Φέρτε, σας παρακαλώ, έναν καλό τρελογιατρό... (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τη Βαλένθια, όλοι μοιάζουν να βρίσκονται στα όρια νευρικού κλονισμού. Πρώτα απ' όλους, οι οπαδοί του Θρύλου, μετά οι διοικούντες, οι οποίοι δεν έχουν αποφασίσει αν φταίει αυτό το καταραμένο μπάτζετ ή κάτι άλλο, και, τέλος, ο ίδιος ο προπονητής.

Δεν ξέρω, φίλε αναγνώστη. Ο Πητ Παπαδάκος, ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να απαντήσει υπεύθυνα -γιατί ο καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του-, σιωπά! Αυτό μάλλον εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο ο Τροντ Σόλιντ και δηλώνει αυτά που διάβασα στη χθεσινή «SportDay». Ο Νορβηγός, εκτός των άλλων, εξηγεί τον λόγο για τον οποίο δεν αντικατέστησε τον Ουαντού. Αν βγάζετε εσείς άκρη, προσπαθήστε να μου εξηγήσετε κι εμένα:

«Ασφαλώς και το έβλεπα ότι ήταν κακός, αλλά προσπάθησα να τον κερδίσω μέσα από το ματς. Αν τον έβγαζα, θα ήταν σαν να έδινα στον Τύπο και στον κόσμο ένα εξιλαστήριο θύμα. Ηταν το πρώτο ματς του στη διοργάνωση, ήταν μια πολύ κακή βραδιά του, αλλά αν τον έβγαζα, θα έχανα έναν παίκτη για το υπόλοιπο της σεζόν. Προτίμησα να μην το κάνω. Αλλαξα τον Ανατολάκη επειδή δεν καταλαβαίνει από αυτά, αλλά και για να ανεβάσω το ηθικό του Ουαντού, ο οποίος, βλέποντας ότι του δείχνω εμπιστοσύνη και βάζω έναν άλλο στόπερ δίπλα του, ήλπιζα ότι θα ανέβει. Δυστυχώς δεν έπιασε, αλλά γι' αυτό δεν μετανιώνω. Ηταν ένα λάθος που το έκανα συνειδητά».

Δεν χρειάζεται να στενοχωριέται ο Σόλιντ. Μπορεί το ηθικό του Ουαντού να μην ανέβηκε, αλλά ανέβηκε αυτό της Βαλένθια. Τελικά η πονοψυχιά του Σόλιντ δεν πήγε χαμένη και έπιασε τόπο. Μην τα θέλουμε και όλα δικά μας. Προτίμησε, πάντως, να ρίξει βορά στον αδηφάγο Τύπο το ίδιο του το κουφάρι, παρά αυτό του ποδοσφαιριστή του. Μια πράξη θυσίας.

Γι' αυτό κι εγώ τον φαντάστηκα όπως τον βλέπετε στο σκίτσο. Ενας καπουτσίνος, σεμνός και ταπεινός, απόστολος του καλού στη Γη, έτοιμος να προσφέρει τα πάντα στους αδύναμους και απροστάτευτους.

Οσο γι' αυτούς που, μετά την ήττα, τα νεύρα τους έχουν γίνει κουρέλια, τη λύση έχει ο καλός μου Γιώργος Δασκαλόπουλος στο χθεσινό «Φως». Στην εκπληκτική του εισαγωγή στη στήλη του «Αγριογραφίες», προτείνει όχι μόνο τη μέθοδο της ψυχανάλυσης, αλλά και συγκεκριμένο γιατρό που θα σας θεραπεύσει. Οχι όποιον και όποιον, τον προσωπικό του γιατρό, παρακαλώ. Διαβάστε:

«Στις ΗΠΑ η... μόδα της ψυχανάλυσης θεωρείται παλιακιά πλέον (ου μην και πεπερασμένη), αφού φορέθηκε πολύ από τη δεκαετία του '80. Η τάση έφτασε και στα μέρη μας και οι προχωρημένοι φτάνουν στο σημείο να λένε πως άτομο που δεν έχει επιχειρήσει σε μια ενδελεχή επισκόπηση του εσωτερικού του κόσμου δεν μπορεί να είναι και απολύτως εντάξει στην ψυχική του υγεία. Η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός μας έχει κάνει πολλές φορές να λέμε ότι χρειαζόμαστε επίσκεψη σε ψυχίατρο. Για να προσεγγίσουμε το... σύνδρομο που τον κατατρύχει, ζητήσαμε τη γνώμη του ψυχιάτρου και ποιητή Σωτήρη Παστάκα. Και εδώ που τα λέμε, μεταξύ μας, τον είχαμε εύκαιρο (κι αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για να τον ευχαριστήσουμε και γραπτώς) αφού είναι –και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;- και προσωπικός μας γιατρός. Δηλωμένος οπαδός του Ολυμπιακού ο διακεκριμένος επιστήμονας, προσπαθεί να ερμηνεύσει με ιατρικούς όρους και δηκτικό χιούμορ την ευρωπαϊκή ασθένεια του Ολυμπιακού. Απολαύστε τον».

Πριν τον απολαύσεις, φίλε αναγνώστη, καλό είναι να κάνω μια προειδοποίηση. Ας μη διαβάσουν τη γνωμάτευση όσοι έχουν πρόβλημα σοβαρό με τα νεύρα τους ή με το νευρικό γέλιο. Οι άλλοι, ως ενήλικες, ας αναλάβουν τις ευθύνες:

«Θα έλεγε κανείς ότι ο Ολυμπιακός πάσχει από μια μορφή ψυχοπαθολογίας και πρέπει να πάει σε ψυχίατρο για να υποβληθεί σε ομαδική ψυχοθεραπεία! Τα συμπτώματα οδηγούν στην εκτίμηση πως διακατέχεται και από ένα άγχος... δυσολοκλήρωσης. Συνίσταται η χορήγηση... Βιάγκρα για να τελειώνει με επιτυχία. Για το μπλακάουτ όμως των τελευταίων λεπτών οφείλω να ομολογήσω ότι η επιστήμη σηκώνει τα χέρια, αλλά και τα… πόδια ψηλά. Μόνη λύση είναι το κλείσιμο της τηλεόρασης και η ανάπεμψη ευχών!».

Γράφ' το μου, ρε γιατρέ, σ' ένα χαρτάκι... Πώς το είπες; Δυσολοκλήρωση; Να το δείχνω κάθε φορά που έχει Τσάμπιονς Λιγκ, για να πάψουν να με φωνάζουν χαντούμη και καντέμη.

Μετά τη διάγνωση του ψυχιάτρου και ποιητή Σωτήρη Παστάκα, καλό είναι να «σβήσετε» με την καλύτερη μακράν επιστολή-σύνθεση που δημοσιεύτηκε χθες στον αθλητικό Τύπο και συγκεκριμένα στον «Φίλαθλο» με τον τίτλο, που θα μπορούσε να ήταν και τίτλος ταινίας, «Οι υπαίτιοι του ναυαγίου».

«Σας αποστέλλω τα χαρακτηριστικά του προχθεσινού Ολυμπιακού και τους βασικούς υπαιτίους του νέου ναυαγίου.
Κόκαλο (έμεινε)
Ομηρος (της Βαλένθια)
Καφενείο
Κακοστημένος
Aναρχος
Λίγος
Hττοπαθής
Στημένο λάθος

Σίχαμα (σε τακτική)
Ουαντού
Λιγόψυχος
Ιχνος από μπαλάκια
Νινί (σε ποδοσφαιρικό μέγεθος)
Τυχάρπαστοι (κάποιοι νέοι παίκτες)»

Δεν βρίσκω λόγια να εκφράσω τον θαυμασμό μου, φίλε αναγνώστη. Αν είναι να έχουν τέτοια έμπνευση οι φίλαθλοι ύστερα από κάθε ήττα ομάδας μας στο Τσάμπιονς Λιγκ, ε, τότε αξίζει να χάνουμε κάθε φορά. Ετσι κι αλλιώς ποδόσφαιρο λίγο δύσκολο να φτιάξουμε. Ας το χαλαλίσουμε για την τέχνη. Γιατί αυτό που διαβάσατε ήταν τέχνη.

Και σαν να μη μας έφταναν όλα αυτά, πλάκωσε και ο Σέλουκ. Ο μάνατζερ, ο πρόεδρος, ο πολυπράγμων, με συνέντευξη στον «Φίλαθλο». Αν σας πω ότι ασχολήθηκε με τις φετινές μεταγραφές του Ολυμπιακού θα με πιστέψετε; Οχι; Διαβάστε τότε:

«Η ποιότητά τους δεν κάνει για τον Ολυμπιακό. Δεν έχει σημασία αν κερδίζει η ομάδα. Τον εκτιμώ τον Ολυμπιακό κι ας μη μου μιλάνε από τη διοίκηση. Θέλει όμως νέους παίκτες που να μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Και χωρίς τους Ντομί, Ζεβλάκοφ, Ουαντού, θα έπαιρνε το πρωτάθλημα. Στο Τσάμπιονς Λιγκ όμως; BIG καταστρόφα...».

Τι δεν καταλάβατε να σας εξηγήσω; Τα πράματα είναι πολύ απλά. Οποιος δεν ψωνίζει από τον μπαρμπα-Σέλουκ παίκτες, τότε στο Τσάμπιονς Λιγκ Big καταστρόφα. Οποιος ψωνίζει από αυτόν Τουρέ, Μπαμπαγκίντα και Μάριο Νε είναι little καταστρόφα. Αλλά έχει και συνέχεια, σιγά μην τελείωνε με αυτά τα λίγα:

«Δεν θέλω να πω άσχημα λόγια για τον Ζεβλάκοφ, αλλά είναι 30 χρόνων. Ο Ολυμπιακός ήθελε νέους. Πήρε τέσσερις αμυντικούς και δέχτηκε τέσσερα γκολ. Ισως αν έπαιρνε έξι να δεχόταν… έξι. Ποιοι ευθύνονται; Αν τους επέλεξε ο Σόλιντ, θα πρέπει να απολογηθεί τώρα. Ο προπονητής οφείλει να είναι προπονητής, όχι μάνατζερ. Εγώ στη Μέταλουργκ είχα πει στον τεχνικό μας ότι αν μάθω πως πρότεινε παίκτη, θα φύγει. Κόουτς είσαι, όχι ατζέντης».

Και πού να ήθελε να πει άσχημα λόγια για τον Ζεβλάκοφ. Εγώ αρχίζω, πάντως, να πιστεύω ότι στο ματς της Τρίτης έκανε του Πολωνού βουντού. Είδατε όμως συνδυασμό; Τέσσερις παίκτες, τέσσερα γκολ. Μετά την αποκαλυπτική παρατήρηση-δήλωση του Σέλουκ, να δείτε που κάποιοι θα πουν ότι ο Ολυμπιακός είχε άγιο που δεν έκανε πέμπτη μεταγραφή, έστω κι αν αυτός ήταν ο άνω των 30, υπερήλικας, Ζε Ρομπέρτο.

Θεέ μου, άρχισα κι εγώ να τρελαίνομαι. Φωνάξτε μου επειγόντως τον Σωτήρη Παστάκα.