Γαλλία χωρίς... Βοναπάρτη(Sportday / Φίλιππος Συρίγος)

Όταν αμέσως μετά την κλήρωση του περασμένου Γενάρη κάναμε τους λογαριασμούς για την όσο το δυνατόν ευκολότερη πορεία της Εθνικής προς τα ημιτελικά, θυμάστε τι λέγαμε; Να τερματίσει πρώτη στον όμιλό της, ώστε να συναντήσει την κατά τεκμήριο ασθενέστερη ομάδα (την 4η) του Δ' ομίλου στη φάση των «16» και να αποφύγει κάποιο θηρίο τύπου Αργεντινής και Ισπανίας στα προημιτελικά!

Η κρίσιμη στιγμή έφτασε, όλα έχουν πάει κατ' ευχήν και η ελληνική ομάδα δεν μένει παρά να κερδίσει και τη Γαλλία για να μπει στη μάχη των μεταλλίων. Πιο βολική αντίπαλο δεν μπορούσαμε να ονειρευτούμε, όταν κάναμε πριν από μήνες υπολογισμούς. Πόσω μάλλον που η Γαλλία σ' αυτό το Παγκόσμιο έχει την ατυχία να παίζει χωρίς τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της, τον Τόνι Πάρκερ!

Αν θεωρήσουμε ότι η Γαλλία είναι πράγματι ό,τι καλύτερο θα περιμέναμε να βρούμε μπροστά μας σ' αυτή τη φάση, τότε πρόκειται για την πιο δίκαιη ανταμοιβή των όσων πέτυχε η ελληνική ομάδα από την αρχή αυτού του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.

Ιδού λοιπόν:

1. Είναι η μόνη ομάδα που τερμάτισε πρώτη στον όμιλό της, ενώ στην κλήρωση του Ιανουαρίου δεν ήταν μεταξύ των επικεφαλής (Αργεντινή στον Α' όμιλο, Ισπανία στον Β', Λιθουανία στον Γ', ΗΠΑ στον Δ').

2. Ενώ μετείχε στον δυσκολότερο όμιλο της διοργάνωσης (μόνο από αυτόν προκρίθηκαν τρεις ομάδες στους «8»), κατάφερε να τερματίσει όχι μόνο πρώτη, αλλά και αήττητη!

3. Συνέχισε τη νικηφόρα πορεία της ακόμα κι όταν κατά τη διάρκεια του τέταρτου κατά σειρά αγώνα της με τη Βραζιλία έχασε τον Νίκο Ζήση, δηλαδή το «κλειδί» του περιφερειακού της παιχνιδιού.

Προσοχή όμως. Εύκολοι αντίπαλοι στα νοκ άουτ παιχνίδια ενός Παγκόσμιου Πρωταθλήματος δεν υπάρχουν. Λαμπρό παράδειγμα η Κίνα. Την κερδίσαμε με 31 πόντους μόνο και μόνο επειδή την πιέσαμε ασφυκτικά σε όλο το γήπεδο και, επί της ουσίας, δεν της επιτρέψαμε να επιτεθεί. Αν την αντιμετωπίζαμε με μια συμβατική άμυνα που θα της επέτρεπε να αξιοποιήσει τον Γιάο Μινγκ και τους καλούς περιφερειακούς σουτέρ της, δεν αποκλείεται να είχαμε πάθει ό,τι και οι Σλοβένοι με τους 4 παίκτες από το ΝΒΑ.

Αλλωστε, τα έδειξε τα δόντια της η Κίνα και εναντίον της Εθνικής μας στα πρώτα 11 λεπτά του αγώνα, όταν η αμυντική πίεση δεν είχε φέρει ακόμα αποτελέσματα.

Αλλα παραδείγματα: η Γερμανία σώθηκε από τη Νιγηρία στο τελευταίο δευτερόλεπτο, όταν οι Αφρικανοί έχασαν λέι-απ που θα τους έδινε τη νίκη και την πρόκριση στους «8». Η Γαλλία τα βρήκε, προς το τέλος, «μπαστούνια», με αντίπαλο την Ανγκόλα, η οποία αν είχε μεγαλύτερη εμπειρία και καλύτερες συνεργασίες μεταξύ των παικτών της, θα είχε κάνει την έκπληξη. Ακόμα όμως και η Ολυμπιονίκης Αργεντινή συνάντησε δυσκολίες έως ότου κάμψει την αντίσταση της Νέας Ζηλανδίας. Οπότε...

Θυμάστε κάτι ακόμα που λεγόταν κυρίως όταν ο Γιαννάκης ετοίμαζε αυτή την ομάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες; «Δεν υπάρχει ηγέτης για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, όταν έλθουν τα δύσκολα». Αυτή ήταν μια διαπίστωση με την οποία σχεδόν όλοι συμφωνούσαν. Τώρα με έκπληξη εχθροί και φίλοι αντιλαμβάνονται ότι η ελληνική ομάδα μπορεί να μην έχει τον παίκτη που ξεχωρίζει, αλλά από ηγέτες διαθέτει ένα σωρό. Στο ένα ματς ο Διαμαντίδης, στο άλλο ο Σπανούλης, στο επόμενο ο Παπαλουκάς, ο Παπαδόπουλος -κι ας είναι ένας ακόμα από την ίδια στόφα (ο άτυχος Νίκος Ζήσης) στο νοσοκομείο...

Η ελληνική είναι η μόνη ομάδα με τέσσερις γκαρντ που βάζουν την μπάλα στο παρκέ για να πετύχουν ρήγματα, να δημιουργήσουν, να σκοράρουν με μπάσιμο ή με σουτ, έπειτα από ντρίμπλα. Επίσης είναι η μόνη ομάδα με δύο τόσο ικανούς, αλλά διαφορετικού στυλ σέντερ φορ και φόργουορντ, με ταχύτητα, αμυντική ικανότητα απέναντι στους ψηλούς και κοντούς και επιθετική απειλή μέσα και έξω από το καλάθι.

Για να μη λέμε υπερβολές, τα περισσότερα από αυτά τα πλεονεκτήματα τα έχουν και οι Αμερικανοί, με τους οποίους υπάρχουν άλλα δύο κοινά χαρακτηριστικά: μόνο εμείς κι αυτοί παίζουμε με όλους τους διαθέσιμους παίκτες και απλωνόμαστε σε όλο το μήκος και το πλάτος. Θεωρητικά, εκείνοι είναι καλύτεροι -μάλιστα, με βάση την παγκόσμια προπαγάνδα που κάνει το ΝΒΑ, υπερέχουν ίσως συντριπτικά. Ας κερδίσουμε, όμως, με το καλό τη Γαλλία και τότε θα έχουμε στον ημιτελικό την ευκαιρία να δούμε ποιες είναι στην πράξη και όχι στα λόγια οι διαφορές...

Ο κλέψας του κλέψαντος!

Ιδού λοιπόν τα παράξενα της στατιστικής. Ποια είναι αυτά; Μα το ότι ενώ όλοι ξέρουμε πως η Ελλάδα στηρίζεται στην άμυνά της, η στατιστική την εμφανίζει να υστερεί στον τομέα αυτόν έναντι της Γαλλίας και, αντίθετα, να υπερέχει στην επίθεση!
Ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα; Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω. Η Εθνική μας αντλεί σκορ και βελτιώνει τα επιθετικά της ποσοστά από τα λάθη στα οποία υποχρεώνει τους αντιπάλους της. Αυτό είναι το μεγάλο της μυστικό: η λεγόμενη οικονομία (λάθη, κλεψίματα). Παράλληλα έχει φάει μέχρι τώρα περισσότερους πόντους από τη Γαλλία, απλώς επειδή έχει παίξει εναντίον καλύτερων αντιπάλων (Κατάρ, Λιθουανία, Αυστραλία, Βραζιλία, Τουρκία, Κίνα η Ελλάδα και Αργεντινή, Σερβία, Λίβανος, Νιγηρία, Βενεζουέλα, Ανγκόλα η Γαλλία).
Αν θελήσουμε να ομαδοποιήσουμε τα σημεία στα οποία υπερέχει η κάθε ομάδα, θα καταλήξουμε στο ότι η Ελλάδα γενικώς σουτάρει με καλύτερα ποσοστά εντός παιδιάς και στις βολές, ενώ η Γαλλία υπερέχει στα ριμπάουντ.

ΕΛΛΑΣ-ΓΑΛΛΙΑ
(Σε 6 αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος)

ΥΠΕΡ ΚΑΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΥΠΕΡ ΚΑΤΑ
430 374 ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ 443 425
499 422 ΠΟΝΤΟΙ 421 391
172/348(49%) 157/325(48%) ΕΝΤΟΣ ΠΑΙΔΙΑΣ 146/368(40%) 136/360(38%)
136/241(56%) 108/190(57%) ΔΙΠΟΝΤΑ 117/244(48%) 106/247(43%)
36/107(34%) 49/135(36%) ΤΡΙΠΟΝΤΑ 29/124(23%) 30/113(27%)
119/164(73%) 59/98(60%) ΒΟΛΕΣ 100/149(67%) 89/129(69%)
56 51 ΕΠΙΘ.ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ 76 71
102 129 ΑΜ.ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ 154 141
158 180 ΣΥΝ.ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ 230 212
72 83 ΑΣΙΣΤ 67 57
95 150 ΛΑΘΗ 77 81
77 33 ΚΛΕΨΙΜΑΤΑ 48 46
14 7 ΜΠΛΟΚ 15 16
119 152 ΦΑΟΥΛ 113 123
69 27 ΠΟΝΤΟΙ ΑΠΟ ΛΑΘΗ 20 34
121 80 ΠΟΝΤΟΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ 98 84
35 30 ΠΟΝΤΟΙ ΑΠΟ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ 53 45
38 25 ΠΟΝΤΟΙ ΑΠΟ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟ 28 44