Ο «πράσινος» πειρασμός που ανέτρεψε τα σχέδια του Ντούσκο (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Όταν ο άνθρωπος κάτω στη γη κάνει σχέδια για το μέλλον, λένε, τότε ο Θεός χαμογελά αφ' υψηλού με ελαφρά ειρωνεία. Και πού να (μπορούσαμε να) δούμε τον Ύψιστο, όταν ο άνθρωπος κάτω στη γη κάνει (όχι σχέδια απλώς, αλλά...) δηλώσεις για το μέλλον! Τότε, μάλλον ξεκαρδίζεται στο γέλιο ο Μεγαλοδύναμος.

Στην μπάλα, εάν υπάρχει η μία, η κατ' εξοχήν, δήλωση που η ζωή τη διέψευσε πανηγυρικώς και επανειλημμένως, αυτή είναι το «δεν ξαναγυρίζω στο ελληνικό ποδόσφαιρο». Την έχουν κάνει πολλοί. Ιδίως, ποδοσφαιριστές του εξωτερικού. Την έκαναν μερικούς μήνες, ή και ημέρες, προτού... ξαναγυρίσουν! Την έκαναν και άλλοι που, ενώ ψηνόταν, «δεν έκατσε» να ξαναγυρίσουν. Η πλάκα είναι πως, όταν το λένε, το εννοούν. Και είναι σίγουροι. Διότι είναι η αλήθεια τους. Η αλήθεια της στιγμής (που το λένε). Αλλά, σε τούτο τον χώρο, το ποτάμι των γεγονότων είναι ενίοτε ορμητικό. Ανατρέπει. Επιθυμίες, σχέδια, δηλώσεις.

Ο Ζήκος, τον περασμένο Απρίλιο, ούτε θα το σκεφτόταν. Τον Ιούλιο, επίσης δεν το σκεφτόταν. Αύγουστο, επέστρεψε. Εχει συμβεί και με τον Δέλλα. Θα μπορούσε να έχει συμβεί, κάποιες «ειδικές» ημέρες και ώρες του Αυγούστου, και με τον Καραγκούνη. Συνέβη και με τον Μπάγεβιτς!

Ο Μπάγεβιτς, δύο (και ούτε) μήνες πίσω, από το Βελιγράδι ανακοίνωνε κατηγορηματικά το κλείσιμο του κύκλου της δουλειάς του στα ελληνικά κλαμπ. Δύο θητείες στην ΑΕΚ, δύο και στον Ολυμπιακό, μία στον ΠΑΟΚ, enough is enough. Παραθυράκι μισάνοιχτο, ο Σερβοβόσνιος (...διότι enough is enough και με το «απερίγραπτο» Σερβοέλληνας!) άφηνε μονάχα στο σενάριο να τεθεί κάποτε ζήτημα Εθνικής (Ελλάδος).

ΔΥο (και ούτε) μήνες μετά, όχι παραθυράκι, ολόκληρος ο κύκλος είναι που ξανανοίγει... περίτρανα. Η ησυχία που (ένιωθε ανακουφισμένος ότι) είχε βρει στον Ερυθρό Αστέρα, με σημείο αφετηρίας τον αποκλεισμό από τη Μίλαν στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, χάλασε. Ας μου επιτραπεί να προσθέσω ότι, και να μη χαλούσε η ησυχία, η ησυχία... θα χαλούσε τον Μπάγεβιτς!

Στο μεταξύ, πώς ν' αντισταθεί στον «πράσινο» πειρασμό που εμφανίστηκε, όχι για πρώτη φορά, ενώπιόν του και του 'κλείσε, πάλι, το μάτι; Εδώ δεν είχε μπορέσει ν' αντισταθεί στην (ευθύς εξαρχής καταδικασμένη) «δεύτερη φορά» της ΑΕΚ, ούτε βεβαίως στο δεύτερο κάλεσμα του Ολυμπιακού, θα 'λέγε «όχι» στον Παναθηναϊκό; Πρακτικά, αδύνατον. Η απάντηση ήταν (κάτι σαν) τραβάτε με...

Ο Παναθηναϊκός έχει, για αρχή, οπωσδήποτε ενδιαφέρον υλικό. Ο μεγαλύτερος, στην ηλικία, παίκτης είναι (ποιος να το 'λέγε;) ο Γιάννης Γκούμας, ετών 31. Ο Παναθηναϊκός, επίσης, δίνει στον Μπάγεβιτς την πιο ελκυστική ευκαιρία που θα μπορούσε ο Ντούσκο να βρει, για να «ξεπληρώσει» ό,τι (είναι περισσότερο κι από βέβαιον πως) αισθάνεται βαθιά μέσα του ότι χρωστάει στους παλιόφιλούς του, στον Πειραιά και στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Τα νέα, λίγο πριν από την «ορκωμοσία» του Ευλογημένου Ερχόμενου, είναι καλά και κακά. Ο Μπάγεβιτς παραλαμβάνει τον Παναθηναϊκό «μέσα» (ακριβέστερα, μέσα για μέσα) στον στόχο. Αυτό είναι το καλό. Το κακό είναι ότι ο Μπάγεβιτς παραλαμβάνει τον, δίχως στέρεες αθλητικές βάσεις απ' τη δουλειά το καλοκαίρι, Παναθηναϊκό.

Τον Παναθηναϊκό που πρώτα προσέλαβε τον Μπάκε, ύστερα απέλυσε τον Σπράι, μετά θα ερχόταν ο Στόρσκοβ, όμως ο Στόρσκοβ δεν γινόταν να έλθει στην Αθήνα (πριν από τα Χριστούγεννα, ή κάτι τέτοιο) αλλά στο μεταξύ έδωσε τους παλμογράφους για τις διακοπές των ποδοσφαιριστών, έπειτα λόγω αδυναμίας του Στόρσκοβ πήραν τον Τσάλινγκερ, που τώρα (μετά Μπάκε) είναι διακοσμητικός, διότι ο Βέλιτς δουλεύει σε «γραμμή» Φερνάντο Σάντος/Σπράι, κι όπου να 'ναι αναλαμβάνει ο Ντούσκο με τον Μπουρουτζίκα!

Η τέλεια περιγραφή του κυκεώνα. Το λιγότερο, συνεπώς, που η ομάδα μπορεί να παρουσιάσει στην τρέχουσα συγκυρία, είναι (τι άλλο;) η αστάθεια. Οποιοσδήποτε δεν πατά σε (υπό)δομημένο έδαφος, θα 'ταν τουλάχιστον ασταθής. Οι παίκτες του «τριφυλλιού» (είναι ολοφάνερο στα «ένας μ' έναν» ότι) δεν έχουν τα τρεξίματα, άρα και την πίστη, να περάσουν με την μπάλα τον αντίπαλο... σαν σταματημένο. Γι' αυτό, καταφεύγουν σε εναλλακτικές επιλογές που μασκαρεύουν την αδυναμία.

Είναι, σε τούτο το κομμάτι, λίγο χειρότεροι απ' τον σημερινό Ολυμπιακό και αρκετά χειρότεροι απ' τη σημερινή ΑΕΚ. Τι σηκώνει, τώρα, η κλινική κατάσταση του ασθενούς; Μονάχα πολύ προσεκτικές (για την ακρίβεια, εξαιρετικά λεπτές) μικροπαρεμβάσεις, στη μορφή των μάξιμουμ εβδομαδιαίων κύκλων. Και βλέπουμε...