Κλείστε τα σύνορα (Sportday / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Ευτυχώς κρίνουμε, δυστυχώς... συγκρίνουμε. Και η σύγκριση δεν ευνοεί όσα βλέπουμε στην ελληνική Σούπερ Λίγκα. Εν μέσω «γαλαντόμων» σκανδάλων και ανείπωτου αγώνα κατά της διαφθοράς, όπως αυτόν που έχει εξυγιάνει πολλάκις το «φαντασμαγορικό» ποδόσφαιρό μας, εξακολουθούμε να βιώνουμε την ξεφτίλα όταν τολμούμε να χρησιμοποιήσουμε το διαβατήριό μας. Οταν με το καλό, ύστερα από υπερπροσπάθειες στη διάρκεια μιας τραγικής πορείας στο ελληνικό πρωτάθλημα, αποκτούμε το «εισιτήριο» για την Ευρώπη και ξεκινά η φαρσοκωμωδία. Οχι «κοντομάνικα», όχι η γνωστή τηλεοπτική σειρά «Παρά πέντε», που μετά το ματς με τη Βαλένθια έγινε «Παραλίγο πέντε», και τα γνωστά «αξιοπρεπώς» που κολλάνε σε κάθε ελληνική συμμετοχή σε Τσάμπιονς Λιγκ και ΟΥΕΦΑ.

Κλειστέ τα σύνορα στην ξεφτίλα! Να μη βγαίνουν ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη, διότι οι Ελληνες παράγοντες δεν βάζουν μυαλό και έχουν κάνει αυτοσκοπό τους αποκλειστικά και μόνο το κέρδος και την εκμετάλλευση του απλού φιλάθλου, του αγοραστικού κοινού και της πολιτείας, που εξακολουθεί να χρηματοδοτεί το «τίποτα», το «πουθενά» και το «ποτέ». Τίποτε δεν έχουν να παρουσιάσουν οι ελληνικές ομάδες, πουθενά δεν οδηγούν οι φρούδες ελπίδες διάκρισης, ποτέ δεν πρόκειται να διορθωθούμε. Εκτός κι αν λάβουμε σκληρά μέτρα, όχι σαν αυτά που ακολουθούμε για τη βία... Δικτατορικά, τελεία και παύλα. Κλείνουμε τα σύνορα και μπαίνουμε σε πρόγραμμα επανένταξης. Καταρχάς, προχωράμε σε απεξάρτηση από τους βιολογικά αρρωστημένους εγκεφάλους που κάθε τρεις και λίγο επινοούν «λίγκες» ίσα-ίσα για να αλλάξουν τη φωτεινή ταμπέλα στο «μαγαζί» χωρίς να έχουν προχωρήσει σε ολοκληρωτική ανακαίνιση, αν όχι σε αναδόμηση εκ βάθρων.
Τι λέμε τώρα όμως; Σαν να ζούμε στην Κούβα και ο γραφικός Φιντέλ Κάστρο αποφασίζει να αφαιρέσει το απόστημα που ταλαιπωρεί τον αθλητισμό για να κτίσει σε υγιείς βάσεις.

«Πολιτικό κόστος» λέγεται και τρομάζει σαν φάντασμα τους κατέχοντες εξουσία, φρενάροντας οποιαδήποτε επιθυμία τους να αποπέμψουν τους έχοντες το χρήμα, αλλά μη γνωρίζοντες πώς να το χρησιμοποιήσουν. Πραγματικά «φάντασμα» αυτό το «πολιτικό κόστος». Τίποτε περισσότερο. Ενάν εξορκισμό χρειάζεται και... εξαφανίστηκε.

Οχι, δεν είμαστε από αυτούς που επιβραβεύουν την πολιτική παρέμβαση. Εδώ όμως που έχουν φτάσει τα πράγματα και με τους κυβερνητικούς και μη να εξακολουθούν να εμπορεύονται την ελπίδα για κάτι καλύτερο, ας δράσουν επιτέλους αποτελεσματικά κι όχι με τσιρότα σε εγχειρήσεις ανοικτής καρδιάς.