Οσο το ματς έμενε στο 0-0 οι παίκτες της Βαλένθια σαν ευγενικοί προσκεκλημένοι άφηναν τον Ολυμπιακό να κάνει το παιχνίδι του. Πιθανόν αν το ματς είχε πάει στο «μηδέν» μέχρι τα τελευταία λεπτά, ο Ολυμπιακός να είχε την ευκαιρία ακόμα και να κλέψει τη νίκη. Από τη στιγμή όμως που σκόραρε, οι παίκτες της Βαλένθια έπαιξαν full speed και η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες φάνηκε. Διαφορά που είναι αβυσσαλέα.
Το μπάτζετ του Ολυμπιακού, μεγαλύτερο του Παναθηναϊκού, τριπλάσιο της ΑΕΚ και πιθανώς μεγαλύτερο όλων των άλλων ελληνικών ομάδων μαζί, τον κάνει πρωταγωνιστή στην Ελλάδα. Το μπάτζετ της Βαλένθια είναι μεγαλύτερο όλων των ομάδων της Α', Β' και Γ' Εθνικής Κατηγορίας. Η Βαλένθια μπορεί να αγοράζει παίκτη των 28 εκατ. ευρώ, όπως έκανε με τον Χοακίν. Η διοίκηση του Ολυμπιακού έτριβε τα χέρια της ότι μπορούσε να πουλήσει τον Γιάγια Τουρέ για 20 εκατ. ευρώ, από τα οποία θα έπαιρνε τα μισά. Τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν ποιότητα, αλλά δεν μπορούν να αγοράσουν ψυχή. Και η ψυχή μαζί με την τύχη ήταν τα στοιχεία που έβαλαν τον Ολυμπιακό ξανά στο ματς.
Τύχη, διότι πριν από την ισοφάριση του Ολυμπιακού, οι επιθετικοί της Βαλένθια έχαναν τα τετ α τετ σαν βελόνες σε δεμάτι στάχυα. Αλλά και ψυχή, διότι το να πεταχτεί παίκτης και να πάρει τσαμπουκά την μπάλα από τον Αγιάλα σημαίνει κάτι παραπάνω από τα 65 κιλά του Καστίγιο. Οπως και ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να προηγηθεί μετά το 2-2 στην ευκαιρία του Ριβάλντο. Αλλά money talks. Το χρήμα μίλησε. Η διαφορά ανάμεσα στην κλάση των δύο ομάδων. Ο Ολυμπιακός έχασε με 4-2 από μία ομάδα που ανήκει σε άλλο επίπεδο και μόνο ο θεσμός του Τσάμπιονς Λιγκ μπορούσε να τη φέρει αντίπαλό του στο γήπεδο. Πλοία που διασταυρώνονται στο σκοτάδι, για να συνεχίσουν την πορεία τους. Η Βαλένθια προς μια εύκολη πρόκριση και πιθανόν ένα ταξίδι στον τελικό. Ο Ολυμπιακός στον αγώνα της επιβίωσης, στο επόμενο ματς με τη Σαχτάρ και κάποιες ελπίδες πρόκρισης, που μετά το χθεσινό ματς μοιάζουν λιγότερο λαμπερές.
«Στις αρχές του 1815, μια ώρα πριν από τη δύση του ηλίου, ένας άνδρας μπήκε περπατώντας στη μικρή πόλη του Ντιν. Μόνο λίγοι κάτοικοι της πόλης από τα παράθυρα και τις πόρτες τους τον είδαν να μπαίνει, αλλά αυτοί που τον είδαν, τον παρατήρησαν με ένα αίσθημα ανησυχίας». «Η προετοιμασία εκ μέρους των γονιών για τις υποχρεώσεις των μαθητών δεν έγκειται απλώς στην προμήθεια του απαραίτητου εξοπλισμού, αλλά και στη σωστή ενημέρωση όσον αφορά τον τρόπο μετακίνησης προς και από το σχολείο». «Εχει ο Θεός, αποκρίθηκε με την αγριοφωνάρα του ο παπάς. Εχει ο Θεός γερο-Λαδά μου, κουράγιο. Σφίξε τη ζώνη σου, μην κάνεις καταχρήσεις, το πολύ φαΐ βλάφτει». Ποιος έγραψε τι; Το πρώτο κομμάτι έχει γραφτεί από κάποιον Ουγκό, Μουγκό, κάπως έτσι. Από ένα βιβλίο με τον τίτλο οι «Αθλιοι», το οποίο νομίζω ότι αναφέρεται στην ΚΕΔ. Το τρίτο το έγραψε ένας Καζαντζάκης, πρόεδρος των «Snake», και αναφέρεται στη συνιδιοκτησία. Δεν γράφω όμως παραπάνω, διότι ο Τζίγκερ μπορεί να με στήσει στη σέντρα. Το δεύτερο όμως είναι γραμμένο από... you know who. Ναι. Εκείνος. Εκείνος που κυνηγήθηκε από τους Τσοχοχελάκηδες περισσότερο από όσο κυνηγήθηκε ο Γιάννης Αγιάννης και ο Χριστός μαζί. Εκείνος που έσφιξε για μια ακόμα φορά τα δόντια για να υπομείνει τις αδικίες και να γράψει το αριστούργημα που θα σώσει ζωές, το «Καλή και ασφαλή σχολική χρονιά».
Εάν το άρθρο είχε γραφτεί από έναν κοινό συντάκτη, θα είχε τίτλο «Καλή σχολική χρονιά». Αντε, σε μια στιγμή έμπνευσης να το είχε ονομάσει «Ασφαλή σχολική χρονιά». Μόνο όμως ο Δημήτρης Μπαλής θα μπορούσε να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων για να καλωσορίσει τη νέα σχολική περίοδο με το σκληρό, αλλά και αληθινό πόνημα που συνταράσσει τον σχολικό μικρόκοσμο. Το «Καλή και ασφαλή σχολική χρονιά».
«Δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε από τη σωματική διάπλαση των παιδιών της εποχής μας», γράφει ο Δημήτρης. Ενα πολυσήμαντο συμπέρασμα. Καταρχήν, οδηγικό. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε σημαδέψει έναν έφηβο, για να καταλήξουμε να πατήσουμε μαθητή του δημοτικού; Οσοι από εσάς λοιπόν ασχολείστε με το όμορφο, αλλά δύσκολο κυνήγι του εφήβου, προσοχή. Τα παιδιά σήμερα είναι πιο μεγαλόσωμα και όσοι θέλετε να κλείσετε τη συλλογή από κεφάλια στη βιβλιοθήκη σας, μην ξεχνάτε να το λαμβάνετε υπόψη σας.
Αφού ο Δημήτρης σοκάρει με την πληροφορία ότι μόνο 1.800 μικροί μαθητές τον χρόνο γίνονται θύματα ατυχημάτων, προχωράει στη διαπίστωση. «Τώρα δεν βλέπουμε παιδιά στους δρόμους». Πράγματι, τα περισσότερα πηγαίνουν από το πεζοδρόμιο, κάνοντας το κυνήγι ακόμα πιο δύσκολο. Αλλά ο Δημήτρης δεν σταματάει στην κινδυνολογία. Προχωράει σε λύσεις. Με τη βοήθεια της ΕΛΠΑ. «Οσον αφορά τους γονείς, η ΕΛΠΑ τους συνιστά γονείς να περπατήσουν μαζί με τους μικρούς μαθητές στις διαδρομές και τις διαβάσεις προς και από το σχολείο». Να συμπληρώσω «εφοδιασμένοι με τον κατάλληλο εξοπλισμό». Ο κάθε γονιός, αφού αλλάξει τους υαλοκαθαριστήρες του και τα λάδια, θα πρέπει να πάρει το παιδί του στους ώμους, να κάνει δυο-τρεις εβδομάδες τη διαδρομή στο σχολείο και να παρκάρει στις ειδικές θέσεις γονέων για να περιμένει. Επίσης, ο γονιός, όπως γράφει ο Δημήτρης, πρέπει να ενισχύσει τον θεσμό του «Σχολικού τροχονόμου». Ο σχολικός τροχονόμος, που αντικατέστησε τον παλαιότερο θεσμό του «σχολικού κολόμπου», είναι ο κύριος με το μουστάκι που παίρνει από το χέρι τα παιδιά για να τα περάσει απέναντι και να χαθούν στο σκοτάδι.
Τελείωνα το διάβασμα του άρθρου, όταν στο γραφείο μπήκε ο ίδιος ο Δημήτρης. Με κοίταξε με συμπάθεια, με βοήθησε να κατανοήσω δύσκολα σημεία του κειμένου και μου υπενθύμισε: «Η ασφάλεια του παιδιού είναι το παν. Πριν ξεκινήσω το αυτοκίνητο, φροντίζω το παιδί μου να είναι προσδεδεμένο κατάλληλα». Φεύγοντας, έκανε μια κυκλική κίνηση του χεριού γύρω από την κοιλιά του. Περισσότερες λεπτομέρειες στο επόμενο άρθρο με τίτλο «Παχύνετε το παιδί σας και χρησιμοποιείστε το για air bag».
Ήρθε στην επικαιρότητα με την ταινία «Πτώση» που βασίστηκε σε δικό του βιβλίο. Το opus dei, όμως, του Γιάκιμ Φεστ είναι το «The face of the Third Reich». Είναι οι προσωπογραφίες των στελεχών του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού, συνοδευόμενες από μία εκατοντασέλιδη εισαγωγή που αναλύει τους λόγους της επικράτησης του Χίτλερ στη Γερμανία. Βασίζοντας τη θεωρία του στο γεγονός ότι ελάχιστα από τα στελέχη του Χίτλερ ανήκαν στην αριστοκρατική ή τη μεγαλοαστική τάξη, ο Φεστ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Ναζιστικό Κόμμα στηρίχθηκε στην ανασφάλεια της μικροαστική τάξης ότι με την οικονομική κατάρρευση του '20 επιστρέφει στο προλεταριάτο. Ο Γιοάκιμ Φεστ, ο οποίος πέθανε προχθές, πιθανότατα να έδωσε την καλύτερη εξήγηση για την εκλογή του Χίτλερ από κάθε άλλον ιστορικό.
ο φαινόμενο της ανασφάλειας της μικροαστικής τάξης, που επειδή έχει νωπές τις μνήμες της ταλαιπωρίας του εργάτη, είναι πρόθυμη να στηρίξει δικτατορίες για να κρατήσει τα προνόμιά της, είναι κοινό σε όλες τις χώρες. Για παράδειγμα, η μικροαστική τάξη με το άτυπο σλόγκαν «τουλάχιστον έχουμε την ησυχία της» στήριξε τη δικτατορία του Παπαδόπουλου στην Ελλάδα. Φυσικά την πικρή αλήθεια είναι αδύνατο να προβάλει κανένα κόμμα, αφού η μικροαστική τάξη είναι αυτή που εκλογικά ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις και κάθε κόμμα θέλει να κολακεύει. Ως εκ τούτου, δεν γράφτηκε ούτε και θα γραφτεί βιβλίο για τις πίπες που είχαν ρίξει οι μικροαστοί στον Παπαδόπουλο και τα χειροκροτήματα στα σινεμά, όταν παίζονταν τα «νέα» της χούντας πριν από την ταινία και στην εικόνα εμφανίζονταν οι «τίμιοι αξιωματικοί».
Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για την αλήθεια. Ολοι ενδιαφέρονται για την «αλήθεια τους». Αυτήν που θα τους διαβεβαιώσει ότι έχουν δίκιο στις προκαταλήψεις τους. Ναι, παλικάρια μου. Η CIA εκπαίδευσε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, ήξερε ότι θα γίνει η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, αλλά το απέκρυψε για να μπορεί η αμερικανική κυβέρνηση να πάρει αντιλαϊκά μέτρα με το πρόσχημα της αντιτρομοκρατίας. Επίσης, υπάρχει μια πληροφορία ότι αυτοί που πηδούσαν από τους Δίδυμους Πύργους σημάδευαν τα κεφάλια αθώων Παλαιστινίων που περνούσαν από κάτω. Τώρα πώς μπορεί κάποιος κάτοικος Παγκρατίου να ξέρει τα μυστικά της CIA, η μόνη απάντηση που παίρνεις είναι «το διάβασα» και «το έγραψε ένας σοβαρός Αμερικανός αναλυτής». Πες μου, αγόρι μου, πώς τον λένε, τι είναι και πού γράφει για να το εκτιμήσουμε, αλλά μέχρι να το ακούσω, τέτοιες θεωρίες συνωμοσίας είναι για το www.papara.com.