Η πρόκριση του Κολοσσού και του Ρεθύμνου στους ημιτελικούς του Κυπέλλου μοιάζει με σταγόνα δροσιάς. Είναι όμως απαραίτητο να προσθέσουμε έναν αστερίσκο. Η δροσούλα συνυπάρχει με τη δυσοσμία από τον βάλτο. Βάλτος είναι το ελληνικό μπάσκετ, μην ξεγελιέστε από τους θριάμβους της Εθνικής ομάδας ή του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη.
Εξηγούμαι, για να μην παρεξηγηθώ. Η πορεία των δύο ομάδων της Α2 προς τους ημιτελικούς (και, για μία από αυτές, τον τελικό) του Κυπέλλου δεν οφείλεται τόσο στη δική τους πρόοδο, όσο στην παρακμή των ΚΑΕ που βρίσκονται στο... από πάνω ράφι. Εκεί όπου συνωστίζονται (άλλοι δυσανασχετώντας και άλλοι πανηγυρίζοντας και μακαρίζοντας την καλή τους τύχη) ο Μακεδονικός, το Αιγάλεω, οι δύο ομάδες της Λάρισας, οι δύο ομάδες της Πάτρας, αλλά και η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Πανιώνιος. Από τις ομάδες της Α1, οι μόνες που έχουν δικαίωμα να ισχυρίζονται ότι κινούνται σε άλλες ταχύτητες είναι ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο Αρης, το Μαρούσι και ο Πανελλήνιος. Ασχέτως αν ο τελευταίος υπέστη συντριβή στη Ρόδο...
Το πρόβλημα δεν είναι αγωνιστικό ή τουλάχιστον δεν ξεκινάει από εκεί. Η παγίωση της τακτικής της «μείωσης του προϋπολογισμού» (κάθε χρόνο και περισσότερο) ήταν επόμενο να φέρει την αγωνιστική ανυποληψία, ωστόσο ξεκίνησε από την απουσία οικονομικού υποβάθρου, επενδυτικής πολιτικής, οράματος. Γνωστά πράγματα, χιλιοειπωμένα, χιλιογραμμένα και χιλιοσιχτιρισμένα. Οσο καλύπτονται από το, ξεχειλωμένο έστω, πλαίσιο της νομοθεσίας, μας υποχρεώνουν να πάμε πάσο.
Υποτίθεται όμως ότι ξεκίνησε μια προσπάθεια για οικονομική εξυγίανση του επαγγελματικού πρωταθλήματος, για κατοχύρωση των δικαιωμάτων και των δεδουλευμένων αθλητών και προπονητών, για ισονομία και ισοπολιτεία. Μόνο στα λόγια! Η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού χρεώθηκε τον έλεγχο των ΚΑΕ, αλλά κατόρθωσε να γελοιοποιήσει τον θεσμό και την εμπιστοσύνη όσων περίμεναν από αυτήν ρήξεις και ανατροπές. Καταστρατήγησε τις προθεσμίες τις οποίες η ίδια θέσπισε, έκλεισε τα μάτια σε κραυγαλέα κενά, προσπέρασε ακόμα και το θράσος των παραγόντων που γελούσαν στα μούτρα της. Στο τέλος, έδωσε το χαρτί σε όλους όσοι το ζήτησαν, χρεωμένους και συνεπείς, δίκαιους και άδικους.
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, ο Μακεδονικός θα «έτρωγε πόρτα». Το ίδιο και ορισμένες άλλες ΚΑΕ, μεταξύ των οποίων ο ΠΑΟΚ. «ΠΑΟΚ», είπατε; Τζιζ! Πολιτικό κόστος! Σε ένα ρεσιτάλ αφέλειας, οι διοικήσεις του ΑΓΟΡ και του Κολοσσού απαίτησαν να εφαρμοστούν νόμοι και κανονισμοί, ώστε να μετάσχουν οι ίδιοι, ως επιλαχόντες, στην Α1. Άδικα χάλασαν τα νεύρα και το μελάνι τους. Θα παίξουν στην Α2 και θα πουν κι ένα τραγούδι, προφανώς αυτό που λέει «μαζί τους ασχολείσαι, πόσο μαλάκας είσαι...».
Ωρα λοιπόν να καταργηθεί η φοβερή αυτή Επιτροπή του δήθεν ελέγχου. Θα έπρεπε να είχε αυτοκαταργηθεί ήδη μόλις άρχισε να δέχεται πιέσεις, αλλά η ευθιξία δεν ανήκει στα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα. Του χρόνου, ας παίξουν στην Α1 οι θρασύτεροι και οι ανερυθρίαστοι. Οι άλλοι, οι νοικοκύρηδες, ας μείνουν με παρηγοριά την πορεία τους στο Κυπελλάκι.