H αλήθεια στη μούρη μας (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Το παραμύθι αντέχεται. Ακόμα και η εφτάρα από τη Γιουβέντους κάπως αντεχόταν. «Βγήκαμε όλοι μπροστά, παίξαμε στα ίσια τη Γιούβε, έπιασε μπότζι και τον Αναστάση στα δεξιά και φάγαμε τα εφτά». Αυτό που δεν αντέχεται είναι ο ρεαλισμός. Ο ρεαλισμός του πρώτου ημιχρόνου. «Πάμε, παιδιά, γερά πίσω, να βγάλουμε το ημίχρονο και αν θέλει ο Θεός και η Παναγία, να πάρουμε την ισοπαλία». Αν υπήρχε κάτι που δεν αντεχόταν στον χθεσινό Ολυμπιακό, ήταν ότι μας πέταξε την αλήθεια στη μούρη. Ο πρωταθλητής μας είναι δύο κλάσεις κατώτερος από την πρωταθλήτρια της Ουκρανίας.

Γιατί; Γιατί ο σημερινός Ολυμπιακός είναι σαν κάτι πολυκατοικίες της Κυψέλης. Τις βλέπεις και καταλαβαίνεις πώς ήταν πριν από 50 χρόνια. Και σε πιάνει θλίψη με το πώς έχουν καταντήσει. Αυτό που ο Καστίγιο κάνει στο γκολ του Ολυμπιακού μπορούσε να το κάνει ο Τζόρτζεβιτς πριν από τρία χρόνια. Στα ντουζένια του ο Γρηγόρης Γεωργάτος έπαιζε τον αντίπαλο επιθετικό κολλητά. Για να τον περνούσε ο επιθετικός έπρεπε να τον ντριμπλάρει τρεις φορές, αφού στις δύο πρώτες ο Γεωργάτος θα τον ξανάπιανε. Οπως όμως οι παλιές πολυκατοικίες με το αρτιφισιέλ, έτσι και ο Ολυμπιακός διατηρεί μια αρχοντιά. Τα ταβάνια δεν μπορούν να χαμηλώσουν, οι μπαλκονόπορτες να μικρύνουν και τα παρκέ, όσο και αν έχουν ταλαιπωρηθεί από ορδές παιδιών, κάπου στις γωνίες διατηρούν τη γυαλάδα τους. Ηταν η ιστορία του Ολυμπιακού του δευτέρου ημιχρόνου.

Με τη Σαχτάρ κουρασμένη από το τρέξιμο του πρώτου ημιχρόνου, η διαφορά στη φρεσκάδα είχε εξισορροπηθεί. Με τον Μιχάλη Κωνσταντίνου να παλεύει σε στυλ ήρωα της Τσινετσιτά, με τον Χρήστο Πατσατζόγλου να δίνει εμπιστοσύνη στον Αναστάση Πάντο και τον Μάριτς να σταματάει να βλέπει το γήπεδο σαν έναν χώρο που οι παίκτες τρέχουν από τη μία πλάγια γραμμή προς την άλλη, ο Ολυμπιακός μπόρεσε να κάνει αυτό που κάνει εδώ και μια δεκαετία. Να οδηγήσει το παιχνίδι σε μία τακτική αναρχία. Και κυρίως να επανακτήσει την αξιοπρέπειά του. Προς το τέλος του παιχνιδιού όσες ευκαιρίες χάθηκαν από τη Σαχτάρ, άλλες τόσες έχασε ο Ολυμπιακός.

Η τελευταία εικόνα είναι αυτή που μένει. Αλλά ταυτόχρονα είναι και από τις τελευταίες εικόνες μιας ενδεκάδας που ο χρόνος της έχει περάσει. Ο βαθμός που πήρε ο Ολυμπιακός θα είναι πύρρειος, αν καλύψει την τραγική εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου.

Ας πούμε ότι κάποιος έχει δύο παιδιά. Το ένα είναι υγιές και λίγο τσογλανάκος. Το άλλο, συμπαθέστατο, αλλά έχει περάσει σοβαρή αρρώστια. Τη μία μέρα το πρώτο ανοίγει (κυριολεκτικά) την τηλεόραση για να παίξει τον «μικρό ηλεκτρονικό», την ξεμοντάρει και αφήνει τα ανταλλακτικά στο χαλί. Του ρίχνει ο μπαμπάς την προβλεπόμενη σφαλιάρα και πάει και αγοράζει μία καινούργια. Την επόμενη μέρα το δεύτερο ακολουθεί το παράδειγμα του πρώτου. Ανοίγει κι αυτό την τηλεόραση και την κάνει φύλλο και φτερό. Τώρα, όμως, ο μπαμπάς λέει: «Κοίτα το παιδί πόσα ενδιαφέροντα έχει!». Και δεν ρίχνει τη σφαλιάρα. Αλλά και πάλι αγοράζει τηλεόραση. Η πράξη είναι η ίδια, αλλά η αντίδραση διαφορετική. Ο μόνος λόγος, το πρόβλημα του δεύτερου παιδιού. Νομίζω ότι το ίδιο που ισχύει με τα παιδιά έχει αρχίσει να συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο, με την ΑΕΚ να κάνει το παιδί με το πρόβλημα.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει κάνει «διπλό» στην ιστορία του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η ΑΕΚ δεν έχει κάνει νίκη. Από εκεί και πέρα, είναι θέμα στάνταρντ. Μπορείς να γράψεις ότι μετά το θεωρητικά ευκολότερο ματς του ομίλου η ΑΕΚ συνεχίζει να μην έχει νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά δεν πειράζει. Της βγήκαν δύο παίκτες, ο Περπαρίμ Χετεμάι και ο Ηλίας Κυριακίδης. Μπορείς να γράψεις ότι πιθανότατα και σε αυτή τη σεζόν η ΑΕΚ δεν θα πετύχει νίκη, αλλά δεν έχει σημασία. Εχει τον Χετεμάι και τον Κυριακίδη για το μέλλον. Τι, όμως, μπορούν οι δύο παίκτες να αλλάξουν στο μέλλον της ΑΕΚ; Εξαρτάται από το τι θεωρούμε «μέλλον»...

Το θετικό είναι ότι για πρώτη φορά αυτό που προαναγελλόταν τα δύο τελευταία καλοκαίρια έγινε πραγματικότητα. Παίκτες νεαρής ηλικίας έπαιξαν σε σημαντικό παιχνίδι. Από την άλλη, ήταν μια κίνηση ανάγκης. Ο Ιβιτς, ο Εμερσον και ο Ζήκος δεν μπορούσαν να παίξουν, οι μόνοι πεπειραμένοι ποδοσφαιριστές στον πάγκο ήταν ο Λάκης, ο Παουτάσο και ο Λυμπερόπουλος και αν δεν γίνονταν πειράματα στα χαφ, κάποιος από τους μικρούς έπρεπε υποχρεωτικά να παίξει. Εστω όμως κι έτσι, η εμφάνιση των μικρών ήταν θετική και το παράδειγμα του Κυργιάκου λέει ότι ένας νέος παίκτης μπορεί να καθιερωθεί λόγω τραυματισμού βασικού. Εδώ το μέλλον θα το δείξει. Εάν ο Λορένσο Φερέρ συνεχίσει να χρησιμοποιεί τους μικρούς και αυτοί να διακρίνονται, το ματς με την Αντερλεχτ πραγματικά θα έχει προσφέρει κάτι θετικό. Πάμε, όμως, στην αναλογία ανάμεσα στις απαιτήσεις από τις δύο ομάδες.

Ας πούμε ότι ο Ολυμπιακός έπαιζε στο Τσάμπιονς Λιγκ εντός έδρας εναντίον της Αντερλεχτ και οι Βέλγοι έκαναν ανάλογη με την προχθεσινή εμφάνιση. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, να έφερνε ισοπαλία, να είχαν παίξει καλά ο Ταραλίδης και ο Μενδρινός και την επόμενη μέρα να γράφαμε «ισοπαλία, αλλά κέρδισε δύο μικρούς». Θα υπήρχε οπαδός του Ολυμπιακού που θα ενθουσιαζόταν; Υπήρξε οπαδός του Παναθηναϊκού που πέρυσι ευχαριστήθηκε επειδή η ομάδα πήγε άπατη στην Ευρώπη, αλλά κέρδισε τον Δάρλα, τον Τζιόλη, τον Λεοντίου και τον Μάντζιο; Εστω κι αν ήταν τέσσερις, έστω κι αν στην πορεία λίγο ή πολύ καθιερώθηκαν, αν το έλεγες σε Παναθηναϊκό στο τέλος της σεζόν θα νόμιζε ότι του κάνεις πλάκα.

Δυόμισι χρόνια μετά την ένταξη της ΑΕΚ στο 44, καιρός είναι να προσδιορίσουμε πού στέκεται σε σύγκριση με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Είναι μια ομάδα που προσπαθεί να φέρει τον πολιτισμό στα γήπεδα; Είναι. Αλλά το γεγονός δεν αλλάζει κάτι στις αγωνιστικές απαιτήσεις, εκτός αν μπλέξουμε την αντιμετώπιση των οργανωμένων με τις αγωνιστικές απαιτήσεις. Είναι μια φτωχή, πλην τίμια ομάδα, που ό,τι μπορεί το κάνει; Οχι. Η ΑΕΚ έχει μικρότερο μπάτζετ από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό επειδή έτσι θέλουν οι μέτοχοί της. Στο σύνολό τους, οι μέτοχοι της ΑΕΚ έχουν πιθανότατα περισσότερα χρήματα από τον Κόκκαλη και τον Βαρδινογιάννη. Απλώς, όπως είναι δικαίωμά τους, αποφάσισαν ότι τόσα διαθέτουν. Από την άλλη, όμως, πώς μπορούμε να ζητάμε από τον Κόκκαλη να βάλει λεφτά και γράφαμε μια δεκαετία τον Γιώργο Βαρδινογιάννη «Καβούρια» επειδή δεν έβαζε; Ανέλαβαν οι μέτοχοι της ΑΕΚ τόσες οικονομικές υποχρεώσεις, που για να ξεχρεώσουν σφίχτηκαν οικονομικά; Οχι και τόσο... Υπήρξαν οφειλές απέναντι σε παίκτες, αλλά τα χρέη στο Δημόσιο εξοφλούνται με διακανονισμό. Οπως ακριβώς είχε γίνει με τον Ολυμπιακό, όταν τον είχε αναλάβει ο Σωκράτης Κόκκαλης. Και νομίζω ότι τα δύο δισεκατομμύρια δραχμές του 1992 ήταν περισσότερα από τα χρέη που ανέλαβαν οι μέτοχοι της ΑΕΚ.

Οπως και τα έσοδα της διοίκησης της ΑΕΚ είναι πολλαπλάσια από τα αντίστοιχα των ομάδων του 1992. Εκείνη την εποχή τα τηλεοπτικά έσοδα ήταν μηδαμινά, η λέξη «χορηγός» στο ποδόσφαιρο ήταν άγνωστη και διαρκείας δεν υπήρχαν. Σήμερα έχω βαρεθεί να μετράω χορηγούς, η ΑΕΚ έχει πουλήσει 20 χιλιάδες διαρκείας και, έστω και με έκπτωση λόγω 44, έχει τηλεοπτικό συμβόλαιο με τη NetΜed. Συμπερασματικά, το πρόβλημα δεν είναι η ανέχεια, αλλά η σφικτή οικονομική πολιτική. Ο αντίλογος είναι η θέση που έχει επαναλάβει στο παρελθόν ο Ντέμης Νικολαΐδης. «Δεν θα κάνουμε τα οικονομικά λάθη του παρελθόντος». Σωστά, αλλά οι άλλες ομάδες τι κάνουν και με τριπλάσιο μπάτζετ δεν μπατιράνε; Μπαίνουν μέσα, αλλά τα αφεντικά τους παίρνουν δουλειές του Δημοσίου πιέζοντας με το όνομα των ομάδων; Ας πούμε ότι ο Κόκκαλης έχει βοηθηθεί από τον Ολυμπιακό. Οι Βαρδινογιάννηδες τι δουλειές παίρνουν;

Πριν από 10 μέρες μιλούσα με έναν παράγοντα της ΑΕΚ τον οποίο εκτιμώ απεριόριστα. Είχα γράψει αν οι οπαδοί της ΑΕΚ συνεχίζουν να οργίζονται όταν η ομάδα τους χάνει. Μου είχε πει: «Εγώ τουλάχιστον, ναι». Νομίζω ότι το ίδιο ισχύει για τους περισσότερους οπαδούς της ΑΕΚ. Η εικόνα κάποιων ευτυχισμένων ΑΕΚτσήδων, που η ομάδα τους δεν έχει ακόμα νικήσει στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά χαρούμενοι τιτιβίζουν για τις αρετές του Κυριακίδη και του Χετεμάι, υπάρχει μόνο σε εγκεφαλικά «Truman Shows». Και, στο φινάλε, ακόμα και να ισχύει, δεν παίζει κανένα ρόλο. Ο,τι είναι αποτυχία για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, είναι και για την ΑΕΚ. Εκτός αν είναι το προβληματικό παιδί της «οικογένειας» των μεγάλων. Αλλά ακόμα κι έτσι να είναι, η πολλή προστασία δεν το βοηθάει. Και είναι και άδικη για τα υπόλοιπα, που κονομάνε τις σφαλιάρες.