Η στιγμή των εξετάσεων (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Προσπαθώ ειλικρινά να καταλάβω τη φετινή ΑΕΚ και σας το έχω ξαναγράψει. Νομίζω ότι το αποψινό ματς -αλλά και το ντέρμπι της Δευτέρας με τον Παναθηναϊκό- θα κρίνουν εν πολλοίς τη χρονιά της. Ζούμε τις πέντε μέρες που θα συνταράξουν την εφετινή «Ενωση» - τουλάχιστον ελπίζω ότι αυτό θα συμβεί. Διότι η ΑΕΚ αυτή την εβδομάδα έχει ανάγκη όχι μόνο τα αποτελέσματα αλλά και τον προβληματισμό που πρέπει να προκύψει αν αυτά δεν έρθουν.

Ο Σέρα Φερέρ δυσκολεύεται να βρει μια βασική ενδεκάδα, για λόγους κατανοητούς. Ο Ισπανός είναι λίγο καιρό στην Αθήνα και δεν έχει καταλάβει τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού πρωταθλήματος. Το ρόστερ της ομάδας ολοκληρώθηκε αρκετά αργά: τρεις τουλάχιστον σημαντικές μεταγραφές (ο Ντελίμπασιτς, ο Ουντέζε και ο Ζήκος) έγιναν αφότου εξασφάλισε θέση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, δηλαδή έπειτα από το πρώτο ματς με τη Χάρτς. Ο Ισπανός προπονητής περίμενε τον Ιμπαγκάθα και τον Βάργκας, του προέκυψε ο Μαντούκα: όχι ακριβώς η καλύτερη επιλογή.

Σχήμα

Η μεθοδολογία του Φερέρ μοιάζει απλή: περισσότερο και από το να καταλήξει σε κάποιο σχήμα, ο προπονητής έπρεπε να βρει αρχικά μια ενδεκάδα που να παίξει όσο καλύτερα γίνεται τα ματς με τη Χάρτς και στη συνέχεια να δοκιμάσει το υλικό. Αρχίζω να έχω τη βεβαιότητα ότι ο Φερέρ δούλεψε σε όλη σχεδόν την προετοιμασία με σκοπό να αποκλείσει τη Χαρτς εκμεταλλευόμενος το υλικό που είχε στα χέρια του! Γιατί; Πιθανότατα γιατί του εξήγησαν ότι εκείνοι οι διπλοί αγώνες ήταν πραγματικά ματς ζωής και θανάτου - τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη βιωσιμότητα της εταιρείας. Αν σκεφτείτε εκείνα τα ματς, θα διαπιστώσετε ότι το παιχνίδι της ΑΕΚ είχε κάποια χαρακτηριστικά που δεν τα ξαναείδαμε: πολλά σουτ, πολλή κίνηση στον άξονα κυρίως χάρη στις επιστροφές του Λυμπερόπουλου, κ.ά. Για να είμαι τίμιος μαζί σας, πρέπει να πω ότι η πιθανότητα να συνέβη κάτι τέτοιο διαψεύδεται - όμως όταν λες ψεματάκια οι διαψεύσεις δεν είναι αξιόπιστες. Πέρυσι π.χ. κανείς από τη διοίκηση δεν είπε ότι είχε απαιτηθεί από το Σάντος να παίζει η ομάδα μόνο για το αποτέλεσμα με σκοπό να βγει τουλάχιστον δεύτερη στο πρωτάθλημα. Μας το είπαν μόνο στο τέλος της περιόδου κι αφού στο μεταξύ για μήνες ο Πορτογάλος στηνόταν στον τοίχο για το φρικτά ρεαλιστικό ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα του.

Δοκιμασία

Αφού ξεπέρασε τη σκωτσέζικη δοκιμασία κι εξασφάλισε την πρόκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Φερέρ ξεκίνησε την προσπάθεια να κατανοήσει το υλικό της ομάδας. Το αποτέλεσμα των πειραμάτων είχε ως αποτέλεσμα αυτός να προσπαθεί να μάθει τους παίκτες της ομάδας και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, κι εμείς που την παρακολουθούμε να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς θέλει ο Φερέρ. Το επιπλέον σημαντικό στοιχείο μιας ιστορίας που ως εδώ μοιάζει να μην έχει τίποτα το ξεχωριστό είναι ότι φτάσαμε σε μια εβδομάδα που το παζλ θα πρέπει να αρχίσει να σχηματίζεται.

Νωρίς

Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ήταν αρκετά νωρίς: η ΑΕΚ το 'παιξε με την πλάτη στον τοίχο και το 'χασε, αλλά εκείνο το παιχνίδι δεν ήταν από αυτά που μπορούσαν να βοηθήσουν κάποιον να κατανοήσει ή πολύ περισσότερο να κρίνει το σχέδιο. Τα ματς αυτής της εβδομάδας είναι διαφορετικά: δεν λέω ότι κρίνεται ο Φερέρ, όμως έπειτα από μια διακοπή που επέτρεψε στην ομάδα να ξεκουραστεί και να δουλέψει στην τακτική κάποιες πρώτες απαιτήσεις πρέπει να υπάρχουν. Από την ΑΕΚ απόψε είναι θεμιτό να περιμένει κανείς να έχει στο Λανς μια καλύτερη εικόνα από αυτή που είχε στο «Σαν Σίρο» γιατί η καλή Λιλ σίγουρα δεν είναι Μίλαν. Η ίδια ακριβώς προσμονή πρέπει να υπάρχει και για το ντέρμπι με τον ΠΑΟ.

Μίνιμουμ

Μια βελτιωμένη ΑΕΚ είναι το ελάχιστο που κάποιος μπορεί να περιμένει. Ο Μόρας και ο Τσιρίλο έχουν παίξει πολλά ματς μαζί – πράγμα που σημαίνει ότι η απουσία του Δέλλα δεν πρέπει να θεωρείται καταστροφή. Ο Ζήκος είχε τρεις εβδομάδες για να ξεπεράσει τους μικροτραυματισμούς του (έχει να παίξει από το ματς με τον Ολυμπιακό). Η απουσία του Λαγού δίνει στον προπονητή το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει στη θέση του δεξιού εξτρέμ το Λάκη που ξέρει τη θέση καλύτερα από τον πρώην άσο του Ηρακλή. Η επίθεση πρέπει να αρχίσει να δείχνει την πρόοδό της: η προσθήκη του Τόζερ διευκολύνει τον Λυμπερόπουλο και ο Εμερσον χάρη στην παρουσία του Ζήκου μπορεί να πάρει περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες. Ο μηχανισμός της ΑΕΚ μοιάζει σιγά σιγά έτοιμος.

Εξετάσεις

Απόψε μέχρι τη στιγμή που θα τελειώσει το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, η ΑΕΚ του Φερέρ δίνει τις πρώτες σοβαρές εξετάσεις της. Για μένα δεν έχει σημασία (μόνο) το αποτέλεσμα - σημασία έχει η εικόνα της ομάδας και η πρώτη σοβαρή μέτρηση των δυνατοτήτων της. Το να μην έχει βελτιωθεί η εικόνα της «Ενωσης» σε σχέση με το μάλλον νωθρό ξεκίνημά της δεν μπορώ και δεν θα θελα να το φανταστώ. Σε πέντε βράδια θα ξέρουμε αν η όποια βελτίωση της συγκεκριμένης ομάδας είναι αρκετή για να την οδηγήσει ψηλά - εκεί δηλαδή που πρέπει να βρίσκεται. Γιατί η αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ τα τρία τελευταία χρόνια δεν είναι αντάξια της ιστορίας της.

Δύσκολα

Από απόψε το βράδυ ξεκινά ένα σημαντικό κεφάλαιο στην πορεία της συγκεκριμένης ομάδας. Δεν τίθεται προς συζήτηση η ανοχή που (θα) δείχνει ο κόσμος - ο κόσμος της ΑΕΚ πάντοτε περιβάλλει την ομάδα με κατανόηση. Αυτό όμως που θα φανεί είναι αν η ΑΕΚ με το συγκεκριμένο υλικό μπορεί να έχει φιλοδοξίες για κάτι καλύτερο. Κι αυτός ο προβληματισμός, αν δεν υπάρξουν αποτελέσματα, θα πρέπει να είναι κυρίως διοικητικός. Για τον Νικολαΐδη αρχίζουν τα δύσκολα...

Ολα γνωστά

Το πρώτο κόμμα στο Δήμο της Αθήνας ήταν η αποχή. Συνολικά πάνω από 200.000 άνθρωποι δεν πήγαν να ψηφίσουν. Τον νέο δήμαρχο Νικήτα Κακλαμάνη τίμησαν με την ψήφο τους περίπου 122.000 ψηφοφόροι - την Ντόρα Μπακογιάννη στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν πάνω από 180.000 κάτοικοι της Αθήνας. Ο Σκανδαλίδης παίρνει ένα ποσοστό που φτάνει το 29% - κατά τρεις μονάδες μεγαλύτερο από αυτό που πήρε ο Παπουτσής, που όμως τέσσερα χρόνια πριν είχε πάρει 12.000 ψήφους παραπάνω! Ο Αλέξης Τσίπρας προβάλλεται και δικαίως ως ένας από τους κερδισμένους των δημοτικών εκλογών: πήρε κάτι λιγότερο από το 11%. Ο Γιάννης Δημαράς, όμως, που είχε πάρει στις προηγούμενες εκλογές ανάλογο ποσοστό, είχε πάρει 10.000 ψήφους παραπάνω: οι 27.000 ψήφοι του Τσίπρα τέσσερα χρόνια πριν θα του έδιναν το συνηθισμένο 6-7% του Συνασπισμού στην Αθήνα. Οι εκλογές είναι αριθμοί: τα κόμματα πρέπει να τους διαβάσουν και να προβληματιστούν γιατί ο κόσμος δεν πάει στις κάλπες.

Η δική μου εξήγηση είναι απλή: το 42% ως όριο εκλογής από τον πρώτο γύρο σχεδόν διέλυσε το ενδιαφέρον του κοινού για τις δημοτικές αναμετρήσεις - από τη στιγμή που δημιουργήθηκε το κατάλληλο σκηνικό στις εκλογές της Αθήνας έμοιαζαν όλα γνωστά. Ολοι ήξεραν ότι ο Κακλαμάνης θα κέρδιζε από τον πρώτο γύρο και μάλιστα το επιτελείο του βασικού ανταγωνιστή του έθετε ως στόχο του Σκανδαλίδη το 30%! Αν ο Κακλαμάνης είχε να αντιμετωπίσει μια σοβαρή αντικυβερνητική υποψηφιότητα (κι όχι την πολυκερματισμένη Κεντροαριστερά) όλα θα ήταν αλλιώς - θα υπήρχε και πολιτικός λόγος και αντιπαράθεση και διαφοροποίηση και τελικά συμμετοχή: ακόμα κι αν ο καλός Νικήτας κέρδιζε, οι ιδέες που θα έπεφταν στο τραπέζι για την πόλη και τη βελτίωσή της θα ήταν πολλές και χρήσιμες. Τώρα το αποτέλεσμα ήταν γνωστό από πριν και το παιχνίδι σικέ, τόσο που οι πιο πολλοί το βαρέθηκαν. Ακούω ότι αν αντί για διαγωνισμούς εξυπνάδας και διοργανώσεις happening είχαμε πραγματικές εκλογές, θα υπήρχε και πόλωση: και λοιπόν; Από πότε η πόλωση θεωρείται χειρότερη από τη στειρότητα του συντηρητισμού; Κι από πότε το άνευρο κλίμα έπαψε να είναι ο καλύτερος σύμμαχος μιας κυβέρνησης;

Αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να προβληματιστεί για αυτή την εξέλιξη. Το ΠΑΣΟΚ που ονειρεύεται να πάρει τις βουλευτικές, εκμεταλλευόμενο την κυβερνητική φθορά, αποκλείεται. Θα πρεπε να το κάνει η Αριστερά, αλλά αυτή, αντί να αναρωτιέται για το πού πήγε η κάποτε εκλογική της παρεμβατικότητα στους δήμους, χαίρεται με τις 27.000 ψήφους του Τσίπρα…