Είναι αυτό που λέμε ότι μια ομάδα «έδειξε χαρακτήρα». Οτι, ακόμα κι αν δεν μπορεί να αποδώσει ποδόσφαιρο αξιώσεων, φτάνει στο θετικό αποτέλεσμα και, αν συλλάβει τον αντίπαλο εν υπνώσει, θα του «φορτώσει» και ένα και δύο και τρία γκολ.
Δεν έκανε πολλά ο ΠΑΟΚ για να φτάσει στο 3-1 κόντρα στον Ηρακλή του χθεσινού ντέρμπι. Δεν παίζει τίποτα, αλλά μετρά το αποτέλεσμα και κανείς δεν θα θυμάται πόσο άσχημη ήταν η απόδοσή του. Τρεις σέντρες χρειάστηκαν για να «ξεγυμνωθεί» ο Ηρακλής και να αναρωτηθεί καθείς αν εκεί, στη Μίκρα, έχουν πάψει να δουλεύουν τις άμυνες, όταν ο αντίπαλος σεντράρει από τα πλάγια και χρειάζονται συντονισμός, συνεννόηση και μια στοιχειώδης οργάνωση για να αποφύγεις δυσάρεστες επιπτώσεις. Έμοιαζε με παιδική αρρώστια που άφησε κατάλοιπα στο πέρασμα του χρόνου, γιατί η μαμά δεν πήγε το παιδί στον γιατρό για το απαραίτητο εμβόλιο. Άρρωστος πίσω, προβληματικός στο κέντρο και ελαφρώς βελτιωμένος όταν έβγαινε μπροστά, αλλά –και πάλι– πιο ώριμος ως ομάδα από τον ΠΑΟΚ.
Οι γηπεδούχοι με ευκαιρίες-παιδαριώδη λάθη του Ηρακλή έδειξαν, απλώς, αποτελεσματικοί και ο Μάρτσιν Μίετσελ θυμήθηκε την παλιά του τέχνη, το σκοράρισμα. Σε πρώτη φάση, οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή, αν τυχόν δεν πλήρωσαν εισιτήριο για να ταλαιπωρήσουν όσους τους ακολούθησαν στην Τούμπα ή τους άλλους που «υποχρεώθηκαν» να τους παρακολουθήσουν από τις τηλεοράσεις, θα πρέπει να κληθούν, έστω και καθυστερημένα, να καταβάλουν το ακριβές αντίτιμο στην ακριβότερη θύρα του γηπέδου.
- Τα προβλήματα που αντιμετώπισαν στο εσωτερικό τους οι δύο ομάδες και εξακολουθούν να τις ταλαιπωρούν –ειδικότερα τον ΠΑΟΚ– δικαιολογούν, έως ένα βαθμό, την άσχημη αγωνιστική εικόνα. Ο ΠΑΟΚ είχε πολλά νέα πρόσωπα και ο Ηρακλής κάποιους για τους οποίους ο Σάββας Κωφίδης δεν νιώθει καθόλου βολικά που τους χρησιμοποιεί, αλλά δεν διαθέτει καλύτερους.
- Ο Φερνάντες δεν είναι τυχαία ό,τι καλύτερο διαθέτει ο ΠΑΟΚ. Οι παίκτες που έχει μπροστά του δεν «βρίσκονται». Δεν συνεννοούνται, είτε γιατί δεν παίζουν περισσότερο από μερικές εβδομάδες μαζί είτε γιατί θα πρέπει να δεχθούμε ότι οι δυνατότητές τους είναι περιορισμένες και δεν θα πρέπει να περιμένουμε πολλά περισσότερα. Δικαίως και φυσιολογικά, λοιπόν, ο Πορτογάλος αναδεικνύεται με τις –παραπάνω από τις προβλεπόμενες, εφόσον υπήρχαν καλύτεροι αμυντικοί και ανασταλτικοί– επεμβάσεις του.
- Ο Χαραλαμπίδης είναι η καλύτερη μεταγραφή για τον ΠΑΟΚ. Από την άλλη, ο Επαλέ, παίκτης-βαρόμετρο για τον Ηρακλή, κινήθηκε πάλι στα ρηχά.
- Ο Ηρακλής, μετά την αποχώρηση του Παναγιώτη Λαγού, ψάχνεται και σίγουρα δεν μετουσιώνει όση δυναμική απέμεινε από την περσινή, εξαιρετικής απόδοσης, περίοδο σε εικόνα ομάδας που εξακολουθεί να διατηρεί όσα θετικά την οδήγησαν στην Ευρώπη.
- Οποιοδήποτε γκολ (όπως αυτά του Μίετσελ) ή κρίσιμη στιγμή μπροστά στις δύο εστίες δεν θα ερχόταν από περίτεχνη ενέργεια της μιας ή της άλλης επίθεσης, αλλά αποκλειστικά και μόνο από λάθος της αμυντικής γραμμής. Από υπνωτισμένους παίκτες, που μέσα στον λήθαργό τους είχαν μοναδικό σκοπό να κακοποιήσουν την μπάλα στην οποία δεν έδειξαν ποτέ τον απαιτούμενο σεβασμό –όπως το ίδιο έκαναν με τους εαυτούς τους και τους φιλάθλους–, με μοναδικό τους ελαφρυντικό το γεγονός ότι βρισκόμαστε στα πρώτα μέτρα της κούρσας, μόλις στη δεύτερη αγωνιστική.
- Η απογοήτευση για όσα δεν κατάφεραν νικητές και ηττημένοι παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις όταν διαπιστώνεις ότι θα χρειαστεί αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα συνονθύλευμα παικτών, όπως αυτό του ΠΑΟΚ, για να «στρώσει» και να παρουσιάσει κάτι καλύτερο. Και, βέβαια, δεν θα πρέπει κανείς να ελπίζει σε μεγάλες συγκινήσεις. Ωστόσο, ο Ιλιε Ντουμιτρέσκου φαίνεται ότι γνωρίζει πολύ καλά πόσο λίγα είναι τα εφόδια που διαθέτει η ομάδα του και επιχειρεί να κρατήσει κλειστά σκορ (ή καθόλου σκορ), αφού δεν υπάρχουν δυνατότητες για πολλά παραπάνω. Η τύχη και τα κενά του Ηρακλή που οδήγησαν τον Μίετσελ στο χατ τρικ και την εύκολη χθεσινή νίκη δεν επουλώνουν πληγές και, πολύ περισσότερο, δεν μπορούν να μας ξεγελάσουν. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλύτερη ομάδα από τον Ηρακλή, τον οποίο νίκησε 3-1.