Ανάγκη πειστικών αποδείξεων (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Δεν γράφω τίποτα για τον Παναθηναϊκό μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Η κρίση που περνά ο ΠΑΟ δεν είναι αγωνιστική, αλλά πολύ πιο βαθιά. Ως εκ τούτου, πριν τοποθετηθεί κάποιος, καλά είναι να σκεφτεί το πρόβλημα. Ο Μπάκε πάντως δεν μπορεί να φταίει για όλα, για τον απλούστατο λόγο ότι στη χειρότερη δεν έδωσε τίποτα στην ομάδα: χωρίς να δίνεις, δεν μπορείς να κάνεις κακό. Πιο ενδιαφέρουσα για την ώρα είναι η περίπτωση του Σέρα Φερέρ, ο οποίος θέλει να δώσει πολλά. Ισως πιο πολλά απ' όσα η ΑΕΚ έχει ανάγκη.

Το ματς της ΑΕΚ με τον Ηρακλή είναι το πιο ενδιαφέρον της τέταρτης αγωνιστικής. Η ΑΕΚ δημιούργησε πέντε-έξι μεγάλες ευκαιρίες στο «Σαν Σίρο». Να είστε βέβαιοι ότι η ΑΕΚ του Φερέρ θα δημιουργεί πέντε-έξι μεγάλες ευκαιρίες σε κάθε ματς. Τη μέρα που αυτές θα αξιοποιούνται, η ΑΕΚ θα μοιάζει μια υπέροχη ομάδα. Οταν αυτές δεν θα αξιοποιούνται, η ΑΕΚ απλώς δεν θα κερδίζει. Με όποιον αντίπαλο κι αν παίζει. Είτε αυτός είναι η Μίλαν είτε ο ΟΦΗ και ο Ατρόμητος.

Απάντηση

Μπορεί μια ομάδα να κερδίζει χωρίς να κάνει πολλές ευκαιρίες; Η απάντηση είναι η τελευταία ΑΕΚ του Σάντος. Μπορώ να βρω πρόχειρα επτά–οκτώ ματς τα οποία η ΑΕΚ κέρδισε εκμεταλλευόμενη το 75% των ευκαιριών της, ας πούμε τις δύο από τις τρεις. Αυτό ωστόσο που έχει σημασία είναι ότι τα λίγα από τα ματς που η ΑΕΚ του Σάντος έχασε, δεν τα κέρδισε για δύο λόγους: είτε επειδή δεν μπόρεσε να κάνει ευκαιρίες απέναντι σε οργανωμένες άμυνες που την περίμεναν από τη στιγμή που μπήκε πίσω στο σκορ (μιλάω για τα περσινά ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, τον ΠΑΟ στον β' γύρο, αλλά και για το ματς-σοκ με τον Ηρακλή) είτε διότι δεν κατάφερε να σκοράρει, μολονότι ευκαιρίες δημιούργησε πολλές! Θυμηθείτε το ματς με τον Ιωνικό (το οποίο στοίχισε ένα πρωτάθλημα πρόπερσι), το περσινό ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, τους αγώνες με τον Ατρόμητο και το Αιγάλεω πέρυσι, όταν η ΑΕΚ υποχρεώθηκε σε ισοπαλίες, έχοντας χάσει αυτά που δεν χάνονται σε τέσσερις–πέντε περιπτώσεις.

Ενδείξεις

Η φετινή ομάδα δεν έχει αντιμετωπίσει ακόμα το πρώτο πρόβλημα: δεν έχουμε δει πώς θα αντιδράσει αν μείνει πίσω στο σκορ κι ο αντίπαλος την περιμένει. Το ματς με τη Χαρτς είχε χαρακτήρα κατάθεσης ψυχής και οι Σκωτσέζοι έπαιζαν με δέκα παίκτες. Ο αγώνας με τη Μίλαν δεν αποτελεί ένδειξη. Σε ό,τι αφορά όμως τη λύση του δεύτερου προβλήματος, ήδη έπειτα από τρία ματς στο πρωτάθλημα διαπιστώνει κανείς ότι αυτό όχι απλώς δεν λύθηκε, αλλά τείνει να εξελιχθεί σε μαρτύριο. Για να το πω απλά (και λίγο παραδοξολογώντας), η ΑΕΚ διάλεξε να κάνει την παθογένειά της τρόπο παιχνιδιού! Αντί να λύσει το πρόβλημα, κατά κάποιο τρόπο το υιοθέτησε!

Χαμηλά

Πέρυσι έγινε μεγάλη συζήτηση για τον τρόπο παιχνιδιού του Σάντος. Δεν απαντήθηκε όμως το γιατί ο Πορτογάλος έπαιζε έτσι. Οποιος νομίζει ότι ο Σάντος δεν μπορούσε να βάλει τον Λυμπερόπουλο πίσω από τον Καπετάνο ή να πει στα δύο μπακ να κατεβαίνουν, είναι κουτός: σιγά το δύσκολο. Ο Σάντος ξεκινούσε από την εκτίμηση ότι οι επιθετικοί που έχει η ΑΕΚ δεν είναι σκόρερ: αν αθροίσεις τα γκολ που έχουν πετύχει σε μια χρονιά, δεν θα τα βρεις ούτε σαράντα! Εκρινε λοιπόν ότι αντί να φτιάξει μια ομάδα που να τους υποστηρίζει, είναι προτιμότερο να φτιάξει μια ομάδα που να περιμένει τον αντίπαλο πρεσάροντας χαμηλά. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΑΕΚ σκόραρε στα τελευταία λεπτά: έκανε οικονομία ενέργειας στη διάρκεια του αγώνα και επειδή ήταν συνήθως πιο καλά προπονημένη από τον αντίπαλο, στα τελευταία λεπτά τον «χτυπούσε»! Αν δεχόταν πρώτη γκολ και μάλιστα νωρίς (από τον Ηρακλή, για παράδειγμα, ή από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη), δύσκολα αντιδρούσε: δεν είχε ένα τέτοιο σχέδιο.

Στρατηγική

Στρατηγική στο παιχνίδι της όμως είχε. Και μάλιστα με αυτή τη στρατηγική συμφωνούσε και το σύνολο των βασικών παικτών: η ΑΕΚ ήταν μια γροθιά. Τώρα ο Φερέρ προσπαθεί να αλλάξει το παιχνίδι της και τον αγωνιστικό προσανατολισμό της. Η δική μου απορία είναι πόσο συμφωνούν με αυτή την απόφασή του οι παίκτες, που πέρυσι έκαναν ένα θαύμα βγάζοντας την ομάδα δεύτερη.

Ευκαιρίες

Η ΑΕΚ χάνει ευκαιρίες: αν κρίνω από τα γκολ που έχουν στα πόδια τους οι επιθετικοί της, το βρίσκω τελείως λογικό. Το παράξενο θα ήταν να μεταμορφώνονταν σε τοπ σκόρερ ο Καπετάνος, ο Ντελίμπασιτς και ο «Λύμπε», επειδή παίζουν περισσότερο. Για να σκοράρουν οι παίκτες αυτοί, πρέπει να φτάνουν στην μπάλα γεμάτοι ενέργεια και όχι με τη γλώσσα στο χορτάρι από το τρέξιμο.

Οραμα

Ο Φερέρ έχει όραμα. Δεν ξέρω αν οι παίκτες το σέβονται –το ματς με τον Ηρακλή θα μας δώσει μια καλή απάντηση. Η ΑΕΚ δεν έχει απλώς ανάγκη από νίκες αλλά από πειστικές αποδείξεις ότι όλοι συμφωνούν με το «θέλω» του προπονητή. Διαφορετικά, η ΑΕΚ ή θα αλλάξει προπονητή ή παίκτες.

ΥΓ.: Χρωστάω μια απάντηση στον Μιχάλη. Χαρακτηρισμούς όπως «μυρωδιάς» δεν χρησιμοποιώ στα κείμενά μου ούτε τους συμπεριλαμβάνω στο λεξιλόγιό μου. Επίσης, ποτέ δεν ζήτησα το κεφάλι κανενός, πόσω μάλλον του συμπαθέστατου Σόλιντ. Αν υπάρχει ένα κείμενό μου που να γράφει «απολύστε τον», ευχαρίστως να μου το φέρετε να το φάω. Επί της ουσίας, ομολογώ ότι προβληματίστηκα. Ανοιξα το ερμηνευτικό λεξικό του Δήμου στο λήμμα «λαϊκισμός» και διάβασα τα εξής: «Λαϊκισμός στα ΜΜΕ: η προβολή απόψεων που το κοινό επιθυμεί. Ο συντάκτης των εντύπων αυτών δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά: υπέρτατη αρχή δεν είναι η αλήθεια (ή έστω η ειλικρίνεια και εντιμότητα) της άποψης, αλλά οι επιθυμίες του αναγνώστη». Ως εκ τούτου και επειδή εγώ είμαι λαϊκιστής, στην επόμενη ήττα που θα πονέσει ας βάλουμε πρωτοσέλιδο «Πάρτε παικταράδες ολκής...».
Psycho (Ψυχώ) 4

Μετά τα αποτελέσματα του ευρωπαϊκού τριημέρου, επιστρέφει με όλη τη λαμπρότητά του το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκας. Επειδή ο Σωκράτης Κόκκαλης και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν μπορούσαν να διευθύνουν οι ίδιοι ως διαιτητές τα παιχνίδια των ομάδων τους, ο «Φτου» (νέο ψευδώνυμο) όρισε τους αντ' αυτού ή αντά Φτού!

• Κουκουλάκης (Αρης–Ιωνικός). Λίγο έδρα. Χωρίς ακρότητες. Μην περιμένετε βούλες φραμπαλά και τέτοια πράγματα: απλώς, λίγο παραπάνω προσοχή στον γηπεδούχο, όπως συνήθως κάνουν τα παιδιά των παλιών διαιτητών.
• Σταυρίδης (ΠΑΟΚ-Εργοτέλης). Πρώτο ταξίδι έλαχε ναύλος για την Τούμπα. Εντάξει, κύριε Εργοτέλη, σας αβαντάραμε στην Ξάνθη. Μην έχετε όμως και απαίτηση για σπόρια κι εδώ. Ειδικά οι επόπτες βλέπω να μπαίνουν για να πανηγυρίσουν το γκολ του Μίετσελ! Πρέπει να πάει άνετα κι ο Μάκης, ο γιος του Κατάπτυστου, στο γήπεδο να δει το ματς...
• Πολατιάν (Κέρκυρα–Ατρόμητος). Πρόκειται για διαιτητή από αυτούς που ο Σπύρος αποκαλεί «πυρηνικό όπλο». Αλλά η ατραξιόν είναι ο επόπτης Φίτσας (Παναθηναϊκός από κούνια...), που μπορεί να κάνει τον Σπύρο να θυμηθεί τον μακαρίτη τον Δέδε...
• Παμπορίδης (Λάρισα–Αιγάλεω). Κανονικά ο Πηλαδάκης δεν θα πρεπε να έχει παράπονο, κυρίως επειδή παρατηρητής είναι ο Μπίκας, η έκθεση του οποίου θα έχει ενδιαφέρον. Ο πρώτος επόπτης, ο κομμένος από το Μουντιάλ Μαυρόπουλος, ο αποκαλούμενος και «ωραίος», μπορεί να είναι λίγο πρόβλημα, ειδικά αν βρίσκεται σε συναισθηματική ταραχή μετά τον χωρισμό του με τον Βασσάρα.
• Τσαχειλίδης (Απόλλων Καλαμαριάς–Ξάνθη). Ανακοινώσεις της Ξάνθης δεν προβλέπονται. Ο Δαμήλος βυθίζεται, αλλά μπορεί και να μη χάσει. Ντεμπούτο στο λειτούργημα του παρατηρητή για τον Μάκη Ευθυμιάδη. Τα βρήκαν με τον Φιλιππίδη ή ακόμα;
• Κασναφέρης (ΟΦΗ-Ολυμπιακός). Γιώργο, μην εκτίθεσαι. Μην ξεχνάς ότι εσύ είσαι ο Αρχιδιαιτητής...
• Φινοκαλιώτης (Πανιώνιος–ΠΑΟ). Τα ίδια επιθυμώ και δι' υμάς...
• Καρατζάς (ΑΕΚ–Ηρακλής). Κι εσύ λάμπεις, Μπάμπη μου. Αλλά λίγο διακριτικά σε παρακαλώ, διότι ο Ηρακλής σε λίγο θα είναι η μόνη ομάδα που θα παίζει στην Ευρώπη...