Με το φτωχό μου το μυαλό… (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Μέχρι το ματς της Βοσνίας το συνηθισμένο παράπονο των Ελλήνων αθλητών ύστερα από επιτυχία ήταν «πού βρίσκονταν αυτοί που φωτογραφίζονται σήμερα, όταν στο παρελθόν χάναμε;». Τώρα έγινε «γιατί δεν έρχονται; Οχι μόνο όταν χάνουμε, αλλά ούτε όταν νικάμε;». Και η απάντηση είναι απλή. Εμαθαν πόσο πηγαίνει ο λογαριασμός των υποδοχών.

Εάν απαιτούμε αντί για κυβέρνηση να έχουμε επιτροπή υποδοχής αθλητών, είμαστε άξιοι της τύχης μας. Το ξέρουμε ότι χάρηκε ο πρωθυπουργός, το ξέρουμε ότι χάρηκε ο Γιωργάκης (αν το κατάλαβε ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει βαθμούς ποινής και όποιος έχει τους περισσότερους πόντους είναι ο χαμένος), το ξέρουμε ότι χάρηκε η κοινοβουλευτική Αριστερά, η εξωκοινοβουλευτική και η άκρα Δεξιά. Πολύ ενδιαφέρον θα ήταν να υπάρχει κάποιος που λυπήθηκε να στείλει ένα τηλεγράφημα στο οποίο εξηγεί τους λόγους, από το να λένε όλοι «χαρήκαμε».

Το παράπονο πάντως –που χρεώνεται σε ανώνυμους παίκτες της Εθνικής– είναι γοερό. «Πού είναι οι επίσημοι;». Ελα ντε, οέο. Πού είναι; Και όταν οι επίσημοι δεν πηγαίνουν στους παίκτες, οι παίκτες ή τουλάχιστον ο Βασίλης Γκαγκάτσης, ως πρόεδρος της ΕΠΟ, πηγαίνει στους επισήμους.

Ο λαοφιλής ηγέτης του ελληνικού ποδοσφαίρου, για τον οποίο το Καλλιμάρμαρο είχε σειστεί από τις επευφημίες του κόσμου στην υποδοχή των παικτών μετά το Euro, σύμφωνα με το ρεπορτάζ σκέφτεται να στείλει «ανοιχτή επιστολή» στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τους αρχηγούς των κομμάτων. Παρένθεση. «Ανοιχτή επιστολή», στα ελληνικά σημαίνει ένα κείμενο που επειδή ξέρεις ότι ο παραλήπτης θα το έγραφε στα παπάρια του, το γράφεις θεωρητικά στο όνομα του παραλήπτη, αλλά το δίνεις στις εφημερίδες για να το δημοσιεύσουν. Το σύνηθες αποτέλεσμα είναι να καταλάβουν όλοι ότι δίκιο είχε ο παραλήπτης που το έγραφε στα παπάρια του.

Τέλος πάντων, αδημονώ να διαβάσω τη –φτου, φτου, να μη σας ματιάσω, τι ωραία που τα γράφετε– Κατάπτυστη ανοικτή επιστολή στους πολιτικούς. Ελπίζω να έχει και κάποιους αριθμούς. Οπως αυτόν που βρισκόταν προς το τέλος του ρεπορτάζ.
«Η ομάδα του μπάσκετ πολύ σωστά πήρε 1 εκατ. ευρώ πριν πάει στην Ιαπωνία για τα λειτουργικά έξοδα, γιατί όμως να γίνονται τόσο μεγάλες διακρίσεις;», αναρωτιούνται στην ΕΠΟ; Ποιοι αναρωτιούνται; Ξέρω κι εγώ; Ολοι. Κανένας. Η μεγάλη χορωδία των ορφανών του Θωμά, υπό τη διεύθυνση του Κατάπτυστου, αλλά όχι ο Πρίγκιπας του Λουξεμβούργου.

Μία μέρα πριν από το ματς με τη Βοσνία ο Πρίγκιπας ήταν βυθισμένος στις σκέψεις. Τι περνούσε απ' το μυαλό του; Αν οι προσκλήσεις της FIFA γίνεται να γράφονται σε χαρτί γκοφρέ; Αν ο παρατηρητής μπορεί να φοράει παπούτσια σουέντ σε απογευματινό ματς, αλλά σε βραδινό πάντα –επαναλαμβάνω, πάντα– πρέπει να πηγαίνει με λουστρίνι; Ο Πρίγκιπας ψιθύρισε μια λέξη. Αυτοί που κάθονταν κοντά του δεν μπόρεσαν να ξεχωρίσουν αν είχε πει «τα μαλακισμένα» ή «Μαντόνα ντι Καμπίλιο». Τελικά, από τη συνέχεια της φράσης νομίζω ότι είπε «Μαντόνα ντι Καμπίλιο». Κοιτάξτε πόσο εύκολα έτσι βγαίνει νόημα, ενώ με το «τα μαλακισμένα» δεν θα έβγαινε κανένα. «Μαντόνα ντι Καμπίλιο! Θα πάνε να κερδίσουν το ματς και μετά θα αρχίσουν να μιλάνε για το πριμ εάν προκριθούν. Αυτό είναι το πρόβλημά τους. Πάνε και χύνουν την καρδάρα με το γάλα».

Τελικά τα «Μαντόνα ντι Καμπίλιο» δεν μιλήσανε φόρα παρτίδα για το πριμ, αλλά τη μουρμούρα ανέλαβε ο Κατάπτυστος. Επειδή όμως η μαγεία βρίσκεται στη λεπτομέρεια, παρατηρήστε: 1) Το «πολύ σωστά» που μπήκε πριν από το εκατομμύριο της Εθνικής μπάσκετ. Να δείξουμε ότι δεν έχουμε πρόβλημα να ξεσκίζει το μπάσκετ το ταμείο, αλλά να μας αφήνουν κι εμάς να κάνουμε το ίδιο. 2) Την απαράμιλλη Κατάπτυστη λογική. Το εκατομμύριο το πήρε το μπάσκετ για να πάει ένα μήνα στην Ιαπωνία, που είναι από τις ακριβότερες χώρες του κόσμου, με πλήρη αποστολή, για να παίξει στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η Εθνική ποδοσφαίρου πήγε τρεις μέρες να παίξει με τη Βοσνία. Εκτός αν επειδή η χώρα έχει διπλό όνομα, Βοσνία/Ερζεγοβίνη, τα χρεώνουν διπλά.

Kάτι μπορεί να γίνει

Η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού έστειλε επιστολή την οποία υπογράφει ο πρόεδρός της, «Σταύρο» –δεν έχει «ς» και δεν το προσθέτω, υποθέτοντας ότι είναι άκλιτο– Κουτελιδάκης, αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Ενημερώνει τη διεύθυνση της εφημερίδας ότι ο φάκελος της ΠΑΕ Εθνικός είναι άρτιος, ότι περιέχει προϋπολογισμό, εγγυητική επιστολή, φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα και αντίγραφα των ποινικών μητρώων του διοικητικού συμβουλίου της ΠΑΕ και κακώς έγραψα ότι μπορεί να περιείχε «χαρτοπετσέτες» ή «χαρτί τουαλέτας». Χαίρομαι ειλικρινά που ο φάκελος ήταν πλήρης, σε αντίθεση με τον αντίστοιχο της ΠΑΕ Αρης, ο οποίος, όπως είχε πει ο Σωτήρης Καραμπέρης, που τον είχε καταθέσει, ήταν άδειος. Κάποιος, βέβαια, μπορεί να πει ότι αυτά συνέβαιναν με την προηγούμενη κυβέρνηση. Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι και σήμερα κάτι μπορεί να γίνει. Οπως όταν στην πρώτη συνεδρίαση της ΕΕΑ είχε κατεβεί ο Γιώργος Ορφανός και ασχολήθηκε με την αδειοδότηση ομάδων, μεταξύ των οποίων ήταν και η Παναχαϊκή.

Το ερώτημα, όμως, είναι το εξής: τι είναι η ΕΕΑ; Εάν η ΕΕΑ είναι μια υπεργραμματεία συλλογής πιστοποιητικών και εγγράφων, δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάστηκε να στελεχωθεί από ανώτατους δικαστικούς και πανεπιστημιακούς. Επίσης, στο παρελθόν η ΕΕΑ έδειξε ένα άλλο πρόσωπο, όπως όταν –για παράδειγμα– τιμώρησε τον Πανιώνιο επειδή ο Αχιλλέας Μπέος τον εκπροσώπησε χωρίς ιδιότητα σε επίσημη εκδήλωση της ΕΠΑΕ και όταν ο Μάκης Ψωμιάδης είχε κληθεί για απολογία επειδή αναφερόταν σαν πρόεδρος του Ακράτητου στον Τύπο, χωρίς όμως να εμφανίζεται στον κατάλογο των μετόχων. Πώς, λοιπόν, ο Φοίβος Μορίδης, που δύο μήνες παρουσιάζεται σαν πρόεδρος του Εθνικού και καταγγέλλει ότι εμφανίζονται μέτοχοι να μην έχουν μετοχές και άλλοι να μην έχουν ενώ εμφανίζονταν σαν μέτοχοι, δεν καλείται στην ΕΕΑ να μιλήσει επί της ουσίας; Ας πούμε ότι δεν καλείται επειδή η επιτροπή αποφάσισε από τούδε και στο εξής να εφαρμόζει μηχανιστικά τον νόμο.

Εάν όμως η ΕΕΑ άλλαξε φιλοσοφία, πώς είναι δυνατόν ο Γιάννης Γούμενος να εμφανίζεται και να ζητάει αναβολή της έκπτωσης της εγγυητικής επιστολής του ΠΑΟΚ, προβάλλοντας ως επιχείρημα την προσωπική περιουσία του; Και η αναβολή να δίνεται μέχρι να ολοκληρωθεί ο δεύτερος γύρος των δημοτικών εκλογών στη Θεσσαλονίκη, εκλογική περιφέρεια του υφυπουργού. Που ποτέ δεν επηρεάζει την Επιτροπή...

Εάν η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού έγινε γραμματεία, συγγνώμη και δεν θα ξανασχοληθώ. Οπως δεν ασχολούμαι με τη γραμματεία του Υπουργείου Μεταφορών που συγκεντρώνει τα δικαιολογητικά για τα διπλώματα. Αν, όμως, μπαίνει στην ουσία της λειτουργίας των ΠΑΕ, νομίζω ότι στην περίπτωση του Εθνικού αδράνησε.

Ρε παιδιά, να φτάνει ο Οτο Ρεχάγκελ μέχρι το «Σε γνωρίζω…» και μετά τον υπόλοιπο εθνικό ύμνο να τον πηγαίνει στο «λα λα, λα λα», να το πιστέψω. Να μπορεί, όμως, να τραγουδήσει παρακάτω και να πετυχαίνει και τον στίχο που έχει την «όψη» και τον άλλο με την «κόψη», επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω… Οι μισοί Ελληνες με το που φτάνουν στο «ντροπαλή» αρχίζουν να αγχώνονται τι θα πουν όταν φτάσουν στο άλλο αγγούρι, τους στίχους μετά το «…να σου πει». Ο Οθων, που έτσι και χρειαστεί έξτρα ζάχαρη στον εσπρέσο πρέπει να φωνάξει τον Τοπαλίδη να του την παραγγείλει, «καθάρισε» τον ύμνο μέχρι τέλους; Στα urban myths ανήκει αυτή η ιστορία και στην προσπάθεια της ΕΠΟ να βγάλει συγκίνηση, μπας και φιλοτιμηθεί ο Ορφανός και ακουμπήσει τίποτα φράγκα.

Από το ρεπορτάζ φαίνεται ότι ο Ντέμης Νικολαΐδης έζησε στιγμές κόλασης στο ταξίδι του στη Νέα Υόρκη. Οπως γράφτηκε, ένας φίλος της ΑΕΚ είπε στον Νικολαΐδη: «Ντέμη, το γνωρίζουμε και το γνωρίζεις κι εσύ ότι γίνονται λάθη». Εδώ το βλέμμα παγώνει. Γιατί τόσο σκληρά, ρε φίλε; Ευτυχώς, όμως, αμέσως ο σκληρός κριτής του Ντέμη κάπως το μαζεύει: «Αυτό είναι λογικό και το είχες πει κι εσύ. Το θέμα δεν είναι να δίνεις συνέχεια απαντήσεις σε ό,τι σε ρωτάμε. Αυτό που έχει σημασία είναι να αφουγκράζεσαι τον κόσμο της ΑΕΚ. Κι αυτό για μένα το κάνεις. Οπως και το θέμα δεν είναι να σε χειροκροτήσουμε, αλλά ένα "ευχαριστώ" και ένα "μπράβο" πρέπει να σ' τα πούμε». Σκληρά λόγια, αλλά ο Ντέμης τα άντεξε και δεν σηκώθηκε να φύγει από προχθές με τη Δέσποινα στο Παρίσι.

Σκληρή ήταν η τιμωρία του Ολυμπιακού για τα επεισόδια των πρώτων αγωνιστικών. Τελευταίο πρόστιμο, 50 χιλιάρικα. Μόνο που το πενηντάρι δεν είναι για ασυνήθιστα επεισόδια, αλλά για τη σούμα από διάφορες παραβάσεις. Ετσι, ακόμα και να γίνει παράβαση στο επόμενο παιχνίδι του Ολυμπιακού, οι θύρες του Καραϊσκάκη θα παραμείνουν ανοιχτές. Ο Ολυμπιακός, πάντως, ακολούθησε τον Παναθηναϊκό στο τρικ που εφαρμόζει από πέρυσι. Στα εκτός έδρας ματς δεν παίρνει επίσημα εισιτήρια. Ετσι, ακόμα κι αν οι οπαδοί του τα κάνουν καλοκαιρινά, η ΠΑΕ δηλώνει ότι δεν είναι υπεύθυνη και καθαρίζει. Το θέμα, όμως, είναι ότι έτσι δεν λύνεται τίποτα στο πρόβλημα της βίας. Απλώς οι ομάδες πληρώνουν λιγότερα, αλλά αυτό ενδιαφέρει μόνο τους ιδιοκτήτες και τα λογιστήριά τους και όχι τους κατοίκους των επαρχιακών πόλεων, που βλέπουν τις εισβολές των βαρβάρων.