Το «ανοιχτήρι» που λέγεται Κωνσταντίνου (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ας πούμε μια απλή αλήθεια: η διαφορά ανάμεσα στα στραβοπατήματα του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ και τις ασθενικές νίκες του Ολυμπιακού λέγεται Μιχάλης Κωνσταντίνου. Δύο χρόνια πριν, όταν στον Ολυμπιακό απέκτησαν τον Κύπριο, αμφιβάλλω αν είχαν καταλάβει ότι η παρουσία του θα μετέβαλε τόσο πολύ τους συσχετισμούς. Ο Ολυμπιακός, που είχε μόλις κερδίσει ένα πρωτάθλημα στο νήμα από τον ΠΑΟ και την ΑΕΚ, ξέφυγε με την απόκτηση του Κύπριου, διότι βρήκε τον παίκτη που του έλειπε στην επίθεση και που οι άλλοι δύο δεν τον έχουν. Ο Παναθηναϊκός τον είχε και τον χάρισε, η ΑΕΚ είναι πολύ δύσκολο να τον βρει.

Τι χρειάζεται για να κάνει μια ομάδα πρωταθλητισμό στην Ελλάδα; Καταρχάς, πρέπει να ανοίγει τις κλειστές άμυνες, αφού κατά κανόνα σχεδόν όλοι οι αντίπαλοι ταμπουρώνονται στο μισό γήπεδο, πρεσάρουν και περιμένουν. Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα που απέναντι σε αυτό το οργανωμένο ή ανοργάνωτο ταμπούρι έχει ένα «όπλο» να χρησιμοποιήσει: λέγεται Μιχάλης Κωνσταντίνου και είναι ο παίκτης δίπλα στον οποίο σκοράρουν όλοι. Χάρη στο γενναιόδωρο παιχνίδι του κατάφεραν να βγάλουν μεροκάματο πάρα πολλοί: ο Ολισαντέμπε, ο Λυμπερόπουλος, ο Παπαδόπουλος. Ακόμα και ο Ριβάλντο, ο Καστίγιο και ο Οκκάς σκόραραν κάθε φορά που αυτός σκίστηκε για πάρτη τους. Χθες, στο Ηράκλειο, όταν κυνήγησε τον νεαρό Σηφάκη και του έκλεψε με τακουνάκι την μπάλα, μου φάνηκε ότι πλέον επιδιώκει το απόλυτο θαύμα: να μεταμορφώσει σε σκόρερ ακόμα και τον Μπόρχα!

Λίγο αργότερα, στη Νέα Σμύρνη, ο Παναθηναϊκός διαπίστωνε ότι αποκλείεται να φταίει ο Μπάκε για όλα τα προβλήματά του. Η διάθεση του Ρομέρο, του Παπαδόπουλου και του Σαλπιγγίδη δεν έφτανε για να ανοίξει η άμυνα του Πανιωνίου (αν ο Φινοκαλιώτης δεν ήταν γενναιόδωρος, ο ΠΑΟ δεν θα περνούσε από τη Νέα Σμύρνη). Και από τους τρεις επιθετικούς έλειπε ο Μιχάλης, ο μόνος φορ από αυτούς που αγωνίζονται στην Ελλάδα που, όπως λέει και ο Σόλιντ, κάνει τη διαφορά.
Είπα Σόλιντ και κάτι θυμήθηκα. Στο ματς με τον ΟΦΗ ο Νορβηγός έκανε μια σειρά από παρεμβάσεις που βοήθησαν τον Ολυμπιακό να φτάσει στη νίκη (ακόμα και η έξοδος του Ριβάλντο και η αντικατάστασή του με έναν «φρέσκο» επιθετικό είχε μια λογική). Κάποιος εύκολα μπορεί να πει ότι αν ο Σόλιντ είχε κάνει ανάλογες παρεμβάσεις στο ματς με τη Βαλένθια, ο Ολυμπιακός δεν θα έχανε (ένας τέτοιος συλλογισμός, μολονότι βάσιμος, δεν είναι σωστός, κυρίως επειδή ενώ στην Κρήτη η διαχείριση έγινε για να καταστεί η ομάδα επιθετικότερη, με τους Ισπανούς χρειαζόταν οργάνωση στην άμυνα). Παρεμβάσεις για να κρατηθεί ή να «κλειδωθεί» ένα ματς δεν έχω δει ακόμα από τον Σόλιντ. Η συνέχεια του πρωταθλήματος (αλλά και του Τσάμπιονς Λιγκ) θα δείξει αν ξέρει να τις κάνει...