Eνα κόλπο πολύ μεγάλο για να είναι καθαρό (Sporday / Χρ. Χαραλαμπόπουλος)

Η μεταγραφή των Κάρλος Τέβεζ και Χαβιέ Μασεράνο στην αγγλική Γουέστ Χαμ την τελευταία ημέρα των μεταγραφών ίσως και να είναι το εντυπωσιακότερο μεταγραφικό κτύπημα της τελευταίας πενταετίας. Ενα κτύπημα τόσο μεγάλο, που δύσκολα μπορεί να θεωρήσει ένας καλόπιστος παρατηρητής ότι είναι «καθαρό». Δεν μπορεί κανείς ακόμη να πει με σιγουριά αν η μεταγραφή των δύο Αργεντινών στη λονδρέζικη ομάδα θα έχει τον ίδιο αγωνιστικό αντίκτυπο που είχε η μεταγραφή δύο άλλων Αργεντινών, το 1978, σε μία άλλη λονδρέζικη ομάδα.

Των Αρντίλες και Βίγια, στην Τότεναμ, λίγες βδομάδες μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από την Αργεντινή. Και αυτό όχι γιατί αμφισβητείται η αγωνιστική αξία του δίδυμου της βραζιλιάνικης Κορίνθιανς που μετακομίζει στο Λονδίνο, όσο γιατί υπάρχουν πολλές παράμετροι σε αυτή την εντυπωσιακή κίνηση που αγνοούμε και, ενδεχομένως, να μην μάθουμε ποτέ. Οι δύο Αργεντινοί είχαν συμβόλαιο με τη βραζιλιάνικη Κορίνθιανς από την οποία πληρώνονταν άλλωστε, αλλά το 50% τουλάχιστον των δικαιωμάτων τους, ανήκει στην εταιρεία, MSI (Media Sports Investments). Ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης εταιρείας είναι ο ιρανός επιχειρηματίας, με σπουδές στη Βρετανία και βρετανικό διαβατήριο, Κία Γιουραμπχιάν. Κρατήστε στην άκρη αυτό το όνομα, προς το παρόν.

Σύμφωνα με τα όσα ισχύουν στη Βρετανία, τα δικαιώματα ποδοσφαιριστών, δεν μπορούν να ανήκουν σε άτομα, αλλά μόνο σε ομάδες. Ετσι, η εταιρεία του Γιουραμπχιάν φαίνεται ότι πούλησε το μερίδιό της στη Γουέστ Χαμ. Κανείς όμως δεν γνωρίζει το ποσό και εδώ είναι το πρώτο «σκοτεινό» σημείο. Οταν φέτος ο Μουρίνιο πήγε στη Βραζιλία να δει τον Τέβεζ, την ίδια εποχή που οι αγγλικές εφημερίδες έγραφαν για ενδιαφέρον τόσο της Μάντσεστερ όσο και της Αρσεναλ για τον Αργεντινό, ο Γιουραμπχιάν είχε δηλώσει ότι ο παίκτης δεν μπορεί να πουληθεί λιγότερο από 50 εκατομμύρια ευρώ.

Αν είναι έτσι, πού στο καλό βρήκε τόσα χρήματα η Γουέστ Χαμ -που την περσινή σεζόν είχε κέρδη 1,5 εκατομμύριο ευρώ- να αγοράσει όχι μόνο τον Τέβεζ αλλά και τον Μασεράνο; Πέρυσι, τέτοια εποχή, ο Γιουραμπχιάν είχε κάνει μία προσφορά 90 εκατομμυρίων ευρώ για να αγοράσει τη Γουέστ Χαμ, αλλά η προσφορά του απορρίφθηκε. Μήπως τώρα η μετακόμιση των δύο Αργεντινών στην ομάδα του Λονδίνου είναι κομμάτι ενός ευρύτερου deal εξαγοράς; Σχεδόν όλοι στην Αγγλία πιστεύουν ότι οι δύο Αργεντινοί θα βρίσκονται μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι στη «βιτρίνα» της Γουέστ Χαμ, οπότε και θα παρουσιαστεί ο πραγματικός ενδιαφερόμενος. Ο 35χρονος Κία Γιουραμπχιάν εμφανίζεται ο μοναδικός διευθυντής της MSI μαζί με κάποιον Νογιάν Μπεντρούντ -αγνώστων λοιπών στοιχείων- που δηλώνει διεύθυνση κατοικίας στη Βρετανία, στο Μπερκσάιρ.

Η εταιρεία του Γιουραμπχιάν έχει έδρα το Λονδίνο αλλά έχει αναπτυχθεί μία ολόκληρη φιλολογία γύρω από την MSI και τον πραγματικό της ιδιοκτήτη. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς είναι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τον Γιουραμπχιάν, από τον καιρό που η MSI εξαγόρασε την Κορίνθιανς. Μάλιστα, την ημέρα που ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Τέβεζ στην Κορίνθιανς, το κότερο του Αμπράμοβιτς ήταν αγκυροβολημένο έξω από το Μπουένος Αιρες. Εναν χρόνο μετά την εξαγορά του βραζιλιάνικου συλλόγου, ο Γιουραμπχιάν βρέθηκε στο επίκεντρο έρευνας της υπηρεσίας οικονομικών εγκλημάτων του βραζιλιάνικου υπουργείου Οικονομικών, γιατί υπήρχαν υποψίες ότι ξέπλενε χρήματα μέσω της Κορίνθιανς.

Η έρευνα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, για άγνωστους λόγους. Ο Γιουραμπχιάν ήρθε στο προσκήνιο το 1999, όταν με ένα συνέταιρο αγόρασε το 85% της μοσχοβίτικης εφημερίδας «Kommersant», μέσω μίας εταιρείας με έδρα το γνωστό «πλυντήριο» των Παρθένων Νήσων. Στη συνέχεια πούλησε την εφημερίδα σε ένα επιχειρηματικό γκρουπ συμφερόντων του Ρώσου ολιγάρχη Μπόρις Μπερεζόφσκι, του οποίου δεξί χέρι ήταν ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Δεν γνωρίζω αν οι αγγλικές αρχές θα ερευνήσουν όλες τις πτυχές αυτής της μεταγραφής, αλλά η ΟΥΕΦΑ που θέλει να προστατέψει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, θα πρέπει να το κάνει. Και σύντομα.

Μία τεράστια επιτυχία ώριμων ανθρώπων

Δεν μπορώ να καταλάβω τη δυσκοιλιότητα της ιστοσελίδας του CNN μία ώρα μετά τη λήξη του χθεσινού παιχνιδιού ανάμεσα στην εθνική μας ομάδα μπάσκετ και την αντίστοιχη των Αμερικανών. 'Η, για να το γράψω καλύτερα, καταλαβαίνω πολύ καλά ότι ο κυριότερος προπαγανδιστικός μηχανισμός των ΗΠΑ στον χώρο των media, το CNN, που καλλιεργεί στον κόσμο την εικόνα που θέλουν οι Αμερικανοί να έχει ο κόσμος γι' αυτούς, καταλαβαίνω -γράφω- γιατί «έπνιξε» την είδηση της ήττας, της πολυδιαφημισμένης αμερικανικής ομάδας μπάσκετ.

Μιας ομάδας που ενισχύθηκε με αστέρια του NBA, για να διασφαλίσει ότι οι ΗΠΑ δεν θα χάσουν το χρυσό, όπως συνέβη στις δύο προηγούμενες διοργανώσεις. Είναι άσχημα τα σημάδια από τα διάφορα «σκαμπίλια» που δέχεται στο πρόσωπό της η υπερδύναμη. Και δεν χρειάζεται να προβάλλονται. Αν, κατά το αγαπημένο αθλητικό ρητό των Αμερικανών που καλλιεργεί την άκρατη ανταγωνιστικότητα στα σπορ, ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτε, τότε θα ήθελα να άκουγα τη γνώμη του Σιζέφσκι για την ίδια του την ομάδα.

Είναι σαφές νομίζω ότι η χθεσινή νίκη είναι η μεγαλύτερη που πετύχαμε ποτέ σε ομαδικό σπορ. Τουλάχιστον μέχρι την επόμενη. Το να πετυχαίνεις 101 πόντους σε μία ομάδα όπως η ομάδα μπάσκετ -αυτή η ομάδα μπάσκετ- των Αμερικανών, είναι ένα πολύ σπουδαίο κατόρθωμα. Σχεδόν εξωπραγματικό. Ηταν ένα κατόρθωμα που, πέρα από τις εξηγήσεις των κινήσεων τακτικής και τα αθλητικά προσόντα των Ελλήνων παικτών, ήρθε χάρη σε μία αρετή που δεν περιλαμβάνεται στην κληρονομιά μας. Την ομαδικότητα.

Μία αρετή που υποστέλλει τη σημαία του εγωισμού χάριν της συλλογικότητας. Μία αρετή που όποτε υπήρξε δομικό στοιχείο της οποιαδήποτε προσπάθειάς μας, γεγονός σπάνιο, μας οδήγησε στην επιτυχία. Χθες έγραφα για την υπερβολή -που δείχνει απολύτως δικαιολογημένη σήμερα- με την οποία ο αθλητικός τύπος αντιμετώπισε τη νίκη επί της Γαλλίας. Αυτή η υπερβολή που φάνηκε και στις ερωτήσεις κάποιων συναδέλφων προς τους θριαμβευτές του χθεσινού παιχνιδιού («τους ντροπιάσατε τους Αμερικανούς;», «τους κάνατε πλάκα;») και οι απαντήσεις που πήραν δείχνουν ότι οι επιτυχίες εκτός από πίστη στο όνειρο, τη σκληρή δουλειά και το ταλέντο χρειάζονται και ωριμότητα. Και αυτά τα παιδιά είναι ώριμα και για να πετύχουν αλλά και για να διαχειριστούν την επιτυχία, έτσι που να μην πάει χαμένη.