Δυσκολία συνδυασμών (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ευτυχώς, η ΑΕΚ έδειξε ότι έχει ομάδα που μπορεί να παλεύει τα ματς μέχρι το τέλος. Δυστυχώς, όμως, τα ματς έχουν αρχή και μέση.

Απέναντι σε μια ομάδα ατάλαντων, που έπαιζε με δέκα και εννέα παίκτες, η ΑΕΚ έδειξε ότι έχει ένα πρόβλημα, το οποίο είχε φανεί και στην ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ. Τη δυσκολία να δημιουργεί φάσεις από συνδυασμούς των παικτών της. Το πρώτο γκολ μπήκε από ατομική ενέργεια του Λάκη και αυστηρό πέναλτι. Το δεύτερο, από γέμισμα του Τόζερ στη μικρή περιοχή και κεφαλιά έπειτα από ξεπέταγμα του Λυμπερόπουλου. Το τρίτο, ύστερα από δύο ντρίμπλες και σουτ του Σέζαρ. Τρία γκολ από τρεις καλύτερους από τους αντιπάλους τους παίκτες σημαίνουν καλύτερο υλικό ποιοτικά, αλλά όχι καλύτερη εκμετάλλευσή του.

Τα προβλήματα της ΑΕΚ στην ανάπτυξη είναι δύο και σημαντικά. Οι θέσεις στις οποίες υποχρεώνονται να αγωνίζονται ο Λυμπερόπουλος και ο Λαγός. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος παίζει σε μία θέση στην οποία έχει στο παρελθόν διακριθεί, αλλά σε άλλο χώρο. Για χρόνια ο Λυμπερόπουλος βγάζει το ψωμί του κατασκηνώνοντας έξω από τη γραμμή της μεγάλης περιοχής και περιμένοντας το προωθημένο φορ να περάσει δίπλα του και να του «σπάσει» την μπάλα –ή αν το μαρκάρισμα μείνει ένα, να κάνει την περιστροφή των 180 μοιρών και να προσπαθήσει να τελειώσει τη φάση μόνος του. Ακούγεται μακρύ και περίπλοκο, αλλά είναι απλό. Ο «Λύμπε» για να διακριθεί πρέπει να παίρνει την μπάλα κοντά στην περιοχή και με την πλάτη προς το τέρμα. Χθες ούτε εκεί βρισκόταν ούτε έπαιρνε την μπάλα με την πλάτη.

Ο Παναγιώτης Λαγός είναι ο καλύτερος Ελληνας πλάγιος, μπροστινός, αριστερός. Αφήνει την υποψία ότι κάποια μέρα θα μπορέσει να παίξει στον άξονα, αλλά δεξιά τραβάει το μαρτύριο του Λαγωνικάκη. Χρειάζεται να φέρνει την μπάλα στο αριστερό πόδι για να σεντράρει, χάνοντας χρόνο, ή αναγκάζεται να σεντράρει με το δεξί, χάνοντας την ψυχραιμία του. Δεν είναι συμπτωματική η δυστυχισμένη όψη που είχε ο Λαγός στην αλλαγή του.
Οπως δεν είναι λάθος του Παναγιώτη Λαγού το ότι τη φυσική θέση του πρέπει να τη διεκδικήσει από τον πιο ταλαντούχο παίκτη της ΑΕΚ. Τον Ζούλιο Σέζαρ, που με τον καλύτερο ατάλαντο παίκτη που έπαιξε ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια, τον Νίκο Γεωργέα, έχει συνθέσει ένα αχτύπητο δίδυμο αριστερά. Κατά τα άλλα, τα συνήθη. Ο Εμερσον είναι φοβερός όσο τον κρατάνε τα πόδια του, ο Ιβιτς είναι φοβερότερος, φτάνει να μην πρέπει να σκοράρει, και ο Καπετάνος χωρίς βοήθειες δεν φόβισε κανέναν. Μια εμφάνιση την οποία το αποτέλεσμα θα σκεπάσει, αλλά αν επαναληφθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι σε καλύτερη ομάδα, στο τέρμα της ΑΕΚ θα γυρίσει κοντέρ.