Η αναρχία στην εξουσία (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Είδα και τα δύο ματς της Βαλένθια για το ισπανικό πρωτάθλημα: έχω καλά και κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι ο βαθμός της ετοιμότητάς της δεν φτάνει ούτε το 40% των πραγματικών δυνατοτήτων της. Η Βαλένθια ολοκληρώθηκε αργά και ψάχνει μέσα από τα παιχνίδια τον περφεξιονισμό της λειτουργίας της: όταν λειτουργήσει σωστά, θα κάψει καρδιές και θα χαλάσει κόσμο –για την ώρα, το μόνο που μπορεί είναι να κερδίζει. Τα κακά νέα είναι ότι δεν χρειάζεται να παίξει καμιά σούπερ μπάλα για να το καταφέρει.

Εχω την εντύπωση ότι η Βαλένθια στο Καραϊσκάκη έρχεται να παίξει για την ισοπαλία, εκτιμώντας ότι για την εποχή και την κατάσταση που βρίσκεται ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα είναι θετικό: οι ομάδες που παίζουν για το «Χ» μερικές φορές είναι συμβιβασμένες και με την ιδέα της ήττας κι αυτό για τον Ολυμπιακό είναι καλό. Το κακό είναι ότι οι επιθετικοί της Βαλένθια μοιάζουν να είναι επιλεγμένοι να δημιουργούν δυσκολίες σε ομάδες μπροστόβαρες, όπως είναι ο Ολυμπιακός. Οποιοι έχουν φτιάξει τη Βαλένθια, ξέρουν ότι για να διακριθεί η ομάδα τους, πρέπει να μη συγχωρεί αργές άμυνες ή ομάδες που παίρνουν πρωτοβουλία κι αφήνουν χώρους. Αν ο Ολυμπιακός έπαιζε με τη Βαλένθια τον Δεκέμβριο, θα ήταν πολύ δύσκολο να τη σταματήσει. Απόψε όμως το πράγμα είναι αλλιώς.

Καθρέφτης

Η πρόκριση του Ολυμπιακού στον β' γύρο (αντίθετα από πέρυσι ή πρόπερσι) εξαρτάται εν πολλοίς από τον ίδιο. Το αποψινό ματς είναι καθρέφτης όλης της ιστορίας του ομίλου. Για να κερδίσει απόψε (και για να προκριθεί), ο Ολυμπιακός χρειάζεται -εκτός από καλές εμφανίσεις- δύο βασικά πράγματα: σχέδιο περιορισμού του αντιπάλου και μεθοδικότητα στην επίθεση. Αυτά πέρυσι, στην ίδια διοργάνωση, ο Ολυμπιακός δεν τα είχε ποτέ. Φέτος μπορεί να έχει το δεύτερο.

Κλειστά

Το «πλάνο νίκης» του Σόλιντ που διάβασα χθες ομολογώ ότι με τρόμαξε. Ο Νορβηγός περιγράφει έναν τρόπο παιχνιδιού που θυμίζει αυτόν με τον οποίο έπαιξε ο πρωταθλητής πριν από δύο χρόνια εναντίον της Κορούνια, της Λίβερπουλ και της Μονακό: πρέσινγκ χαμηλά, υπομονή, κατοχή μπάλας. Ολα αυτά θεωρητικά δεν είναι λάθος, όμως η ομάδα του Ολυμπιακού έχει να τα κάνει από τον καιρό του Μπάγεβιτς. Ο Τροντ Σόλιντ, στον ενάμιση χρόνο που βρίσκεται στην Ελλάδα, δεν έχει δείξει ότι είναι σε θέση να ενορχηστρώσει τέτοιου είδους κλειστά παιχνίδια. Από τον φετινό Ολυμπιακό ρεαλιστικά μπορεί κανείς να περιμένει στην καλύτερη περίπτωση ένα ματς σαν τα (λίγα) καλά που έδωσε πέρυσι στο πρωτάθλημα: ο Ολυμπιακός μπορεί να κερδίσει απόψε, αν αντιμετωπίσει τη Βαλένθια με τη νοοτροπία που έπαιξε πέρυσι στα δύο ντέρμπι με τον ΠΑΟ και στο ματς εναντίον της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη. Μόνο έτσι.

Απρόβλεπτος

Τι είχε στα ματς αυτά ο πρωταθλητής; Σίγουρα όχι την ίδια τακτική. Θα 'λεγα, απλοποιώντας την εικόνα του, ότι είχε παίκτες με καθαρό μυαλό όταν είχαν την μπάλα: σχεδόν όλοι ήξεραν τι κάνει ο συμπαίκτης τους και τι μπορεί. Αψογος ο Ολυμπιακός δεν ήταν ούτε σε αυτά τα ματς. Καλύτερος όμως από τον αντίπαλο ήταν σίγουρα. Ηταν επίσης ενθουσιώδης και τακτικά απρόβλεπτος: στο ματς με τον ΠΑΟ έκανε όλες σχεδόν τις επιθέσεις του από τα αριστερά, με τέσσερις παίκτες (τον Γεωργάτο, τον Ριβάλντο, τον «Τζόλε» και τον Μπουλούτ) να βγαίνουν από εκεί! Στο ματς με την ΑΕΚ, ο Οκκάς και ο «Ρίμπο» εναλλάσσονταν δίπλα στον Κωνσταντίνου και ο Τουρέ έπαιξε «δεκάρι»: ο Ολυμπιακός έμοιαζε ατακτοποίητος. Ηταν όμως αυτή η πρωτοβουλία των παικτών του και η διάθεσή τους να ξεφύγουν από το σχήμα που τελικά έκαναν τη διαφορά. Αντιθέτως, στα περσινά ματς του Τσάμπιονς Λιγκ (ειδικά με τη Ρόζενμποργκ και τη Λιόν στο Καραϊσκάκη) ο Ολυμπιακός διασύρθηκε, διότι αντί οι παίκτες του να παίξουν διαβάζοντας το ματς, προσπαθούσαν ευλαβικά να τηρήσουν το δόγμα του 4-3-3: σιγά μην αιφνιδιάζονταν οι Νορβηγοί και οι μόνιμοι πρωταθλητές Γαλλίας από μια τέτοια ικανότητα, την οποία στις χώρες τους έχει και η πιο αδύναμη ομάδα.

Αναρχία

Απόψε ο Ολυμπιακός πρέπει να ποντάρει σε αυτή την επίκτητη μη κανονικότητά του και στην αναρχία της πρωτοβουλίας των παικτών του, στα στοιχεία δηλαδή που πέρυσι τον βοήθησαν να κερδίσει τα ντέρμπι και κατά συνέπεια με άνεση το πρωτάθλημα. Ο Σόλιντ δεν μου μοιάζει προπονητής που θα κερδίσει παίζοντας σκάκι. Αν η Βαλένθια δεν φοβηθεί, θα βγει μπροστά. Και αν βγει, θα κάνει ζημιές. Η ελπίδα είναι οι Ισπανοί να μην τρέξουν, αλλά η μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού δεν έχει «εργαλεία» ικανά να ροκανίσουν τον αντίπαλο, σπεκουλάροντας τις αδυναμίες του. Η μόνη λύση βρίσκεται στην επίθεση: η επίθεση του Ολυμπιακού αποδίδει χάρη στις εμπνεύσεις των παικτών και στο δικαίωμα που έχουν να κάνουν κάτι παραπάνω, κάτι μη προβλέψιμο. Ολοι παίζουν εκεί που θέλουν και όπως θέλουν: πρέπει να κάνουν τη διαφορά.

Σκέψη

Δεν μπορώ να περιμένω ένα αμυντικά αψεγάδιαστο παιχνίδι –μακάρι να συμβεί, από πουθενά όμως δεν προβλέπεται. Ο Ολυμπιακός δεν περιορίζει τον αντίπαλο –στην καλύτερη, τον τρομάζει. Ο πρωταθλητής πρέπει απόψε να τρομάξει τη Βαλένθια με τη μεθοδικότητά του: στην προκειμένη περίπτωση, αυτή η μεθοδικότητα δεν αφορά το παιχνίδι, αλλά την κοινή σκέψη των επιθετικών. Αν απόψε συντονιστούν οι τρεις μπροστά και ο «Ρίμπο», η άμυνα της Βαλένθια θα μείνει πίσω και οι επιθέσεις των Ισπανών θα ξεκινούν από πολύ μακριά. Αν όχι, οι Ισπανοί με τους επιθετικούς τους θα έχουν το πάνω χέρι.

Μόνοι

Απόψε, αλλά και γενικά φέτος, στο Τσάμπιονς Λιγκ δίνουν εξετάσεις οι χαρισματικοί παίκτες, οι οποίοι με την κλάση τους κερδίζουν το πρωτάθλημα. Ο προπονητής πρέπει να ποντάρει στο ταλέντο τους. Να μην το περιορίσει ούτε να απαιτήσει από αυτούς κάτι σύνθετο. Για να δούμε τι μπορούν...

ProZone 1

Ας δούμε πώς τα πήγαν οι ρέφερι των αγώνων του Σαββατοκύριακου. Οι αξιολογήσεις που στέλνουν από κάθε γήπεδο οι ανταποκριτές μου είναι μια προσφορά της αγγλικής εταιρείας ProZone.

- Παπασταμάτης (Ατρόμητος - ΑΕΚ 1-1). Το πουλέν μου με ψιλοαπογοήτευσε, δείχνοντας κυρίως μια σχετική αδυναμία στον πειθαρχικό έλεγχο (ανέχτηκε πάρα πολλά...). Δεν έδωσε ένα πέναλτι στον Ατρόμητο και εκεί κάπου μπερδεύτηκε, αφού η διακριτική αβάντα στην ΑΕΚ άρχισε να μοιάζει ανυπόφορη. Προσπάθησε να μαζέψει το πράγμα μετά, παίζοντας λίγο Ατρόμητο παραπάνω και εκνευρίζοντας την ΑΕΚ, στην οποία πάντως δεν ήθελε να κάνει κακό.

- Μπριάκος (Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 2-0). Το γρήγορο γκολ του έδιωξε το άγχος και τον βοήθησε να βγάλει το ματς χωρίς πρόβλημα. Ρεσιτάλ Δάλλα μπροστά στο αγαπημένο κοινό του, όπως είχα επισημάνει.

- Βασσάρας (ΠΑΟ - Ξάνθη 1-0). Ηταν ακριβοδίκαιος και έχει δίκιο στη φάση του πέναλτι, όπου εφάρμοσε 100% τον κανονισμό. Δεν έδειξε να φοβάται τη μουρμούρα που μπορεί να τον περιμένει σπίτι.

- Κάκος (Αιγάλεω - Αρης 1-1). Παρά τις αντίθετες προβλέψεις, δεν δίστασε να πάει στη... βούλα. Δεν εκτέθηκε για να μην κακοκαρδίσει τον Θωμά, που λίγη παραπάνω αβάντα την περίμενε.

- Τεροβίτσας (Εργοτέλης - Πανιώνιος 2-1). Ο Αχιλλέας πρέπει να έχει πάθει σοκ.

- Δαλούκας (Ηρακλής - ΟΦΗ 2-3). Δεν μέτρησε καθαρό γκολ του ΟΦΗ και απέβαλε τον Μπελεβώνη με δύο κίτρινες σε πέντε λεπτά. Αλλά όσο κι αν ακούγεται παράξενο, δεν έπαιξε όσο Ηρακλή περίμενα...

- Ζανετίδης (Ιωνικός - Καλαμαριά 1-0). Ευτυχώς που δεν αλλοίωσε το αποτέλεσμα, αν και στην αποβολή του Χαλαουάνι τον Δαμήλο, όπως περίμενα, τον έφαγε. Ο Ψυχομάνης, που είχε πάει να τον παρακολουθήσει από κοντά, πρέπει να προβληματίστηκε με όσα είδαν τα μάτια του. Τα 'λεγα. Αλλά σιγά μην τον βάλει στον «πάγο» και στενοχωρήσει τον γενικό.
Απαράδεκτος και ο Γερμανάκος, που ως τέταρτος χαρίστηκε στον Μπούσι.
- Σκουφίτσας (Κέρκυρα - Λάρισα 0-0). Ή ο Βαρζιώτης τρελάθηκε κι άρχισε να κυνηγάει στη φυσούνα τον Γαβριλόπουλο ή ο Σκουφίτσας προσπάθησε για το «10 εναντίον 10» επειδή είχαν πέσει πάνω του όλοι. Για τον Σπύρο, πρόκειται για χαμένους βαθμούς...