Το βλέμμα του, απαθές. Προκλητικά απαθές, μάλιστα. Δεν είχαν περάσει ούτε καν μερικά δευτερόλεπτα από τη στιγμή που ο Σταύρος Λαμπριάκος, δόξη και τιμή, έκανε το «αυτοκρατορικό» γύρισμα, για να στείλει την μπάλα στο αριστερό «γάμα» του Χαλκιά.
Δεν γνωρίζουμε αν ο Χρήστος Πανόπουλος αντιδρά μονίμως με τον ίδιο τρόπο, αλλά η προχθεσινή εικόνα δεν συνάδει με την αγωνία των Ακριτών, που «έγραφαν» 200 σφυγμούς όσο έβλεπαν τον Αρη να αλωνίζει και να πλησιάζει στην ισοφάριση –και ίσως ακόμα και στο «διπλό».
Θα περίμενε κανείς –ύστερα από τέσσερις αγωνιστικές και ένα βαθμό στο ενεργητικό της– ότι το γκολ που θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για την πρώτη φετινή νίκη θα λύτρωνε τον ακραιφνή οπαδό και μεγαλομέτοχο της Ξάνθης. Ο Χρήστος Πανόπουλος προτίμησε να μείνει παγωμένος, σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα. Σαν να μη σημείωσε γκολ η ομάδα του, αλλά ο αντίπαλος, και αναγκάστηκε να βυθιστεί στους προβληματισμούς του.
Φαίνεται, όμως, ότι προηγήθηκαν πολλά. Πολλά περισσότερα από όσα ακούει τις τελευταίες μέρες απ' όλους αυτούς που τον προέτρεπαν να διώξει τον Ματζουράκη και να φέρει τον Αναστασιάδη –ή όποιον άλλον θα φανεί πιο αποτελεσματικός από τον προπονητή που οδήγησε την Ξάνθη σε δύο εξόδους στο ΟΥΕΦΑ.
Το μόνο που είναι αναγκασμένος να κάνει είναι να δεχθεί ότι η ομάδα του θα περάσει δύσκολες στιγμές. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Ενδεχομένως να του κακοφανεί –και αυτό είναι λογικό. Τώρα, που έχει συνδέσει το όνομά του με τη δημιουργία της Σούπερ Λίγκας, θα προτιμούσε η ομάδα του να είναι πολύ πιο ισχυρή και με πολύ πιο έντονη παρουσία. Πιο ανταγωνιστική και όχι στον πάτο της βαθμολογίας.
Ο Χρήστος Πανόπουλος δεν θα γίνει ο μοναδικός ιδιοκτήτης ομάδας που θα απολύσει τον προπονητή υπό την πίεση της λαϊκής απαίτησης. Δεν το έκανε με τον Ματζουράκη και αυτός παραιτήθηκε. Μας έχει συνηθίσει σε άλλες, πρωτότυπες μεθόδους, όπως εκείνες οι ανακοινώσεις διαμαρτυρίας στο ημίχρονο των αγώνων, που έγιναν ανέκδοτο και όλοι εμείς, χαριτολογώντας, περιμέναμε πότε θα διαμαρτυρηθεί για τη διαιτησία ενός αγώνα πριν από την έναρξή του.
Ο παραγοντικός βίος του Χρήστου Πανόπουλου, του ανθρώπου που έχει γράψει εξέχουσα ιστορία με τις πωλήσεις των καλύτερων παικτών τους οποίους ανέδειξε η Ξάνθη, αλλά και με σημαντικές μεταγραφικές επιτυχίες στο «παλμαρέ» του προκειμένου να φτιάξει καλές ομάδες, δεν μας επιτρέπει να περιμένουμε κάτι λιγότερο από το να ανακάμψει μέσα από σταθερές επιλογές και καλοζυγισμένες κινήσεις. Οι σπασμωδικές αντιδράσεις ανήκουν στο παρελθόν και σε όσους δεν έχουν αντιληφθεί τους νόμους της αρμονικής λειτουργίας μιας ομάδας, ακόμα και μέσα από προβλήματα. Που, ευτυχώς, στην περίπτωση της Ξάνθης είναι μόνον αγωνιστικά.