Αφαιρούμε τους τελευταίους κόκκους αλατιού από το άνοστο πρωτάθλημα (Sportday / Β.Σαμπράκος)

«Προκαλεί ο Φερέρ», διαβάσαμε και ακούσαμε αυτή την εβδομάδα, επειδή ο Ισπανός... τόλμησε να δηλώσει ότι κατεβάζει την ομάδα του στο σημερινό ντέρμπι με στόχο τη νίκη. Μας προκάλεσε εντύπωση που ο προπονητής της ΑΕΚ έθεσε ως στόχο το «διπλό». Για να μη μας προκαλέσει εντύπωση θα έπρεπε είτε να δηλώσει «πάμε και βλέπουμε» ή ότι «είναι ένα δύσκολο παιχνίδι και πρέπει να έχουμε πείσμα, πάθος, δύναμη».

Προκλητικό έχουμε βαφτίσει αρκετές φορές και τον Σόλιντ. Είτε επειδή... τόλμησε να πει «ευχαριστώ τον ΠΑΟ που άφησε τον Κωνσταντίνου να φύγει και τον πήραμε» είτε επειδή... τόλμησε να δηλώσει ότι θεωρεί τους παίκτες του καλύτερους από αυτούς του Παναθηναϊκού, είτε επειδή... τόλμησε να πει (πέρυσι) ότι υπολογίζει περισσότερο ως αντίπαλο τον Παναθηναϊκό και δεν ασχολείται με την ΑΕΚ.

Προκλητικός και ο Καστίγιο, επειδή... τόλμησε να πει ότι «έχουμε δέκα φορές καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ». Οσοι... τόλμησαν να ξεφύγουν από τις πατροπαράδοτες κενές δηλώσεις, όσοι δεν μιλούν ξύλινα, χαρακτηρίζονται με περισσή ευκολία «γραφικοί» ή «προκλητικοί». Κάπως έτσι έχουμε καταφέρει να αφαιρέσουμε και τους τελευταίους κόκκους αλατιού από το άνοστο ελληνικό πρωτάθλημα.

Φωνάζουμε, φίλαθλοι και δημοσιογράφοι, για το μίζερο ελληνικό πρωτάθλημα. Δίχως να αντιλαμβανόμαστε ότι κι εμείς βοηθάμε πολύ τους παράγοντες στην προσπάθεια που κάνουν να κρατούν καρφωμένο στο έδαφος το ποδόσφαιρο και να μην του επιτρέπουν να απογειωθεί. Ο συντηρητισμός, η στενοκεφαλιά, η έλλειψη χιούμορ και κουλτούρας σε όλο το μεγαλείο τους. Για να μη γίνει ποτέ ελκυστικό, συναρπαστικό το θέαμα.

Την ώρα που οι Αγγλοι, οι Γερμανοί, οι Ισπανοί κοντεύουν να μιμηθούν τους αθλητές-ηθοποιούς του wrestling στην υποκριτική και φτάνουν να κάνουν δηλώσεις του τύπου «θα τους φάμε, θα τους διαλύσουμε, θα τους μηδενίσουμε», στην προσπάθειά τους να ξαναπροκαλέσουν ή να αναθερμάνουν το ενδιαφέρον του κοινού για το πρωτάθλημα, εμείς επιμένουμε να βάζουμε χέρι σε όσους προσεγγίζουν πιο ελαφρά και πιο αθλητικά τα ποδοσφαιρικά γεγονότα, τα παιχνίδια.

Οι αθλητικές δηλώσεις πριν από ντέρμπι, όταν έρχονται από τους πρωταγωνιστές, δηλαδή τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές, είναι ευλογία. Διότι φτιάχνουν κλιματάκι, όπως έλεγε χθες στον ΣΠΟΡ FM ο Νικολακόπουλος. Οι Ελληνες όμως έχουμε καταφέρει να ξεχάσουμε ότι το ποδόσφαιρο είναι το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή μας. Οτι υπάρχει για να μας ψυχαγωγεί, για να μας ομορφαίνει τη ζωή. Το έχουμε σιδερώσει και αυτό, όπως τόσα άλλα μικρά καθημερινά που υπάρχουν για να μας ψυχαγωγούν.

Οι φίλαθλοι και οι δημοσιογράφοι έχουμε καταφέρει να φοβίσουμε τους πρωταγωνιστές, να τους κάνουμε να μη συμπεριφέρονται σαν κανονικοί άνθρωποι. Στους εαυτούς μας αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να επιδιδόμαστε σε πειράγματα με τον ΑΕΚτσή ή τον Ολυμπιακό φίλο μας για το ντέρμπι. Στους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές όμως το απαγορεύουμε. Τους χαρακτηρίζουμε «προκλητικούς». Και οι πιο σοβαροφανείς από εμάς τους εγκαλούν και τους ζητούν να μη «δυναμιτίζουν» το κλίμα με... προκλητικές δηλώσεις, επειδή τάχα οπλίζουν τα χέρια των θερμοκέφαλων. Τον Φερέρ και τον Σόλιντ περίμεναν οι χαχόλοι για να τα σπάσουν...

Ο Φερέρ και ο Σόλιντ δεν είναι Ελληνες. Κι αυτή την εβδομάδα έσπασαν λίγο τη μονοτονία των ντέρμπι. «Πάμε να νικήσουμε», είπε ο ένας. «Ελάτε να μας νικήσετε», απάντησε ο άλλος. Ευτυχώς αυτοί έρχονται από αλλού και αντιλαμβάνονται ως θέαμα το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αντιλαμβάνονται σωστά τον ρόλο τους και προσπαθούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού, να κάνουν το θέαμα πιο ελκυστικό. Μέχρι να μας μάθουν καλά, να γίνουν αντικείμενο χλευασμού και ειρωνείας, να δεχθούν επιθέσεις, να καταλάβουν πού ήρθαν και να αποφασίσουν να σιδερώνουν τα λόγια τους και να περιορίζουν τις δηλώσεις τους στο «πείσμα, πάθος, δύναμη»...