Κάθε φορά και χειρότερος... (Sportday / Δημήτρης Σαραβάκος)

Δεν ξέρω πια τι να πω. Ο Παναθηναϊκός πάει από το κακό στο χειρότερο. Γι' αυτή την εικόνα δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Οι τραγικές εμφανίσεις συνεχίζονται και έτσι όπως πάει η ομάδα δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Η άμυνα ήταν χάρτινη. Δέχθηκε αστεία γκολ και κινδύνευσε με άλλα τόσα. Το ότι κατάφερε να ισοφαρίσει δεν αποτελεί τιμή για το «τριφύλλι». Με έναν αντίπαλο σαν τον ΟΦΗ και με την απόδοση που είχε στην Κρήτη, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να είναι υπερήφανος.

Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και δεν ξέρω αν μπορεί να λυθεί, έτσι όπως εμφανίζεται η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Από παιχνίδι σε παιχνίδι η εικόνα γίνεται ολοένα και χειρότερη. Καμία βελτίωση. Ο Παναθηναϊκός έχει παίκτες με πολλές δυνατότητες. Κανείς τους δεν δείχνει αυτό που πραγματικά μπορεί. Για παράδειγμα, Σαλπιγγίδης και Παπαδόπουλος έχουν την ποιότητα και τις ικανότητες, αλλά δεν παίζουν σωστά. Δεν λειτουργούν οι αυτοματισμοί, δεν μπορούν να βρεθούν μέσα στο γήπεδο, δεν έχουν ορθολογική ανάπτυξη. Πολλά «δεν».

Ο ΠΑΟ απλώς έσωσε τα προσχήματα με την ισοφάριση. Και μόνο όμως ότι λέμε πως έσωσε τα προσχήματα είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι κάτι δεν πάει καλά. Όλα τα ματς είναι στο όριο του «χάνω-κερδίζω». Όσα πήρε τα πήρε με την ψυχή στο στόμα. Οταν κάτι παίζεται κάθε φορά πάνω στο νήμα, τότε κάποια στιγμή θα στραβώσει. Οι νίκες στο «παρά ένα», η πρόκριση στο ΟΥΕΦΑ και το ότι «τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμη» δεν μπορούν κάθε φορά να καμουφλάρουν την κατάσταση. Κανείς δεν μπορεί να είναι ήσυχος. Περιμένεις κάθε φορά την «επόμενη φορά» να είναι όλα καλύτερα, μα τελικά το θέαμα είναι κάθε φορά και πιο κακό. Καμία βελτίωση.

Η ελπίδα πάντα υπάρχει, αλλά μια ποδοσφαιρική ομάδα με το μέγεθος, το όνομα και την ιστορία του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να στηρίζεται στην ελπίδα για να βελτιωθεί. Στο τέλος θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε...