Ο «Ζιζού», οι «καθωσπρέπει» και η υποκρισία της ΦΙΦΑ (Sportday / Δ.Ελευθεράτος)

Οσο «Αδικο» είχε ο Ζιντάν; Οσο είχε και ο Καντονά όταν επιτέθηκε στον «εξυπνάκια» που τον έβριζε χυδαία, οχυρωμένος πίσω από την ασφάλεια του να βρίσκεσαι στην κερκίδα: καθόλου άδικο!

Ο Ματεράτσι, απλούστατα, ένιωθε διαφορετικού τύπου σιγουριά. «Θα βρίσω, θα τον κάνω έξω φρενών -σιγά μη ρισκάρει να μου κάνει αυτός κάτι σε τέτοιο αγώνα. Θα του μείνει ο εκνευρισμός στη συνέχεια της αναμέτρησης». Να υποθέσουμε ότι το σχέδιο αποσκοπούσε στην ίδια την αποβολή του Ζιντάν; Να εικάσουμε ότι ο Ιταλός ήταν ψυχολογικά προετοιμασμένος, σαν «καμικάζι» σε αποστολή, να «φάει» κουτουλιά ή γροθιά; Ε, τότε χρωστά εκείνος ένα μεγάλο ευχαριστώ στον «Ζιζού», ο οποίος τον βοήθησε να γίνει «ήρωας». Να γίνει συμβολική μορφή, ζωντανό παράδειγμα του τι εστί μπάλα της βρομιάς και της μετριότητας, σε αντιδιαστολή προς την αίγλη του ποδοσφαίρου-χορογραφία. Αυτού που εκπροσωπεί ο «Ζιζού», νυν και αεί. Καθείς εφ' ω ετάχθη, διάσημος για ό,τι επέλεξε να είναι.

Το μήνυμα του -«θολωμένου» ή μη- Ζιντάν ήταν σαφές. Ουδεμία σημασία είχε αν ο Ζινεντίν το εξέπεμψε συνειδητά ή μόνο ένεκα οργής και παρόρμησης: «Μάγκες, η αξιοπρέπεια είναι σημαντικότερη από ένα τρόπαιο». Οσοι πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο (πρέπει να) είναι άθλημα για παιδιά «υποδειγματικά» -κάτι που δεν υπήρξαν ποτέ ο Κρόιφ, ο Μαραντόνα, ο Τζορτζ Μπεστ, ο Στόιτσκοφ- ας μην τηρούν δύο μέτρα και σταθμά. Τα ιμάτια του καθωσπρεπισμού δεν μπορούν να διαρρηγνύονται την ώρα της απάντησης, αν και έμειναν «ατσαλάκωτα» τη στιγμή της προηγηθείσας πρόκλησης. Καθαρά πράγματα. Ας το έχουν υπόψη τους οι επίδοξοι Ματεράτσι του μέλλοντος. Στο κάτω-κάτω, ο επόμενος ποδοσφαιριστής που θα βρεθεί στη θέση του Ζιντάν δεν αποκλείεται να σκεφθεί ό,τι ακριβώς έλεγε χθες ο Νίκος Τζαντζαράς: «Αφού θα δω που θα δω την κόκκινη, δεν του κοκκινίζω του αλήτη το πρόσωπο με μια κουτουλιά στο κεφάλι κι όχι στο στήθος;». Ε, να γίνουν μεγαλύτεροι ήρωες και οι μελλοντικοί «Ματεράτσι», βρε αδελφέ...

Ο Μπλάτερ -λέει- απειλεί τον Ζιντάν με αφαίρεση της «Χρυσής Μπάλας». Ας το κάνει. Η φοράδα θα λερώσει το αλώνι. Η υστεροφημία του «Ζιζού» μείνει αλώβητη -μόνο ηλίθιοι θα πίστευαν το αντίθετο. Επιπλέον, θα έχουμε μία ακόμα απτή απόδειξη του φαρισαϊσμού που χαρακτηρίζει διαχρονικά τους γραφειοκράτες ταγούς του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Σκεφθείτε: η ΦΙΦΑ, που δεν κούνησε το δαχτυλάκι της όταν (1982) η εθνική Γερμανίας αναρριχήθηκε στον τελικό χρησιμοποιώντας σαν «σκαλιά» τα σπασμένα -από το χτύπημα του τερματοφύλακα Σουμάχερ- δόντια του Γάλλου Μπατιστόν, τώρα σκέφτεται να «τιμωρήσει» αναδρομικά τον «βίαιο» Ζιντάν. Αλλά γιατί να απορούμε; Είναι η ίδια ΦΙΦΑ που σφύριζε αδιάφορα όταν ο Σουμάχερ -για να λέμε και τα καλά- τόλμησε να αποκαλύψει το γερμανικό όργιο ντοπαρίσματος το 1986, αλλά μερικά χρόνια αργότερα καρατόμησε τον... Μαραντόνα. Συγγνώμη, αλλά αν αυτή η ΦΙΦΑ «αφαιρέσει» τη «Χρυσή Μπάλα» από τον Ζιντάν, η εμπάθειά της μάλλον θα προσφέρει στον Γάλλο άσο έναν ακόμα τίτλο τιμής.

ΥΓ.: ο γράφων βρέθηκε τις μέρες αυτές στο Μιλάνο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι Ιταλοί, παρά τη χαρά τους, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις παραδέχονται ότι η «μέθοδος» Ματεράτσι ήταν σκέτη βρομιά...