Το μεγάλο μυστικό του Όττο (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Διαβάζω τη συνέντευξη Τύπου του Οτο Ρεχάγκελ. «Γράψατε ότι με επηρεάζει ο Τοπαλίδης. Μόνο η γυναίκα μου μπορεί να με επηρεάσει εμένα, κανένας άλλος», φώναζε ο Γερμανός.

Αναρωτιέμαι. Αραγε, τι είναι χειρότερο; Να τον επηρεάζει ο Τοπαλίδης ή η γυναίκα του; Εκτός κι αν η γυναίκα του Οθωνα ξέρει περισσότερη μπάλα από τον Τοπαλίδη, ο οποίος στο μεταξύ πληρώνεται για τις υπηρεσίες του από την ΕΠΟ με 30.000 ευρώ τον μήνα...

Είπε ακόμα ο Ρεχάγκελ ότι «εδώ και πέντε χρόνια επιχειρούν μέσω των δημοσιογράφων να καλέσω κάποιους παίκτες στην Εθνική ομάδα, αλλά εγώ προσπαθώ να έχω γνώση και να τους καλώ με αγωνιστικά κριτήρια. Εχει γραφτεί σε εφημερίδα ότι κάποιος παίκτης (βλ. Στολτίδης) θα κληθεί σίγουρα στην Εθνική ομάδα. Από πού πήρατε εσείς αυτή την πληροφορία;».

Ενδιαφέρουσα αντίδραση. Αλλά ποιοι προσπαθούν μέσω δημοσιογράφων να του περάσουν παίκτες; Και ποιος έδωσε σε δημοσιογράφους την πληροφορία ότι ο Στολτίδης θα κληθεί; Το πρώτο καλό θα ήταν να μας το απαντήσει ο Γερμανός. Το δεύτερο θα ήταν πρέπον να το κάνουν γνωστό οι ρεπόρτερ. Πάντως, οι απαντήσεις και στα δύο ερωτήματα είναι βέβαιο ότι θα κάνουν το κλίμα στην Εθνική χειρότερο...

Ισως γι' αυτό, όπως βλέπετε στο κέντρο της σελίδας, ο πανέξυπνος Θοδωρής Ζαγοράκης μάζεψε τα μπογαλάκια του και την έκανε...

Γιατί όμως ο Ρεχάγκελ έχει τέτοια νεύρα; Θα σας το αποκαλύψω, αλλά θέλω να δείξετε προσοχή. Θα αρχίσω από πολύ μακριά.

Θα πλήρωνα όσο όσο, φίλε αναγνώστη, για να δω ξανά από κοντά τη μεγάλη συνάντηση των ιερών τεράτων της μουσικής, το κοντσέρτο του Καρέρας, του Παβαρότι και του Πλάθιντο Ντομίνγκο στις Θέρμες του Καρακάλα. Θα ταξίδευα για πάρτη τους στην άλλη άκρη της γης. Εκτός κι αν κάποιος μου πρότεινε ως εναλλακτική λύση να δω από κοντά να μιλούν για ποδόσφαιρο οι επιφανείς των επιφανών ανδρών, δηλαδή ο Γιώργος Γεωργίου και ο Νίκος Αλέφαντος.

Ποιος θα ήθελε να χάσει αυτή τη συνάντηση; Τι δικαιολογία να βρεις για να μην είσαι εκεί; Πώς να πείσεις τον εαυτό σου ότι έχεις κάτι καλύτερο ή σπουδαιότερο να κάνεις; Κι όμως, φίλε αναγνώστη, αυτή η κολοσσιαία συνάντηση έγινε και δεν ήμουν παρών. Κοντεύω να πάθω κατάθλιψη, να πέσω στα σκληρά, να χάσω τα λογικά μου.

Ευτυχώς, ο χθεσινός «Φίλαθλος» στη στήλη του ξεκάθαρου και «έξω από τα δόντια» Γεωργίου δημοσιεύει τη συνομιλία που περιμέναμε. Τόσο το εισαγωγικό όσο και η ίδια η συζήτηση κρίνονται αριστουργηματικά, από αυτά που δεν χάνονται. Το κείμενο μιλάει από μόνο του:

«Νίκος Αλέφαντος σπίκινγκ νάου και ειλικρινά ξαφνιάστηκα με όσα μου είπε για τον Αντιτς, επειδή ακριβώς ξέρω τον χαρακτήρα του. Πολύ δύσκολα μιλάει για κάποιον με καλά λόγια. Δεν είναι σίγουρο αν ο Αντιτς θα είναι τελικά ο νέος προπονητής του ΠΑΟ. Επειδή όμως τον κάλεσε ο Τζίγκερ και ήδη ήρθε στην Αθήνα για να συζητήσουν, το πρώτο που έκανα ήταν να πάρω τηλέφωνο τον Αλέφαντο. Και ο λόγος ήταν απλός. Πριν από τρία χρόνια είχε πάει στη Βαρκελώνη και είχε μείνει δύο βδομάδες δίπλα στον Αντιτς (ήταν τότε προπονητής στην Μπαρτσελόνα) για να δει από κοντά τον τρόπο δουλειάς του».

(Αντιπαρέρχομαι το ότι τρία χρόνια πριν ο Αντιτς δούλευε στη Θέλτα και πάω παρακάτω. Αυτές οι λεπτομέρειες δεν είναι σημαντικές).

Η περιγραφή αρχίζει με μια σκηνή λίγο μελό. «Νύχτα-μέρα ήταν μαζί», γράφει ο Γεωργίου, δημιουργώντας αυτομάτως εικόνες που μπορεί να θυμίζουν από μιούζικαλ μέχρι αστυνομικό! «Μίλαγαν συνέχεια», συνεχίζει και δεν θα ήθελα ειλικρινά να ρωτήσω σε ποια γλώσσα από φόβο μη μου απαντήσουν! Και τέλος εξηγεί το «γιατί» της συνέντευξης: «Αυτός ήταν ο λόγος που τον πήρα χθες τηλέφωνο». Να η μεγάλη διαφορά με τον παγκόσμιο Σινάνογλου. Αυτόν τον παίρνει ο ίδιος ο «Αλέ» τηλέφωνο, δεν κάνει τον κόπο να καλέσει αυτός. Με αυτά και με αυτά, φτάνουμε στο διά ταύτα: «Οταν του ζήτησα τη γνώμη του για τον Αντιτς, ο Αλέφαντος άρχισε να ρολάρει με τον γνωστό αυθορμητισμό του:

“Γεωργίου, ξέρεις πολύ καλά ότι εγώ κρίνω τους πάντες με πολύ αυστηρά κριτήρια και δύσκολα να σηκώσω κάποιον στα ουράνια. Ξεκάθαρα λοιπόν σου λέω ότι ο Αντριτς (σ.σ. ναι, ο Αντριτς!) για την Ελλάδα είναι πολυτέλεια. Πολύ καλός προπονητής, κλάσεις πιο πάνω από τον συμπατριώτη του, τον Μπάγεβιτς”».

Ερχεται το καλό, σε προειδοποιώ, φίλε αναγνώστη:

«Μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που δούλευε στις προπονήσεις. Μεγάλη ποικιλία ασκήσεων, πάντα με την μπάλα. Και δεν σου κρύβω ότι έγραψα και πήρα μαζί μου περίπου 30 μοντέρνες ασκήσεις. Εχει καλές ιδέες για το ποδόσφαιρο και σε σύγκριση με τον συμπατριώτη του, τον Μπάγεβιτς, είναι κλάσεις καλύτερος. Το αγαπημένο του σύστημα είναι το 4-4-2 και εκείνη την εποχή στην Μπαρτσελόνα είχε τον ΡΕΧΑΓΚΕΛ, τον οποίο έβαζε ως ακραίο αριστερό χαφ, με εντολή όμως να έρχεται και προς τα μέσα».

Επαθα σοκ, χάνω τα καλύτερα! Ο Ρεχάγκελ ήταν, κατά τον Αλέφαντο, παίκτης της Μπαρτσελόνα με προπονητή τον Αντριτς. Επιτέλους, μάθαμε πού πάει ο Γερμανός όταν φεύγει από την Ελλάδα. Πάει στην Ισπανία και παίζει κρυφά με άλλο όνομα στο πρωτάθλημα. Οσο όμως κι αν προσπάθησε να κρυφτεί, ο Αλέφαντος τον ανακάλυψε. Ηταν τόσο μεγάλη η ανακάλυψή του, που ο Γεωργίου -αν και σε δύσκολη θέση- δεν μπορούσε να μην τη δημοσιεύσει.

Ναι, φίλε αναγνώστη, μιλάμε για την παγκόσμια αποκλειστικότητα της χρονιάς!

Κυρίως όμως όλο αυτό το καταπληκτικό στόρι εξηγεί γιατί ο Γερμανός είχε τα νεύρα του. Δεν είναι και λίγο να σε ξεσκεπάζει ο Αλέφαντος, την ώρα που εσύ προσπαθούσες να κρατήσεις το έθνος στα σκοτάδια! Ολα εδώ πληρώνονται...