Το καλωσόρισμα του Μπάκε στο δικό μας σύμπαν (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Μια απ' τις πρώτες μέρες του Μαΐου (ο Παναθηναϊκός είχε ήδη βρει, προτού καν τελειώσει το πρωτάθλημα, τον επόμενο προπονητή του κι) ο τίτλος του... πονήματος, σε τούτη 'δώ τη σελίδα, ήταν «Ο καλός κ' αγαθός Μπάκε απέναντι στα πολιτισμικά σοκ». Πριν καλά-καλά βγει ο Αύγουστος, το βέβαιον είναι ότι ο Σουηδός έχει κιόλας υποστεί το πρώτο. Γερό τράκο. Το καλωσόρισμα στο δικό μας σύμπαν.
Γιατί είναι ο Μπάκε καλός κ' αγαθός; Γράφαμε τότε:

«Ο Μπάκε, όπου και να πήγαινε να δουλέψει στη Σκανδιναβία, η πρόσληψη θα προκαλούσε την ευμενέστερη προδιάθεση στις εφημερίδες και στην κερκίδα. Εχει αίγλη. Όνομα αξιοπιστίας (...) Στη φιέστα τίτλου της Κοπεγχάγης, τον έχουν καλέσει (μολονότι ο προπονητής, πια, είναι άλλος) να 'ναι εκεί. Να τον τιμήσουν. Να συμμετάσχει στις απονομές. Να απολαύσει το μερίδιό του. Κάτι σημαίνει».

Τρεις μήνες μετά, σήμερα, το μόνο που βρίσκει κανείς να προσθέσει είναι ότι η Κοπεγχάγη, η ομάδα που ο Μπάκε άφησε πίσω του στη Δανία, για πρώτη φορά στην ιστορία της θα πάρει μέρος στο Τσάμπιονς Λιγκ!

Γιατί είναι ο Μπάκε καλός κ'αγαθός; Γράφαμε, επίσης, τότε:

«Διαθέτει πείρα. Είναι ήρεμος. Πράος. Σοβαρός. Πάντοτε ο ίδιος, δίχως πάνω και κάτω. Δεν χοροπηδάει, δεν κραυγάζει (...) Πιστεύει στη δουλειά του, έχει την αυτοπεποίθηση ότι αυτή φέρνει αποτελέσματα. Παίζει 4-4-2, με τους τέσσερις χαφ στην ευθεία. Επικοινωνεί, με τους παίκτες και με τον Τύπο. Ομάδες του έχουν υπάρξει (λόγω ένδειας ταλέντου) boring, ενόσω ήταν (λόγω σκληρής εργασίας) και winning».

Τρεις μήνες μετά, σήμερα, το μόνο που βρίσκει κανείς να έχει αλλάξει είναι ότι ο Μπάκε, μελετώντας τον Παναθηναϊκό που παρέλαβε, ασπάστηκε μια κι έξω το 4-3-3. Τα υπόλοιπα, είτε είναι δεδομένα και τα βλέπουμε είτε (τα περί boring και winning) μένει να κριθούν στον χρόνο. Για τη σύγκρουση των μενταλιτέ, τώρα. Η εκτίμησή μας, τω καιρώ εκείνω: (Ο Μπάκε είναι) «το τέλειο υποψήφιο θύμα αλλεπάλληλων πολιτισμικών σοκ». (Ζητούμενο) «η επιβίωση, το επόμενο πρωινό του δυνατού στραπάτσου. Όταν είχε πάθει, Ιούλιο μήνα, το κάζο της Γκόριτσα (0-5), την άλλη μέρα στο προπονητήριο έκανε την ψύχραιμη ανάλυσή του με τους ποδοσφαιριστές, αλλά και με τους δημοσιογράφους. Συμφώνησαν, έστω συνέκλιναν στην εκτίμηση, για τα αίτια κι απλώς πήγαν παρακάτω. Εδώ, εννοείται, δεν θα υπήρχε κανένα έλεος».
Και δεν υπήρξε, μετά το 0-2 του Σαββάτου με τον Ιωνικό. Ξύπνα, Μπάκε? ξεκόλλα, Μπάκε? φτιάξε ομάδα, Μπάκε? κάνε, Μπάκε? δείξε Μπάκε. Τα... ήθελε, βεβαίως, και ο ίδιος! Αντιλαμβανόμενος το κλίμα, εξήγγειλε –ή του είπαν να εξαγγείλει– ότι δεν χρειάζεται καθόλου χρόνο (ή παρεμφερείς «δικαιολογίες»). Οτι 20 Αυγούστου η ομάδα θα έμπαινε, στον στίβο του πρωταθλήματος, πανέτοιμη. Ενώ ήξερε ότι αυτό που εξήγγειλε είναι, στην πράξη, άτοπο. Ανέφικτο. Πολύ περισσότερο, όταν οι αγορές ολοκληρώθηκαν «πάνω στο νήμα» της μετεγγραφικής περιόδου. Αλλ' αυτό τότε, την ώρα της εξαγγελίας, πιθανότατα δεν το είχε προβλέψει.

Πάμε, πάλι, πίσω. Στις αρχές Μαΐου: «Το ερώτημα, συνεπώς, δεν είναι η ικανότητα. Τέτοιο ερώτημα θα 'ταν (εκ μέρους μας) από αγένεια έως ηλιθιότητα. Το ερώτημα είναι η συμβατότητα. Του Σουηδού, με τον Έλληνα παίκτη. Του Σουηδού, με τον Έλληνα ρεπόρτερ. Του Σουηδού, με τον Έλληνα οπαδό. Του Σουηδού –καθόλου λιγότερο σημαντικό– με τον Σπράι. Ο Σπράι δεν είναι ο πάσα ένας γυμναστής που θα αντιληφθεί εαυτόν ως το σύνηθες συμπλήρωμα του τεχνικού επιτελείου. Ο Σπράι μπορεί να αντιληφθεί εαυτόν μονάχα ως έχοντα το γενικό πρόσταγμα, στο κομμάτι του. Ο Σπράι είναι το σούπερ κεφάλαιο. Με το σούπερ, στην Παιανία, συμβόλαιο. Και, μολονότι Άγγλος, η ιδιοσυγκρασία του και οι αντιλήψεις του «κουμπώνουν» πιο πολύ με τη βραζιλιανοπορτογαλική μέθοδο. Έντεκα μήνες, δουλειά σε ευθεία γραμμή.

Δίχως δραστικές αυξομειώσεις. Οχι (αυτό που εμείς έχουμε συνηθίσει) ένα δίμηνο, ξεπάτωμα στην προετοιμασία. Κι ύστερα εννέα χαλαροί μήνες, με (...δίτερμα και) μικροπαρεμβάσεις σκλήρυνσης του προγράμματος ανάλογα με το καλεντάρι. Ανάλογα, δηλαδή, με το εάν έρχεται ντέρμπι κατά του Ολυμπιακού (οπότε αποφορτίζουμε για να 'χουμε φρεσκάδα) ή διακοπή του πρωταθλήματος (οπότε φορτώνουμε για να έχουμε). Για τον Φερνάντο Σάντος ή για τον Μουρίνιο, παλαιότερα, ο Σπράι ήταν ευλογία. Για τον Μαλεζάνι, ο Σπράι ήταν πρόβλημα. Μεγαλύτερο απ' το πρόβλημα της κυρίας Μαλεζάνι. Ο Παναθηναϊκός έχει χρέος, και φυσικά συμφέρον, ο Σπράι να 'ναι λύση, αντί πρόβλημα, για τον Μπάκε».

ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ μετά, εγκαίρως δηλαδή, ο Παναθηναϊκός αξιολόγησε ότι ο Σπράι θα 'ταν πρόβλημα, όχι λύση, για τον Μπάκε. Κι ανέλαβε, τζέντλμαν, το κόστος του έντιμου διαζυγίου. Σήμερα, το πρόβλημα στη μετά Σπράι εποχή επιστρέφει. Σήμερα, έχουμε την πληροφόρηση ότι η πρώτη «μικροπαρέμβαση» στο πρόγραμμα, «ανάλογα με το καλεντάρι», είναι κιόλας (επί τη ευκαιρία της διακοπής του πρωταθλήματος) γεγονός. Πληροφορούμεθα, επίσης, ότι αρχίζει να τίθεται ζήτημα περί τον διάδοχο του Σπράι, τον Τσάλινγκερ. Ο οποίος Τσάλινγκερ, ό,τι και να 'ναι και όποιο κι αν είναι το τρέχον επίπεδο του αυστριακού ποδοσφαίρου, δεν παύει να ήταν ο fitness specialist της ομάδας που, πέρυσι στην Αυστρία, κατέκτησε το νταμπλ, της Αούστρια Βιέννης!

Δεν υπερασπίζομαι κανέναν Μπάκε και κανέναν Τσάλινγκερ. Δεν τους ήξερα «κι από χθες», ούτε έχω μιλήσει ποτέ μαζί τους. Μάλιστα, έχω κι εγώ τις απορίες μου. Να, ενδεικτικά, μία: πώς γίνεται να μη χωρά στη δεκαοκτάδα του Παναθηναϊκού ένας απ' τους πιο έμπαλους (αν το «έμπαλος» είναι το αντίθετο του «άμπαλος») χαφ, ο Λεοντίου; Ο,τι υπερασπίζομαι, είναι μονάχα η κοινή λογική. Οτι π.χ., ακόμη κι έτσι, το «πανέτοιμος στις 20 Αυγούστου» δεν μεταφράζεται σε «άτρωτος». Οτι στο πρωτάθλημα δεν υπάρχει «εύκολο πρόγραμμα» (όπως λέμε... βατός όμιλος). Οτι αυτή την εποχή η στραβή έρχεται πολύ πιο εύκολα απ' οποτεδήποτε άλλοτε μες στη σεζόν. Την περασμένη Κυριακή, η Αϊντχόφεν ηττήθηκε απ' την Τβέντε, η οποία Τβέντε τρεις μέρες πριν, Πέμπτη στην Εσθονία, είχε αποκλειστεί στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ απ' τη... Λεβάντια (δεν-την-έχει-ο-χάρτης) Τάλιν!

Είναι η ίδια κοινή λογική που οδηγεί στην τελική ερώτηση... του ενός εκατομμυρίου δολαρίων: φεύγοντας, ο Μαλεζάνι πήρε μαζί του όλη την υπομονή του Τζίγκερ και δεν έμεινε, για τον επόμενο, ούτε δράμι; Η απάντηση, προσεχώς.