Με το φτωχό μου το μυαλό (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ο Σάββας Θεοδωρίδης άκουγε στο τηλέφωνο τις μουρμούρες των οργανωμένων και προσπαθούσε να συμμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. «Ναι, παιδιά. Πρέπει να δώσουμε χρόνο στη νέα κατάσταση και μετά να την κρίνουμε», «Ναι, παιδιά. Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση για τα συμφέροντα της ομάδας που όλοι αγαπάμε». Απαντούσε με γενικότητες σε σημεία που ήταν πολύ συγκεκριμένα. Γιατί ο Ολυμπιακός δέχτηκε το ματς με την Ξάνθη να γίνει Σάββατο, ενώ γνώριζε ότι οι διεθνείς του θα είναι κουρασμένοι από το ταξίδι στην Αγγλία; Γιατί ο Ολυμπιακός τόσο εύκολα δέχτηκε τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου χωρίς να έχει κανένα συμφέρον, αφού ο Παναθηναϊκός έχει κλείσει τις μεταγραφές του, αλλά ο Ολυμπιακός δεν πήρε αμυντικό χαφ; Γιατί, γιατί. Τα γιατί θα μπορούσαν να πάρουν μόνο μία απάντηση, που ο Σάββας όμως ποτέ δεν θα δώσει. Επειδή είναι πολύ εύκολο να κάνεις κριτική όταν ελέγχεις μόνο την εξουσία, αλλά είναι αδύνατον να κάνεις κριτική όταν εσύ είσαι η εξουσία. Δηλαδή όταν πρόεδρος στη Σούπερ Λίγκα είναι ο Πέτρος Κόκκαλης.

Η φωνή του Σάββα συνέχιζε να ακούγεται, χωρίς όμως πίστη σε αυτά που έλεγε. Η φωνή του ήταν εκεί αλλά το μυαλό του στην ορεινή Πελοπόννησο, όπου ο πραγματικός του γιος συνεχίζει τις καλοκαιρινές του διακοπές. Και αν υπάρχει κάτι που έχει κόψει τα πόδια του Σάββα είναι οι διακοπές του Κώστα. Γιατί υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει ότι αν ο Κώστας βρισκόταν στο μετερίζι του ο Ολυμπιακός θα είχε τόσο εύκολα πάει να παίξει το Σάββατο;

Ο Κώστας θα είχε βγάλει τη μεγάλη βίβλο των στατιστικών του Ολυμπιακού και θα την άνοιγε στο κεφάλαιο Μεγάλες Αλήθειες. «Οποτε ο Ολυμπιακός έχει ξεκινήσει το πρωτάθλημα Σάββατο με βορειοελλαδίτικη ομάδα πάντα έχασε το ματς», «Οταν ο Ολυμπιακός παίζει τρεις μέρες μετά από ματς της Εθνικής δεν κερδίζει. Μετά ο Σάββας θα τον είχε πάρει τηλέφωνο. «Κοίτα, παιδί μου, τι πάνε να κάνουνε πάλι οι Παναθηναϊκοί για να μην κερδίσουμε». «Σε μένα το λες, μπαμπά; Το μόνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ο Πέτρος κάθεται και ανέχεται τις συνωμοσίες». «Τι να σου πω, παιδί μου. Συμπεριφέρεται σαν να του έχουν ρίξει κάτι στο ποτό του…».

«Μπαμπά, αυτό είναι. Ο Τζίγκερ του δηλητηριάζει το ποτό. Του ρίχνει Panathinaikolan, το φάρμακο που αν το παίρνεις ένα μήνα γίνεσαι Παναθηναϊκός». «Panathinaikolan; Οχι, παιδί μου. Καλύτερα ο θάνατος». «Εννοείς να σκοτώσουμε τον Πέτρο, μπαμπά;». «Αυτό θα το σκεφτούμε, Κώστα. Αλλά πρώτα πρέπει να ενημερώσουμε τον Σόλιντ ότι ο Πέτρος έγινε Παναθηναϊκός για να προσέχει».
Ο Κούλης τύλιξε το κινητό σε μία χαρτοπετσέτα. Το ξετύλιξε. Οι παλιές συνήθειες ξεχνιούνται δύσκολα. Ο έντιμος αρτοσυγκολλητής της «ερυθρόλευκης ιδέας» υπενθύμισε στον εαυτό του ότι οι εποχές άλλαξαν και όταν δίνει κάτι δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να το τυλίγει σε χαρτοπετσέτα. «Αναψυκτικό;». «Waes?», ρώτησε ο Τροντ Σόλιντ. «Mr Savvas, coach». «Και εκτός του ότι δεν πρέπει να τυλίγω τα κινητά σε χαρτοπετσέτες, δεν πρέπει να ρωτάω αν θέλουν και αναψυκτικό…», μονολόγησε ο Κούλης και τέντωσε το αυτί να ακούσει τη συζήτηση.

«Maestre, Maestre…». Ο Σόλιντ επανέλαβε δύο φορές τη μεγαλύτερη νορβηγική βρισιά που βγαίνει από την κραυγή οργασμού του ταράνδου. «Maestre Savvas. Peter?». Ο Σάββας κάτι του απάντησε και ο Σόλιντ χωρίς να πει «γεια» έκλεισε το τηλέφωνο. «Koulis. Savvas says that Peter Kokkalis is Panathinaikos and give his plan to the other team. Savvas says that when Peter comes to Rentis we must do other exercises not to understand the secret of the team». «Anapsyktiko?», είπε ο Κούλης. Συγχώρησε τον εαυτό του λόγω σοκ και πήγε να μιλήσει στον Σόλιντ. Το κινητό ξαναχτύπησε. «Maestre. Super maestre Kostas…». Ο Νορβηγός έκλεισε θορυβημένος το τηλέφωνο. «It was Kostas, Koulis. The real son of Savvas. He says that if Peter comes here we should not say secrets in front of him». «You mean Peter the son of the president coach?». Ο Σόλιντ αφηρημένος δεν είχε ακούσει καλά. «Anapsyktiko?», απάντησε. Νόμιζε ότι σημαίνει «Τι είπες;» στα ελληνικά. «Δώσε μία πράσινη», απάντησε μηχανικά ο Κούλης. «Yes, Koulis. Peter is prasinos», είπε ο Σόλιντ. Η νέα σεζόν ξεκινούσε στου Ρέντη.

Την ίδια στιγμή σε ένα μαύρο κτίριο της Κηφισίας ο φερόμενος ως γιος του Σάββα περιφερόταν βαριεστημένα στους διαδρόμους. Μέσα στην αίθουσα της γενικής συνέλευσης της ΕΠΟ ο Βασίλης Γκαγκάτσης καλωσόριζε τους εκπροσώπους της Σούπερ Λίγκας. Στα πρώτα καθίσματα ο εκπαιδευτής αγρίων παρατηρητών Σοφοκλής Πιλάβιος προβληματιζόταν εάν μπορούν να αναπαραχθούν εξημερωμένοι. Η αίθουσα της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής είχε όλη τη χάρη αίθουσας συνεδρίων της DDR, αλλά όχι και την τεχνολογική υποδομή. «Καλσρρρ συδρσσσς πσσστ Πιτρρρ κι πρθρε», ακουγόταν η ομιλία του Γκαγκάτση από το χαλασμένο μικρόφωνο. «Καλά. Μάλλον το πρώτο ήταν καλωσόρισμα στους συνέδρους και τον Πέτρο, αλλά το τέλος της φράσης τι ήταν; Ο Γκαγκάτσης καλωσόρισε την πεθερά του;». Ο Σοφοκλής σταμάτησε να προσπαθεί να καταλάβει. Ο Γκαγκάτσης συνέχισε τον λόγο του. «Πρθ κι θα επανλάβω πρθ».

«Πρθ». Ο Πατρίκ Κομνηνός ήπιε μια γουλιά νερό. «Προωθήστε το» επανέλαβε στο κινητό. Η γλώσσα του είχε μαλλιάσει, αλλά ήταν ώρες ευθύνης. Σε λίγες ώρες το μεγαλύτερο πείραμα από την εποχή που οι Αμερικάνοι έστειλαν διαστημόπλοιο στη Σελήνη και η «Εστία» έβαλε φωτογραφίες, η δημιουργία της Σούπερ Λίγκας, θα κρινόταν στην πράξη. «Τι; Να του πείτε ούτε να το σκέφτεται». Ακόμα και την εποχή της αμαρτωλής ΕΠΑΕ το αίτημα του Γκιγιέρμο Ογιος, του προπονητή του Αρη, να ψήνει μπριζόλες στην εξέδρα του Αλκαζάρ είναι αμφίβολο ότι θα είχε γίνει δεκτό. Πόσω μάλλον να τις ψήνει στη θύρα σουπεράδων. Εστω και αν τα έξοδα πήγαιναν στο ταμείο του συλλόγου. «Οχι, Λάμπρο. Σεβόμαστε την ιστορία του Αρη. Οχι, Λάμπρο, δεν θέλω να ακούσω την πραγματική ιστορία του Αρη. Ναι, Λάμπρο. Μου την είπες και χθες. Ναι, Λάμπρο, οι ΠΑΟΚτσήδες παραχάραξαν την πραγματική ιστορία, αλλά αυτό δεν βλέπω τι σχέση έχει με το να θέλετε να ψήσετε μπριζόλες στην κερκίδα. Ούτε τοστ, Λάμπρο. Ούτε τίποτα, Λάμπρο. Ναι, Λάμπρο, το ξέρω ότι ο Αρης είναι η πραγματική αστική, προσφυγική βορειοελλαδίτικη ομάδα». Ο Πατρίκ έκλεισε το κινητό. Το κινητό ξαναχτύπησε. «Οχι, Νίκο. Δεν έχουμε καμία σχέση με την υπόθεση του Περόνε. Το ξέρω, Νίκο, ότι τον τιμωρήσατε με έξι μήνες διακοπή συμβολαίου. Φυσικά, Νίκο, έχετε δικαίωμα να τιμωρείτε τον Περόνε. Ναι, και 10 χρόνια. Ναι, και περισσότερο. Οχι, δεν νομίζω ότι έχετε δικαίωμα να τιμωρείτε παίκτες του Απόλλωνα, αλλά εδώ στη Σούπερ Λίγκα σε εμάς δεν πέφτει λόγος, Νίκο». Το κινητό του Πατρίκ ξαναχτύπησε. «Κάνετε λάθος, κυρία μου. Οχι, δεν ενδιαφέρομαι για κουρτίνες. Α, συγγνώμη, δεν κατάλαβα. Καλημέρα, Φανούρη. Τι θέλεις να ξέρεις; Οχι, Φανούρη, δεν υπάρχει κανένας κανονισμός που απαγορεύει να δανείσεις λεφτά στον Παναθηναϊκό. Οχι, Φανούρη. Ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει τι χρώμα κουρτίνες θα βάλουμε στα γραφεία. Πρθ…».

«Πρθ» ή μάλλον «Προυθ». Ο πρίγκιπας θυμήθηκε το όνομα του θείου του, μεσαίου αδελφού του αρχιδούκα Ρούπερτ του Λουξεμβούργου. «Ο θείος Προυθ». Ο πρίγκιπας χαμογέλασε. Μόνο ο θείος Προυθ θα μπορούσε να ντύσει τον καναπέ του με αυτό το γελοίο μπροκάρ. Αυτός και ο Μινώας. Ο πρίγκιπας του Λουξεμβούργου βγήκε στον διάδρομο. Συγκρούστηκε με ένα ζευγάρι που έτρεχε έξαλλα προς την αίθουσα της συνέλευσης. «Γκχ. Χμ», ο πρίγκιπας έβγαλε τους απαραίτητους ευγενικούς ήχους της αυλής του Λουξεμβούργου. «Σάββα; Κώστα, τι κάνετε εδώ; Και τι είναι αυτό το μπουκάλι που κρατάτε;». «Ασε μας να περάσουμε, Θόδωρε. Πρέπει να προλάβουμε». «Καλημέρα, καλό μήνα, καλή σεζόν, Θόδωρε». Ο Κώστας χαμήλωσε τη φωνή. «Το μπουκάλι έχει Antipanathinaikolan. Μας το έδωσε ο Μπαρμπής και μας είπε ότι είναι το αντίδοτο, από μυστική συνταγή του γιατρού του Μεγαλέξανδρου που σε σώνει από το Panathinaikolan. Πρέπει να το ρίξουμε αμέσως στο ποτήρι του Πέτρου».

Στην αίθουσα της γενικής συνέλευσης ο Θεάνθρωπος Προύντζος ευλογούσε τον Σταθόπουλο της Μεσσηνίας. Η ομιλία του Κατάπτυστου είχε μπει στην τρίτη ώρα. Ο Πιλάβιος έδειχνε στους παρατηρητές πώς να πηδάνε μέσα από στεφάνια με φωτιά. Ο Πέτρος σφύριζε επιτυχίες του Γιάννη Βογιατζή. «Πρθ. Δεν είναι δικό μας λάθος, Σπύρο, ότι η αστυνομία συνέλαβε τον Μιγιάτοβιτς. Ναι, Σπύρο, συμφωνώ ότι ο θεσμός της βίζας είναι απαρχαιωμένος, αλλά, Σπύρο, και εσείς δεν έπρεπε να τον πάτε στην αστυνομία με τη βίζα ληγμένη». Ο Πατρίκ τράβηξε μια ακόμα γουλιά νερό. «Ναι, Σπύρο. Ο Μπάμπης ο Τεννές, αν θέλει, μπορεί να βάλει και οκτώ αμυντικούς. Οχι, Σπύρο. Δύο τερματοφύλακες δεν επιτρέπεται». «Πρθ». Η σεζόν ξεκίναγε με τους καλύτερους οιωνούς.