Πρέπει να 'σαι πολύ βρόμα για να σε φωνάζουν Ρόμα (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Μετά τη θύελλα των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, με τους θριαμβευτές να πανηγυρίζουν μπροστά στις κάμερες, το μόνο που μου έχει μείνει από αυτόν τον χαμό είναι μια σοφή φράση από έναν σοφό άνθρωπο, την οποία διάβασα και βολτάρει συνέχεια στο μυαλό μου:

«Η έπαρση είναι η έκτη ταχύτητα του καλαμιού. Για να μην υπάρξει εκτροχιασμός στην ομαλή πορεία, ας έχουμε ως καύσιμα την ειλικρίνεια, τη σεμνότητα και το ήθος. Αυτό θα έλεγα ως συμβουλή στους νεότερους συναδέλφους...».

Αγγελική Νικολούλη στο «BIG FISH».

Ανατριχίλα! Μόνο αυτό έχω να ψελλίσω, φίλε αναγνώστη. Αν όλος ο κόσμος σκεφτόταν όπως η Νικολούλη, σε τι παράδεισο θα με είχαν φέρει να ζήσω οι γονείς μου. Εγώ πάντως αποφάσισα να τη μετονομάσω σε Σοφία Αγγελική Νικολούλη. Με τρία ονόματα θα μπορούσε να κάνει εύκολα καριέρα και ως πολιτικός. Απορώ μάλιστα πώς δεν το σκέφτηκε η ίδια (προφανώς από σεμνότητα), αλλά της αξίζει.

Οπως απορώ γιατί έρχεται η Ρόμα να παίξει με τον Ολυμπιακό. Την ξέρουμε πλέον τόσο καλά, που καλύτερα να μην τολμήσει να φύγει από το Φιουμιτσίνο. Γιατί, όπως πολύ σωστά γράφει το χθεσινό «Φως», οι τρεις Νικόλες (Αναστόπουλος, Γκουλής και, φυσικά, Αλέφαντος) την κάνουν φύλλο και φτερό.

Μιλάμε για ανθρώπους που έχουν φάει το Τσάμπιονς Λιγκ με το κουτάλι της σούπας και δεν έχουν αφήσει ευρωπαϊκή διοργάνωση στην οποία να μην έχουν συμμετάσχει ως προπονητές.

Παραβλέπω τις αναλύσεις του Αναστόπουλου και του Γκουλή (δύο εν ενεργεία προπονητών, που καλά θα έκαναν να προσέχουν τι λένε, μήπως θυμώσει ο Σένσι, διώξει τον Σπαλέτι και τους προσλάβει, τιμωρώντας τους να ζήσουν στην «αιώνια πόλη»…) και πάω κατευθείαν στον ανιδιοτελή Αλέφαντο, ο οποίος μόνο μία ομάδα θέλει να προπονήσει, δηλαδή τον Ολυμπιακό. Τα λόγια του, μαχαιριές σε ανυπεράσπιστο κορμί:

«Ξέρεις, εγώ αυτές τις ομάδες δεν τις παραδέχομαι για μεγάλες. Και θεωρώ κοινούς παίκτες τους περισσότερους που τις απαρτίζουν. Οταν φτάνουν ομάδες, όπως είναι η τωρινή Ρόμα, να σου μιλάνε για κορυφή στο Καμπιονάτο, τότε δεν έχεις και πολύ να σκεφτείς για την πραγματικότητα που υπάρχει. Δηλαδή, ότι το ιταλικό ποδόσφαιρο σβήνει, όσο διάστημα Γιουβέντους, Μίλαν και Ιντερ είναι σε πτώση και δεν βρίσκονται στις θέσεις για τις οποίες είναι γεννημένες και προορισμένες. Και κάτι προπονητές, όπως τον σημερινό, δεν είναι να του ζητάς ευθύνες. Είναι δημιουργήματα των δημοσιογράφων, τους ρίχνεις μια ματιά και τους ξεπερνάς αμέσως χωρίς να σου αφήσουν κάτι με το οποίο θα έχεις εντυπωσιαστεί από τεχνικής πλευράς».

Σε κάθε πρωτάθλημα, φίλε αναγνώστη, υπάρχει και ένας Μπάγεβιτς που τον φτιάχνουν οι δημοσιογράφοι, αυτοί οι αλήτες με τα γνωστά σκοτεινά τους κυκλώματα. Στην Ιταλία π.χ. πέρυσι, αν και ο Σπαλέτι έχανε συνέχεια, οι κατευθυνόμενοι κονδυλοφόροι έγραφαν ότι νικούσε. Εφτασαν μέχρι και στο σημείο να χρεώσουν στο ενεργητικό αυτού του άχρηστου μέχρι και έντεκα συνεχείς νίκες -μέχρι που τους πήραν χαμπάρι οι Αρχές και το έκοψαν εκεί το παραμύθι.

Το ίδιο ακριβώς παραμύθι έχουν φτιάξει και γι' αυτόν τον ανύπαρκτο, τον Φραντσέσκο Τότι, αυτόν που τον έχουν κάνει όλοι με το ζόρι παιχταρά. Ευτυχώς, ο Ευρωνίκος Αλέφαντος βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

«Δεν βλεπόταν με τίποτα ο Φραντσέσκο Τότι. Η γνώμη μου πάντοτε είναι ότι ουδέποτε υπήρξε μεγάλος παίκτης. Ποτέ δεν με είχε εντυπωσιάσει, θεωρούσα ότι έκλεβε από την αξία και τη δόξα άλλων παικτών της Ιταλίας. Πολυδιαφημισμένος από το σύστημα, το οποίο ας μην το κατονομάσω συγκεκριμένα».

Ασ' το, Νικόλα, μην έχουμε μπελάδες, γιατί σε διαβάζουν και στην Ιταλία. Είπες όμως μια μεγάλη αλήθεια. Ο Τότι -γνωστή κουφάλα- κλέβει από την αξία του Ματεράτσι, του Γκατούζο, του Καμορανέζι, του Περότα και όλων αυτών των κολοσσών που παίζουν στην εθνική για να φαίνεται αυτός. Μη μασάς, που λέει και η Γιαννάκου…

«Σαν τον Τότι, ο Ριβάλντο θέλει είκοσι. Οπως και ο Καστίγιο άλλους είκοσι σαν αυτούς που έβλεπα σήμερα να κάνουν τους επιθετικούς και ιδιαίτερα τον Μοντέλα. Αργός ο Τότι κι εντελώς ξεζουμισμένος. Αν ο Καστίγιο παίξει δεύτερος σέντερ φορ μαζί με τον Κωνσταντίνου, θα γίνει το σώσε της δεκαετίας στο Φάληρο. Δεν πιστεύω να πετάξουν τον Καστίγιο στα άκρα. Με τον Νέρι σέντερ φορ θα γελάσει όλο το γήπεδο. Εγώ θα το ξαναπώ κι ας αντιδράσει ο καθένας όπως νομίζει. Δική μου πίστη είναι ότι ο Καστίγιο μπορεί να καταφέρει πολύ περισσότερα πράγματα από την Αργεντινό Μέσι της Μπαρτσελόνα».

Που και αυτός ο Μέσι μια απάτη είναι μπροστά στον Καστίγιο, αλλά είναι τυχερή η Μπαρτσελόνα που δεν έπεσε στον ίδιο όμιλο με τον Ολυμπιακό για να τον περιλάβεις και αυτόν. Προσεχώς…

«Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η Ρόμα που είδαμε σήμερα δεν προλαβαίνει να αναστηθεί στις δυο-τρεις μέρες που την χωρίζουν από τη συνάντησή της με τον πρωταθλητή Ελλάδας. Και στο κάτω κάτω της γραφής, ποια ήταν στην περσινή σεζόν; Πέμπτη και ακούστηκε γιατί πέτυχε έντεκα συνεχείς νίκες. Ρεκόρ που συνηθίζουν οι ομάδες, οι οποίες δεν έχουν την πίεση για συγκομιδή βαθμών. Και από πέμπτη βρέθηκε δεύτερη. Ας όψεται ο Μότζι. Ετσι την έχουμε τώρα αντίπαλο στο Τσάμπιονς Λιγκ».

Επομένως, μάλλον τυχεροί είμαστε! Ολες οι ομάδες εξάλλου, όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο Ευρωαλέφαντος, στον δεύτερο γύρο κάνουν σερί νίκες. Στο Καμπιονάτο ιδιαίτερα, το φαινόμενο αυτό συναντιέται κατά κόρον. Να φανταστείτε ότι αυτό στην Ιταλία γίνεται τόσο συχνά, που το έχουν επαναλάβει μία φορά η Γιουβέντους (πρόσφατα μάλιστα το 1932!), άλλη μία η Μίλαν το 1951 με τον Τσέζλερ προπονητή και άλλη μία η Μπολόνια το 1964, τη χρονιά που κατέκτησε το Σκουντέτο με προπονητή τον Μπερναντίνι…

(Πάντως ο Νικόλας, όταν μιλάει, λέει αλήθειες. Οπως για παράδειγμα ότι «αυτός ο Ρόζι δεν υπάρχει». Οντως Ρόζι δεν βρίσκεις πουθενά. Ντε Ρόσι ναι, Ρόσι σίγουρα, Ρόζι μόνο στα όνειρα του μπαρμπα-Νίκου…)

Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ πόσες συνεχείς νίκες έχει ο Αλέ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τρεις; Τέσσερις; Μπα, δύσκολο…

Ομολογώ ότι διάβαζα τα σοφά αυτά λόγια που με προετοιμάζουν για να απολαύσω ένα θρίαμβο του Ολυμπιακού με αντίπαλο μια ομάδα που ουσιαστικά δεν υπάρχει, αναλογιζόμενος αν βγήκε ο αγαπημένος μου υποψήφιος, που ήταν ο γιατρός Χρήστος Δάρας. Από την ημέρα που ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Γλυφάδας φωτογραφήθηκε με φόντο το ΟΑΚΑ (!) μου 'χει κλέψει την καρδιά…

Τι θέλει να πει άραγε ο ποιητής; Οτι σχεδιάζει τη μεταφορά του Ολυμπιακού Σταδίου στη Ζησιμοπούλου; Και πώς άραγε θα το χωρέσει;

Με τους επιστήμονες δεν μπορείς να βγάλεις άκρη. Ενας τέτοιος είναι και ο εικονιζόμενος στο κέντρο της σελίδας, Λορένσο Σέρα Φερέρ. Ενας πραγματικός τρελός επιστήμονας…