Μετά τους δώδεκα, ποιοι; (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Μετά τα θαύματα της Ιαπωνίας, ούτε ψύλλος στον κόρφο των παικτών που θα κληθούν να βγάλουν από το αεροπλάνο έναν από τους 12 του Μουντομπάσκετ. Η ομάδα είχε ισορροπία, πληρότητα, πείρα, νιάτα, ψηλούς, κοντούς, ημίψηλους, είχε απ' όλα. Θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη; Θεωρητικά, ναι. Της έλειψε ένας αξιόπιστος σουτέρ, ένας σπουδαίος ριμπάουντερ, ένας μπλοκέρ-«χταπόδι».

Πρακτικά όμως ήταν ό,τι πιο αξιόλογο είχε να παρουσιάσει το ελληνικό μπάσκετ. Εχουμε σουτέρ ικανό να σταθεί σε αυτό το επίπεδο και δεν τον βλέπω; Μόνο γέλιο προκαλούν πια αυτοί που έλεγαν ότι είναι προτιμότερος ο Χατζής του Χατζηβρέττα. Υπάρχει μήπως Ελληνας Βράνκοβιτς για να πάρει τη θέση του Ντικούδη ή του Τσαρτσαρή; Κάπου θα τον είχε πάρει το μάτι μου, δεν μπορεί.

Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια. Οταν έλθει η ώρα να μαζευτεί η προεθνική για να πάει Καρπενήσι, τον Ιούλιο, θα είναι ευτύχημα αν εμφανιστούν ετοιμοπόλεμοι και οι 12 της Ιαπωνίας. Μπορεί ο Σπανούλης να αισθάνεται πτώμα από την παρθενική χρονιά του στο ΝΒΑ. Μπορεί ο Ζήσης να επιστρέψει από τον τραυματισμό του καθυστερημένα και με μειωμένη αυτοπεποίθηση. Μπορεί ο Διαμαντίδης να νιώθει μπουχτισμένος από τις υπερβολικές δόσεις μπάσκετ. Μπορεί οι υπόλοιποι του Παναθηναϊκού να προέρχονται από χρονιά υποβιβασμού στον πάγκο. Μπορεί ο Βασιλόπουλος να έχει γίνει κομπάρσος στον Ολυμπιακό. Μπορεί ο Σχορτσιανίτης να έχει τον νου του σε κάποιο καμπ του ΝΒΑ. Κανένας δεν δικαιούται να πιστεύει ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι υποχρεωμένος να ψάχνει εναλλακτικές λύσεις.

Εδώ και δύο καλοκαίρια ο «δράκος» προσπαθεί να βάλει στην ομάδα τον Κώστα Βασιλειάδη, ο οποίος ταιριάζει στο στυλ της και μπορεί να δώσει λύσεις στο μακρινό σουτ. Στη Μάλαγα, ο άλλοτε αρχηγός του ΠΑΟΚ είτε θα εκτοξευτεί (το εύχομαι ολόψυχα) είτε θα χάσει έδαφος. Πάντως, θα ξοδέψει λιγότερες δυνάμεις στο παρκέ. Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης θα είναι και φέτος πρωταγωνιστής στην Α1, οπότε τον περιμένουμε πιο ώριμο στην επόμενη παρουσία του στην Εθνική ομάδα. Ο Γιάννης Μπουρούσης έχει μπροστά του μια καινούργια πρόκληση στον Ολυμπιακό. Θα έχει ενδιαφέρον να μάθουμε κατά πόσο θα ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις. Ο Μανώλης Παπαμακάριος περιμένει υπομονετικά τη σειρά του, αλλά μόνο σε περίπτωση δυσάρεστου απροόπτου θα χωρέσει σε δωδεκάδα. Μακάρι να τον είχαμε στην Ιαπωνία, όταν χτύπησε ο Ζήσης!

Τα «αμερικανάκια» Ανδρέας Γλυνιαδάκης και Ιαν Βουγιούκας προσφέρουν μάλλον κορμιά για την προπόνηση, παρά έτοιμες λύσεις για μεγάλη διοργάνωση. Ο Μιχάλης Πελεκάνος δεν έχει τα γερά πόδια για να αντέξει τόση ταλαιπωρία. Ο άπειρος Αλέξης Κυρίτσης είναι ικανός σκόρερ, αλλά όχι σουτέρ στο στυλ που λείπει από την Εθνική. Τέτοιος είναι ο Ντούσαν Σάκοτα, ο οποίος όμως υστερεί στους υπόλοιπους τομείς.

Τι γράφει η λυπητερή; Τίποτα πραγματικά ενθαρρυντικό, ειδικά από τη στιγμή που δεν υπολογίζονται ο Τσακαλίδης και οι «βετεράνοι» τύπου Αλβέρτη. Ελπίζω ότι η νέα σεζόν θα αναδείξει 1-2 νέα πρόσωπα και -το σημαντικότερο- θα ανεβάσει τους «μισοέτοιμους» στο επόμενο επίπεδο. Επειδή του χρόνου θα έχουμε τέσσερις 30άρηδες (Κακιούζη, Παπαλουκά, Ντικούδη, Χατζηβρέττα), είναι υποχρεωτικό να κοιτάζουμε, με λοξές έστω ματιές, και το «μεθαύριο». Το Πεκίνο δεν είναι δα τόσο μακριά.