Το παιχνίδι δεν μου άρεσε. Ούτε η Εθνική. Κρατάμε μόνο τη νίκη που ήρθε τελικά με «τεσσάρα» επί της Βοσνίας. Σίγουρα, σε αυτή τη φάση αυτό που μετράει είναι μόνο οι βαθμοί, που δίνουν πρόκριση στα τελικά. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η πρωταθλήτρια Ευρώπης πρέπει να επαναπαυθεί στο «τρίποντο».
Μετά την αποβολή του Βόσνιου παίζαμε σχεδόν μόνοι μας στο γήπεδο και γυρίσαμε αδικαιολόγητα πίσω. Οι γηπεδούχοι δεν έδειξαν ικανοί να μας ισοφαρίσουν, αλλά και πάλι τον αγώνα έπρεπε να τον είχαμε τελειώσει νωρίτερα. Κακή εντύπωση μου έκανε και η ασυνεννοησία στις αλλαγές του Καραγκούνη και του Σεϊταρίδη. Ο ένας φώναζε ότι δεν μπορούσε και έμενε στο γήπεδο και ο δεύτερος δίχως να περάσουν παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα έγινε αλλαγή. Αυτά είναι αστεία πράγματα που θα μπορούσαν να κοστίσουν ακριβά. Εκτός συναγωνισμού ήταν ο διαιτητής. Απίστευτες αποφάσεις, με το υπέρ μας πέναλτι να είναι μάλλον αυστηρό, την κόκκινη να τη δίνει σε άλλον παίκτη και μετά να μην μας δίνει άλλο πεντακάθαρο πέναλτι. Όπως και να έχει, το παιχνίδι αυτό πέρασε στην ιστορία. Το ζήτημα είναι στο επόμενο η Εθνική να βελτιωθεί, να λειτουργήσουν οι αυτοματισμοί της και να δείξει άλλο πρόσωπο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει τους παίκτες για να το καταφέρει.