Φάνηκε ανέτοιμος (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Μία από τις πιο κοινότοπες αντιρρήσεις στην κριτική των δημοσιογράφων είναι «γιατί, αν καθόσασταν εσείς στον πάγκο, θα τα κάνατε καλύτερα;». Μπορώ να διαβεβαιώσω όποιον το έχει σκεφτεί ότι όλοι, εκτός από έναν, θα τα κάναμε χειρότερα. Και με το «έναν» αναφέρομαι φυσικά στον Γιώργο Χελάκη. Αύριο να καθόταν στον πάγκο της Ρεάλ, ο Καπέλο θα κρατούσε σημειώσεις. Οι υπόλοιποι έχουμε το εξής χαρακτηριστικό. Μπορούμε να κρίνουμε κατά γνώση και συνείδηση, αλλά τουλάχιστον εμένα αν με κάθιζαν στον πάγκο, είμαι βέβαιος ότι θα τραυματιζόταν το φορ και για αλλαγή θα σήκωνα τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα. Είναι διαφορετικό να κάνεις κριτική από τις δημοσιογραφικές θέσεις ή από την τηλεόραση και άλλο γνωρίζοντας ότι παίζεται το ψωμί σου στον πάγκο. Επίσης, είμαι βέβαιος ότι αν μας έλεγαν πως αυτά που προτείνουμε στα γραπτά τα ακολουθήσει ο προπονητής και απολυθεί, θα απολυθούμε και εμείς από την εφημερίδα, είτε θα γράφουμε μια φορά τον μήνα ή θα ξαναγυρίσουμε στο «…αλλά ο προπονητής ξέρει περισσότερα». Ολοκληρώνοντας, το να αποφασίσεις τι πρέπει να κάνεις είναι τραγικά δύσκολο, όταν παίζεται η δουλειά σου. Γι' αυτό όμως οι προπονητές των μεγάλων ομάδων παίρνουν μισό εκατομμύριο ευρώ. Και γι' αυτό μου φαίνεται δύσκολο ο Γιάσμινκο Βέλιτς να είναι έτοιμος να τα πάρει.

Δεν έχω άποψη για τον χαρακτήρα του Βέλιτς. Ο απόηχος της παρουσίας του στην ΑΕΚ ήταν θολός. Ξέρω, όμως, ότι ένας από τους λόγους που έφυγε ήταν ότι δεν ήθελε να περάσει στις συνειδήσεις του κόσμου ως ο διερμηνέας του Σάντος. Ήθελε να γίνει προπονητής. Μετά όμως την εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο Ζαπορίζια, πιστεύω ότι αν ο Γιάννης Βαρδινογιάννης έψαχνε για προπονητή, πρέπει να συνεχίσει το ψάξιμο. Δεν είναι η εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου και των αρχών του δευτέρου, που οι παίκτες έκαναν μόνο τα εντελώς απαραίτητα, πράξη που δεν θα τολμούσαν με άλλον προπονητή, είναι και η μία αλλαγή που έκανε ο Βέλιτς. Του Ίβανσιτς με τον Μάντζιο. Με τον Λεοντίου το καταλαβαίνω, αλλά με τον Μάντζιο ξεπερνάει το φτωχό μου το μυαλό. Γιατί να βλέπεις ότι η ομάδα σου έχει τρικυμία και να αλλάζεις χαφ με επιθετικό, φέρνοντας τον Παπαδόπουλο -που τρέχει την μπάλα, αλλά δεν πασάρει- «δεκάρι», αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Να αφήσεις ομάδα που πιέζεται με δύο χαφ είναι αυτοκτονικό.

Όλα αυτά με την άνεση του χώρου και του χρόνου. Την επόμενη μέρα και από το γραφείο μου. Αλλά, όπως έγραφα, οι προπονητές των μεγάλων ομάδων πρέπει να αντέχουν την πίεση και ο Γιάσμινκο Βέλιτς δεν μοιάζει έτοιμος για ένα τόσο μεγάλο άλμα.

Η Σούπερ Λίγκα ξεκίνησε σαν απομίμηση της αγγλικής Πρέμιερ Λιγκ. Η ανώτερη κλίμακα του ποδοσφαίρου. Μία λέσχη εξαιρετικών κυρίων, η οποία θα αναβάθμιζε το ποδόσφαιρο. Εξελίσσεται σε Σούπερ Γκλίτσα. Ενα άθροισμα μπαρμπα-Γιώργων που μόνο αντικείμενο είχαν να γεμίσουν την καρδάρα τους, αλλά ούτε αυτό καταφέρνουν και την αναποδογυρίζουν.

Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για αναβάθμιση των άλλων, όταν δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε ούτε τον εαυτό μας; Οι μισοί πρόεδροι και ιδιοκτήτες των ΠΑΕ ήδη έχουν διαμαρτυρηθεί για τη διαιτησία ή κάνει ντου για να μαγκώσουν τον εκάστοτε διαιτητή. Ας πούμε λοιπόν ότι τα λάθη των διαιτητών ήταν ανθρώπινα. Τότε πώς απαιτούν από τους οπαδούς να συγκρατούνται για τα ίδια λάθη; Ας πούμε ότι τα σφυρίγματα των διαιτητών ήταν εσκεμμένα. Τότε τι στο διάολο ήθελαν τη Σούπερ Λίγκα, αφού συνεταιρισμός δεν γίνεται όταν υποπτεύεσαι ότι ο άλλος προσπαθεί να σε ρίξει;

Πώς είναι δυνατόν να ζητάμε από τους οπαδούς να θεωρούν τη Σούπερ Λίγκα σοβαρή οργάνωση που έχει σταθερή πολιτική, όταν ο Βατσινάς του ΟΦΗ βάζει τη μία Κυριακή 15 ευρώ τα εισιτήρια των φιλοξενουμένων, την επόμενη 20 και ο Πανόπουλος της Ξάνθης τα βάζει 40; Και μην πει κάποιος ότι ο Πανόπουλος τα βάζει 40 για να μην πατάει αντίπαλος οπαδός στο γήπεδο. Αν ήθελε να μην πηγαίνουν, θα τα έβαζε ένα χιλιάρικο. Τα βάζει 40 ώστε αυτοί που πηγαίνουν να τα ακουμπάνε.

Πώς είναι δυνατόν να ζητάμε από τους οπαδούς να θεωρούν το ποδόσφαιρο γιορτή, όταν η Σούπερ Λίγκα δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει τις στοιχειώδεις συνθήκες ασφάλειας; Γιατί αν πάω σε μια εκδήλωση με φυλασσόμενο χώρο πάρκινγκ και μου κάψουν το αμάξι, όπως έγινε με τους οπαδούς του ΠΑΟΚ στο ματς με τον Παναθηναϊκό, έχω δικαίωμα να πιστεύω ότι δεν πήγα σε σοβαρή εκδήλωση, αλλά σε maison de tolerance. Ακόμα και αν ο χώρος του πάρκινγκ του ΟΑΚΑ είναι υπευθυνότητα της διοίκησης του σταδίου, της αστυνομίας, του λιμενικού ή δεν ξέρω και εγώ ποιου, ακόμα και αν οι εταίροι της Σούπερ Λίγκας αδιαφορούν για τον πελάτη τους που πήγε στο στάδιο για να βγει και να βρει το αμάξι του καμένο, έπρεπε να κάνουν κάτι. Τι κάτι; Οχι βέβαια να βγάλουν ανακοινώσεις, αλλά να κινηθούν νομικά κατά παντός υπευθύνου, με το σκεπτικό ότι έτσι βλάπτεται το προϊόν τους.
Το μόνο θετικό στοιχείο που έχει να παραθέσει η Σούπερ Λίγκα είναι οι διαιτησίες της πρώτης αγωνιστικής. Οταν ο Ολυμπιακός βρέθηκε να παίζει με 10 παίκτες στο Καραϊσκάκη, στέλνοντας το μήνυμα ότι οι κανονισμοί υπάρχουν για όλους. Από εκεί και πέρα, γιατί να ενδιαφέρει τον φίλαθλο ένα πράγμα που έφτιαξαν οι ιδιοκτήτες για να τα κονομάνε; Να δώσει πίστωση χρόνου, ναι. Αλλά υπό προϋποθέσεις.

Πρώτον, να του πουν τι μπορεί να περιμένει και πότε. Δεν λέω να του πουν να περιμένει καλύτερη μπάλα, αφού αυτό αφορά την κάθε ομάδα και τον προπονητή της. Αλλά οφείλουν να του πουν αν μπορεί να πηγαίνει στο γήπεδο με την ίδια ασφάλεια που θα είχε αν πήγαινε στον κινηματογράφο. Η ασφάλεια είναι θέμα της διοργανώτριας αρχής, έστω κι αν χρειάζεται να την εξασφαλίζει μέσω της αστυνομίας. Και η ευαισθησία στον πελάτη πρέπει να φαίνεται. Με την ίδια ταχύτητα θα κινούνταν ο Γιάννης Βαρδινογιάννης η αν ζημιά είχε γίνει στο αυτοκίνητό του και στα αυτοκίνητα των γειτόνων του αντί σε οπαδών του ΠΑΟΚ; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω...

Επίσης, ο Σωκράτης Κόκκαλης αδυνατεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των φιλοξενούμενων οπαδών; Τότε πώς μπορεί να την εγγυάται στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ; Απλώς, δεν τον ενδιαφέρουν οι φιλοξενούμενοι, αφού το Καραϊσκάκη έχει περιορισμένη χωρητικότητα και με τις ζώνες ασφαλείας, αντί να βγάζει, χάνει φράγκα.

Θα υπήρχε λόγος να δοθεί πίστωση στη Σούπερ Λίγκα, αν οι ιδιοκτήτες είχαν κάνει μια προσπάθεια να βελτιώσουν -έστω- τη συμπεριφορά τους. Δεν το έκαναν. Το εγχείρημα που ξεκίνησε με φανφάρες καταλήγει σε ένα όργανο διαχείρισης χορηγιών. Ακόμα και οι επιθέσεις στη Σούπερ Λίγκα δεν έχουν νόημα. Είναι σαν να κριτικάρεις το λογιστήριο μιας επιχείρησης. Εσωστρεφής και χωρίς σαφή πολιτική, η Σούπερ Λίγκα δοκίμασε το ακατόρθωτο. Να μάθει σε γέρικους σκύλους καινούργια κόλπα. Οι σκύλοι συνεχίζουν να ασχολούνται με τα κόκαλα που γι' αυτούς σημαίνουν πρωτάθλημα, χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί σε άλλες χώρες τρώνε φιλέτα. Αντε, ρε Κωστάκο. Δώσε τους μια καλή χορηγία του ΟΠΑΠ. Μόνο γι' αυτή γαβγίζουν.

Για μια ακόμα φορά ο Αντερσον ξαναχτυπάει. Στο ρεπορτάζ του Αρη αναφέρεται ότι ο Σουηδός σκάουτερ της Τσέλσι πήρε άδεια για να παρακολουθήσει το ματς εναντίον του ΠΑΟΚ και του Αρη. Ο Αντερσον είναι ο μάνατζερ που πέρυσι είχε παρακολουθήσει το ματς της Καλλιθέας με την ΑΕΚ και είχε σημειώσει χαμογελώντας το όνομα του Κατσουράνη. Μετά όμως ο Σάντος έκανε το μεγάλο ματ στον Μουρίνιο και ο Κατσούρ κατέληξε στην Μπενφίκα. Τέλος πάντων, αυτά συμβαίνουν και τώρα ο Μουρίνιο προσπαθεί να παρηγορηθεί αποκτώντας τον Χαβίτο. Πού στο διάολο ξέρει ο Μουρίνιο τον Χαβίτο; Απλό. Οπως γράφτηκε, όταν ο Μουρίνιο ήταν μεταφραστής του Μπράιαν Ρόμπσον και αυτός εργαζόταν ως προπονητής στην Μπαρτσελόνα, ο Χαβίτο έπαιζε στις ακαδημίες. Εννέα χρόνια περίμενε ο Μουρίνιο την ευκαιρία να πάρει τον Χαβίτο και τώρα που έχει τα λεφτά, το κάνει.

Ο Αντερσον τυπικά είναι σκάουτερ της Τσέλσι για παίκτες κάτω των 16 ετών. Αλλά εμείς δεν τα χάβουμε αυτά. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και από δημοσίευμα που διάβασα τις προάλλες ο Αντερσον συνεργάζεται με Ελληνα δημοσιογράφο, σε ένα σχέδιο που θα ανατρέψει τα δεδομένα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Στο δημοσίευμα ο δημοσιογράφος δεν κατονομαζόταν, αλλά από τη «ζωγραφιά» του κατάλαβα ότι είναι ο Καρπετόπουλος. Ο Κάρπετ, ο μοναδικός δημοσιογράφος λαστέξ –οι φίλοι του λένε ότι είναι 1,70, αλλά οι εχθροί του 1,45– έχει στήσει εταιρεία με τον Αντερσον. Το εγχείρημα ξεκίνησε μετά την αποκάλυψη του μάνατζερ Αποστολόπουλου ότι η Λίβερπουλ θέλει τον Χριστοδουλόπουλο. Ο σατανικός Μουρίνιο αμέσως κατάλαβε τι φλέβα χρυσού είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εδωσε την εντολή στον Αντερσον να βρει ένα συνεργάτη –ο μόνος περιορισμός λόγω ζήλιας ήταν ότι πρέπει να είναι κοντύτερος από τον Μουρίνιο– και να αρχίσουν να αγοράζουν. Οχι ποδοσφαιριστές, αλλά χονδρικής ολόκληρες θέσεις. Η εντολή τώρα είναι να αγοράσουν όλους όσοι παίζουν μπροστά και δεξιά. Μετά τον Χαβίτο, τον Χαραλαμπίδη, τον ΓουΧου Γεωργιάδη, τον Οκκά (με καλή τιμή και τον Μπαμπαγκίντα). Σύντομα οι ελληνικές ομάδες δεν θα έχουν δεξιούς μπροστινούς, μετά δεν θα έχουν αμυντικά χαφ. Μετά τερματοφύλακες. Ολοι θα πάνε στην Τσέλσι. Εκτός του Κατσουράνη, που πρόλαβε και τον έκλεισε η Μπενφίκα…