όνομα και επιτυχίες. Ο Μότζι, θέλοντας να δείξει ότι ελέγχει το «μαγαζί», είπε «Μαρτσέλο Λίπι». Στο πάνελ της δίκης, όταν το ανακοίνωσε, έπεσε βαθιά σιωπή.

Ο Μαρτσέλο Λίπι υπήρξε το μεγαλύτερο κατασκεύασμα του Λουτσιάνο Μότζι –μη σοκάρεστε. Ο Μότζι μπορεί να ασχολείτο βασικά με μεταγραφές και διαιτητές, όμως έφτιαχνε και προπονητές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι Ιταλοί προπονητές ήταν καλοί φίλοι του –από τον Μπιγκόν και τον Μπιάνκι μέχρι τον Μοντόνικο και τον Αντσελότι, όλοι πέρασαν από το γραφείο του. Οι ομάδες στις οποίες δούλευε ο Λουτσιάνο στηρίζονταν σε καλά και υπάκουα παιδιά, είχαν σκληρό εσωτερικό κανονισμό και είχαν προπονητές που λειτουργούσαν ως εξαιρετικά στελέχη. Αν νομίζετε ότι το όνειρο ενός προπονητή είναι να παριστάνει τον στρατιωτικό διοικητή, κάνετε λάθος: οι νορμάλ άνθρωποι, όσοι δεν έχουν ακόμα χάσει το μυαλό τους από το στρες, θέλουν να δουλεύουν σε οργανωμένες εταιρείες, να κάνουν δηλαδή μόνο όσα ο ρόλος τους προβλέπει.

Επαρχία

Πριν πάει στη Γιουβέντους, ο Λίπι είχε ταλαιπωρηθεί στην ιταλική επαρχία. Τα περάσματα από την Αταλάντα και τη Νάπολι τον έκαναν γνωστό, όμως το αληθινό όπλο του ήταν το αγροτικό του: Ποντενέρα, Σιένα, Πιστογιέζε, Καραρέζε, Τσεζένα, Λουκέζε και τσικό της Σαμπντόρια –όποιος έχει κάνει τέτοια διαδρομή, όταν φτάνει στη Γιουβέντους είναι έτοιμος για όλα. Κυρίως διότι τις αληθινές δυσκολίες τις είχε αφήσει πίσω.

Δίπλα

Στη Γιούβε ο Λίπι έζησε πολλές περιπέτειες με τον Μότζι δίπλα του. Χρεώθηκε αποδεσμεύσεις και πωλήσεις μεγάλων παικτών, ευλόγησε τη δημιουργία του ανατολικοευρωπαϊκού ιατρικού τιμ, που στάθηκε αιτία να καταγγελθεί η Γιουβέντους για συστηματικό ντοπάρισμα των αθλητών της, τσακώθηκε με δημοσιογράφους, έφτιαξε μια ομάδα που έπαιξε τέσσερις ευρωπαϊκούς τελικούς στη σειρά κι έχασε τους τρεις προκαλώντας θαυμασμό και απορίες. Εκανε ακόμα και μήνυση στον Ρομπέρτο Μπάτζιο, επειδή στο βιβλίο του αυτός έγραψε ότι του είχε προτείνει να γίνει ο ρουφιάνος του στα αποδυτήρια και τον έδιωξε από τη Γιούβε επειδή αρνήθηκε. Ο Λίπι είναι κατά βάση ένας μεγάλος αλαζόνας –μη σας ξεγελά το ρυτιδιασμένο πρόσωπό του. Χωρίς τον Μότζι στην Ιντερ απέτυχε και γύρισε στην αγκαλιά του αφεντικού, με το οποίο υπήρξε και συνεταίρος: στην GEA World, την εταιρεία μάνατζμεντ την οποία ο Μότζι ήλεγχε, ιδρυτικό μέλος ήταν μεταξύ άλλων και η Στεφάνια (κόρη του) Λίπι.

Κλήσεις

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Μότζι έσπρωξε τον Λίπι στην εθνική. Δεν το έκανε μόνο για να ελέγχει τις κλήσεις των διεθνών (ανεβάζοντας ή κατεβάζοντας την αξία των παικτών), αλλά και επειδή διέβλεπε ότι μόνο ένας άνθρωπος που ξέρει καλά τον χαρακτήρα των παικτών που παίζουν σε μικρές ομάδες ή είναι ρολίστες στις μεγάλες ομάδες μπορεί να φτιάξει ένα αξιόμαχο σύνολο. Στην πραγματικότητα, το ένα έφερνε το άλλο: ο Λίπι μάζευε παίκτες που έπρεπε να φτιάξουν το όνομά τους δίνοντας το κάτι παραπάνω. Από το 2004 μέχρι φέτος έπαιξαν στην εθνική Ιταλίας 36 ποδοσφαιριστές. Το ότι πολλοί από αυτούς πήγαν με τις ευλογίες του Μότζι είναι πιθανό. Το ότι δεν έχουν χάσει κανένα από τα τελευταία 27 ματς που έδωσαν, ιστορικό κατόρθωμα.

Εμπειρία

Η λογική λέει ότι όταν ξέσπασε το σκάνδαλο ο Λίπι έπρεπε να κλατάρει. Τι τον έσωσε; Πιστεύω ότι τον βοήθησε αφάνταστα η προ Γιουβέντους εμπειρία του. Αυτή η μεγάλη διαδρομή στην άγονη ποδοσφαιρική γραμμή της ιταλικής επαρχίας υπήρξε το μυστικό της επιτυχίας του στη Γερμανία. Το Μουντιάλ δεν το κέρδισε ο πρώην προπονητής της Γιουβέντους και της Ιντερ, αλλά ο άνθρωπος που έχει φάει με το κουτάλι τα γήπεδα της C1, της C2 και της Serie B. Στη Γιουβέντους, με τον Μότζι δίπλα του, ο Λίπι έζησε θριάμβους, παραμένοντας ένας καλός υπάλληλος. Στη Γερμανία, μόνος στο τιμόνι, έπρεπε να κουμαντάρει το καράβι, όπως έκανε όταν δούλευε στη Νάπολι, στην Καραρέζε και στην Πιστογιέζε –εκεί που κανένας δεν σου λύνει τα προβλήματα.

Μυστικό

Η γνώση αυτή αποδείχτηκε σπουδαία. Η Ιταλία στα γήπεδα της Γερμανίας δεν είχε ούτε την γκλαμουριά ούτε τη σιγουριά ούτε την επιθετική διάθεση της Γιούβε του Λίπι: είχε τον χαρακτήρα της Αταλάντα και της Σιένα –των μικρών ιταλικών ομάδων, που για να τις νικήσεις πρέπει να φτύσεις αίμα. Θυμηθείτε τα ιδιαίτερα αγωνιστικά στοιχεία της. Κίνηση της μπάλας στον άξονα, εκεί που και να χαθεί μπορεί εύκολα να ξανακερδηθεί από «σκυλιά», όπως ο Γκατούζο, ο Πίρλο, ο Περότα. Προστασία του κέντρου της άμυνας από στατικούς αμυντικούς, που δεν συμμετείχαν στην ανάπτυξη. Κατοχή της μπάλας κυρίως από τους ανασταλτικούς μέσους. Λίγο τρέξιμο στα πλάγια, πρέσινγκ από τους επιθετικούς. Οχι πολλές αντεπιθέσεις, όπως οι ιταλικές ομάδες συνηθίζουν, αλλά άριστη αξιοποίηση των στημένων φάσεων. Λίγα τσαλιμάκια (ο Τότι κράταγε λιγότερο από όλους την μπάλα), αλλά πολύ οργανωμένη δουλειά, ακόμα και στην επίθεση. Ελάχιστο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, αλλά αρκετή συμμετοχή και, όπου χρειάστηκε, ρίσκο.

Δείγμα

Η «σκουάντρα ατζούρα» ήταν αυτή τη φορά αντιπροσωπευτικό δείγμα του ποδοσφαίρου που ο Λίπι γνώριζε πριν γίνει σταρ. Λένε ότι είναι τυχερός και μάλιστα κάποτε τον φώναζαν «Γκαστόνε». Στην προκειμένη περίπτωση, τύχη ήταν η διαδρομή του. Δεν μου κάνει εντύπωση το ότι ανακοίνωσε πως φεύγει. Σε μια τέτοιου τύπου ομάδα, όσο δική σου κι αν είναι, δύσκολα αντέχεις. Κυρίως επειδή η επιτυχία κάνει όλους τους πρώην ταπεινούς εργάτες υπερτιμημένους σταρ. Και τέτοιους ο τωρινός Μαρτσέλο δεν θέλει.

Ωραίο παραμύθι

Ποιο παραμύθι του Ζιντάν; Το μεγαλύτερο παραμύθι των ημερών ήταν ο αποκλεισμός της Ελλάδας από τη FIFA! Πού στηρίχθηκε η θεωρία του αποκλεισμού; Σε δυο-τρεις αποφάσεις (της πλάκας…) που πήραν κάποιοι φίλοι στην UEFA, στις μαρτυρίες των Ελλήνων παραγόντων και στη σύμπραξη του αθλητικού Τύπου με τους απατεώνες, γεγονός που είχε αποτέλεσμα να αναπαράγεται άκριτα ό,τι έλεγαν τα παπαγαλάκια του Κατάπτυστου! Η Ελλάδα ήταν αποκλεισμένη επειδή δεν πήγε σε ένα ματς του Ιντερτότο διαιτητής ο Ζωγράφος, επειδή κάποιος πήρε τηλέφωνο τον Μάνο Μαυροκουκουλάκη και του είπε ότι δεν θα πάει παρατηρητής στην Ουκρανία, επειδή η ΕΠΟ έλεγε ότι δεν μπορεί να στείλει στην Πορτογαλία την μπλε κάρτα του Κατσουράνη και επειδή ο Θεοδωρίδης ισχυριζόταν ότι δεν τον άφησαν να επιθεωρήσει το γήπεδο της Οσασούνα: όλα αυτά ο ελληνικός αθλητικός Τύπος (που υποχρέωση έχει και να ελέγχει) τα κατάπιε αμάσητα, παίζοντας για διαφορετικούς λόγους το παιχνίδι των απατεώνων. Βρήκαν οι δικοί μας τον φίλο τους Ζερόμ Σαμπέιν στη FIFA, σκηνοθέτησαν ένα ωραίο ψέμα και έπιασαν τον Ορφανό κορόιδο. Οχι εμένα όμως.

Πώς γίνεται η Ελλάδα να είναι αποκλεισμένη και η UEFA να κοινοποιεί στο Αιγάλεω το πρόστιμο για το παράπτωμα της χρησιμοποίησης αναπληρωματικών στο Ιντερτότο; Πώς γίνεται να τυπώνονται κανονικά και με ευθύνη της ΕΠΟ τα εισιτήρια του αγώνα της Λάρισας, που είναι στο πρόγραμμα το επόμενο Σάββατο; Πώς γίνεται ο Γκαγκάτσης και ο Θεοδωρίδης να παρακολουθούν από τα επίσημα τον τελικό του Μουντιάλ στη Γερμανία χωρίς απώλεια της παραγοντικής τους ιδιότητας; Πώς γίνεται το site της UEFA το Σάββατο να περιλαμβάνει κανονικά τη Λάρισα μεταξύ των ομάδων που θα παίξουν στο Ιντερτότο; Πώς γίνεται η Λάρισα και η ΑΕΚ να δίνουν διεθνή φιλικά προετοιμασίας; Οι Τουρκοκύπριοι π.χ., που είναι αποκλεισμένοι, έχετε ακούσει να δίνουν φιλικά; Και, τέλος, ποια επιτροπή της FIFA συνεδρίασε και ξανάβαλε την Ελλάδα στον χάρτη και πότε ακριβώς;

Εκανε δύο κουταμάρες ο Ορφανός και τις πλήρωσε. Η πρώτη είναι ότι δεν δέσμευσε γραπτώς τον Μπλάτερ στη μεταξύ τους συμφωνία, που έδινε χρόνο στην κυβέρνηση να λύσει το ζήτημα μέχρι τις 15 Ιουλίου. Η δεύτερη (ακόμα χειρότερη) είναι ότι δεν δέσμευσε τους προέδρους των ΠΑΕ, που πριν από δέκα μέρες τον παρακαλούσαν να νομοθετήσει για τη Σούπερ Λίγκα: πίστεψε ότι όλοι αυτοί θα συνεργαστούν μαζί του: αμ δε! Από το κράτος όλοι θέλουν να τα παίρνουν και να μην ελέγχονται. Και την ΕΠΟ και τη διαιτησία όποιος την ελέγχει την προσέχει σαν τα μάτια του.