Η αντιστροφή της «διαμάχης» Αλίκη - Τζένη... (Sportday / Δ.Ελευθεράτος)

Ουφ, ησυχάσαμε... Επιτέλους, βρέθηκε το «θέμα» που θα μας απασχολήσει (;) έως ότου αρχίσουν πάλι οι αγώνες πρωταθλήματος: η ηλικία του Παναθηναϊκού! Το κινηματογραφικό έργο του ελληνικού ποδοσφαίρου οφείλει να μην «κάνει κοιλιά». Ως εκ τούτου, προβλέπεται αύξηση των κωμικών σκηνών. Είτε ενσυνείδητα είτε από
ένστικτο.

Σινεμά, είπαμε; Μάλιστα. Κάποτε, όταν τσακώνονταν οι νοικοκυρές, που χωρίζονταν σε θαυμάστριες της Βουγιουκλάκη και της Καρέζη, καθεμία υποστήριζε πως η δική της εκλεκτή φαινόταν νεότερη. Στις ημέρες μας, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το ποιος είναι γηραιότερος. Ποιος «αιώνιος» είναι περισσότερο «προαιώνιος». Είναι κι αυτό μια εξέλιξη...

Το «θέμα» μας προέκυψε όταν ο Πέτρος Κόκκαλης, σε συνέντευξή του, «έκοψε» κάμποσα χρόνια ζωής του Παναθηναϊκού. Την «πατάτα» ακολούθησε... σαλάτα: οργίλες ανακοινώσεις εκ μέρους του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού και του «επίσημου» φορέα οπαδών των «πρασίνων». Περί ιστορίας, ανυπέρβλητης μεγαλοσύνης του ΠΑΟ κ.λπ. Τείνω να πιστέψω ότι ο Π. Κόκκαλης ενήργησε με την ιδιότητά του επικεφαλής της Σούπερ Λίγκας για το καλό αμφοτέρων των «αιωνίων»!

Μην απορείτε. Οι οπαδοί δεν ικανοποιούνται με την μπάλα που βλέπουν. Το ενδιαφέρον θα ατονήσει επικίνδυνα, αν τυχόν στο εγγύς μέλλον ο Ολυμπιακός επαυξήσει το βαθμολογικό του προβάδισμα. Απογοητευμένοι οι φίλοι του ΠΑΟ, παρακολουθούν μια ομάδα παραζαλισμένη, της οποίας η εικόνα διαρκώς
επιδεινώνεται.

Υπ' αυτές τις συνθήκες, πού να βρεθεί -ένθεν κακείθεν– όρεξη για πατροπαράδοτες «αιώνιες» κόντρες; Πιθανότερο φαντάζει το ενδεχόμενο να μετατραπεί το δεδομένο απόθεμα ενέργειας των μεν και των δε σε κριτική εντός των τειχών: των μεν «κόκκινων» οπαδών διότι η διοίκηση αρκείται στα εγχώρια πρωτεία, των δε «πράσινων» για τη συνολική κατάσταση της ομάδας.

Καταφθάνει, λοιπόν, σαν από μηχανής θεός η συνέντευξη του Πέτρου Κόκκαλη και όλα δρομολογούνται... όπως πρέπει. Η «Παναθηναϊκή οικογένεια» συσπειρώνεται. Κάποιοι σπεύδουν να πρωτοστατήσουν, εκπέμποντας το εξής μήνυμα: «Χάνουμε τα πρωταθλήματα, δεν θα μας πάρουν και την ιστορία μας». Αν ο «πράσινος αναβρασμός» διαρκέσει κάμποσο –αμφίβολο, δεδομένης της «σοβαρότητας» του θέματος–, τότε όλο και κάποια «κόκκινη» αντι-συσπείρωση θα παρατηρηθεί. Αν όχι, δεν βαριέστε...

Όπως κι αν είναι, οι «σκληροί» κάθε πλευράς έχουν την ευκαιρία να αναγνωρίσουν πάλι τον εαυτό τους: αρκετοί εξ αυτών έχουν ξενερώσει με τη διαδικασία συνεννόησης την οποία, τυπικώς τουλάχιστον, επιβάλλει η Σούπερ Λίγκα. Αλλοι, πάλι, βασανίζονται, ενδεχομένως, από ευρύτερες ανησυχίες: ίσως νιώθουν αμήχανοι εξαιτίας της πανθομολογούμενης προσέγγισης των επιχειρηματικών πόλων Βαρδινογιάννη - Κόκκαλη.

Είναι τόσο βολικό –για όλους– το ατόπημα του Π. Κόκκαλη, ώστε μεταξύ σοβαρού κι αστείου σου 'ρχεται να αναρωτηθείς μήπως έγινε σκοπίμως! Είναι αρκετό για να κρατήσει σε εγρήγορση τα ανακλαστικά των οπαδών και να ενεργοποιήσει τις επιθυμητές κεντρομόλες δυνάμεις εντός των δύο στρατοπέδων. Αλλά και πολύ ασήμαντο για να «ναρκοθετήσει» οτιδήποτε αφορά τη «συνύπαρξη» των δύο πόλων.

Εξυπακούεται ότι η διαμάχη γίνεται περί όνου σκιάς. Ενα ζήτημα που αφορά μόνο ιστορική ακρίβεια είναι αστείο να εκλαμβάνεται ως στοιχείο αξιολόγησης των επιτευγμάτων μιας ομάδας: ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είχε πετύχει λιγότερα έχοντας ιδρυθεί τον 19ο αιώνα ή περισσότερα γεννημένος μετά το 1930. Η αρχαιότερη ομάδα στην Αγγλία είναι η Νοτς Κάουντι. Τη θυμάται σήμερα κανείς; Στην Ισπανία η Ουέλβα, στην Ιταλία η Τζένοα, στη Γερμανία η Μπόχουμ. Τι αποδεικνύει η ηλικία; Απολύτως τίποτα.

Περισσότερο ενδιαφέρουσα θα ήταν μια συζήτηση για το αν είχαν ομορφότερες γυναίκες οι παίκτες του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟ τα τελευταία 80 χρόνια. Ας το σκεφτούν όσοι θελήσουν στο μέλλον να «μπετονάρουν» τους πιστούς...