Δεν είναι πια «Μπαλκάνια» στην Πάτρα (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Σοβαρός, συγκεντρωμένος και αποφασισμένος, ο Απόλλων κατέδειξε με άνεση τις αδυναμίες της φετινής ΑΕΚ - ή, τουλάχιστον, της ΑΕΚ του Οκτώβρη. Ταυτόχρονα, απέδειξε ότι ο ίδιος είναι υπολογίσιμο μέγεθος. Και επαλήθευσε το εύκολο συμπέρασμα της πρεμιέρας - ότι η χρονιά θα είναι γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές. Δεν λέω «παράξενα αποτελέσματα», διότι σε εποχές στοιχηματοκρατορίας η έκφραση είναι παρεξηγήσιμη. Εξάλλου, τίποτε παράξενο δεν είδα στο χθεσινό αγώνα της άδειας Ολυμπιακής αρένας.

Η ΑΕΚ έχει παίκτες με προσωπικότητα και ταλέντο, αλλά της λείπει το προσόν που εν έτει 2006 κάνει τη διαφορά: η ενέργεια. Απροπόνητη και ανέτοιμη για διαδοχικά ανδραγαθήματα, αντιμετώπισε τον Απόλλωνα με προσευχές. Ζωνούλες στα μετόπισθεν (και... προσευχόμαστε να αστοχήσει ο αντίπαλος), τρίποντα μπροστά (και... προσευχόμαστε να πάει μέσα η ρημάδα η μπάλα).

Οταν χρειάστηκε αμυντική πίεση για να καλυφθεί η διαφορά, τα πόδια δεν βαστούσαν. Οταν χρειάστηκε αμυντικό ριμπάουντ για να ανοίξει ο αιφνιδιασμός και να αποφευχθούν οι «δεύτερες ευκαιρίες» του Απόλλωνα, τα κορμιά δεν άντεχαν. Οταν χρειάστηκαν μπασίματα για να κερδηθούν βολές και να μετουσιωθούν σε εύκολους πόντους, μούσκουλα δεν υπήρχαν. Σπάνια βλέπει κανείς ομάδα που κυνηγάει (ειδικά γηπεδούχο) να τελειώνει τον αγώνα χωρίς ένα, έστω, ξέσπασμα. Ο Απόλλων αρχειοθέτησε το ματσάκι τη στιγμή που άνοιξε τη διαφορά κοντά στους 10 πόντους. Η συντήρηση αποδείχθηκε εξαιρετικά εύκολη υπόθεση.

Μια ομάδα είναι τόσο σοβαρή όσο ο προπονητής της. Τον Ερεζ Μπίτμαν δεν τον γνώριζα πριν από την άφιξή του στην Ελλάδα, φαίνεται όμως ότι μπορεί να πετύχει εκεί όπου απέτυχαν εγωπαθείς προκάτοχοι στυλ Ντάρκο Ρούσο. Χθες στο ΟΑΚΑ παρουσίασε ένα συγκρότημα πειθαρχημένο και νηφάλιο, παρά την απουσία του Αμερικανού Ρέντσερ (έπαιξε 5 λεπτά στην πρεμιέρα, καθόλου χθες).

Δεν έπαιξε μόνο αποτελεσματικό μπάσκετ ο Απόλλων, αλλά και όμορφο, όπως έκανε πριν από αυτόν η Ολύμπια στο Μαρούσι. Περισσότερο με εντυπωσίασαν με την απόδοση και την προσήλωσή τους οι ρολίστες Γιοσίποβιτς, Χρ. Πετρόπουλος, Μπόζοβιτς, Γκιζόγιαννης, παρά οι πρωταγωνιστές Κουμπούρας, Μάρκσον. Ο τελευταίος προσθέτει ένα ακόμα επιχείρημα σε όσα έγραφα το Σάββατο για τη φετινή σοδειά των Αμερικανών. Οι περισσότεροι από τους 24χρονους που ήρθαν στην Ελλάδα είναι τηρουμένων των αναλογιών (των οικονομικών αναλογιών) αξιόλογοι και πάντως προτιμότεροι από τους βαριεστημένους λεγεωνάριους παρελθόντων ετών.

Το αδιόρθωτο κουσούρι του Απόλλωνα εδώ και χρόνια είναι ότι τρώγεται με τα ρούχα του. Οι έννοιες «ηρεμία» και «Πάτρα» δεν συμβάδισαν ποτέ. Αν ο Ισραηλινός μπορέσει να γυρίσει αυτή τη σελίδα, θα προσφέρει τεράστια υπηρεσία στην ομάδα. Οι πρώτες ενδείξεις είναι ενθαρρυντικές - και δεν εννοώ τις δύο νίκες που έφεραν τον Απόλλωνα στην κορυφή. Ποτισμένοι με τη γνωστή «μπαλκανική» νοοτροπία, αρκετοί παίκτες του Απόλλωνα έδειξαν επιρρεπείς στην γκρίνια, με στόχο φυσικά τους διαιτητές. Ο Μπίτμαν τους έβαζε πάγο αμέσως και χωρίς δεύτερη κουβέντα: «Αφήστε τα λόγια και συγκεντρωθείτε στη δουλειά σας». Όπερ και εγένετο, με αποτελέσματα θεαματικά.