Ευτυχώς, οι παίκτες ήταν εκεί (Sportday / Βασίλης Σαμπράκος)

Ουδείς είχε συγκεντρωθεί στο χθεσινό παιχνίδι. Η ΕΠΟ ασχολιόταν με τον Τύπο. Ο Ρεχάγκελ, με τις απαντήσεις που έκρινε ότι πρέπει να δώσει στα όσα του είχαν χρεωθεί. Ο Τύπος, με τις προσκλήσεις του προπονητή. Ουδείς είχε πιστέψει στη νίκη. Ο κόσμος δεν γέμισε το Καραϊσκάκη, επειδή οι πανηγυρτζήδες δεν είχαν μυρίσει πανηγυράκι. Ο Τύπος ασχολιόταν περισσότερο με τον προπονητή του Παναθηναϊκού και τις προτάσεις που μπορεί να φτάσουν για τον Καστίγιο ή τα μυστικά πλάνα του Φερέρ και λιγότερο με το χθεσινό, καθοριστικής σημασίας παιχνίδι. Πρέπει να ήταν πολλοί αυτοί που προετοιμάζονταν για τη διαχείριση της ήττας και όχι για τη διαχείριση της νίκης. Ολοι ήταν... αλλού, εκτός από τους ποδοσφαιριστές. Αυτούς που όποτε το θέλουν, είναι οι μόνοι προστάτες της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Αυτούς που όποτε βάζουν το «εμείς» πάνω από το «εγώ», ξαναβγάζουν στο γήπεδο τις αρετές της ομάδας που τρέλανε τον πλανήτη στο Euro της Πορτογαλίας.

Στη λιμνοθάλασσα του Καραϊσκάκη αποδείχθηκε ότι αν ανάψει ξανά η φλόγα, η Ελλάδα μπορεί να στέκεται καλά και μπορεί να κάνει πορεία μέχρι την τελική φάση του Euro 2008, δηλαδή ό,τι θέλουμε για να προστατέψουμε την καλή φήμη της πρωταθλήτριας-έκπληξη. Η φλόγα άναψε ξανά εξαιτίας της αμφισβήτησης που αισθάνθηκαν οι ποδοσφαιριστές και του ενστίκτου προστασίας του Οτο Ρεχάγκελ. Οι διεθνείς ξέθαψαν συναισθήματα που δεν τους είχαν διαπεράσει ξανά μετά το Euro της Πορτογαλίας. Αν τα κρατήσουν αναμμένα, το βράδυ της Τετάρτης θα τους βρει να χαμογελούν ή τουλάχιστον δίχως κατεβασμένο κεφάλι.

Τι μπορούν να πετύχουν οι ποδοσφαιριστές και ο προπονητής; Εχουν τη μαγική δύναμη να μας δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο μπορεί να προοδεύσει. Εχει αποδειχθεί πλέον ιστορικά ότι είναι πολύ μόνοι. Δεν έχουν όμως να χάσουν, παρά μόνο να κερδίσουν. Διότι αυτή η γενιά των Ελλήνων ποδοσφαιριστών έχει κατακτήσει το δικαίωμα να καμαρώνει για τις επιτυχίες, που εξαργυρώνει με μεταγραφές και χρήματα. Και έχει κερδίσει το δικαίωμα να διηγείται την καλύτερη ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Αυτή που αρχίζει με το «κάποτε εμείς καταφέραμε να πάμε την Ελλάδα μπροστά». Αν σε αυτή την ιστορία καταφέρουν να προσθέσουν και το «να την κρατήσουμε ψηλά», ποιος ξέρει, μπορεί να καταφέρουν να μας αλλάξουν και τη νοοτροπία.