Ενας σατανάς Κινέζος στο Τσέλσι (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Δεν ξέρω ποιον προπονητή θα πάρει ο Παναθηναϊκός. Εχω την υποψία ότι δεν ξέρει ούτε ο Παναθηναϊκός τι είδους προπονητή χρειάζεται. Δεν μιλάω για τον Γιάννη Βαρδινογιάννη –αναφέρομαι γενικά στην εταιρεία που λέγεται Παναθηναϊκός και στους ανθρώπους της. Εχω την υποψία ότι άλλον προπονητή θα ήθελε ο Τζίγκερ, άλλον ο Μήτσου, άλλον ο Λιβαθηνός, άλλον ο Ζάετς (ο οποίος πάντα έχει λόγο) και άλλον ο Μαλεζάνι, που δεν αποκλείεται και να τον ρωτήσουν.

Είχα γράψει πριν από λίγες μέρες ότι η σημερινή διοικητική διάρθρωση του Παναθηναϊκού δεν θα επέτρεπε ούτε στον Μπάγεβιτς να δουλέψει. Θα σας εξηγήσω τι θέλω να πω.

Προβολή

Ας πούμε ότι ερχόταν ο Πρίγκιπας. Θα αναλάμβαναν την προβολή του έργου του όλοι όσοι έχουν βαφτίσει σπουδαίους όλους τους προπονητές που έχουν έρθει τα τελευταία χρόνια στον ΠΑΟ. Θα του εξηγούσαν ποιοι είναι φίλοι της ομάδας και ποιοι εχθροί. Θα του έβαζαν ως στόχο με το «καλημέρα» να κερδίσει την ΑΕΚ και κυρίως τον Ολυμπιακό, αφού το αφεντικό το καλοκαίρι ξόδεψε πολλά και πρέπει το πρωτάθλημα να μη χαθεί. Στην πρώτη ισοπαλία θα κυκλοφορούσε ως είδηση η δυσαρέσκεια των παροικούντων την Παιανία για τις μεθόδους του Μπουρουτζίκα –μπορεί και ξαφνικά να του εμφάνιζαν κανά Σπράι. Στο πρώτο στραβό αποτέλεσμα στο Κύπελλο ΟΥΕΦA κάποιοι θα θυμούνταν ότι ο Μπάγεβιτς δεν κάνει για την Eυρώπη. Στην πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα θα γινόταν γνωστό ότι το λαμόγιο ο Σέρβος θέλει το δεξί μπακ του Αστέρα και το αμυντικό χαφ της Παρτιζάν για να τα κονομήσει. Και θα έψαχναν τον επόμενο που θα 'πρεπε να είναι ένα παιδί του Παναθηναϊκού!

Δύσκολο

Είναι τόσο δύσκολο να διαλέξεις έναν προπονητή; Αν κρίνω από τους προπονητές που έχουν οι μεγάλες ομάδες της Ευρώπης, δεν πρέπει να είναι και τόσο δύσκολο. Αν η Τσέλσι είχε έναν Κινέζο σατανά που έβαζε την ομάδα του να παίζει το σύστημα «Χριστουγεννιάτικο Δέντρο», όπως ο Αγγλος μάνατζερ Μάικλ Μπάσετ στην ομώνυμη καταπληκτική ταινία, θα έλεγα ότι είναι αδύνατο να βρεις έναν καλό κόουτς, γιατί το είδος είναι πραγματικά σπάνιο. Ομως, η Τσέλσι έχει τον Μουρίνιο και τον προσέλαβε γιατί ο σκοπός της ήταν να κάνει πρωταθλητισμό ξοδεύοντας σωστά: ο Πορτογάλος είχε αποδείξει ότι σε αυτό ήταν καλός ήδη από την Πόρτο, όπου για τα μέτρα του πορτογαλικού πρωταθλήματος μη νομίζετε ότι ξόδεψε και λίγα.

Καπέλο

Τι προπονητές έχουν οι άλλες ομάδες; Η Ρεάλ Μαδρίτης πήρε τον Φάμπιο Καπέλο, γιατί ήθελε κάποιον να επιβάλει πειθαρχία στα αποδυτήρια και να θυμίσει στην ομάδα πώς πρέπει να παίζει για να παίρνει αποτελέσματα. Η Μπαρτσελόνα ήθελε κάποιον που να λατρεύει το επιθετικό ποδόσφαιρο. Πήρε τον Ράικαρντ, ο οποίος σοβαρή πείρα δεν είχε, του αγόρασε τον Ροναλντίνιο και του είπε να χτίσει γύρω του μια ομάδα που να παίζει θεαματικά. Την πρώτη χρονιά αποτελέσματα δεν υπήρξαν, τη δεύτερη χρονιά με τις σωστές επιλογές του τεχνικού διευθυντή «Τσίκο» Μπεκιριστάιν η ομάδα πήρε μπροστά, παραμένοντας συνεπής στις αρχές του θεαματικού ποδοσφαίρου. Τέτοιο ποδόσφαιρο γουστάρουν και οι άνθρωποι του Αγιαξ, γι' αυτό και προσέλαβαν τον βοηθό και μέντορα του Ράικαρντ, τον Τεν Χεν Κάτε.

Κριτήριο

Ολες οι ομάδες, όταν έχουν μια στρατηγική που βασίζεται σε ένα κριτήριο, έναν προπονητή τον βρίσκουν μάλλον εύκολα. Η Μίλαν θέλει κάποιον που να μην κουράζει πολύ τα μεγάλα παιδιά –έχει τον Αντσελότι. Η Λίβερπουλ θέλει κάποιον που να δουλεύει κυρίως με νέα παιδιά και να έχει και καλή γνώση των αγορών της Νότιας Ευρώπης –βρήκε τον Μπενίτεθ. Στη Ρόμα ήθελαν κάποιον να αξιοποιήσει τα καταπληκτικά τους φυτώρια και πήραν τον Σπαλέτι, εκτιμώντας ότι στην Ουντινέζε έβγαζε συνεχώς παίκτες. Στη Βαλένθια πήραν τον άπειρο στον πρωταθλητισμό Κίκε Φλόρες, γιατί τους άρεσε το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι ομάδες του. Στην Μπάγερν Μονάχου, επειδή πιστεύουν στις αξίες του γερμανικού ποδοσφαίρου, ήθελαν τον καλύτερο Γερμανό προπονητή: πήραν τον Μάγκατ. Στη Λιόν ήθελαν κάποιον Γάλλο που να έχει κερδίσει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο και πήραν τον Ζεράρ Ουγέ –δεν θυμάμαι άλλον Γάλλο κόουτς που να έχει κερδίσει κάποια ευρωπαϊκή «κούπα» πρόσφατα. Αν ήταν διαθέσιμος ο Βενγκέρ, μπορεί να έπαιρναν αυτόν, αλλά η Αρσεναλ δεν τον αφήνει, γιατί ξέρει να διαχειρίζεται σωστά το μπάτζετ που του δίνουν: αυτό και αν είναι κριτήριο!

Παιχνίδι

Εχει ο Παναθηναϊκός ένα κριτήριο; Πολύ αμφιβάλλω. Αν το κριτήριο είναι το παιχνίδι, τότε δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έφυγε ο Μαλεζάνι, ο οποίος έπειτα από σχεδόν δύο χρόνια πειραμάτων τον Παναθηναϊκό τον είχε σουλουπώσει. Αν το κριτήριο είναι ο πρωταθλητισμός, απορώ γιατί έφυγε ο Σουμ, ο οποίος έκανε νταμπλ. Αν ο σκοπός είναι να υπάρχει κάποιος που να μη δέχεται μύγα στο σπαθί του, ας φέρουν πίσω τον Σκάζνι, ο οποίος δεν είχε πρόβλημα να τσακωθεί με όλους τους παίκτες. Αν θέλουν έναν πράο άνθρωπο που να προσέχει τις φίρμες, μια χαρά ήταν ο Μπάκε. Αν θέλουν κάποιον να κυκλοφορεί με το μαστίγιο, δεν καταλαβαίνω γιατί έδιωξαν τον Σάντος! Αυτό που αποκλείεται να βρουν είναι έναν προπονητή-θαυματοποιό –τον σατανικό Κινέζο από το Τσέλσι, που λέγαμε! Ο τεχνικός σπανίως χάνει ή κερδίζει τίτλους. Αυτούς σχεδόν αποκλειστικά τους φέρνει το σωστό μάνατζμεντ. Σε μια ομάδα που οι κόλακες βρίσκουν καταφύγιο, αυτό είναι που κυρίως λείπει.

Μάνατζμεντ

Τι σημαίνει λάθος μάνατζμεντ; Να μην έχεις στελέχη που να τολμούν να πουν τη γνώμη τους, να ενισχύεις τον βασικό αντίπαλό σου με παίκτες που κάνουν τη διαφορά, να συνεργάζεσαι με λαμόγια που έχουν αποδεδειγμένα βλάψει τον σύλλογο, να βλέπεις «φαντάσματα» στις τάξεις των δημοσιογράφων, να μην έχεις παίκτες–σημαίες γιατί τους άφησες να φύγουν, να ξοδεύεις χρήματα χωρίς ένα βασικό τεχνικό σχέδιο. Απορώ τι από όλα αυτά θα βελτιώσει ο νέος προπονητής…

Γιατί στα βουβά;
Στη Θεσσαλονίκη έχει γίνει τις τελευταίες μέρες μεγάλος θόρυβος γύρω από το όνομα του αθλητικού δικαστή κ. Γιώργου Στεφανάκη. Είναι ο ένας από τους τρεις που στελεχώνουν το νέο πρωτοβάθμιο όργανο –αυτό που ορίστηκε από τη Σούπερ Λίγκα. Σύμφωνα με τα καλά πληροφορημένα «Σπορ του Βορρά», ο καλός αυτός επιστήμονας είναι δικηγόρος της Intracom! Προσθέτω απλώς ότι επειδή είναι ικανότατος δικηγόρος, συμβαίνει να είναι και ο νομικός εκπρόσωπος των Αττικών Εκδόσεων, πράγμα που σημαίνει ότι εκτός από την οικογένεια Κόκκαλη, τον ξέρουν καλά και στην οικογένεια Βαρδινογιάννη.

Δεν αμφισβητείται φυσικά η επιστημονική κατάρτιση του ανθρώπου –αυτό μας έλειπε! Η ερώτηση που οι Θεσσαλονικείς συνάδελφοι βάζουν είναι αν υπάρχει ηθικό ασυμβίβαστο και κυρίως ποια ακριβώς λογική υπάρχει πίσω από τη συγκεκριμένη επιλογή. Οι συνάδελφοι χτύπησαν κέντρο: το πρόβλημα της εξήγησης των επιλογών είναι στην ιστορία της Σούπερ Λίγκας ένα πραγματικό κεντρικό ζήτημα. Υποπτεύομαι ότι οι άνθρωποι που οραματίστηκαν τον νέο φορέα προτιμούν για τη στελέχωσή του ικανούς ανθρώπους και όχι ανθρώπους χωρίς παρελθόν, που να μη δίνουν αφορμές για σχόλια. Προτιμούν επίσης ανθρώπους των οποίων το ήθος γνωρίζουν, παρά άγνωστους που θα μπουν στο ποδόσφαιρο για να κάνουν μια μεγάλη αρπαχτή. Επί του προκειμένου, είναι φανερό ότι όταν ο Πέτρος Κόκκαλης και ο Τζίγκερ προβληματίστηκαν για το ποιον θα βάλουν αθλητικό δικαστή, κατέληξαν στον καλύτερο δικηγόρο που γνωρίζουν. Μόνο που την επιλογή δεν την εξήγησαν επαρκώς –κι αυτό δυστυχώς είναι πρόβλημα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, στην οποία η καχυποψία είναι κανόνας.

Υποψιάζομαι τι έχει γίνει. Στην πορεία των συζητήσεων μεταξύ των πέντε–έξι ιδρυτικών μελών της Σούπερ Λίγκας, ορισμένα ζητήματα αρχής μπήκαν πραγματικά επί τάπητος. Πίσω από πολλές επιλογές υπάρχει μια στρατηγική, μόνο που αυτή δεν εξηγήθηκε ούτε στις ομάδες που ακολούθησαν το εγχείρημα (τον ΠΑΟΚ, τον Αρη, το Αιγάλεω, τον Ιωνικό κ.λπ.) ούτε πολύ περισσότερο στους φιλάθλους. Στην προκειμένη περίπτωση έχουν δίκιο που φωνάζουν τα «Σπορ του Βορρά» κυρίως γιατί η επιλογή έγινε στα βουβά! Τι πρόβλημα θα υπήρχε να βγουν και να πουν ότι ο κύριος Στεφανάκης είναι ένας εξαιρετικός νομικός που έχει συνεργαστεί μαζί μας και στο παρελθόν; Γιατί να προτιμάμε ακόμα τη σιωπή από τη διαφάνεια, πόσω μάλλον όταν τίποτα δεν μένει κρυφό; Η μοναδική γιατρειά της κακοπιστίας είναι η ειλικρίνεια. Ο κόσμος από τη Σουπερ Λίγκα προσδοκά κυρίως ένα νέο ήθος. Το 'χουν καταλάβει;