Τηρουμένων των αναλογιών και του αντιπάλου της, η ΑΕΚ δεν στάθηκε άσχημα στο Μιλάνο. Εχασε φυσιολογικά, πληρώνοντας την αδυναμία της στα πλάγια. Εκεί απ' όπου η Μίλαν έκανε πάρτι και έβαλε τα γκολ που της χάρισαν τη νίκη.
Στην «Ενωση» δεν βγήκαν τα μαρκαρίσματα στην περιοχή, είχε κενό από τα αριστερά και «λύγισε» αναμενόμενα κόντρα σε μια καλύτερη ομάδα.
Παράλληλα, οι «κίτρινοι» έκαναν τις ευκαιρίες τους, στάθηκαν αξιοπρεπώς και αγωνίσθηκαν με επιθετική διάθεση. Δεν κλείσθηκαν στα καρέ τους, δεν έπαιξαν αντιποδόσφαιρο και όποτε είχαν χώρο, βγήκαν για να διεκδικήσουν αυτό που τους αναλογούσε. Το κακό είναι ότι δεν σκόραραν.
Σε τέτοια ματς οι ευκαιρίες που θα σου δοθούν είναι λίγες. Αν δεν τις κάνεις γκολ, τότε δεν έχεις καμία, μα καμία τύχη. Αυτό είναι και το πρόβλημα που έως τώρα συνοδεύει την ΑΕΚ σε όλα τα παιχνίδια της. Αυτό θα πρέπει να το λύσει προκειμένου να μπει στο παιχνίδι της πρόκρισης. Δεν έχει χαθεί τίποτα.
Το παιχνίδι στο «Σαν Σίρο» ήταν από τα ξεγραμμένα. Κανείς δεν περίμενε τίποτα. Τώρα όμως αλλάζει η ψυχολογία. Η «Ενωση» οφείλει να διαφοροποιήσει τη στάση της στον αγώνα κόντρα στην Αντερλεχτ. Η αναμέτρηση με τους Βέλγους αποτελεί μια άλλη ιστορία και η ΑΕΚ πρέπει να την κερδίσει. Οτι χθες στο Μιλάνο θα μπορούσε και κάτι καλύτερο, είναι απλώς μια διαπίστωση.
Οτι δεν ήρθε αυτό το καλύτερο, είναι εντελώς ανώδυνο. Από εδώ και στο εξής όμως αυτό το περιθώριο του «ξεγραμμένου ματς» παύει να υφίσταται. Αν η ΑΕΚ θέλει να ξεφύγει από τα σύνορα του «αξιοπρεπούς» και της «συμπαθητικής εμφάνισης», θα πρέπει να ανέβει επίπεδο και να μην αφήνει ευκαιρίες να πηγαίνουν χαμένες. Σε διαφορετική περίπτωση, θα αρκείται στο «αξιοπρεπώς», κάτι που ουδέποτε έδωσε βαθμούς και προκρίσεις.