Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο, αυτόν τον σαρδανάπαλο! (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Είδα τη λίστα των διεθνών και έχω πάθει, ομολογώ, ένα κατιτίς. Αυτές δεν είναι κλήσεις –είναι ένα διαρκές deja vu…

Κάποτε έλεγαν ότι ο Ρεχάγκελ δεν παρακολουθεί το ελληνικό πρωτάθλημα. Μα είμαστε σίγουροι ότι παρακολουθεί γενικώς ποδόσφαιρο; Γιατί μη μου πει κανείς ότι η περίφημη Μπουντεσλίγκα, που όταν την κατακτήσεις σου δίνουν δώρο ένα ταψί, έχει και πολλή σχέση με το άθλημα;

Πριν από λίγες ημέρες τη συνηθισμένη πλήξη της πλατείας Κολωνακίου ήρθε να διαλύσει η συνάντηση του Μάκαρου Ψωμιάδη με τον εικονιζόμενο υποψήφιο δήμαρχο Αθήνας Δημοσθένη Βεργή!

«Μάκη μου, αγάπη μου, σε σκεφτόμουνα», φώναξε με τη συνηθισμένη άγνοια κινδύνου που τον διακρίνει ο υποψήφιος, ο οποίος παραδόξως ήταν ντυμένος κανονικά και όχι με χλαμύδα, όπως τον βλέπετε στη φωτό-ντοκουμέντο. «Σε θέλω για να μου χρηματοδοτήσεις τον αγώνα», του είπε και του έδωσε ένα φυλλάδιο του κόμματος, στο οποίο εμφανιζόταν όπως τον βλέπετε στο κέντρο της σελίδας.

«Βρε πατσαβούρη», του είπε με αβροφροσύνη ο Μάκαρος, «τι να σου χρηματοδοτήσω; Τις γάμπες; Βάλε κάνα ξεκόλι δίπλα σου με μίνι, μπας και πάρεις καμιά ψήφο και κρύψε τα μπούτια σου, γιατί βλέπω να σε γιαουρτώνουν κι εσένα μέχρι το τέλος των εκλογών…».

Κατά διαβολική σύμπτωση, την άλλη μέρα βέβαια γιαούρτωσαν έναν Ψωμιάδη, αλλά αυτός, προς Θεού, δεν ήταν ο Μάκαρος. Αλλωστε, ποιος θα τολμούσε; Ηταν όμως κι αυτός υποψήφιος. Για την ακρίβεια, νομάρχης και υποψήφιος για να επανεκλεγεί. Παναγιώτης Ψωμιάδης ονομάζεται, αν σας λέει κάτι το όνομά του και δεν κυκλοφορεί με χλαμύδα. Προς το παρόν... Αν και όταν ο Παναγιώτης αποφασίσει να φορέσει κάτι παραδοσιακό, αυτό θα είναι σίγουρα η στολή του ένδοξου Μακεδονομάχου.

Αναδημοσίευσα, λοιπόν, τη φωτογραφία του Βεργή και τον διάλογό του με τον BIG MAC όχι για να αποδείξω ότι ο πολιτικός λόγος περνάει κάποια κρίση, αλλά για να καταστεί σαφές ότι, εκτός από τον Σέρα Φερέρ, όραμα σε αυτή τη χώρα έχουν κι άλλοι πολλοί…

Εγινε πολύς λόγος για τα λάθη του νεαρού Σηφάκη, του τερματοφύλακα του ΟΦΗ, στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Κάποιος είπε ότι ήταν «ματιασμένος», δεν αποκλείεται, διότι πρόκειται και για ωραίο τεκνό! Αν έχετε προσέξει στην ιστορία της Ελλάδας, για να κάνεις καριέρα ως τερματοφύλακας, πρέπει να είσαι λίγο τσαλακωμένος από φάτσα: ο Σαργκάνης, ο Κελεσίδης, ο Ατματσίδης, τέτοιοι ήταν αυτοί που πρόκοψαν!

Πάντως, μόνο το «Derby» είδε το ματς σωστά. «Δώρο της άμυνας του ΠΑΟ τα τρία γκολ του ΟΦΗ», έγραψε! Πολύ σωστά! Ετσι όλα έχουν μια λογική. Ο Παναθηναϊκός είναι ψιλοπαράρτημα του ΟΦΗ και το πανό «Βαρδή, πούλα» αναφερόταν στην ανάγκη του λαού του ΠΑΟ να φύγει επιτέλους από τον έλεγχο των Κρητικών. Για να τους απαλλάξουν μάλιστα από το βάρος, έφτασαν να τους κάνουν δώρο μέχρι και τρία γκολ. Τι άλλο να κάνουν για να απαλλαγούν;

Εγώ, πάντως, παραμένω κολλημένος με την ΑΕΚ. Νομίζω ότι είμαι και πάλι ερωτευμένος, φίλε αναγνώστη. Οχι από το παιχνίδι της ομάδας μου. Μακάρι να ήταν αυτό. Από τη στιγμή όμως που έφυγα από το Καλλιπλάστικο ΟΑΚΑ το Σάββατο το βράδυ δεν ξεκολλάει από το μυαλό μου η μορφή αυτού του αγγέλου. Νόμιζα ότι δεν θα ξεπερνούσα ποτέ τον Λέμενς, όταν αυτός έφευγε μακριά. Αυτό το -σκέτη φρυγανιά- τραγανιστό αγόρι που έφερε για τερματοφύλακα πέρυσι ο Σόλιντ.

Καλά λένε οι σοφοί, ότι ο έρωτας με έρωτα περνάει. Η καινούργια μου καψούρα λέγεται Τόζερ. Αυτός ο άγγελος από την Ουγγαρία, που τόσο ήθελα να αποκτήσουμε το καλοκαίρι, αφού είχα προλάβει να τον κοζάρω σε μια φωτογράφηση που είχε κάνει για ένα περιοδικό στη χώρα του. Θυμάστε τότε που σας έλεγα ότι τέτοιους κοιλιακούς είχα να δω από τη Σταύρωση! Θεός φυλάξοι...

Δύσκολα θα ξεμπερδέψω αυτή τη φορά, επειδή ο Τόζερ ξέρει μπάλα και λογικά αποκλείεται να φύγει γρήγορα σαν τον Λέμενς. Και μόνο που το σκέφτομαι, με πιάνει μαύρη απελπισία. Δεν ξέρω τι να κάνω. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να γράψω σε κάποιο από αυτά τα περιοδικά που δίνουν συμβουλές, αλλά φοβάμαι μη γίνω ρεζίλι.

Ετσι το έριξα στο διάβασμα. Η αλήθεια είναι ότι είχα εξετάσεις. Ναι, φίλε αναγνώστη, το πήρα απόφαση. Θα γίνω διαιτητής. Επεισα μάλιστα και τον Θόδωρο, τον οδηγό μου, να κάνει το ίδιο, για να υπάρχει ανταγωνισμός. Με τον ανταγωνισμό λειτουργώ καλύτερα.

Χθες Δευτέρα είχαμε διαγώνισμα. Εγώ έχω καθηγητή διαιτησίας τον κύριο Βασιλάκη που εμφανίζεται στο SuperSport. Ο Θόδωρος έχει καθηγητή τον κύριο Βαρούχα της ΕΡΤ. Οι ερωτήσεις που μου έθεσε ο Βασιλάκης ήταν οι εξής:

1. Ηταν πέναλτι αυτό που κέρδισε ο ΟΦΗ στο ματς με τον Παναθηναϊκό;
2. Προηγήθηκε φάουλ στη φάση που σκόραρε για δεύτερη φορά ο Παναθηναϊκός;
3. Πρόλαβε ο Ουέλινγκτον να διώξει την μπάλα στην κεφαλιά του Ρομέρο ή αυτή είχε περάσει τη γραμμή και έπρεπε να μετρήσει το γκολ;

Θεώρησα τις ερωτήσεις εύκολες, από αυτές βασικά που περίμενα να πέσουν. Στην πρώτη απάντησα πως ήταν πέναλτι, αφού ο Εμπέντε με το δεξί του πόδι βρίσκει τον Ντρούλιτς. Στη δεύτερη απάντησα ότι προηγήθηκε φάουλ, αφού ο Παπαδόπουλος στην προσπάθειά του να κερδίσει την μπάλα εμποδίζει εμφανώς τον Σηφάκη. Στην τελευταία έγραψα ότι δεν έχω σαφή άποψη, μια και δεν υπήρχε κάμερα στην ίδια ευθεία με το τέρμα του ΟΦΗ, αλλά διατηρώντας τις επιφυλάξεις μου, μάλλον δεν έχει περάσει η μπάλα, αφού πρέπει να περάσει όλη και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται.

Μέχρι να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα, είχα, φίλε αναγνώστη, μεγάλη αγωνία. Οταν μου έφεραν το γραπτό μου, φοβόμουν να το ανοίξω να δω τον βαθμό. Πήρα βαθιά ανάσα και το επιχείρησα. Τελικά, τζάμπα αγωνιούσα. Αριστα. Ο καθηγητής διαιτησίας Βασιλάκης μου είχε βάλει 10 για τις απαντήσεις που έδωσα. Λίγα λεπτά αργότερα έφτασε στο καφέ της πλατείας Κολωνακίου ο Θόδωρος, ο οδηγός μου, να με παραλάβει. Είχε κάτι μούτρα σαν αυτά του Παράσχου όταν χάνει σίγουρο γκολ ο Ατρόμητος.

Ο Θόδωρος είχε κοπεί στις εξετάσεις και τα είχε βάψει μαύρα. Τον ρώτησα τι ερωτήσεις έπεσαν. Κατά μια διαβολική σύμπτωση, είχαν πέσει οι ίδιες με αυτές του Βασιλάκη. Τον ρώτησα τότε τι απάντησε. Είχε δώσει ακριβώς τις ίδιες απαντήσεις που είχα δώσει κι εγώ. Σαν να βγήκαν από φωτοτυπικό μηχάνημα. Ομως για τον Βαρούχα ήταν λανθασμένες.

Γι' αυτόν το πέναλτι δεν έγινε ποτέ, στη φάση του δεύτερου γκολ δεν προηγήθηκε φάουλ του Παπαδόπουλου και στην κεφαλιά του Ρομέρο η μπάλα σίγουρα πέρασε τη γραμμή.

Ο Θόδωρος πήρε μηδέν. Αλλά έχω την εντύπωση ότι όλοι μας πρέπει να πάρουμε μηδέν. Ολοι εμείς που καθόμαστε Κυριακή βράδυ να δούμε και να ακούσουμε τι λένε οι καθηγητάδες διαιτησίας για τις επίμαχες φάσεις και αυτοί δεν είναι ικανοί να συμφωνήσουν μεταξύ τους για φάσεις που βλέπουν 100 φορές σε ριπλέι. Μετά, αλήθεια, τι να περιμένουμε από αυτούς που οι ίδιοι έχουν διδάξει;