Να μη μείνει ούτε ένα (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Το πρώτο το είδα πεσμένο το προπερασμένο βράδυ. Ενας σωρός από σίδερο και πλεξιγκλάς στην άκρη του πεζοδρομίου. Το δεύτερο το είδα χθες το πρωί. Ενας ομοιόμορφος σωρός, κατεδαφισμένος από τρεις εργάτες, έτοιμους να ανεβάσουν τα παλιοσίδερα σε ένα φορτηγό. Ελπίζω ότι δεν θα μείνει ούτε ένα. Από αυτά τα αίσχη που γεμίζουν τους δρόμους της Αθήνας και κατ' ευφημισμόν ονομάζονται «υπόστεγα λεωφορείων».

Ακούς τη λέξη «υπόστεγο λεωφορείου» και φαντάζεσαι γαλήνιες γριούλες να κάθονται στη στάση και να περιμένουν το όχημα προφυλαγμένες από τη βροχή. Βλέπεις τα υπόστεγα και γρήγορα καταλαβαίνεις την πραγματικότητα. Αλλόφρονες γριούλες καθισμένες να ρωτάνε: «Βλέπεις να έρχεται το 093, γιόκα μου;» ή να χοροπηδάνε από το μεταλλικό παγκάκι ανά πέντε δευτερόλεπτα για να τσεκάρουν μήπως το λεωφορείο τους έρχεται, αλλά δεν θα σταματήσει. Τα υπόστεγα των λεωφορείων είναι δείγμα σε ποιο επίπεδο μπορεί να φτάσει μια δημόσια υπηρεσία για να κονομήσει.

Τα υπόστεγα των λεωφορείων της Αθήνας αρχικά κατασκευάστηκαν σύμφωνα με την παγκόσμια λογική. Τέσσερις μεταλλικοί στύλοι κρατάνε ένα υπόστεγο και από κάτω υπάρχει ένας πάγκος για να κάθονται οι υποψήφιοι επιβάτες. Μεταλλάχθηκαν με δημαρχιακή λογική. Τέσσερις μεταλλικοί στύλοι κρατάνε ένα υπόστεγο, στο πλάι υπάρχουν δύο πλεξιγκλάς για διαφημίσεις και από κάτω από το υπόστεγο ένας πάγκος, στον οποίο χοροπηδάνε για να δουν αν έρχεται το λεωφορείο, το οποίο τους εμποδίζουν να δουν οι πλαϊνές διαφημίσεις.

Αφού διευκρινίσω σε κάθε δήμαρχο και υπεύθυνο ότι λεωφορείο είναι εκείνο το μεγάλο μπλε πράγμα που ποτέ δεν έχω μπει μέσα, αφού προσθέσω ότι δεν είναι προσωπικό μου πρόβλημα, μια και χρησιμοποιώ μηχανή, να ρωτήσω: «Ποιος ήταν ο γιγαντομαλάκας που το σκέφτηκε και ποιος ήταν ο πεινάλας που το προχώρησε;». Εχω φίλους –και είμαι περήφανος γι' αυτούς– που μαύριζαν με σπρέι τις διαφημίσεις. Το πρόβλημα, όμως, δεν λυνόταν. Με μαυρισμένες ή όχι τις διαφημίσεις, το λεωφορείο δεν φαινόταν. Είχα κάποτε σκεφτεί να δημοσιεύω τα ονόματα των εταιρειών που διαφημίζονται στις στάσεις, με την υποσημείωση «όσο λιγότερο αγοράζουμε από αυτούς τόσο το καλύτερο για την πόλη». Ας ελπίσω, όμως, ότι οι στάσεις του αίσχους αποτελούν παρελθόν και τα σίδερά τους θα σκουριάζουν στην Αμυγδαλέζα. Κοίτα όνομα που μου ήρθε στο μυαλό. Αμυγδαλέζα... Και ο Ντέμης το έχει ξεχάσει.

Επειδή ο Γιάννης Βαρδινογιάννης είναι σαν τον Τζορτζ Ουάσινγκτον, που είχε πρόβλημα να το πει το ψέμα, και δεν είναι σαν τον Σικελιανό, που πολλές φορές άλλα λέει κι άλλα ήθελε να πει, το «παράγοντες, δημοσιογράφοι και οργανωμένοι» δεν σημαίνει Γιαννακόπουλους, συγκεκριμένη εφημερίδα και ομάδα οργανωμένων. Σύμφωνα με βαθείς μελετητές του Τζίγκερ, αυτό που πιστεύει και αυτό που προσπάθησε να περάσει μέσα από τη συνέντευξη Τύπου είναι ότι τρεις ετερόκλητοι πόλοι συντονίστηκαν για να γίνει η ζημιά. «Δημοσιογράφους» δεν εννοεί τους οπαδικούς, που υποκινούν τους οπαδούς με πρωτοσέλιδα, αλλά όσους μετά το ματς της Πάτρας επικέντρωσαν στο «διόρθωσε την ομάδα, Γιάννη» –και όχι στο «αλήτες καταστρέφουν το ποδόσφαιρο». «Παράγοντες» έχει κεντράρει ορισμένους παλιούς εξωδιοικητικούς, που από χαρακτήρα είναι κοντά στους χούλιγκαν. Οσο γι' αυτούς που έκαναν τα επεισόδια στην Πάτρα, δεν τους χρεώνει σε συγκεκριμένες οργανώσεις, αλλά σε τμήματα συγκεκριμένων οργανώσεων, που αν δεν μπορούν να τους ελέγξουν, θα χρεωθούν τη ζημιά.
Το προηγούμενο ας χρεωθεί ως μια προσπάθεια ερμηνείας των λόγων του Τζίγκερ, που, όπως προανέφερα, δεν έχει το χάρισμα της ακριβούς έκφρασης. Είναι και ο λόγος για τον οποίο όταν θέλει να κάνει δηλώσεις, ζητάει από τους καμεραμέν να κλείσουν τα μηχανάκια και μετά αρχίζει να μιλάει.

Για το γήπεδο του Βοτανικού ο Τζίγκερ έχει απόλυτα δίκιο. Ολοι οι πιθανοί και απίθανοι του δήμου έχουν κάνει λεζάντα με το γήπεδο του Βοτανικού. Η θητεία του δημοτικού συμβουλίου τελειώνει σύντομα. Δήμαρχος είτε ο Κακλαμάνης είτε ο Σκανδαλίδης βγει, καινούργιος θα είναι και δεν θα έχει κάποια δέσμευση. Οπότε θα πρέπει το σημερινό διοικητικό συμβούλιο να υπογράψει τις αποφάσεις, διαφορετικά χαιρέτα μου τον πλάτανο...

Παρ' ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης στην παρουσίαση του βιβλίου του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου είχε δεσμευθεί ότι θα προχωρήσει στην κατασκευή του γηπέδου του Παναθηναϊκού. Και είχε προσθέσει ότι είναι ειρωνεία ότι το γήπεδο του Παναθηναϊκού θα κατασκευαστεί από Ολυμπιακό δήμαρχο. Η άλλη περίπτωση είναι, φυσικά, να μη βγει ο Κακλαμάνης, αλλά ο Σκανδαλίδης. Τότε το γήπεδο δεν θα έχει κατασκευαστεί από Ολυμπιακό, αλλά από γαύρο. Γνωρίζοντας τον Σκανδαλίδη, μπορώ να πω ότι μπροστά του ο Σάββας Θεοδωρίδης είναι η φωνή της μετριοπάθειας.

Είναι, πάντως, παράδοξο το ότι ο Δήμος Αθηναίων έχει να σταυρώσει Παναθηναϊκό δήμαρχο από την εποχή που ο Εθνικός Κήπος ήταν σε γλάστρα. Η Μπακογιάννη ήταν Ολυμπιακοπανιώνιος, ο Αβραμόπουλος Ολυμπιακός, ο Τρίτσης, αν θυμάμαι καλά, ΑΕΚτσής και, αν πάμε στην προϊστορία του δήμου, την εποχή που έβγαζε δήμαρχο το ΠΑΣΟΚ, ο Μπέης πρέπει να ήταν Παναθηναϊκός. Και λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό: «Χάθηκε να βγει δήμαρχος ο Κίμων Κουλούρης, να κάνει γήπεδο τη Στοά του Αττάλου και σουίτες την Ακρόπολη»; Πριν από ένα μήνα, όταν ήμουν στο δελτίο ειδήσεων του MEGA, βγαίνει ο Κουλούρης, με κοιτάζει διαπεραστικά και μου λέει: «Είσαι καλός, αλλά είσαι και γαύρος». Το έλεγε σαν το «γαύρος» να ήταν το καθοριστικό και το «καλός» υποσημείωση. Και μετά πρόσθεσε: «Ξέρεις από ποιον πήγε ο Σαλπιγγίδης στον Παναθηναϊκό;». Δεν ήξερα, αλλά επειδή ο Κουλούρης είναι πολιτικός δεν είχα δυσκολία να βρω την απάντηση. Ο Σαλπιγγίδης είχε βάλει τα τρία γκολ με το Αιγάλεω. Οπότε η απάντηση ήταν «από εμένα. Εγώ του είπα του Βαρδή να τον πάρει». Ετσι, λοιπόν, κι εγώ, που είμαι Ολυμπιακός, δεν το έγραψα την επόμενη μέρα, αλλά το γράφω σήμερα, που ο Σαλπιγγίδης έχει να σκοράρει από τότε. Κι αν ήμουν γαύρος, όχι μόνο θα το έγραφα τώρα, αλλά θα προσέθετα ότι μου είπε «αλλά η μεγάλη μου επιτυχία είναι ότι του είπα να πάρει τον Βύντρα». Οχι βουλευτής δεν θα έβγαινε ο Κίμων, αλλά ούτε σύμβουλος σε νομαρχιακό συμβούλιο.

Τώρα, λοιπόν, που πλησιάζει η ολοκλήρωση της συμφωνίας για το γήπεδο του Παναθηναϊκού, πρέπει να επαναλάβω κάτι. Οτι ο δανεισμός με εγγυήσεις του δήμου και υποχρέωση αποπληρωμής του δανείου από τον Παναθηναϊκό είναι επικίνδυνος έως και καταστροφικός. Εάν ο δανεισμός ήταν συμφέρων, θα το είχε κάνει ο ίδιος ο Βαρδινογιάννης, που ελπίζω ότι δεν έχει πρόβλημα δανειοληπτικής πίστης. Εάν δεν είναι συμφέρων, γιατί να τον αναλάβει ο δήμος; Το γράφω διευκρινίζοντας ότι ο Παναθηναϊκός και ο Βαρδινογιάννης δεν έχουν καμία ευθύνη. Εφόσον μπορούν να εξασφαλίσουν μια συμφέρουσα συμφωνία, καλά κάνουν. Ο δήμος έχει την ευθύνη και είναι υπόλογος στους δημότες του, που μοναδικό όπλο τους έχουν την ψήφο. Τώρα τι όπλο... Να το χέσω το όπλο των δημοτών, που όποιου ηθοποιού, τραγουδιστή και αθλητή θυμούνται το όνομα το σταυρώνουν για να διαχειριστεί τα χρήματά τους.

Τελικά η έκθεση του παρατηρητή της UEFA για το εντός έδρας της ΑΕΚ με τη Χαρτς είχε αρνητικά στοιχεία, αλλά όχι και τραγικά. Ο Ιταλός παρατηρητής Σέρτζιο ντι Τσέζαρε επικέντρωσε σε σημεία που είχε επισημάνει ότι πρέπει να διορθωθούν πριν από τον αγώνα, αλλά το βράδυ ήταν ακόμα ίδια. Για παράδειγμα, ο παρατηρητής όταν επιθεώρησε την αίθουσα του ντόπινγκ είπε στους παράγοντες της ΑΕΚ ότι πρέπει να υπάρχουν νερά, για να τα πίνουν οι παίκτες και να κάνουν εύκολα πιπί τους. Το βράδυ πριν από τον αγώνα τα νερά δεν υπήρχαν. Σε περισσότερο προσωπικά παράπονα, ο παρατηρητής διαμαρτυρήθηκε για τη θέση που είχαν κρατήσει για τον ίδιο και τους συνοδούς του, αλλά το θέμα γρήγορα διευθετήθηκε –ο Ιταλός είναι γνωστό στην UEFA ότι είναι υπερευαίσθητος όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο του συμπεριφέρονται. Για μια φήμη που κυκλοφόρησε ότι έβαλαν τον Ντε Τσέζαρε σε β' διαλογής ξενοδοχείο, ο ντε Τσέζαρε έμεινε στο «King George» και αν έχει παράπονο, ο Θεός να πέσει να μας πλακώσει. Τέλος πάντων, οι παρατηρήσεις ήταν για πταίσματα, η ΑΕΚ απλώς πρέπει να είναι προσεκτική στα ματς των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ και, το κυριότερο, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν λόγους παραίτησης του Γιώργου Ρόκκα από τη διοίκηση της «Ενωσης». Ο οποίος ακόμα και σε φίλους του αρνείται να πει κάτι περισσότερο από το ότι παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους.

Λατρεύω την ενασχόληση των ανθρώπων με μικρές λεπτομέρειες. Είναι το εγγλέζικο κομμάτι του χαρακτήρα μου και όποιος έχει το ίδιο χούι, γίνομαι σκλάβος του. Μιλώντας, λοιπόν, με ένα από τα σιτεμένα χρυσά αγόρια της ΑΕΚ, μου έλεγε ότι το Σέρα Φερέρ είναι λάθος. Είναι σαν να λες Αρβελέρ-Γλύκατζη και να νομίζεις ότι το πρώτο είναι το μικρό της όνομα, αντί για το Ελένη. Το Λορένσο, λοιπόν, είναι το πρώτο όνομα του ανθρώπου. Το Σέρα το γένος της μητέρας. Το Φερέρ το επίθετο από τον πατέρα. Οσο για το «Δον», είναι honorific title, που κερδίζεται από τον σεβασμό των περιοίκων σου. Δεν λες «το όνομά μου είναι Δον Λορένσο», εκτός αν είσαι ευγενής ή νούμερο. Αν όμως οι γύρω σου σε σέβονται, όπως για παράδειγμα τον Μάρλον Μπράντο στον «Νονό», σε αποκαλούν «Δον», κατά το «Δον Κορλεόνε».