Οταν η πιτζάμα μοιάζει με κιμονό (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Ποια είναι η πιο χτυπητή αδυναμία της ελληνικής ομάδας στο Μουντομπάσκετ; Δεχόμαστε απαντήσεις σε κλειστό φάκελο στη συνήθη διεύθυνση, αλλά προσοχή, μην πέσει η ετυμηγορία σας στα χέρια Κινέζων! Πριν γράψετε «τα χαμηλά ποσοστά στο μακρινό σουτ» ή «οι ελεύθερες βολές» ή «η δυστοκία απέναντι σε ζώνη», αφήστε με να σας μαρτυρήσω τι φανερώνει η στατιστική.
Από τις 24 ομάδες που ξεκίνησαν τη διοργάνωση, η δική μας είναι η χειρότερη στη συγκομιδή των ριμπάουντ (αμυντικών, σύνολο). Κατά μέσο όρο μαζεύει 5 λιγότερα από τον εκάστοτε αντίπαλό της, ενώ η Ανγκόλα, πιθανός αντίπαλος στον προημιτελικό της Τετάρτης, έχει κερδίσει σχεδόν διπλάσια από τα 126 των δικών μας! Ωστόσο, το πρόβλημα έγινε αισθητό μόνο στον αγώνα με τη Λιθουανία.
Και ξέρετε γιατί; Διότι η ελληνική ομάδα κλέβει τις μπάλες σωρηδόν (64, έναντι 18 της Κίνας, 46 της Γαλλίας, 41 της Ανγκόλας και 65 των ΗΠΑ) και εκβιάζει τα λάθη όσο καμία άλλη: 126, με μακράν δεύτερη στη σχετική λίστα τη Λιθουανία (98). Κοιτάζοντας τη συνολική στατιστική των αντιπάλων, βλέπω ότι η Εθνική μας είναι αυτή η οποία έχει «δεχθεί» τα λιγότερα σουτ: 132 εύστοχα, 145 άστοχα, 277 το όλον, έναντι 280 των Ιταλών και 295 των Γάλλων.
Το κακό είναι ότι η ίδια εκδήλωσε στα πέντε παιχνίδια της μόλις 274 επιθέσεις και βρίσκεται ουραγός στον αντίστοιχο πίνακα. Επειδή όμως η λυπητερή γράφει 5-0, το συμπέρασμα είναι ότι η παθιασμένη άμυνα αποτελεί πανάκεια για πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, με το συμπάθιο. Κρύβει αδυναμίες, μπαλώνει κενά, κάνει την πιτζάμα του παππού να μοιάζει με υπέροχο, αστραφτερό κιμονό. Τι να τα κάνεις τα τρίποντα όταν δεν αφήνεις τον αντίπαλο να περάσει τη σέντρα;
Οσο για τα ελάχιστα ριμπάουντ (αλλά και ασίστ), η εξήγηση κρύβεται στον χαμηλό αριθμό των εκατέρωθεν σουτ προς το καλάθι. Λίγα δοκιμάζουν οι δικοί μας, λίγα δοκιμάζουν οι αντίπαλοι, λίγα στέλνουν την μπάλα «στεφάνι κι έξω». Απλά μαθηματικά.
Περισσότερο ανησυχητικός είναι ο περιορισμένος αριθμός επιτυχημένων αιφνιδιασμών, όπως τουλάχιστον φάνηκε διά γυμνού οφθαλμού στη Χαμαμάτσου (δεν υπάρχει σχετική στατιστική). Τα κλεψίματα στη σέντρα θα έπρεπε να φέρνουν πιο πολλά εύκολα καλάθια. Οι ξεκούραστοι πόντοι μπορεί να κάνουν τη διαφορά στην πορεία του κοπιαστικού τουρνουά. Ειδικά απέναντι σε ομάδες που υστερούν στον χειρισμό της μπάλας όπως η Κίνα, η Ανγκόλα ή η χωρίς Πάρκερ Γαλλία.
Η Εθνική αναπνέει από χθες τον μολυσμένο αέρα του Τόκιο, ανασυγκροτείται και προσπαθεί να αφήσει πίσω της το σοκ που προκάλεσε ο τραυματισμός του Ζήση. Ο Νίκος έμεινε μόνος (με τη μητέρα του) στη Χαμαμάτσου, αλλά η δοκιμασία του οιστρηλατεί ολόκληρη την παρέα.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων (όνομα και μη χωριό, λεπτομέρειες προσεχώς αν χρειαστεί) να τους βγάλουν το ταξίδι ξινό, οι «Πελαργοί» παραμένουν στις επάλξεις και φέρνουν άλλους 30 τρελαμένους για το τελευταίο τριήμερο των αγώνων, με αναχώρηση από την Ελλάδα στις 31 Αυγούστου.
Θέλετε τη δική μου συμβουλή; Εάν αντέχει η τσέπη σας, μπείτε στο αεροπλάνο χωρίς δεύτερη κουβέντα. Το ταξίδι στην Ιαπωνία είναι σκέτη μαγεία, έστω για 3-4 μέρες. Η δε Εθνική υπόσχεται ότι δεν θα απογοητεύσει κανέναν. Πληροφορίες για την εκδρομή θα μάθετε στα τηλέφωνα 6973-002211 και 2310-222239. Τα υπόλοιπα θα σας τα πούμε εμείς εδώ. Καλά, ακόμα κάθεστε; Κερνάμε και σάκε.