Η σιγουριά, δεύτερο δέρμα (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Μια φορά κι έναν καιρό, τους αγώνες που κρίνονται στον πόντο η Εθνική ομάδα τους έχανε επειδή δεν πίστευε στη νίκη. Από το Βελιγράδι και μετά, τους ίδιους αγώνες τους κερδίζει επειδή δεν πιστεύει στην ήττα. Οπως επισήμανε ο Παναγιώτης Γιαννάκης (αγγλιστί) στην επίσημη συνέντευξη Τύπου, κάθε νίκη όπως η χθεσινή τονώνει την αυτοπεποίθηση της ομάδας και καταδεικνύει τη φλόγα της, τη διακαή επιθυμία της νίκης.

Πόσο τη χάρηκα τη νίκη επί των Λιθουανών! Η ομάδα έδινε την εντύπωση ότι είχε λύσεις για κάθε αίνιγμα, απαντήσεις για κάθε στρυφνό ερώτημα. Στην πραγματικότητα, η Εθνική έφερε τον αγώνα στα μέτρα της πολύ πριν φτάσει να ισορροπεί στο τεντωμένο σχοινί. Μήπως δεν εξουδετέρωσε τον Μασιγιάουσκας; Μήπως δεν απέκοψε το κουαρτέτο των ψηλών από τους μέτριους χειριστές της μπάλας στη λιθουανική περιφέρεια;

Ναι εις διπλούν, για να μην ψάχνετε. Από το 22ο λεπτό και μετά, από τη στιγμή της επιστροφής του Διαμαντίδη στον αγώνα δηλαδή, η παρέα με τα μπλε κυριαρχούσε στα γήπεδα. Προσπάθησε, ωστόσο, να κάνει χαρακίρι. Είκοσι ελεύθερες βολές στο σίδερο; Δεκαεπτά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ; Παίκτες με δεμένα χέρια και με δεμένα μάτια θα τα κατάφερναν καλύτερα!

Ακόμα και με αυτά τα γρανάζια να δυσλειτουργούν, η ελληνική ομάδα είχε διαρκώς το πάνω χέρι. Εάν κινδύνευσε, ήταν επειδή η Λιθουανία βρήκε παράξενους ήρωες στα πρόσωπα του 21χρονου Κλέιζα, του συνήθως άποντου Γκούστας (αυτός έβαλε δύο καλάθια-μαχαιριές στο τέλος), αλλά και του τινέιτζερ Καλνιέτις, ο οποίος έδωσε δύο υπέροχες ασίστ στον Σονγκάιλα στην παράταση.

Κατά τα λοιπά, βέβαια, ο λεπτοκαμωμένος σαν Ιάπωνας νεαρός ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος. Κάθε φορά που τον «σημάδευαν» οι δικοί μας, του έπαιρναν την μπάλα εύκολα. Όταν η ελληνική επιμονή στα μετόπισθεν έφερε κόπωση, οι Λιθουανοί έγιναν πιο εύκολη λεία.

Μετά τη χθεσινή νίκη, η Εθνική μας πάει γραμμή για την 1η ή τη 2η θέση του ομίλου. Στην πραγματικότητα, πάει να επαληθευτεί η μεταξύ αστείου και σοβαρού προφητεία του Φίλιππου Συρίγου προς τον Μπόγκνταν Τάνιεβιτς, ότι Ελλάδα και Τουρκία θα παίξουν μεταξύ τους άτυπο «τελικό» την Τετάρτη! Η Λιθουανία έμεινε πολύ πίσω και δεν αποκλείεται να μπλέξει σε άσχημες περιπέτειες. Ακόμα και να αποκλειστεί κινδυνεύει. Το ίδιο βέβαια ισχύει για τη Βραζιλία, οπότε θα είναι σημαντικός ο μεταξύ τους αγώνας. Θυμηθείτε ότι η 4η θέση είναι περίπου δώρον άδωρον, αφού οδηγεί τον κάτοχό της κατευθείαν στα νύχια των Αμερικανών.

Του λόγου μας, συνεχίζουμε με τη σιγουριά της μεγάλης ομάδας και με την αισιοδοξία αυτού που δεν φοβάται κανέναν. Τώρα που στο βάθος του ορίζοντα αχνοφαίνεται Σλοβενία (η μόνη ομάδα που νίκησε τη δική μας στο Βελιγράδι), καλό θα είναι να την κάνουμε δεύτερο δέρμα αυτή την αυτοπεποίθηση. Όταν αρχίσουν οι νοκ άουτ αγώνες, έχει σημασία να βλέπεις τον φόβο στα μάτια του αντιπάλου. Και να τον εδραιώνεις με πράξεις.