Τράβα μπρος και του κεφαλιού σου κάνε... (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Πλέω σε πελάγη ευτυχίας, φίλε αναγνώστη. Επιτέλους βρήκα κι εγώ μια ομάδα να υποστηρίζω στο εξωτερικό. Ως γνωστόν, εντός συνόρων είμαι -και δεν το έχω κρύψει- με την ΑΕΚ, αλλά εκτός συνόρων ήμουν ορφανός. Ως κοσμοπολίτης, μου ήταν συμπαθείς όλες οι ομάδες του εξωτερικού, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αλλά με καμία δεν είχα ιδιαίτερους δεσμούς, μέχρι που διάβασα την είδηση για τη Μάντσεστερ Σίτι πριν από μερικές μέρες στη «SportDay».

Ο σύλλογος από την πόλη του Μάντσεστερ είναι, επίσημα πλέον, ο πιο φιλικός σύλλογος προς τους gay, μετά την ένταξή του στο πρόγραμμα «Diversity Champions», που σημαίνει πρωταθλητές στη διαφορετικότητα. Ετσι θα αναλάβουν μια σειρά από «gay friendly» πρωτοβουλίες, όπως η πρόσληψη ομοφυλόφιλου προσωπικού και η απαγόρευση προσβλητικών εκφράσεων στην εξέδρα και στους χώρους δουλειάς μέσα στον σύλλογο. Επίσης μαθαίνω ότι εδώ και καιρό στη Σίτι στηρίζουν οικονομικά με εξοπλισμό, αλλά και δωρεάν εισιτήρια τη Village Manchester fc, τη μεγαλύτερη gay ομάδα της περιοχής, απασχολώντας παράλληλα 10 ομοφυλόφιλους υπαλλήλους.

Αν κι εγώ προσωπικά θα μπορούσα να απασχολήσω περισσότερους από 10, μολοταύτα θεωρώ την προσπάθεια αξιέπαινη και σκέφτομαι σοβαρά να δηλώσω εθελοντική συμμετοχή. Συζητούσαμε μάλιστα με τον Θόδωρο τον οδηγό μου και βρήκαμε και οι δύο πολύ καλή την ιδέα να στείλουμε ένα φαξ στη Village, με το οποίο θα τους πληροφορούμε ότι διατιθέμεθα να τους κλείσουμε ένα φιλικό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, στον οποίο ανήκει ο Φελίχ Μπόρχα, ο σέντερ φορ που, σύμφωνα με τον Αλέφαντο, θα ξεκωλιάσει τα σέντερ μπακ όλου του κόσμου.

Ετσι θα 'χουν ένα επιπλέον κίνητρο να μην αρνηθούν, αφού στο ματς αυτό θα συνδυάσουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Τελικά, ο αθλητισμός μας φέρνει πιο κοντά, αλλά εμείς εδώ στην Ελλάδα ακόμα να το καταλάβουμε. Ποτέ δεν είναι αργά. Και μια που μιλάμε για πάθη, σας δημοσιεύω μια άκρως ενδιαφέρουσα είδηση που τσίμπησα από τη «Μακεδονία», την εφημερίδα της συμπρωτεύουσας.

«Τώρα αυτό είναι παραπολιτικό και παρασεξουαλικό σχόλιο, αλλά δεν πειράζει. Χθες το πρωί, λοιπόν, στις δέκα πάρα είκοσι στο πλακόστρωτο της παραλίας, επί του οποίου δεσπόζει το άγαλμα του έφιππου Μεγάλου Αλεξάνδρου (ανήμερα μάλιστα της ονομαστικής του εορτής), νεαρό ζευγάρι έκανε έρωτα (μάλιστα ολοκληρωμένο) εμπρός στα έκπληκτα όμματα των αρκετών περαστικών που δεν πίστευαν στα μάτια τους. Εάν δεν πρόκειται για την περίπτωση βίτσιου να απολαμβάνουν την πράξη μόνον όταν έχουν θεατές, αλλά για ασυγκράτητο πάθος, να πούμε στους δύο εραστές, πρώτον, ότι πολλοί εκ των βαδιστών της παραλίας είναι ήδη καρδιοπαθείς που πρέπει να αποφεύγουν τις συγκινήσεις και, δεύτερον, ότι κι εμείς αγαπήσαμε, αλλά δεν κάναμε έτσι».

Υπογράφει κάποιος Γάιος και το βρίσκω σωστό, αν και θα προτιμούσα το όνομα Καλιγούλας. Η είδηση επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά ότι η Θεσσαλονίκη είναι η πλέον ερωτική πόλη της Ελλάδας, σε τέτοιο βαθμό που οι κάτοικοί της για να διατηρούνται σε φόρμα, προπονούνται μέχρι και στους δρόμους. Από την άλλη, δικαιολογεί και τη μικρή προσέλευση των θεατών στα γήπεδα της πόλης. Τι να πάνε να δούνε οι άνθρωποι, αφού αλλού είναι το θέαμα.

Ξεφυλλίζοντας το χθεσινό «ΦΩΣ», έπεσε το μάτι σε μια επιστολή αναγνώστη με τίτλο: «Είναι ευλογία να είσαι Ατρομητάρα». Αμέσως το μυαλό μου πήγε στον ανεπανάληπτο Ντούριο, τον φοβερό αυτόν τύπο που τόσο θέλω να γνωρίσω και οι επιστολές του για τον Ατρόμητο είναι πραγματικά δοκίμια. Η επιστολή είναι ανυπόγραφη, αλλά επιμένω από το στυλ πως είναι αυτός.

«Φίλαθλοι του Ατρομήτου, η Σεβίλλη λένε ότι έχει καλούς παίκτες και πρόεδρο με λεφτά, τον Χοσέ Μαρία ντε Νίδο, έχουν Κανουτέ, τον Αντριάνο και τους άλλους. Εμείς, ο Ατρόμητος, έχουμε Μερίνιο, Λουτσιάνο, Τζιμπούρ και τα άλλα παιδιά. Εχουμε και τον θεό πρόεδρό μας, τον Γιώργο Σπανό, που μου θυμίζει τον Παπαφλέσσα. Αρχοντας με τα όλα του. Πολεμιστής του Ατρομήτου. Στις 14.9.2006 στις 10 το βράδυ στη Ριζούπολη χιλιάδες Περιστεριώτες θα γεμίσουν το γήπεδο. Θρυλικοί Φενταγίν θα κάνουν την ατμόσφαιρα στο γήπεδο α λα Βραζιλία. Τότε να δούμε τη Σεβίλλη. Εμείς δεν είμαστε Μπαρτσελόνα. Να σας θυμίσω ότι και ο Αγιαξ έχασε από έναν άλλο Ατρόμητο. Είναι ευλογία να είσαι Ατρόμητος και να έχεις πρόεδρο τον Μεσσία Σπανό και φιλάθλους όπως είναι οι μαχητές Φενταγίν, φίλαθλοι του Ατρομήτου. Δεν πρέπει να φοβηθούμε με τίποτα τους Σεβιλλιάνους. Θα παίξουμε για την ιστορία μας. Γι΄αυτό σας το φωνάζω: όλοι στο γήπεδο. Οι φωνές μας, φίλοι μου, πρέπει να φτάσουν έως την Ανδαλουσία. Μη φοβού τη Σεβίλλη. Ο Ατρόμητος είναι πολεμιστής και θα πολεμήσουμε μέχρι να νικήσουμε. Αντε παλικάρια του Ατρομήτου. Χορέψτε φλαμένγκο τη Σεβίλλη. Ζήτω οι Φενταγίν, ο Ατρόμητος, ο Σπανός και οι παίκτες. Αέρα, αέρα, αέρα, καλή τύχη. Και να μην ξεχάσω. Ολοι με την ΑΕΚ στο πλευρό του Ατρόμητου. Με νταούλια και βιολιά».

Εχει το άρωμα του Ντούριου, φίλε αναγνώστη. Αποκλείεται άλλος να μιμηθεί το ύφος του γραψίματός του και άλλος να μπλέκει τόσο γλυκά την Ανδαλουσία με τον Παπαφλέσσα. Ορισμένα πράματα δεν κρύβονται...

Είπα «κρύβονται» και μου ήρθε στον νου η φοβερή είδηση που διάβασα στο «Χάι». Ο Ντέμης, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του περιοδικού, στα στα 37α γενέθλια της Δέσποινας Βανδή, που ήταν στις 22 Ιουλίου, της χάρισε ένα γιοτ Ferreti, σαν αυτό που είχα για να μην παίρνω ταξί για τη Βούλα, 14,5 μέτρων και αξίας 800.000 ευρώ.

Φοβερός όμως είναι ο τίτλος που συνοδεύει το αποκλειστικό ρεπορτάζ: «Γιατί το κρύβουν;». Τώρα, πώς μπορείς να κρύψεις ένα γιοτ 15 μέτρα και πού; Σε κανένα συρτάρι, να το βάλεις στην τσέπη κάποιου παντελονιού και μετά να το στείλεις καθαριστήριο και να μη θυμάσαι πού είναι; Προφανώς μόνο αυτοί που σκέφτηκαν τον τίτλο ίσως μπορούν να μας το εξηγήσουν.

Εμένα όμως η είδηση αυτή με έκανε να φανταστώ τον Ντέμη όπως τον βλέπετε στο σκίτσο. Καπετάνιο, ντυμένο στα λευκά, που τόσο του πάνε, να αρμενίζει στα πέλαγα. Αν πάλι δεν τα καταφέρει με τις θάλασσες, υπάρχει και εναλλακτική λύση. Δεν έφερε τυχαία τον Καπετάνο στην ομάδα ο Ντέμης. Ετσι και αλλιώς, ο Φερέρ δείχνει να υπολογίζει περισσότερο τον Ντελίμπασιτς.

Ανοίγω μέρες τώρα τον SuperΣΠΟΡ FΜ για να ηδονισθώ. Κάθε φορά που ακούω τα σποτάκια «Και ο Αντώνης Πανούτσος είναι στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ», «Και ο Αντώνης Καρπετόπουλος είναι στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ», «Και ο Μιχάλης Λεάνης είναι στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ» ομολογώ ότι κάτι νιώθω! Βρίσκω υπέροχο ότι ο Χελάκης στέλνει πίσω στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ όλους αυτούς, μπας και μάθουν πέντε πράγματα και γίνουν επιτέλους δημοσιογράφοι.

Δεν είναι τυχαίο, αγαπητέ αναγνώστη, ότι ο μοναδικός που δεν είναι έγκλειστος στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ είμαι εγώ. Ισως ο μοναδικός στη συγκεκριμένη εφημερίδα που δεν έχει τίποτα να μάθει.

Καταλαβαίνω τον Χελάκη. Ο ανταγωνισμός επιβάλλει συνεχή εκπαίδευση. Από την άλλη, είναι τόσα τα Μέσα που ασχολούνται με τα αθλητικά που ο κόσμος μπερδεύεται.

Εφτασε στα αυτιά μου το εξής: πριν από λίγες μέρες ο νέος ιδιοκτήτης του Εθνικού τηλεφώνησε σ' έναν Ελληνα διεθνή ποδοσφαιριστή για να του κάνει μια πρόταση συνεργασίας. Οταν ο παίκτης σήκωσε το τηλέφωνο, άκουσε το εξής: «Μορίδης, Φοίβος Μορίδης. Θα ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση: έχεις βρει ομάδα για του χρόνου;». Ατάραχος ο ποδοσφαιριστής και ελαφρώς θολωμένος από το πλήθος των δημοσιογράφων που τον καταδιώκουν, για να έχουν την είδηση, απάντησε: «Φίλε, θα σου απαντήσω μόνο άμα μου πεις σε ποια εφημερίδα δουλεύεις επειδή δεν σε θυμάμαι!».

(Μιλώντας για διεθνείς, διάβασα στην προχθεσινή «SportDay» ότι ο Αγγελος Μπασινάς έκανε παρατηρήσεις στον Παναγιώτη Λαγό διότι κατά τη διάρκεια της προπόνησης δεν έδινε την μπάλα γρήγορα. Τι υπέροχη πρωτοβουλία! Κακώς αναρωτιόμαστε αν ο Ρεχάγκελ θα κάνει ανανέωση σε αυτή την ομάδα. Το σωστό είναι να προβληματιζόμαστε πότε επιτέλους τα παλιοσείρια μας θα τον αντικαταστήσουν επειδή τον βαρέθηκαν…)

Ωραία πράγματα…