Σαν το μικρό φαντασματάκι τριγυρνάς….. (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Θέλω να ξεκινήσω με μια διόρθωση, παρ' όλο που εγώ απλώς αναδημοσίευσα ένα ρεπορτάζ και δεν έκανα τίποτα περισσότερο. Εξάλλου, αποφεύγω μετά βδελυγμίας ρήσεις όπως «η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα» και άλλα τέτοια γραφικά. Επάγγελμα είναι και ο καθένας πληρώνεται, αλλά και πληρώνει τις αμαρτίες του.
– n –
Αναδημοσίευσα όμως την είδηση και αυτό με καθιστά κι εμένα μερικώς υπεύθυνο ότι ο μεγαλομέτοχος του Πανιωνίου Κώστας Τσακίρης εισέβαλε μετά τη λήξη του παιχνιδιού με τον ΠΑΟ στον αγωνιστικό χώρο και επιτέθηκε φραστικά στον Φινοκαλιώτη. Το δεύτερο, λοιπόν, δεν συνέβη ποτέ!
– n –
Ωστόσο, για να πω κι εγώ κάτι, μετά τη σχετική διόρθωση, προσωπική μου επιθυμία είναι να εισβάλλει όποτε το κρίνει σκόπιμο και να τα ρίχνει στον Φινοκαλιώτη και στον κάθε Φινοκαλιώτη. Εμένα αυτό το πρωτάθλημα μου αρέσει, αυτό αγάπησα, αυτό θα 'θελα να βλέπω! Αμα γουστάρω κυριλίκια, βλέπω το εγγλέζικο στο SuperSport…
– n –
Παρατηρούσα το χθεσινό πρωτοσέλιδο της «Αθλητικής Ηχούς». Με μια λέξη, αριστουργηματικό! Αριστερά υπήρχε μια μαύρη ανθρώπινη φιγούρα, σαν σκιά, χωρίς χαρακτηριστικά, η οποία μάλιστα νόμιζα πως αν την ξύσεις, ίσως από κάτω αποκαλυφθεί το πρόσωπο του νέου προπονητή του ΠΑΟ. Το έκανα ομολογώ, αλλά δυστυχώς, ξύνοντας, βγήκα στη δεύτερη σελίδα! Δίπλα στη σκοτεινή φιγούρα υπήρχε ο τίτλος: «Ο εκλεκτός του Τζίγκερ. Ο ιδανικός προπονητής για το "τριφύλλι" με χαρακτηριστικά…».
– n –
Κι από κάτω διευκρίνιζε τα χαρακτηριστικά του κάθε προτεινομένου συνοδευόμενα από φωτογραφία του: «Το πάθος του Ντάουμ, τη φιλοσοφία του Κούπερ, την οργάνωση του Μπάγεβιτς, τη φιλοσοφία του Λάουντρουπ».
– n –
Κι απόρησα επειδή υπάρχουν μόνο τέσσερις αναφορές. Γι' αυτό αναλαμβάνω την πρωτοβουλία και συνεχίζω: «Το αετίσιο βλέμμα του Σουμ, τα καλά ελληνικά του Μαρκαριάν, την πίστη στα επουράνια αλλά και στα επίγεια του Αγγελου Αναστασιάδη, τον τρόπο πανηγυρισμού του Σκάζνι και, τέλος, την αγάπη και το πείσμα να μείνει στον σύλλογο μέχρι να ολοκληρώσει το έργο του, κάτι που χαρακτήριζε τον μεγάλο Αλμπέρτο Μαλεζάνι».
– n –
Τώρα θεωρώ ότι ο κατάλογος είναι πλήρης. Το πρωτοσέλιδο όμως αυτό με έκανε να φανταστώ τον νέο προπονητή του Παναθηναϊκού όπως τον βλέπετε στο σκίτσο. Κάτι σαν το φάντασμα της όπερας σε ποδοσφαιρική έκδοση. Νομίζω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσουν στην Παιανία να κυνηγούν φαντάσματα…
– n –
Το φοβερότερο όμως όλων το διάβασα στο χθεσινό «Φως». Ο γνωστός οπαδός του Εθνικού Λάκης Μερτίκας έστειλε επιστολή στην εφημερίδα περιγράφοντας όσα εορταστικά συνέβησαν στο παιχνίδι της ομάδας του την Κυριακή με τη Βέροια. Γράφει χαρακτηριστικά:
– n –
«Συγχαρητήρια, Φοίβο Μορίδη,
– n –
Είναι κάπως δύσκολο για μένα να αναφερθώ στην πληρέστερη εικόνα γεγονότων που έλαβαν χώρα πριν και μετά το πέρας του αγώνα Εθνικού-Βεροίας στη Ριζούπολη. Με πολύ κακή ψυχολογία, λόγω μιας απρόσμενης σε υψηλούς βαθμούς αδιαθεσίας μου, ανέβηκα στη Ριζούπολη να δω το παιχνίδι που φάνταζε αρκετά δύσκολο τουλάχιστον στα χαρτιά. Εκ παραλλήλου σκέφτηκα ότι πιθανότατα να αλλάξουν οι ρυθμοί μου βλέποντας τα happening που διαφήμιζαν οι άνθρωποι του Εθνικού με τον μετρ του είδους ΦΟΙΒΟ ΜΟΡΙΔΗ. Στην κυριολεξία, δεν μπορώ να μεταφέρω όλα όσα έλαβαν χώρα και όσοι φίλαθλοι δεν παρευρέθηκαν στο συγκεκριμένο παιχνίδι έχασαν».
– n –
Η περιγραφή συνεχίζεται και κλείνει με τη φράση: «Με σεβασμό Λάκης Μερτίκας». Ολα καλά μέχρις εδώ. Το μάτι μου όμως πέφτει στη διπλανή επιστολή, η οποία μάλιστα περιβάλλεται από μαύρο πλαίσιο! Και τι διαβάζω;
– n –
«Το πολύ 1.500 άτομα.
– n –
Ασε μας, ρε Μερτίκα, που θα μας πεις σε λίγο ότι ο Εθνικός έχει και τον πιο πολύ κόσμο μετά τις τρεις μεγάλες ομάδες της Αθήνας. Ολος ο κόσμος ξέρει ότι είστε 1.000-1.500 άτομα όλοι κι όλοι και οι υπόλοιποι που πάνε στο γήπεδο είναι Ολυμπιακοί κ.λπ. Και σε λίγα χρόνια νομοτελειακά θα είστε και λιγότεροι. Τι εννοώ; Ακόμα θυμάμαι τον τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος πριν από 6-7 χρόνια ανάμεσα σε Εθνικό-Προοδευτική, στον οποίο ο Εθνικός σώθηκε στο 93'. Ημουν στο γήπεδο μαζί με άλλους 5 Ολυμπιακούς (να πώς μαζεύεται ο κόσμος) και μου έχει μείνει ανεξίτηλη η εικόνα από 500 μαγκούρες να ανεμίζουν τη στιγμή του γκολ. Μη μας τρελαίνεις, λοιπόν. Εντάξει, δεν είστε 300, αλλά μόλις που φτάνετε τον τετραψήφιο. Θέλετε και Καραϊσκάκη, τρομάρα σας. Να εύχεστε να ερχόμαστε οι Ολυμπιακοί να βλέπουμε τον Ζιο, μήπως και γίνεται 2.000.
– n –
Με εκτίμηση Σεβδαλής Θεόφιλος».
– n –
Τέτοια άμεση απάντηση δεν έχω συναντήσει άλλη φορά σε εφημερίδα! Μιλάμε ότι ποτέ στα χρονικά δεν δόθηκε απάντηση σε επιστολή την ίδια μέρα από έναν άλλον αναγνώστη! Ποιος μέσα από την εφημερίδα «δίνει» τον Λάκη Μερτίκα στον Θεόφιλο Σεβδαλή; Αυτό κι αν είναι διαπλοκή, μεγαλύτερη μάλιστα και από αυτή της ΜΕΒΓΑΛ.
– n –
Οταν στοιχειώνουν το μυαλό μου φαντάσματα και διαπλοκές, ψάχνω για καταφύγιο τον αγνό, καθαρό και παιδαγωγικό λόγο του μεγάλου Κώστα Μπαρμπή. Αναρωτιέμαι τι λέει, άραγε, ο μεγάλος τιμονιέρης των απανταχού ΠΕΦΟτισμένων για την ήττα από τη Βαλένθια, τη μέτρια εμφάνιση στην Κρήτη, τα πέναλτι που σωρηδόν κερδίζουν οι Τριφυλλοφόροι. Ομολογώ ότι ενώ ο κόσμος χάνεται, ο Μπαρμπής με μπέρδεψε! Να τι αναφέρει η προτελευταία ανακοίνωση της ΠΕΦΟ, που δημοσιεύτηκε στον «Πρωταθλητή» την περασμένη Δευτέρα:
– n –
«Κύλησαν κιόλας, με αυτό το γνωστό πάθος του χρόνου για τις μεγάλες ταχύτητες (σ.σ, κουφάλα Σουμάχερ χρόνε!), είκοσι πέντε χρόνια, από τότε που θεμελιώθηκε, στην ελβετικής ορεινής ωραιότητας "Μπάλτα" του χωριού Κλεινός, περίπου δυόμισι δεκάδες χιλιόμετρα από τα μοναδικά σε παγκόσμια κλίμακα Μετέωρα, η εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Την οποία η ερυθρόλευκη αγάπη και ψυχή αφιέρωσε στον θρύλο του ελληνικού αθλητισμού: στην οιονεί ερυθρόλευκη θρησκεία που φέρει το όνομα της συγκλονιστικότερης επινόησης του κορυφαίου όλων των λαών και εποχών αρχαιοελληνικού πνεύματος: Των Ολυμπιακών Αγώνων…».
– n –
Μια στιγμή να πάρω μαντίλι να κλάψω…
– n –
«...Το έργο προχωρούσε, φυσικά, αργά, ανάλογα με τα ποσά που κατορθώναμε να συγκεντρώσουμε από το υστέρημα όσων αγαπήσαμε αυτό το δημιούργημα (κορωνίδα των προσφορών της ΠΕΦΟ στην "ερυθρόλευκη" οιονεί θρησκεία), το οποίο αντιμετώπισε, δυστυχώς, την ειρωνεία, τις λοιδορίες, ακόμα και την εχθρότητα κάποιων μικρόψυχων ντόπιων (και όχι μόνο) οπαδών άλλων αθλητικών παρατάξεων. Ηταν, όμως, στόχος ιερός που έπρεπε οπωσδήποτε να γνωρίσει την ολοκλήρωση. Και τη δικαίωση: αυτήν που μου χάρισε πέρυσι ο Βρετανός συνεργάτης της ανεξάρτητης τηλεόρασης της χώρας του (ΙTV), ο οποίος κάλυψε το θέμα του ωριαίας διάρκειας ντοκιμαντέρ (συνέντευξή μου και επίσκεψη), που προβλήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, στον Καναδά και την Αυστραλία. Αλλά και η ανάδειξή μου ως "επίτιμου δημότη" του Κλεινού».
– n –
Σταματάω εδώ. Από τη στιγμή που ο Μπαρμπής αναδείχτηκε επίτιμος δημότης του Κλεινού, ο Φινοκαλιώτης μπορεί να δίνει όσα πέναλτι θέλει...