Με το βλέμμα στο κινητό (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

«Ρε γαμώτο, μήπως του λείπει το "L";», ήταν η τελευταία σκέψη μου πριν πατήσω το «enter» στο search του google για να βρω στοιχεία για τον Franco Foda. Ηταν το tip που μου είχε έρθει από τη Γερμανία. «Στον Παναθηναϊκό πρότειναν τον Φράνκο Φόντα». Ετσι τον έλεγαν τελικά τον άνθρωπο. Ηταν προπονητής στη Στουρμ Γκρατς, πιθανότατα θα μείνει μια από τις δεκάδες προτάσεις που έγιναν στον Παναθηναϊκό, αλλά το ότι μπορούσα να τον πάρω στα σοβαρά δείχνει το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο Παναθηναϊκός. Για τον Παναθηναϊκό πλέον υπάρχουν δύο κατηγορίες προπονητών. Και η πρώτη κατηγορία έχει μόνο ένα μέλος. «Μόνο ο Μπάγεβιτς», είναι η απάντηση στο ερώτημα «ποιος προπονητής μπορεί να πάρει μια μεγάλη ομάδα στη μέση της σεζόν και να την αναμορφώσει;». Το γιατί δεν βγήκαν άλλοι προπονητές, σηκώνει κουβέντα. Επειδή οι ομάδες, πριν χωρίσουν από έναν προπονητή, τον φθείρουν. Επειδή οι παράγοντες περνούν τις επιτυχίες σαν δικές τους, επειδή... Τον Παναθηναϊκό όμως δεν τον ενδιαφέρει η ελληνική προπονητική ιστορία, αλλά να βρει προπονητή. Αν δεν είναι ο Μπάγεβιτς, μένει η δεύτερη κατηγορία των μεγάλων ονομάτων, τύπου Εκτορ Κούπερ.

Των μεγάλων ονομάτων που δεν βρίσκονται στο απόγειο της καριέρας τους, αλλά που το όνομά τους θα εξασφαλίσει πίστωση χρόνου στους οπαδούς. Εδώ το πρόβλημα είναι άλλο. Τα μεγάλα ονόματα είναι και πριμαντόνες. Ο,τι χειρότερο για να σε αγαπήσει η οικογένεια Βαρδινογιάννη...

Το μόνο που δεν αντέχει άλλο ο Παναθηναϊκός είναι ο «λαγός από καπέλο». Ενας Μπάκε. Ενας επιτυχημένος προπονητής από μικρή αγορά, με τεχνικές γνώσεις και αρκετή ταπεινότητα ώστε να μην κάνει πριμαντονιές. Σαν ιδέα είναι σωστή, αλλά μετά τον Μπάκε τα περιθώρια που θα δοθούν στον κλώνο του δεν θα είναι τα πέντε ματς που δόθηκαν στον Σουηδό, αλλά ένα ημίχρονο χωρίς τις καθυστερήσεις.
Υπάρχει και μια κατηγορία με την οποία δεν ασχολήθηκε κανείς. Ο παλαιός άσος της ομάδας, στον οποίο η αγάπη της κερκίδας θα δώσει περιθώρια. Πιθανόν δεν ασχολήθηκε, διότι εκτός από τον Σαραβάκο, που δεν σκέφτεται να ασχοληθεί με την προπονητική, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον.

Οπως και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, που εγκλωβισμένος στις επιλογές του κοιτάζει το καντράν του κινητού του για το περιπόθητο 063. Τα τρία πρώτα νούμερα των σερβικών κινητών.

Δεν μπορώ να πω ότι μέχρι στιγμής έχω παράπονο, αλλά ήταν η πρώτη φορά που το e-mail της εφημερίδας με έκανε ευτυχισμένο. Μέχρι χθες δεν είχα μετανιώσει που δημιούργησα την ηλεκτρονική διεύθυνση. Στη χειρότερη περίπτωση, τα mail ήταν κοινότυπα. «Τι θα έλεγε ο κόσμος, αν ο Σηφάκης είχε κάνει το ίδιο λάθος που έκανε με τον Ολυμπιακό σε ματς με τον Παναθηναϊκό...». Ξέρω και εγώ τι θα έλεγε; Οτι το έκανε για να κερδίσει ο Παναθηναϊκός, πράγμα που δύσκολα μπορεί να πει για τον Ολυμπιακό. Εκτός αν ο Σωκράτης Κόκκαλης έχει κατηγορηθεί για συνιδιοκτησία του Ολυμπιακού και του ΟΦΗ και δεν το έχω πάρει πρέφα. «Τι θα γράφατε αν, αντί για τον Παναθηναϊκό, τα δύο πέναλτι μετά το 80' είχαν δοθεί στον Ολυμπιακό;». Ξέρω και εγώ τι θα γράφαμε; Οτι η «παράγκα» υπάρχει, αλλά δύσκολα μπορεί να πει κάποιος ότι δουλεύει για τον Παναθηναϊκό. Εκτός αν στην κασέτα το «Γουρούνι» είχε πει «Ο Παναθηναϊκός και ο ΟΦΗ να κερδίζουν και όλοι οι άλλοι να πάνε να πηδηχτούν». Σαν συμπέρασμα, τα χειρότερα mail που έχω λάβει ήταν κοινότυπα. Σε σύγκριση όμως με τα SMS που έχω δει στις ραδιοφωνικές εκπομπές, το χειρότερο mail που πήρα σε σύνταξη ήταν Μπαμπινιώτης και σε ποιότητα σκέψης Μάργαρης.

Η πλειονότητα των mail ήταν ενδιαφέρουσα. Οχι τόσο σε ποδοσφαιρικά θέματα, που νομίζω ότι από την υπερβολική κάλυψη έχουν γίνει νιανιά, αλλά στα γενικά. Υπήρξε mail από αναγνώστη που κάνει συλλογή από στρατιωτάκια (δεν μπόρεσα να τον βοηθήσω. Μαζεύει Britain και έχω μερικές εκατοντάδες Hinchlife). Από λάτρεις των θεωριών συνωμοσίας (δεν σκαμπάζω. Πρέπει να είμαι ο μόνος άνθρωπος που πιστεύει ότι ο Οσβαλντ ήταν μόνος όταν σκότωσε τον Κένεντι και ποτέ ο βενζινάς που μου γεμίζει το ντεπόζιτο δεν μου φάνηκε ότι μοιάζει με τον Ελβις). Από το σύνολο των οπαδών του Ηρακλή -μου ήρθαν πάνω από 10 mail-, επειδή το Mega έπαιξε το ματς με τη Βίσλα σε βίντεο (έβαλα χέρι στον Μπόμπολα, πήρα τηλέφωνο τον Λαμπράκη, αλλά μου είπαν ότι είναι στο Μέγαρο. Εκανα ό,τι μπορούσα, αλλά δεν μπόρεσα να αλλάξω την ώρα μετάδοσης). Από «σουπερά», που με κατηγόρησε ότι μισώ τον Αρη και αβαντάρω τον ΠΑΟΚ (να μη σώσω να δω τον Ροναλντίνιο στο Χαριλάου, αν είναι αλήθεια) Τρία-τέσσερα mail που με κατηγορούσαν για δεξιά, φιλοϊσραηλινή θέση (απολύτως σωστό. Στην εφημερίδα έχουμε τον Χελάκη και τον Ελευθεράτο για να ανατρέψουν μαζί το σύστημα. Αν το ανατρέψω μετά εγώ, θα έρθει πάλι όπως ήταν και δεν θα έχουμε κάνει τίποτα). Ενα mail που διόρθωνε το μικρό όνομα της Paltrow σε Gwyneth, από Whitney που είχα γράψει (είχε δίκιο, αλλά δεν μου αρέσει να με διορθώνουν). Από αρκετούς ΠΑΟΚτσήδες στα όρια της τρέλας, που ρώταγαν αν η Γιάννα θα πάρει τον ΠΑΟΚ (φυσικά. Και μετά στις αποστολές οι παίκτες θα πηγαίνουν με ταγέρ). Ενα που ρώταγε τι απέγινε ο Κοτζαγκιαουρίδης (δεν απαντάω σε ερωτήσεις, τις απαντήσεις των οποίων τις ξέρουμε όλοι). Και από αναγνώστη που τελείωνε το mail με το υστερόγραφο «Χα να γκίζα βρε καύσα», που κάτι σημαίνει στα αρβανίτικα, τα οποία δυστυχώς δεν μιλάω. Ο,τι όμως και αν είναι, ελπίζω να μην είναι τόσο κακό που να βλάψει την υποψηφιότητα του Χελάκη. Επίσης, μια κοπέλα μου έστειλε ένα mail με subject «Κύριε Πανούτσο, σας αγαπώ». Οταν όμως διάβασα τη φράση «...σας είδα όταν περίμενα στο self service με τον φίλο μου», δεν βρήκα λόγο να συνεχίσω την ανάγνωση.

Τα πιο ενδιαφέροντα mail που έχω πάρει είναι από τον Alex Tallas. Υπογραμμένα με το monicker «An American friend», τα mail αναφέρονταν κυρίως στο οικονομικο-τεχνικό σκέλος των ομάδων. So far, so good. Και άλλοι έχουν αναφερθεί στα οικονομικά, έστω κι αν ελάχιστοι το έκαναν όπως ο Alex. Το ενδιαφέρον όμως στοιχείο αφορά στο πώς είναι δυνατόν κάποιος να γράφει στα αγγλικά, αλλά να διαβάζει ελληνικές αθλητικές εφημερίδες. Η απάντηση, απλή. Είναι ο γιος του Gregg Tallas, του σκηνοθέτη των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων που το 1954 σκηνοθέτησε το «Ξυπόλυτο Τάγμα». Ενα νεορεαλιστικό αριστούργημα με πρωταγωνιστές τα παιδιά του αναμορφωτήριου της Θεσσαλονίκης και θέμα τους σαλταδόρους. Και μόνο για το ότι με έκανε να θυμηθώ μια ταινία που είχα δει σε ηλικία έξι χρόνων και ακόμα μπορώ να ανακαλέσω σκηνές της, είμαι υπόχρεος.

Έγραψε ο Θέμης Συνάνογλου ότι όταν ο Οφορίκουε μετά το ματς πήγε να χαιρετίσει τους πρώην συμπαίκτες του στα αποδυτήρια, ο Σάββας Θεοδωρίδης του έβαλε χέρι. «Δρόμο. Δεν θέλω τίποτα», του έβαλε χέρι ο Σάββας. Και μετά εξήγησε «Δεν το έκανα επειδή μας έβαλε γκολ. Το έκανα για τον προκλητικό τρόπο που πανηγύριζε. Τον πήραμε από το πουθενά, ξοδεύτηκαν ένα σωρό λεφτά για τη μεταγραφή του τότε, έφαγε ψωμί από τον Ολυμπιακό και να σου βάζει γκολ και να πανηγυρίζει έτσι; Αρκετά με τις καλοσύνες». Επειδή ο Συνάνογλου ξέρει καλύτερο Θεοδωρίδη απ' όσο ο Αρμένης το μουλτεζίμ, θεωρώ το ρεπορτάζ «μπετόν». Πάμε λοιπόν σε ορισμένες υπενθυμίσεις για την καριέρα του Οφορίκουε στον Ολυμπιακό. Δεν τον είχε πάρει από το πουθενά. Τον είχε πάρει από την Καλαμάτα έπειτα από τρομερές εμφανίσεις στον αγώνα του Καραϊσκάκη εναντίον του Ολυμπιακού, όταν ο Πίπης είχε βάλει γκολ με βολέ που έσκισε τα δίχτυα. Ηταν ο παίκτης για τον οποίο ο Ολυμπιακός είχε πιστέψει ότι θα έβγαζε τα περισσότερα λεφτά από τη μεταπώλησή του. Εκείνη την εποχή η ρήτρα απελευθέρωσης του Οφορίκουε είχε ξεπεράσει τα πέντε δισεκατομμύρια δραχμές. Ο Ολυμπιακός έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται για την επαγγελματικότητα. Oταν ο Πίπης πεταγόταν στην Γκάνα, έκανε δύο εβδομάδες να γυρίσει. Αλλά και ο Πίπης έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται για τη συμπεριφορά του Ολυμπιακού. Για να υποχρεωθεί να λύσει το συμβόλαιό του μαζί με τον Πουρσανίδη, τον έτρεχαν πίσω από τις μπουλντόζες στου Ρέντη. Οσο για τον πανηγυρισμό του, το ότι σήκωσε το δάχτυλο στον ουρανό δεν μπορεί να παρεξηγηθεί, εκτός κι αν ο Σάββας θεωρεί τον πρόεδρο Θεό και ότι το δάχτυλο είχε ιδιαίτερα νοήματα.

Ενδιαφέρον είχε ο τρόπος που απολύθηκε ο μέχρι πρόσφατα γενικός διευθυντής του Αρη Νίλτον Λεάο. Επίσημα, απολύθηκε για διαφωνία στον τρόπο μανατζαρίσματος της ομάδας. Ανεπίσημα, τον «έφαγε» ο Νασιμέντο. Ο Λεάο τον είχε τρακάρει με άλλους Βραζιλιάνους του Αρη σε ξενυχτάδικο, τους «έδωσε» στον Ογιος, αλλά ο Νασιμέντο έχει απευθείας άκρες με τον Ασίς. Τον πήρε λοιπόν τηλέφωνο να του διαμαρτυρηθεί για τον federale που τους φόρτωσε και ο γενικός διευθυντής έγινε πρώην. Ενδιαφέρον είναι ότι ο Ασίς δεν θεώρησε ότι έχει την υποχρέωση ούτε να ενημερώσει τη διοίκηση του Αρη. Και ότι αν ήταν οι Βραζιλιάνοι να τρώγονται για ξενύχτια, ο Σέζαρ του Ολυμπιακού έπρεπε να είχε φύγει από την πρώτη εβδομάδα.