Η αυτοχειρία δεν είναι ποτέ θέμα τύχης (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Προσωπικά, δεν πίστευα ότι η ΑΕΚ θα μπορούσε να τα πάει τόσο καλά στο παιχνίδι της με τη Λιλ όσο τα πήγε μέχρι το '82. Διότι ύστερα από εκείνο το σημείο εμφανίστηκε στο γήπεδο μια ασθένεια των ελληνικών ομάδων που δεν θεραπεύεται εύκολα. Μια ασθένεια την οποία έχουμε παρατηρήσει στα ευρωπαϊκά παιχνίδια του Ολυμπιακού πολλές φορές, αλλά και του ΠΑΟ, τα τελευταία δύο χρόνια τουλάχιστον.

Και αυτή η ασθένεια δεν είναι άλλη από την αδυναμία των ποδοσφαιριστών των ελληνικών ομάδων να παραμείνουν συγκεντρωμένοι μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Ο «Δικέφαλος», αναμφισβήτητα, πήγε διαβασμένος στο παιχνίδι. Ηξερε τι και πώς θα το αντιμετωπίσει. Το τρίπτυχο του Φερέρ ήταν σφικτή και προσεκτική άμυνα, καλή κυκλοφορία της μπάλας και αξιοποίηση των ευκαιριών στην επίθεση.

Η άμυνα, παρά το γεγονός ότι είχε τους νεωτερισμούς του Παπασταθόπουλου και του Ουντέζε στην αριστερή πλευρά –νεωτερισμοί ανάγκης– τα πήγε καλά. Η εμφάνιση του Παπασταθόπουλου ήταν ελπιδοφόρα, αν και η εικόνα που έχω από το προχθεσινό παιχνίδι για τις ικανότητες του νεαρού είναι ότι μπορεί να μαρκάρει πολύ πιο αποτελεσματικά τον προσωπικό αντίπαλό του, παρά να αμυνθεί αποτελεσματικά στον χώρο. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει δυνατότητα συνεργασίας με τον άλλο κεντρικό αμυντικό της ομάδας και εμπειρία, η οποία έρχεται με την αγωνιστική τριβή.

Σε ό,τι αφορά τη χρησιμοποίηση του Ουντέζε, ήταν ένα στοίχημα που δεν του βγήκε του Φερέρ, κυρίως διότι η θέση αυτή απαιτεί μεγαλύτερες δυνατότητες από όσες έχει ο Ουντέζε. Και δεν μιλώ μόνο για την περιορισμένη αποτελεσματικότητα στο μαρκάρισμα του Κεϊτά, αλλά και για άλλες στιγμές στη διάρκεια του παιχνιδιού, όταν ο Ουντέζε φαινόταν καθαρά ότι δεν αποτελούσε μέρος της «κιτρινόμαυρης» άμυνας.

Οσο για τις δύο πανομοιότυπες φάσεις των γκολ της γαλλικής ομάδας, δεν είναι δίκαιο να ρίξει κάποιος όλο το βάρος στον Ουντέζε. Και τα δύο γκολ μπήκαν από το κέντρο της άμυνας του «Δικέφαλου» με τον συνηθισμένο τρόπο που σκοράρει η γαλλική ομάδα. Αυτό είναι αδύνατον να μην το είχαν μελετήσει οι παίκτες της ΑΕΚ. Γι' αυτό υποστηρίζω ότι η αυτοχειρία της ΑΕΚ δεν ήταν αποτέλεσμα τύχης, αλλά ανικανότητας. Σε ό,τι αφορά την κυκλοφορία της μπάλας, τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα.

Σε αυτόν τον τομέα οι «κιτρινόμαυροι» βελτιώνονται αργά αλλά σταθερά, με την επισήμανση ότι αυτή η βελτίωση έχει όριο. Και το όριο για την καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας το θέτει η ποιότητα των ποδοσφαιριστών που έχει στη δύναμή της η ΑΕΚ. Η επισήμανση αυτή αφορά όλες τις γραμμές της ομάδας και αποτελεί μια απάντηση για τις αγωνιστικές δυνατότητές της. Στο προχθεσινό παιχνίδι ο Ζήκος ήταν σταθερά καλός, ο Κυριακίδης προσπάθησε, ο Εμερσον, όμως, έκανε αρκετά λάθη, που σε συνδυασμό με τον τραυματισμό και την αποχώρηση του Ιβιτς δημιούργησαν αρκετά προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας, γεγονός που μετέφερε την πίεση στην άμυνα.

Σε ό,τι αφορά τον τρίτο στόχο του Φερέρ, για το αποτελεσματικότερο τελείωμα των φάσεων στο προχθεσινό παιχνίδι, η ΑΕΚ δεν έκανε ευκαιρίες, εκτός αν εννοούμε ως τέτοιες δύο σουτ έξω από την περιοχή και ένα μέσα από αυτήν. Αυτό που μας έδειξε ο «Δικέφαλος» στο προχθεσινό παιχνίδι είναι ότι μπορεί να νικήσει εδώ τους Γάλλους αν διατηρήσει τη συγκέντρωσή του σε ολόκληρο το ματς και προσπαθήσει σκληρά, διότι πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ανοίξει μια κλειστή άμυνα.

Στο «Φελίξ Μπολάρ» η ΑΕΚ απομυθοποίησε τους Γάλλους, κάτι που της δίνει τη δυνατότητα να τους νικήσει στο Ολυμπιακό Στάδιο. Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω κάτι που έχει γίνει εμφανές σε όλους. Αν η ΑΕΚ θέλει να κυνηγήσει κάτι παραπάνω σε Ελλάδα και Ευρώπη, θα πρέπει να προσθέσει μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ποιότητα στο ρόστερ της –από το καλοκαίρι, φαντάζομαι.

Η απαλλαγή από το άγχος των χρεών, η σταθερότητα της διοίκησης, η ύπαρξη αρκετών νεαρών, ταλαντούχων ποδοσφαιριστών και η παρουσία του Φερέρ στον πάγκο, που διδάσκει μια πολύ ελκυστικότερη προσέγγιση στο παιχνίδι, είναι τα απαραίτητα υλικά για την επιτυχία της συνταγής.

Το «μέλι» των αγγλικών ομάδων

Είχα γράψει εδώ και καιρό για το αυξημένο ενδιαφέρον αρκετών ξένων επενδυτών για τις αγγλικές ομάδες της Πρέμιερσιπ. Ενα ενδιαφέρον σαφέστατα οικονομικό, μια και με τη νέα τηλεοπτική συμφωνία που υπέγραψε η Πρέμιερσιπ, η οποία θα αρχίσει να ισχύει απ' του χρόνου, οι αγγλικές ομάδες σε τρία χρόνια θα βάλουν στα ταμεία τους γύρω στα 3,5 δισ. ευρώ, δηλαδή θα έχουν αύξηση στα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, η καθεμία, γύρω στο 67%.

Συμπληρώστε στην εικόνα και το άνοιγμα της αγοράς των τηλεοπτικών δικαιωμάτων μέσω Διαδικτύου, στο οποίο οι ομάδες θα τα διαπραγματεύονται μόνες τους, και έχετε μια πρώτη απάντηση όσον αφορά το ενδιαφέρον των επενδυτών. Από τις ομάδες της Πρέμιερσιπ οι Τσέλσι, Γιουνάιτεντ, Πόρτσμουθ, Αστον Βίλα, Φούλαμ βρίσκονται στα χέρια ανθρώπων που δεν είναι Αγγλοι, ενώ ξένοι επενδυτές –δηλαδή εκτός Αγγλίας– έχουν συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο των Νιούκαστλ, Τότεναμ και Εβερτον.

Είναι κοινό μυστικό ότι επενδυτές ψάχνει και η Λίβερπουλ, ώστε να μπορέσει να υλοποιήσει το φιλόδοξο σχέδιό της για ένα καινούργιο γήπεδο 60 χιλιάδων θέσεων. Η τελευταία περίπτωση εξαγοράς αγγλικής ομάδας που βρίσκεται στην επιφάνεια αφορά τη Γουέστ Χαμ. Ο σύλλογος του Δυτικού Λονδίνου ήρθε στην επικαιρότητα με τις μεταγραφές των Τέβες και Μασεράνο και την εμπλοκή του Κία Γιουραμπχιάν στην ιδιοκτησία του.

Την προέλευση και τη νομιμότητα των κεφαλαίων που μπήκαν στη Γουέστ Χαμ δεν τις έχει ερευνήσει κανείς ακόμα, παρά τις διακηρύξεις που υπήρχαν τόσο από την πλευρά της αγγλικής ομοσπονδίας όσο και από αυτήν της ΟΥΕΦΑ. Τελευταίος ενδιαφερόμενος για τη Γουέστ Χαμ εμφανίζεται ένας Ισλανδός εκατομμυριούχος 59 χρόνων, ο Εγκερτ Μάγκνουσον, ο οποίος μάλιστα είναι πρόεδρος της ισλανδικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου και μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΟΥΕΦΑ.

Ο Μάγκνουσον, μάλιστα, για να δείξει τη σοβαρότητα των προθέσεών του, προσέλαβε τον Μάικ Λι, πρώην υπεύθυνο επικοινωνίας της ΟΥΕΦΑ, για να κουμαντάρει τις δημόσιες σχέσεις της εταιρείας του. Ο Μάγκνουσον, σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται να κάνει μια πρόταση εξαγοράς γύρω στα 110 εκατομμύρια ευρώ, με την υποχρέωση να αναλάβει και τα χρέη της Γουέστ Χαμ, που φτάνουν τα 30 εκατομμύρια ευρώ. Αντε να δούμε μέχρι να τελειώσει το φετινό πρωτάθλημα πόσες αγγλικές ομάδες θα πουληθούν...