«Αγγελόπουλε, θεέ, πάρε την ΠΑΕ» (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Είχα ετοιμάσει ένα κείμενο για την ΑΕΚ μετά το ματς που έδωσε στο «Σαν Σίρο». Το κρατάω για αύριο. Χθες πήρα 322 e-mail (!) στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (Karpetshow@yahoo.gr) με θέμα τον Ολυμπιακό, το μπάτζετ, τον Σόλιντ και τον Κόκκαλη. Επειδή δεν μπορώ να απαντήσω σε όλα, είμαι υποχρεωμένος να γράψω ένα δεύτερο σημείωμα με αφορμή την ήττα του Ολυμπιακού από τη Βαλένθια και τον θόρυβο που αυτή προκάλεσε. Το ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν: τους ζητώ να ηρεμήσουν λίγο και να σκεφτούν.

Μετά τον αγώνα με τη Βαλένθια διακρίνω ότι για πρώτη φορά μια μερίδα του κόσμου του Ολυμπιακού ξεσπά κατά των διοικητικών επιλογών, κατονομάζοντας ως υπεύθυνο τον Κόκκαλη. Οι επικριτές μιλούν για έλλειψη οράματος, για παντελόνιασμα των κερδών, για μεταγραφές που δεν γίνονται και για μπάτζετ, που είναι και της μόδας. Το κάνουν παραδόξως τη μοναδική ίσως χρονιά που ο Κόκκαλης σεβάστηκε τις μεταγραφικές υποδείξεις του προπονητή και δεν έκανε του κεφαλιού του. Ολες αυτές οι επιθέσεις κλείνουν με την υπενθύμιση ότι ο Αγγελόπουλος έδωσε στον Μασιγιάουσκας 2,5 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο και δεν τσιγκουνεύτηκε τίποτα για να ξανακάνει στο μπάσκετ τον Ολυμπιακό μεγάλο. Είμαστε ένα βήμα από το να ξεκινήσουν στο Καραϊσκάκη να φωνάζουν «Αγγελόπουλε, Θεέ, πάρε την ΠΑΕ»...

Τιμωρία

Θα 'λεγα ότι για τον πρόεδρο του Ολυμπιακού αυτή η εξέλιξη είναι μία δίκαιη τιμωρία. Πριν από δύο χρόνια είχε έναν προπονητή, ο οποίος του έφερε 10 εκατομμύρια ευρώ από τη συμμετοχή της ομάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αντί να τον προστατεύσει παίρνοντάς του έναν τεχνικό διευθυντή με γνώση των αγορών, έναν άνθρωπο που θα τον απέτρεπε να αγοράζει τον Ρέζιτς ή να ζητάει τον Μπασά π.χ., τον έδιωξε για να κάνει μια λαϊκίστικη πολιτική με επικίνδυνη συνέχεια. Αυτό που δεν κατάλαβε ο Κόκκαλης ήταν ότι μετά τον προπονητή, ορισμένοι από αυτούς που έβριζαν άδικα εκείνον θα τα έβαζαν κάποια στιγμή μαζί του.

Πορεία

Μόνο που το θέμα δεν είναι η τιμωρία ή η δικαίωση του Κόκκαλη, αλλά η πορεία του Ολυμπιακού στο μέλλον του. Αυτό που διαφοροποίησε τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα είναι η διοικητική του σταθερότητα και η ενότητά του. Οποιος, ελαφρά τη καρδία και λόγω της πίκρας της ήττας από τη Βαλένθια, ζητάει τη φυγή του Κόκκαλη, θα πρέπει να δει τι συμβαίνει γύρω: αν ζηλεύει τις διοικητικές αναστατώσεις που προκαλούνται σε άλλες ομάδες από συνθήματα του στυλ «Παύλο, Θεέ, πάρε την ΠΑΕ», καλώς το κάνει. Αν θέλει να δει συλλαλητήρια για να 'ρθουν οι Αγγελοπουλαίοι, σαν αυτά που γίνονται στη Σαλονίκη, μαζί του. Αν θέλει να δει τον Ολυμπιακό να γίνεται όπως οι άλλοι – εγώ δεν έχω καμία αντίρρηση. Απλώς επισημαίνω ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν θα κάνει καλό στον σύλλογο.

Πανικός

Η κριτική στην Ελλάδα δεν έχει καμία διαφορά από την αποθέωση: γίνεται συνήθως για λάθος λόγους. Τον Κόκκαλη τον έχουν αποθεώσει γιατί πέτυχε το προφανές και τον βρίζουν γιατί δεν έκανε το αδύνατο: και στη μία και στην άλλη περίπτωση η αντιμετώπιση του προέδρου του Ολυμπιακού γίνεται με τέτοια συναισθηματική φόρτιση, που είναι λάθος. Η λανθασμένη αποθέωση (αλλιώς, λέγεται και γλείψιμο) δημιουργεί αλαζονεία, η λανθασμένη κριτική δημιουργεί απλώς σύγχυση και η σύγχυση φέρνει πανικό. Αν όλοι αρχίσουν να βρίζουν τον Κόκκαλη, του χρόνου ο Ολυμπιακός θα έχει μια χειρότερη ομάδα – να είστε βέβαιοι. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για κάποιον που μέσα στον πανικό του έφερε δύο φορές τον Αλέφαντο!

Προσοχή!

Ο Κόκκαλης φέτος δεν έκανε του κεφαλιού του. Αν έκανε του κεφαλιού του, θα έπαιρνε τον Ζε Ρομπέρτο, τον Σαλπιγγίδη, έναν μουντιαλικό στόπερ που θα ήταν 32-33 χρόνων και ίσως τον Λαγό, τον Τοροσίδη και τον Αβραάμ Παπαδόπουλο. Ο Βραζιλιάνος θα του έβγαινε κουτσός – όπως και είναι, γι' αυτό και δεν βρήκε ομάδα. Ο «Σάλπι» θα έπαιρνε τη θέση του Καστίγιο που θα γκρίνιαζε, ο Σόλιντ δεν θα χρησιμοποιούσε τους Ελληνες γιατί δεν τους ζήτησε, όπως κάνει με τον Καψή ή τον Παππά. Ο Ολυμπιακός δεν θα κέρδιζε τη Βαλένθια και το γήπεδο θα έβριζε τον Λούβαρη, όπως πέρυσι, πρόπερσι κ.λπ. Αντί για όλα αυτά, ο Κόκκαλης προτίμησε να ακούσει τον προπονητή του: πλήρωσε λιγότερα και κατά τη γνώμη μου έφτιαξε και μία καλύτερη ομάδα από αυτή που θα έφτιαχνε μόνος του – η συνέχεια, πιστεύω, θα το δείξει. Αν η διαχείριση του ματς με τη Βαλένθια ήταν κακή, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν φταίει: κανονικά πρέπει να φωνάξει τον προπονητή και να του επιστήσει την προσοχή.

Λάθος

Όποιος βρίζει τον Κόκκαλη κάνει το ίδιο λάθος με όσους τον γλείφουν. Ούτε το ένα ούτε το άλλο βοηθά: βοηθά μόνο να θυμίζεις στον Κόκκαλη ότι πρέπει να οργανώσει τον σύλλογο καλύτερα. Είναι θεμιτό ο κόσμος που πληρώνει ακριβά διαρκείας να έχει απαίτηση να δει καλύτερους παίκτες: άλλο όμως είναι αυτή η απαίτηση κι άλλο ο λαϊκισμός του «βάλε λεφτά ή σήκω φύγε». Και αν δεν φύγει, τι θα γίνει; Θα γίνει εμφύλιος στο όνομα μιας αβεβαιότητας που λέγεται «διάκριση στην Ευρώπη»; Οι ομάδες δεν διακρίνονται αλλάζοντας προέδρους, αλλά αποκτώντας ανθρώπους με ιδέες και όραμα. Αυτά πρέπει κάποιος να απαιτεί από τον Κόκκαλη: όχι μεταγραφές αεροδρομίου για τα διαρκείας και κινήσεις εντυπωσιασμού. Από τέτοια ο κόσμος θα έπρεπε να είναι χορτασμένος.

Γλείψιμο

Ο Κόκκαλης αγαπάει αποδεδειγμένα τον Ολυμπιακό. Οι διοικητικές αδυναμίες που ο σύλλογος παρουσιάζει (και που πληρώνει στην Ευρώπη, γιατί είναι δομημένος για να κερδίζει το ελληνικό πρωτάθλημα) οφείλονται κατά βάση στο γλείψιμο: ο Ολυμπιακός θα πρέπει να στελεχωθεί με ανθρώπους που έχουν τη δύναμη να πουν: «Πρόεδρε, έκανες λάθος». Και που πιστεύουν ότι για να γίνουν κάποια πράγματα καλύτερα, χρειάζεται πολλή δουλειά. Το να διαλυθούν όλα είναι πανεύκολο.