Παλιοί γνώριμοι ξυπνούν μνήμες! (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Παλιούς γνώριμους συναντήσαμε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Τι λέτε, φρεσκάρουμε τη μνήμη μας κάνοντας συγκρίσεις με τα σημερινά; Να θυμηθούμε, σε αδρές γραμμές, τι μεσολάβησε από τότε; Μίλαν-ΑΕΚ 2-1 στην Τεργέστη - μια ντουζίνα χρόνια πίσω. Με την ψυχή στο στόμα, με δύο γκολ του Πανούτσι στην επανάληψη, η μεγάλη Μίλαν δάμασε την «Ενωση» που είχε προηγηθεί στο σκορ με γκολ του Σαβέβσκι.

Η ΑΕΚ διατήρησε το προβάδισμα από το 16' έως το 68' - κι αυτό δίνει το μέτρο του «μιλανέζικου» άγχους και του ιδρώτα που αναγκάστηκαν να «καταθέσουν» οι Ιταλοί στο χορτάρι για να επικρατήσουν. Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, η Μίλαν επικράτησε πανεύκολα - κι ας ήταν η ΑΕΚ αξιοπρεπέστατη. Ο κόουτς των γηπεδούχων ένιωθε εκ των προτέρων τέτοια σιγουριά, ώστε αποφάσισε να ξεκουράσει έναν-δυο βασικούς παίκτες. Στον πρώτο αγώνα του Τσάμπιονς Λιγκ, παρακαλώ.

Αν είχε αποφευχθεί η εντός έδρας ήττα από τη Σάλτσμπουργκ (1-3), η ΑΕΚ εκείνη -του Μπάγεβιτς- θα είχε αφήσει μόνο εξαιρετικές εντυπώσεις. Ο τρόπος με τον οποίο είχε αντισταθεί σε δύο μεγαθήρια (Μίλαν και Αγιαξ), αν μη τι άλλο έπειθε. Εκτοτε η ΑΕΚ βρέθηκε δύο ακόμα φορές στην απαιτητική «παρέα» των ομίλων - αμφότερες με τον Μπάγεβιτς στον πάγκο. Η πρώτη επιφύλαξε έξι ισοπαλίες, συμπεριλαμβανομένου του συγκλονιστικού 2-2 στο «Μπερναμπέου». Η δεύτερη ήταν αποκαρδιωτική. Ολυμπιακός-Βαλένθια 1-0 - με Μαντζουράκη στον πάγκο. Σε ένα ΟΑΚΑ ελαφρώς παγωμένο: δεν ήταν μόνο η προηγηθείσα νίλα στο Χέρενφεν που πάγωνε τις... καρδούλες των φίλων του Ολυμπιακού. Ηταν και τα τρανζίστορ που πληροφορούσαν ότι η Λιόν νικούσε στην Ολλανδία.

Με την πρώτη θέση στην τσέπη της, η Βαλένθια, τότε, είχε παραταχθεί δίχως τον Μεντιέτα και τρεις-τέσσερις ακόμα βασικούς. Μήπως όμως δεν είχε ελλείψεις και το βράδυ της περασμένης Τρίτης; Τη χρονιά εκείνη ο Ολυμπιακός έμεινε «εκτός νυμφώνος» συγκεντρώνοντας 9 βαθμούς. Είχε κάνει το «απόλυτο» στην απόρθητη -τότε- έδρα του. Εδώ και χρόνια η έδρα των «ερυθρολεύκων» αποδεικνύεται χάρτινος πύργος - λίγο έλειψε να τον γκρεμίσει και η Μακάμπι. Η εξαίρεση της σεζόν 2004-05 απλώς επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ομοίως και το 6-2 επί της Λεβερκούζεν ή το 3-0 επί της Γαλατά.

Τότε οι «ερυθρόλευκοι» πέτυχαν το ελάχιστο - την έξοδο στο ΟΥΕΦΑ. Τώρα αυτό φαντάζει ως μοναδικός εφικτός στόχος. Τότε οι «ερυθρόλευκοι» χτυπούσαν το κεφάλι τους στον τοίχο για την αυτοκτονία στο Χέρενφεν - τήρηση της παράδοσης... του Μόλντε. Στα διαλείμματα εκτόξευαν κατάρες εναντίον του διαιτητή του αγώνα Λιόν-Ολυμπιακός, αδυνατώντας να χωνέψουν κάτι: πώς προκρίθηκε -αντί των «ερυθρολεύκων» και χάρη στον συντελεστή τερμάτων- η γαλλική ομάδα, η οποία στο ΟΑΚΑ θα μπορούσε να έχει ηττηθεί με 3-0 ή 4-1.

Όντως, το 4-1 θα ήταν λογικό σκορ με βάση την εικόνα των δύο ομάδων, τότε, στο ΟΑΚΑ. Μόνο που το 4-1 ήταν το... πραγματικό σκορ υπέρ της Λιόν, πέρυσι στο Καραϊσκάκη. Μιας απίστευτα αναβαθμισμένης -οικονομικά και ποιοτικά- Λιόν. Η Ρεάλ ξέρει... Είδατε πώς «ξεπετάχτηκαν» μερικοί παλιοί γνώριμοι;

Τότε, συνδυασμός που «σκότωνε» -ψυχικά, τους «γαύρους»- ήταν ο δικός τους αποκλεισμός και η πρόκριση του Παναθηναϊκού (με νίκη επί της Γιουβέντους, μάλιστα). Πάνε όμως λίγα χρονάκια από τότε που αποσύρθηκαν οι «πράσινες» καλές συνήθειες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Τώρα καθένας χλευάζει τον άλλον κοιτώντας την καμπούρα του άλλου: συνολική οπισθοχώρηση κι επιδείνωση.

Εχει aραγε νοημα να ανησυχούμε για το πόσες ομάδες θα «βγάζουμε» στο Τσάμπιονς Λιγκ; Οταν ψήνεσαι στον πυρετό, δεν ωφελεί να εύχεσαι να λαθέψει το θερμόμετρο.